Δεν αξίζει να επαναλάβουμε τις ύβρεις του Παγκάλου, δεν τις πιάνουμε καν στο στόμα μας, γιατί θα μολυνθούμε και θα μεταμορφωθούμε σε μικρά Παγκαλάκια. Εδώ είναι ο πάτος, το έσχατο όριο της ξεφτίλας, της βρωμιάς, της κακίας. Το λες και νοιώθεις κάπως καλύτερα, το είδαμε το χειρότερο, θα βρούμε κάποιο τρόπο να το αντιμετωπίσουμε. Ώσπου ανακαλύπτεις ότι κάτω από τον πάτο υπάρχει κι άλλος πάτος κι ανάμεσα στους δύο πάτους ένας κενός χώρος φτιαγμένος από ειδικά υλικά -είναι λάσπη, είναι βαρέα μέταλλα, είναι περιττώματα, δύσκολο να διακρίνεις- στον οποίο επιβιώνει ένα και μόνο πλάσμα: Ο Θεόδωρος Πάγκαλος.
Ό,τι κι αν έκανε στη ζωή του ο Πάγκαλος, ό,τι κι αν κάνει στον βίο που του απομένει, θα μείνει στην Ιστορία ως ο άνθρωπος που αποκάλεσε τον Μανώλη Γλέζο «νούμερο». Σαν τατουάζ θα τον ακολουθεί το όνειδος, σαν ανεξίτηλο παράσημο, που όμοιό του έχουν μόνο οι χρυσαυγίτες, οι καθ'έξη υβριστές του Γλέζου. Είναι ίδιον των φασιστών να λοιδορούν τους αγωνιστές, τους γέροντες, τις γυναίκες, όσους δεν έχουν φάτσες σαν τις δικές τους. Ίδιον και των Παγκάλων, διότι ο φασισμός δεν είναι πολιτική επιλογή, είναι στάση ζωής, είναι νοοτροπία, κι ας λες ότι είσαι σοσιαλδημοκράτης ή ότι θα ψηφίσεις το ΠΟΤΑΜΙ και τη Ν.Δ.
Δεν αξίζει να επαναλάβουμε τις ύβρεις του Παγκάλου, δεν τις πιάνουμε καν στο στόμα μας, γιατί θα μολυνθούμε και θα μεταμορφωθούμε σε μικρά Παγκαλάκια. Αξίζει όμως να πούμε ότι ο οχετός του Παγκάλου ξεχύθηκε από τον ΒΗΜΑ FM του ΔΟΛ, εκεί όπου ο Θεόδωρος έχει μόνιμο στασίδι, τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα. Και πες ότι το ραδιόφωνο είναι ελαφρύ και ψυχαγωγικό, ότι τον καλούν ως τζουτζέ -«έλα, θόδωρε, κάνε μας μια κωλοτούμπα, δείξε μας πως βάζει κραγιόν η Βουγιουκλάκη». Στο σοβαρό κυριακάτικο ΒΗΜΑ, όπου έχει μόνιμη αρθρογραφία ως τι τον έχουν, ως σατιρικό συγγραφέα; Στο ΜΕΓΚΑ γιατί τον μοστράρουν κάθε τρεις και λίγο, δεν τους αρκεί το «Παρτάλι» και το Just the two of us;
Ο Πάγκαλος είναι μια θλιβερή σκιά του παρελθόντος, ένα απόβρασμα της πολιτικής, που δεν τόλμησε να κατέβει καν στις εκλογές. Τον έχει απαρνηθεί ακόμη και το κόμμα στο οποίο υπήρξε ηγετικό στέλεχος, ούτε στις δημόσιες εκδηλώσεις τους δεν τον καλούν οι πασόκοι, για να μην τους ντροπιάσει με την παρουσία του. Ο μόνος που έχει μείνει να τον κρατάει ζωντανό στον δημόσιο βίο είναι ο ΔΟΛ του Ψυχάρη, που λειτουργεί περίπου ως αναπνευστικός σωλήνας. Προς τι αυτή η επιλογή; Πρόκειται για εξόφληση παλαιών χρεών από τότε που ο Πάγκαλος ήταν μεγάλος και τρανός, μου έδωσες εσύ τότε, σου δίνω εγώ τώρα; Αυτή είναι η πλέον αγνή εκδοχή, διότι υπάρχει και άλλη, πιο πονηρή. Το σύστημα κρατάει στην επιφάνεια τον Πάγκαλο ως φόβητρο, ως σκιάχτρο, ως δείγμα για το που είναι ικανό να φτάσει, αν τα πράγματα δυσκολέψουν κι άλλο. Καθίστε ήσυχοι, πατριώτες, γιατί θα ξαμολήσουμε τα πίτμπουλ.
Γουφ, γουφ.
Ό,τι κι αν έκανε στη ζωή του ο Πάγκαλος, ό,τι κι αν κάνει στον βίο που του απομένει, θα μείνει στην Ιστορία ως ο άνθρωπος που αποκάλεσε τον Μανώλη Γλέζο «νούμερο». Σαν τατουάζ θα τον ακολουθεί το όνειδος, σαν ανεξίτηλο παράσημο, που όμοιό του έχουν μόνο οι χρυσαυγίτες, οι καθ'έξη υβριστές του Γλέζου. Είναι ίδιον των φασιστών να λοιδορούν τους αγωνιστές, τους γέροντες, τις γυναίκες, όσους δεν έχουν φάτσες σαν τις δικές τους. Ίδιον και των Παγκάλων, διότι ο φασισμός δεν είναι πολιτική επιλογή, είναι στάση ζωής, είναι νοοτροπία, κι ας λες ότι είσαι σοσιαλδημοκράτης ή ότι θα ψηφίσεις το ΠΟΤΑΜΙ και τη Ν.Δ.
Δεν αξίζει να επαναλάβουμε τις ύβρεις του Παγκάλου, δεν τις πιάνουμε καν στο στόμα μας, γιατί θα μολυνθούμε και θα μεταμορφωθούμε σε μικρά Παγκαλάκια. Αξίζει όμως να πούμε ότι ο οχετός του Παγκάλου ξεχύθηκε από τον ΒΗΜΑ FM του ΔΟΛ, εκεί όπου ο Θεόδωρος έχει μόνιμο στασίδι, τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα. Και πες ότι το ραδιόφωνο είναι ελαφρύ και ψυχαγωγικό, ότι τον καλούν ως τζουτζέ -«έλα, θόδωρε, κάνε μας μια κωλοτούμπα, δείξε μας πως βάζει κραγιόν η Βουγιουκλάκη». Στο σοβαρό κυριακάτικο ΒΗΜΑ, όπου έχει μόνιμη αρθρογραφία ως τι τον έχουν, ως σατιρικό συγγραφέα; Στο ΜΕΓΚΑ γιατί τον μοστράρουν κάθε τρεις και λίγο, δεν τους αρκεί το «Παρτάλι» και το Just the two of us;
Ο Πάγκαλος είναι μια θλιβερή σκιά του παρελθόντος, ένα απόβρασμα της πολιτικής, που δεν τόλμησε να κατέβει καν στις εκλογές. Τον έχει απαρνηθεί ακόμη και το κόμμα στο οποίο υπήρξε ηγετικό στέλεχος, ούτε στις δημόσιες εκδηλώσεις τους δεν τον καλούν οι πασόκοι, για να μην τους ντροπιάσει με την παρουσία του. Ο μόνος που έχει μείνει να τον κρατάει ζωντανό στον δημόσιο βίο είναι ο ΔΟΛ του Ψυχάρη, που λειτουργεί περίπου ως αναπνευστικός σωλήνας. Προς τι αυτή η επιλογή; Πρόκειται για εξόφληση παλαιών χρεών από τότε που ο Πάγκαλος ήταν μεγάλος και τρανός, μου έδωσες εσύ τότε, σου δίνω εγώ τώρα; Αυτή είναι η πλέον αγνή εκδοχή, διότι υπάρχει και άλλη, πιο πονηρή. Το σύστημα κρατάει στην επιφάνεια τον Πάγκαλο ως φόβητρο, ως σκιάχτρο, ως δείγμα για το που είναι ικανό να φτάσει, αν τα πράγματα δυσκολέψουν κι άλλο. Καθίστε ήσυχοι, πατριώτες, γιατί θα ξαμολήσουμε τα πίτμπουλ.
Γουφ, γουφ.