του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*
Ένας από τους κεντρικούς στόχους των πανίσχυρων Καρτέλ που στήριξαν το ναζισμό τις δεκαετίες ’30 και ’40 ήταν να μετατρέψουν την Ευρώπη σε απολυταρχική κοινωνία και να εξαλείψουν κάθε αντιπολίτευση υπό το καθεστώς των ναζί, επιβάλοντας την μαζική παρακολούθηση του πληθυσμού. Ο επί τόσα χρόνια ανεκπλήρωτος στόχος των Καρτέλ για επιβολή μιας απολυταρχικής κοινωνίας στην Ευρώπη είναι πλέον εφικτός στα πλαίσια της ευρωένωσης
Στην Ε.Ε. των Βρυξελλών, οι σύγχρονες τεχνολογίες του 21ου αιώνα έκαναν πολύ πιο εύκολη υπόθεση ένα ευρωπαϊκό κράτος παρακολούθησης και καταγραφής των επικοινωνιών των πολιτών μέσω τηλεφώνου, κινητού, e-mail και ίντερνετ, και της όλο και ευρύτερης χρήσης των υψηλής τεχνολογίας συσκευών παρακολούθησης. Ο επί τόσα χρόνια ανεκπλήρωτος στόχος του Καρτέλ για επιβολή μιας απολυταρχικής κοινωνίας στην Ευρώπη είναι πλέον εφικτός.
Τώρα, υπό το πρόσχημα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, το σύνταγμα της Ε.Ε. εξέδωσε μια ντιρεκτίβα που μετατρέπει την Ευρώπη σε «Οργουελλιανό» κράτος.
Η Ντιρεκτίβα Διατήρησης Δεδομένων (Data Retention Directive), που έχει περάσει από το 2006, υποχρεώνει όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. των Βρυξελλών να εξασφαλίσουν ότι οι τηλεφωνικές εταιρείες, οι πάροχοι υπηρεσιών ίντερνετ και άλλες εταιρείες επικοινωνιών θα αποθηκεύουν και θα διατηρούν όλα τα δεδομένα των επικοινωνιών από 6 μήνες το ελάχιστο μέχρι και 2 χρόνια.
Και σαν να μην έφθανε αυτό, στις αρχές του 2010, αποκαλύφθηκε ότι τεράστιες ποσότητες ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων Ευρωπαίων πολιτών διατηρούνται σε ένα γιγαντιαίο πανευρωπαϊκό δίκτυο υπολογιστών στο οποίο έχουν πρόσβαση πάνω από 500.000 τερματικά.
Το σύστημα κρατά μια μεγάλη ποσότητα προσωπικών δεδομένων στα οποία περιλαμβάνονται ονόματα, ημερομηνίες και τόποι γέννησης, εθνικότητες, φυσικά χαρακτηριστικά και άλλες λεπτομέρειες πολιτών που έχουν τεθεί υπό «διακριτική παρακολούθηση».
Η Ε.Ε. των Βρυξελλών ξοδεύει επίσης εκατομμύρια ευρώ για την ανάπτυξη «Οργουελλιανών» ηλεκτρονικών τεχνολογιών σχεδιασμένων να επεξεργάζονται εικόνες CCTV και να ερευνούν το ίντερνετ για «αντικανονική συμπεριφορά». Με ένα πρόγραμμα γνωστό ως «Project Indect», αναπτύσσεται λογισμικό υπολογιστών που θα καταγράφει και θα επεξεργάζεται πληροφορίες από ιστότοπους, φόρουμ συζητήσεων, σέρβερ αρχείων, δίκτυα, ακόμα και μεμονωμένους υπολογιστές.
Οι πληροφορίες που συλλέγει το Project Indect μπορεί να χρησιμοποιηθούν από το European Joint Situation Centre (SitCen), μια σχετικά άγνωστη υπηρεσία που θεωρείται από πολλούς πολίτες ότι αποτελεί ουσιαστικά την αρχή μιας μυστικής υπηρεσίας της Ε.Ε. των Βρυξελλών. Τμήμα της αυτοαποκαλούμενης «EuropeanExternal Action Service», επικεφαλής της οποίας είναι η υπουργός Εξωτερικών και αντιπρόεδρος της Επιτροπής της Ε.Ε. Κάθριν Άστον, η SitCen είναι γνωστό ότι ήδη έχει έναν θύλακα πρακτόρων μυστικών υπηρεσιών αποσπασμένων από ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
Σε ένα σενάριο που μοιάζει πολύ με την εικόνα του κόσμου που αναδεικνύει το κλασσικό 1984 του Όργουελ, ένα μυστικό σύστημα παρακολούθησης, που χρησιμοποιεί κρυμμένα μικρόφωνα για να καταγράφει τις δημόσιες συνομιλίες, λειτουργεί τώρα σε αρκετές ευρωπαϊκές πόλεις.
Τον Ιούνιο του 2010, κυκλοφόρησαν έγγραφα που αφορούσαν ένα πρόγραμμα μαζικής παρακολούθησης της Ε.Ε. σχεδιασμένο να συλλέγει πληροφορίες ατόμων και ομάδων που αντιτίθεται ενεργά στην ποδηγέτηση της Ε.Ε. από τα συμφέροντα των πολυεθνικών και θεωρείται ότι προωθούν «ριζοσπαστικά μηνύματα». Τα έγγραφα τα ανακάλυψε το Statewatch, μια ομάδα που υπερασπίζεται τις κοινωνικές ελευθερίες και έχει ως βάση το Λονδίνο. Σύμφωνα με το Statewatch, οι στόχοι που καθορίζονται στα έγγραφα περιλαμβάνουν άτομα που μετέχουν σε ομάδες «αντιπαγκοσμιοποίησης» ή «εθνικιστικές».
Ένα αποκαλυπτικό δελτίο τύπου στα τέλη του 2009 από την Giesecke &Devrient, μια εταιρεία τεχνολογίας με βάση το Μόναχο, εμφανίζεται να προτείνει στην Ε.Ε. να προχωρήσει προς την επιβολή βιομετρικής καταχώρησης και ταυτοποίησης των πολιτών της. Σκιαγραφώντας ένα πειραματικό ευρωπαϊκό πλάνο, το δελτίο τύπου συνοψίζει τον στόχο του πλάνου ως «την εισαγωγή μιας ηλεκτρονικής ταυτότητας υπό μορφήν τσιπ που θα ισχύει σε ολόκληρη την Ε.Ε.».
Διαβάζοντας ανάμεσα στις γραμμές, υπέρτατος στόχος του προγράμματος φαίνεται να είναι να απαιτηθεί από τους Ευρωπαίους πολίτες να χρησιμοποιούν την κάρτα αυτή για τα πάντα: από του να δηλώσουν την αλλαγή της διεύθυνσής τους, να ζητήσουν επιστροφή φόρου και να ψηφίσουν σε μια ψηφοφορία, μέχρι να έχουν πρόσβαση σε τραπεζικές και ασφαλιστικές υπηρεσίες.
Πέραν της λειτουργίας της ως ενός τεράστιου εργαλείου διαφθοράς και κεντρικού ελέγχου για την κατάχρηση μεγάλων ποσοτήτων χρήματος από λίγους ανθρώπους των ελίτ, η Ε.Ε. είναι και μια ιμπεριαλιστική μηχανή.
Ενώ είμαστε επικεντρωμένοι στην κρίση της Ουκρανίας, η Ε.Ε. προσπάθησε να δωροδοκήσει 16 κυβερνήσεις στην Δυτική Αφρική να υπογράψουν ένα αποικιακό σύμφωνο που θα λεηλατήσει περισσότερο την Αφρική και θα φτωχύνει τον μέσο Αφρικανό.
Στις αρχές Απριλίου, πάνω από 40 Αφρικανοί πρόεδροι-μαριονέττες συναντήθηκαν στις Βρυξέλλες με αξιωματούχους της Ε.Ε., παρ’ όλο που η Αφρικανική Ένωση (AU) ζήτησε από τα κράτη-μέλη της να μην παρακολουθήσουν την συνδιάσκεψη.
Οι Ευρωκράτες των Βρυξελλών δεν αναγνωρίζουν την AU και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να υποχρεώσουν τους Αφρικανούς να δράσουν κατά των συμφερόντων τους αφήνοντας τις πολυεθνικές να λεηλατήσουν τις χώρες τους με αντάλλαγμα ορισμένα δώρα.
Μπορούν να το κάνουν αυτό επειδή, πάνω απ’ όλα, η Ε.Ε. είναι μια φασιστική πολεμική μηχανή που μπορεί να κάνει πραξικόπημα σε κάθε αφρικανική χώρα που θέλει να ελέγξει. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς τους προέδρους που σύρονται σε “συνεργασίες” φοβούνται ότι μπορεί να αποτελέσουν τα θύματα ενός τέτοιου πραξικοπήματος.
Κατά τα τελευταία 50 χρόνια, 21 Αφρικανοί πρόεδροι σκοτώθηκαν κατά την θητεία τους και, από το 2008, συνολικά 13 πρόεδροι πέθαναν κατά την θητεία τους παγκοσμίως, εκ των οποίων 10 ήταν Αφρικανοί.
Ακόμα και το σλόγκαν της αυτοαποκαλούμενης συνεργασίας δείχνει ότι η Ε.Ε. καταπίνει την Αφρική, μια ήπειρο τρεις φορές μεγαλύτερη από ολόκληρη την Ευρώπη και εκατομμύρια φορές πλουσιότερη.
Η φιλο-ευρωπαϊκή προπαγάνδα ισχυρίζεται ότι η Ε.Ε. θα ανοίξει την αγορά της 100% σε αφρικανικά προϊόντα, αλλά …η Αφρική δεν παράγει «τίποτα» γιατί δεν της επέτρεψαν τόσες δεκαετίες να αναπτυχθεί οι δυτικές νεο-αποικιοκρατικές πολιτικές. Η Αφρική εξάγει πρώτες ύλες τις οποίες η ήπειρος δεν έχει πρόβλημα να τις πουλήσει οπουδήποτε. Σε αντάλλαγμα, 16 χώρες θα ανοίξουν την αγορά των 300 εκατομμυρίων καταναλωτών τους κατά 75% τα επόμενα 20 χρόνια στις πολυεθνικές της Ε.Ε. που θα συντρίψουν τους τοπικούς παραγωγούς καθώς και κάθε όνειρο αφρικανικής βιομηχανοποίησης, αλλά και αυτόνομης οικονομικής υποδομής. Όπως το έκαναν ήδη στην δική μας γεωργία και βιομηχανία.
Είναι ένα καταστροφικό σενάριο αλλά, για να πείσουν τους Αφρικανούς πολιτικούς-μαριονέττες που έχουν, οι Ευρωκράτες χορήγησαν περίπου 6 δισεκατομ. διεφθαρμένα χρήματα σε μίζες (που αποκαλούν, επίσης, «βοήθεια») στις τοπικές νομενκλατούρες για να αγοράσουν νέες βίλλες, νέα αυτοκίνητα κλπ… (www.siliconafrica.com, 01/04/2014)
Κι όμως, οι ευρω-φανατικοί μιλούν για “δημοκρατία” ενώ βλέπουν μπροστά τους το επόμενο βήμα: ένα ομοσπονδιακό κράτος 400 εκατομμυρίων στα πρότυπα των ΗΠΑ. Απέναντί τους ορθώνεται ο διογκούμενος ευρω-σκεπτικισμός σε ένα φάσμα που αρχίζει από την διατήρηση της εθνικής κυριαρχίας των κρατών-μελών μέχρι την τελική διάλυση της Ε.Ε.
Οι «παλαμακατζήδες» της Ενωμένης Ευρώπης δυσφημούν συνειδητά τις ευρωσκεπτικιστικές φωνές ταυτίζοντάς τες με τις ρατσιστικές/ξενοφοβικές, όπως ταύτιζαν πάντα την αντίθεση στις εγκληματικές πολιτικές του σιωνισμού με τον “αντισημιτισμό”, για να εκμεταλλευθούν τα ευαίσθητα αντανακλαστικά της κοινής γνώμης.
Το πιο πιθανό αποτέλεσμα, παρ’ όλες τις απειλές τους, θα είναι η Μεσευρώπη να πάψει να είναι μια ευρωπαϊκή περιοχή και να μεταβληθεί σε χώρο καταφανούς υπεροχής του γερμανικού εθνικισμού ενώ η υπόλοιπη Ευρώπη θα κατακερματιστεί.
Η κατάσταση στην Ουκρανία μετατρέπεται σε μια ιστορική ήττα της εγκληματικής νεοταξικής σκευωρίας. Αυτό γίνεται εμφανές σε πολλά επίπεδα. Για παράδειγμα, στις αρχές του Μαρτίου, ακόμα και τα κράτη-μέλη του παγκοσμιοποιητικού ΔΝΤ τάχθηκαν 187 υπέρ και 1 κατά των ΗΠΑ σε μια προσπάθεια να κάνουν τους Αμερικανούς να μην χρησιμοποιήσουν το βέτο τους για να ελέγξουν την κατάσταση. Ακόμα πιο ανησυχητικό για τις τραπεζικές δυναστείες που ελέγχουν την FED είναι η συνεχιζόμενη μαζική επίθεση στα πετροδολλάριά τους.
Οι Κινέζοι επιμένουν πως ο ΟΗΕ πρέπει να μεταφέρει τα κεντρικά του γραφεία στην Ασία και να αναμορφώσει το Συμβούλιο Ασφαλείας ώστε να εκπροσωπεί σωστότερα τον πληθυσμό του πλανήτη. Ετοιμάζονται, επίσης, να δημιουργήσουν έναν άλλο Οργανισμό που θα διαθέτει περισσότερα κονδύλια από το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα μαζί.
Από την άλλη, θα πυροδοτηθούν οι γεωπολιτικές ρωσικές βλέψεις για την Ευρασία και την Κεντρική Ευρώπη. Αυτός είναι κι ο εφιάλτης των Αμερικανών, η επιστροφή από το τέλος της Ευρώπης της Γιάλτας σε μια Ευρώπη των Βερσαλλιών. Κι αν δεχθούμε τους υπολογισμούς του Μπρεζίνσκι ότι, για να δημιουργηθεί γεωπολιτικά αυτή η Ευρώπη, η επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς είναι ουσιαστική, τότε η αποτυχία ενσωμάτωσης της Ουκρανίας διακυβεύει συνολικά τα ευρω-ατλαντικά σχέδια. Αν η Ρωσία καταφέρει να διατηρήσει τον έλεγχο της Ουκρανίας, θα μπορέσει να επιδιώξει να γίνει η ηγέτιδα δύναμη μιας ισχυρής ευρασιατικής αυτοκρατορίας, έχοντας κυρίαρχη θέση στην Μαύρη Θάλασσα.
Οι τελευταίες εξελίξεις ενισχύουν τις φιλοδοξίες αυτές της Μόσχας και την επιρροή της ευρασιατικής θεωρητικής σχολής Ρώσων στρατηγιστών που προτείνουν την συγκρότηση ενός αντιαμερικανικού συνασπισμού, την αντίθεση στην μονοπολική παγκοσμιοποίηση και τήν σύγκρουση με τις ιδεολογίες του μεταμοντερνισμού.
Τα αδιέξοδα της ευρωπαϊκής ενοποίησης μετά την οικονομική κρίση και την κατάρρευση των κοινωνικών θεσμών στην Ευρώπη, ο συνασπισμός της Ρωσίας τόσο με την Κίνα όσο και με το Ιράν μέσω των BRICS και η αντίθεση της Μόσχας στην ενσωμάτωση της Ουκρανίας στο ευρωατλαντικό πλαίσιο, θα είναι καθοριστικές γεωστρατηγικές καμπές στην προσπάθεια να επιβληθεί η Αμερική ως «η πρώτη, μοναδική και τελευταία πραγματική παγκόσμια υπερδύναμη».
Η Ελλάδα, μέσα στην δίνη της Ευρασιατικής κρίσης, δεν έχει κανένα λόγο να ταυτιστεί με τα ευρωατλαντικά συμφέροντα. Χρειάζεται ένα νέο δόγμα εξωτερικής πολιτικής που να δίνει ευελιξία σε επιλογές και να υπηρετεί μόνο τα εθνικά μας συμφέροντα. Το πλεονέκτημα του ελληνικού γεωπολιτικού χώρου όπου συνορεύουν διαφορετικοί πολιτισμοί γίνεται και το βαρίδι μας όταν οι αποφάσεις λαμβάνονται ερήμην του λαού από ένα εξωνημένο πολιτικό προσωπικό όπως το σημερινό. Επείγει η ανατροπή του σημερινού κατεστημένου, η τιμωρία των δωσιλόγων και η όσο μεγαλύτερη συμμετοχή των πολιτών στην λήψη των αποφάσεων.
*[Δημοσιεύθηκε στο Hellenic Nexus τ.85, Μάϊος 2014]