Ταυτόχρονα η Αριστερή Πλατφόρμα υπογραμμίζει την πλήρη αντίθεση της στη συνεργασία με δυνάμεις της Κεντροαριστεράς κάθε απόχρωσης, οι οποίες συνιστούν το άλλο όνομα της νεοφιλελεύθερης σοσιαλδημοκρατίας.
Ειδικότερα, η Αριστερή Πλατφόρμα εκφράζει την αντίθεση της στη συνεργασία με δυνάμεις και πρόσωπα που έχουν ευθύνες στη νεοφιλελεύθερη διαχείριση και πολύ περισσότερο στη ψήφιση και εφαρμογή μνημονιακών πολιτικών.
Ωστόσο η Αριστερή Πλατφόρμα δεν είναι ανοιχτή μόνο σε συνεργασίες με δυνάμεις της Αριστεράς αλλά και δυνάμεις που απεγκλωβίζονται από τη σοσιαλδημοκρατία και μετατοπίζονται έμπρακτα με αγώνες και πρωτοβουλίες προς την Αριστερά, χωρίς να έχουν ευθύνες στην εφαρμογή νεοφιλελεύθερων και μνημονιακών πολιτικών.
Οι δύο τροπολογίες και το κείμενο συμβολής της Αριστερής Πλατφόρμας έχουν ως εξής:
ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ ΠΡΩΤΗ
Ο ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ ΤΟΥ
1. ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Για τον ΣΥΡΙΖΑ η ανάγκη της κοινής δράσης, της συνεργασίας, της συμπόρευσης και της συμπαράταξης όλων των δυνάμεων της Αριστεράς στη χώρα μας δεν αποτελεί σημαία ευκαιρίας ούτε πεδίο επικοινωνιακής εκμετάλλευσης αλλά υπόθεση κεντρικής στρατηγικής σημασίας, η οποία αποκτά ακόμα πιο επείγοντα και αναντικατάστατο χαρακτήρα μετά τις ευρωεκλογές, προκειμένου να ανοίξουν ανατρεπτικοί προοδευτικοί δρόμοι με σοσιαλιστικό προσανατολισμό στην πατρίδα μας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εγκατέλειψε και πολύ περισσότερο δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τώρα μπροστά στις δυσκολίες, τις αρνήσεις και τις επιθέσεις, την υπόθεση της συμπαράταξης της Αριστεράς,η οποία αποτελεί ακόμα πιο επείγουσα προτεραιότητα και βρίσκει όλο και πιο μεγάλη απήχηση στον αριστερό κόσμο και τους προοδευτικούς αγωνιστές πέρα από εντάξεις και διαφορετικές τοποθετήσεις.
Ένα μεγάλο αριστερό μέτωπο δυνάμεων που θα εκτείνεται από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ ως την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τις άλλες δυνάμεις της μη κοινοβουλευτικής Αριστεράς, μέχρι τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής αντισυστημικής οικολογίας δεν είναι ουτοπία, ούτε χίμαιρα αλλά ρεαλιστική δυνατότητα και επιτακτική ανάγκη, ενώ με την πραγματοποίησή του μπορεί να γίνει καταλύτης πολύ μεγάλων ριζοσπαστικών κοινωνικών και πολιτικών ανακατατάξεων και μαγνήτης ευρύτερων πολιτικών συσπειρώσεων και κοινωνικών συμμαχιών.
Αυτό το μέτωπο των αριστερών δυνάμεων μπορεί να πραγματοποιηθεί εφ'όσον συνειδητοποιηθούν από τους πάντες οι κρίσιμες ιστορικές περιστάσεις, επιδειχθεί από όλες τις πλευρές ισχυρή ενωτική πολιτική βούληση και εφ'όσον όλες οι δυνάμεις της Αριστεράς δηλώσουν την ετοιμότητά τους για την αναζήτηση συγκλίσεων προκειμένου να εξευρεθεί κοινός και συνεκτικός πολιτικός και προγραμματικός τόποςικανός να βάλει τη χώρα σε προοδευτική τροχιά διεξόδου και προοπτικής.
Σήμερα όσο ποτέ ένα κοινό, συνομολογημένο από όλες τις αριστερές δυνάμεις, συνεκτικό μεταβατικό αντιμνημονιακό προοδευτικό πρόγραμμα σοσιαλιστικής προοπτικής, το οποίο θα εφαρμοστεί με συνέπεια και σταθερότητα σε κάθε περίπτωση και ανεξαρτήτως των πιέσεων, των πλαισίων και των οριοθετήσεων της ευρωζώνης αλλά και της ΕΕ, όχι μόνο είναι απόλυτα αναγκαίο αλλά και είναι ρεαλιστικό να διαμορφωθεί.
'Ολες οι αριστερές δυνάμεις μπορούν να συμφωνήσουν σε ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα προοδευτικών αντινεοφιλελεύθερων μετασχηματισμών σοσιαλιστικής κατεύθυνσης που θα έχει ως αφετηρία την απομάκρυνση της τρόικας, την ακύρωση των μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων, τη διαγραφή του συντριπτικά μεγαλύτερου μέρους του χρέους, τη ρύθμιση ιδιωτικών χρεών έως τη διαγραφή τους για τις πιο ευάλωτες κοινωνικές κατηγορίες, την εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικών κλάδων της οικονομίας, την επαναφορά των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων, τη στήριξη μισθών, συντάξεων και κοινωνικών δαπανών και το σχεδιασμό, με την αποκατάσταση ικανής και ισχυρής ρευστότητας, μιας νέας προοδευτικής παραγωγικής ανασυγκρότησης και ανάπτυξης. Όπως όλες οι αριστερές δυνάμεις μπορούν να συνομολογήσουν ότι ένα πρόγραμμα που θα διαμορφωθεί με αφετηρία αυτές τις κατευθύνσεις, θα το εφαρμόσουν ανεξαρτήτως των πιέσεων, των προδιαγραφών και των παρεμβάσεων των κατεστημένων κέντρων της ευρωζώνης και της ΕΕ και σε ρήξη, αν χρειαστεί, μαζί τους στη βάση ενός βιώσιμου εναλλακτικού σχεδιασμού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει την ετοιμότητά του να μελετήσει, να σχεδιάσει και να αναλάβει στο αμέσως προσεχές διάστημα και στο πνεύμα των παραπάνω κατευθύνσεων, συγκεκριμένες, ουσιαστικές, εποικοδομητικές και όχι επικοινωνιακές ,ενωτικές πρωτοβουλίες προς όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς, θέλοντας να σπάσει μια κακή παράδοση, να αλλάξει την εικόνα στο χώρο της Αριστεράς και να ανοίξει επιτέλους δρόμους διαλόγου και συνεννόησης στον αριστερό χώρο.
2. Η ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ ΤΗΣ Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ ΤΟΥ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ
Η γενική και αόριστη εκφώνηση της συνεργασίας προς την Αριστερά δεν μπορεί να είναι για πολλούς στον ΣΥΡΙΖΑ απλώς το άλλοθι ή η ανέξοδη, λόγω των εκ προοιμίου αρνήσεων, εκφώνηση, προκειμένου να συγκαλύπτεται η προσπάθεια για διεύρυνση και συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με δυνάμεις της Κεντροαριστεράς.
Οι κυρίαρχοι κύκλοι χρησιμοποιώντας όλο και πιο συχνά την ορολογία της λεγόμενης Κεντροαριστεράς καλλιεργούν σκόπιμα μια μεγάλη σύγχυση. Επιχειρούν να εμφανίσουν, με την προσθήκη δίπλα στο Κέντρο και της Αριστεράς, ένα πολιτικο – ιδεολογικό χώρο, που έχει διαδραματίσει ακραία αντιδραστικό ρόλο στη χώρα μας και την Ευρώπη, ότι αντιπροσωπεύει κάπως και την Αριστερά σε μια πιο μετριοπαθή, έστω, εκδοχή της.
Η Κεντροαριστερά ως πολιτικό –ιδεολογικός χώρος και σε όλες τις εκδοχές της δεν είναι, στην πραγματικότητα, τίποτα άλλο παρά η άλλη όψη της μεταλλαγμένης νεοφιλελεύθερης σοσιαλδημοκρατίας.
Η σύγχρονη Κεντροαριστερά έχει ως κύρια αλλά όχι ως μοναδική έκφραση στη χώρα μας, το ΠΑΣΟΚ και μάλιστα στη χειρότερη ιστορικά εκδοχή του.
Η Κεντροαριστερά δεν είναι ολίγον αριστερά αλλά υπήρξε το κύριο πολιτικό όχημα για τη νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη της χώρας μας και της Ευρώπης τις τελευταίες δεκαετίες και ο κύριος φορέας, με κορμό τη «σοσιαλδημοκρατία», για την κλιμάκωση αυτών των επιλογών μέσα στην καπιταλιστική κρίση.
Η Κεντροαριστερά είναι η κατεξοχήν παράταξη που έφερε το μνημόνιο στην Ελλάδα και είναι ο κατεξοχήν χώρος σε όλες τις ποικίλες παραλλαγές του που στηρίζει, εφαρμόζει, ανέχεται και συγκαλύπτει, συχνά με προοδευτικό προσωπείο, τις άγριες τροικανές μνημονιακές πολιτικές στη χώρα μας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν πρέπει να «στρογγυλέψει» τις θέσεις του στην κατεύθυνση του Κέντρου, ή να επιχειρήσει ανοίγματα προς το χώρο της αποκαλούμενης Κεντροαριστεράς και πολύ περισσότερο συνεργασίες συνολικά ή επιλεκτικά με δυνάμεις της αλλά αντίθετα να ανοίξει ισχυρό μέτωπο απέναντι τους με στόχο τη συρρίκνωσή τους και τη ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνικής βάσης τους.
Ειδικότερα, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αποκλείσει ρητά κάθε μορφής συνεργασία με δυνάμεις και πρόσωπα που ψήφισαν, στήριξαν και εφάρμοσαν στη Βουλή, από κυβερνητικές θέσεις ή από θέσεις ευθύνης, νεοφιλελεύθερες και κυρίως μνημονιακές πολιτικές που κατέστρεψαν τη χώρα.
Είναι σωστό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να διδαχτεί και να αποφύγει την επανάληψη του τραύματος της ΕΔΑ, η οποία από αξιωματική αντιπολίτευση το ΄58 έπεσε στο 14% το ΄61.
Για να αποφύγει μια τέτοια εξέλιξη ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να μην κάνει όπως τότε το λάθος της στροφής προς το κέντρο, θεωρώντας περίπου αναπόφευκτη τη συμμαχία μαζί του και ότι χωρίς τη συμμετοχή του είναι αδύνατη η προσέγγιση της Αριστεράς στην κυβέρνηση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να υποβοηθήσει να ξαναστηθεί στα πόδια της η ηττημένη και σε γενική χλεύη Κεντροαριστερά όλων των αποχρώσεων είτε ενσωματώνοντας δυνάμεις της στους κόλπους του είτε συνεργαζόμενος μαζί της, τροφοδοτώντας έτσι την ανασυγκρότησή της.
Ένα μπλόκ Αριστεράς και Κεντροαριστεράς είτε στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ είτε με τη μορφή της συνεργασίας αριστερών και Κεντροαριστερών δυνάμεων δεν θα μετατόπιζε την Κεντροαριστερά σε αριστερές θέσεις αλλά και με την βοήθεια των κυρίαρχων τάξεων, ειδικά της μιντιοκρατίας, θα καθιστούσε σταδιακά τον ΣΥΡΙΖΑ αναξιόπιστο, απονευρωμένο και όμηρο του συστήματος.
Σήμερα η χώρα χρειάζεται μια κυβέρνηση της Αριστεράς ικανής με την αξιοπιστία, το ριζοσπαστισμό και το πρόγραμμά της να κερδίσει την εμπιστοσύνη και να ενώσει την πλειοψηφία του ελληνικού λαού και όχι μια κυβέρνηση την οποία θα ποδηγετεί στην ουσία η Κεντροαριστερά ή μια κυβέρνηση της λεγόμενης εθνικής σωτηρίας.
Η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ για τη συμπόρευση της Αριστεράς και το άνοιγμα ισχυρού μετώπου και όχι το άνοιγμα των θέσεών του ή των συνεργασιών του, προς την Κεντροαριστερά, καθόλου δεν σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ευνοεί ευρύτερες πολιτικές συμμαχίες.
Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει όχι μόνο να είναι ανοικτός αλλά και να επιδιώκει μετατοπίσεις και συνεργασίες με ενδεχόμενες δυνάμεις και πρόσωπα που προέρχονται από το σοσιαλδημοκρατικό χώρο και ευρύτερα, οι οποίες δεν έχουν εμπλακεί με ευθύνες στην εφαρμογή νεοφιλελεύθερων μνημονιακών επιλογών και οι οποίες ριζοσπαστικοποιούνται, δοκιμάζονται σε πρωτοβουλίες, κοινούς αγώνες και θέσεις και μετατοπίζονται προς τα αριστερά πέραν από Κεντροαριστεροδεξιές αυταπάτες.
Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ ξεδιπλώνει μια νέα ριζοσπαστική δυναμική, όσο στέκεται πρωτοπόρος στην ανάπτυξη εργατικών – λαικών αγώνων, όσο συγκροτεί επαρκέστερα και αξιόπιστα, με τόλμη και συνεκτικότητα, το ριζοσπαστικό εναλλακτικό πρόγραμμά του σε σύγκρουση και αν χρειαστεί σε ρήξη με τα ευρωζωνικά και ευρωενωσιακά κατεστημένα, όσο σηκώνει ψηλά τη σημαία του μετώπου της Αριστεράς και όσο ανοίγεται τολμηρά στην κοινωνία τόσο θα γίνεται πιο ικανός να προκαλεί πολιτικές μετατοπίσεις και ριζοσπαστικοποιήσεις, τόσο επίσης θα διευρύνει ένα συμμαχικό μπλοκ δυνάμεων σε ένα μεγάλο αστερισμό αριστερής κατεύθυνσης ικανό να ηγεμονεύσει στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία.
ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ
ΓΙΑ ΕΝΑ ΙΣΧΥΡΟ ΚΟΜΜΑ, ΚΕΝΤΡΟ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΛΗΨΗΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ, ΙΚΑΝΟ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΣΕ ΠΕΡΑΣ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ
Στις νέες μετεκλογικές συνθήκες γίνεται ακόμα πιο αναγκαία και επείγουσα μια μεγάλη ανασυγκρότηση για τη συλλογική, δημοκρατική και αποτελεσματική λειτουργία του κόμματος.
Στη λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να προωθηθούν επειγόντως αλλαγές, με στόχο τη συγκρότηση ενός ισχυρού, πραγματικά δημοκρατικού και συλλογικού, αριστερού κόμματος, του οποίου οι οργανώσεις και τα μέλη θα συμμετέχουν ουσιαστικά στη λήψη των αποφάσεων σε όλα τα επίπεδα και θα έχουν ουσιαστική παρέμβαση στα εργατικά - λαϊκά προβλήματα, στους κοινωνικούς αγώνες και τα κινήματα.
Κομβικό ζήτημα είναι οι μεγάλες αλλαγές που πρέπει να γίνουν στο κόμμα με στόχους την κατάκτηση της δημοκρατικής και συλλογικής του λειτουργίας, την απάλειψη των παθογενειών και των νοσηρών φαινομένων, τη μαζικοποίηση και ισχυροποίησή του ως μιας δύναμης της οποίας ο κάθε κρίκος μπορεί να αναδεικνύεται σε ηγετική δύναμη στην πολιτική πάλη, ώστε να συσπειρώνει και να κινητοποιεί ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις, να συνδυάζει την κριτική ,τον έλεγχο, την αντιπαράθεση με την ενεργή συμμετοχή στη διαχείριση των υποθέσεων του λαού σε τοπικό και κεντρικό επίπεδο .
Τα προβλήματα του ΣΥΡΙΖΑ δεν αφορούν την λειτουργία των τάσεων που αναντίρρητα πρέπει να συμβάλλουν δημιουργικά και συνθετικά στον εσωκομματικό διάλογο και τη δράση του κόμματος. Τα προβλήματα ανακύπτουν από την ύπαρξη πολλές φορές ενός αμφίσημου λόγου, από τον παραγοντισμό, τις ιδιοτελείς πρακτικές και την αυτονόμηση στελεχών από συλλογικές αποφάσεις που συχνά έχουν ψηφίσει και οι ίδιοι. Από την υποκατάσταση , επίσης, αρκετές φορές των συλλογικών οργάνων του κόμματος με κέντρα μη νομιμοποιημένα πολιτικά και καταστατικά, από την αδυναμία συλλογικής διαχείρισης των αποφάσεων, από τη μη λειτουργία συχνά συλλογικού πολιτικού κέντρου. Η πρόσφατη εκλογική μάχη κατέδειξε επίσης συμπεριφορές που εισάγουν έναν άλλου είδους ανταγωνισμό μεταξύ των στελεχών μακριά από τα κεκτημένα και τις αρχές της αριστεράς.
Χρειάζεται επειγόντως ουσιαστική δημοκρατική και αποτελεσματική αλλαγή της λειτουργίας του κόμματος σε όλα τα επίπεδα. Ιδιαίτερο βάρος χρειάζεται στην ανάπτυξη συλλογικής πολιτικής λειτουργίας των οργανώσεων μελών με σχέδιο, με μαζική δράση και πρωτοβουλίες στην περιοχή ευθύνης τους ,ώστε να είναι το κόμμα στο χώρο τους. Απαιτείται επίσης η ενίσχυση του πολιτικού ρόλου των ενδιάμεσων οργάνων, η κατάκτηση του επιτελικού ρόλου των κεντρικών οργάνων και η ακόμη πιο αναβαθμισμένη στράτευση των στελεχών. Η αναγκαία μαζικοποίηση των οργανώσεων δεν είναι απλά ένας αριθμητικός στόχος, δεν είναι η αξιοποίηση της προοπτικής ενός εν δυνάμει κυβερνητικού κόμματος, που ελκύει ανθρώπους που προσκολλώνται στην εκάστοτε εξουσία, δεν είναι η αύξηση των μελών στα χαρτιά που συμμετέχουν μόνο στη διαμόρφωση εσωτερικών συσχετισμών αλλά θα πρέπει να έχει κυρίως ποιοτικά χαρακτηριστικά και να αφορά την ένταξη μελών-αγωνιστών και τη διαμόρφωση δραστήριων και ριζοσπαστικών στελεχών με πρωτοπόρα κομματική δραστηριότητα αλλά και δραστήρια πολιτικοκοινωνική παρέμβαση.
ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΥΜΒΟΛΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑΣ
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ 21-22/6/2014
ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΣΕ ΝΕΑ ΦΑΣΗ ΑΠΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΘΕΣΗ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών για τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν θετικό και από πολλές απόψεις με ιστορικές διαστάσεις.
Δεν φτάνει, όμως, για να ανατραπούν αποφασιστικά οι ισορροπίες στους πολιτικούς συσχετισμούς και να επιτευχθεί ο μείζονας στόχος μιας κυβέρνησης της Αριστεράς που θα εφαρμόσει με συνέπεια ένα αντιμνημονιακό πρόγραμμα ριζοσπαστικών μετασχηματισμών και ανασυγκρότησης με σοσιαλιστική προοπτική.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μετά τις ευρωεκλογές βρίσκεται ενώπιον μιας νέας και κατεπείγουσας ιστορικής πρόκλησης: να επιτύχει γρήγορα ένα νέο άλμα στην πολιτική και εκλογική επιρροή του, πράγμα απόλυτα συνυφασμένο με μια νέα επιτυχή συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ στην επανακινητοποίηση της κοινωνίας και στην ανάπτυξη μεγάλων ανατρεπτικών κοινωνικοταξικών αγώνων που θα βάλουν σε νέα τροχιά τις εξελίξεις.
Αυτό το νέο άλμα στην πορεία του ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ πιο δύσκολο, πολύ πιο σύνθετο, ποιοτικά πιο απαιτητικό και απείρως πιο συγκρουσιακό με κατεστημένα συμφέροντα εγχώρια , ευρωπαϊκά και υπερατλαντικά, από εκείνο που εκτίναξε τον ΣΥΡΙΖΑ στην αξιωματική αντιπολίτευση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ για να αποκτήσει σε γρήγορο πολιτικό χρόνο μια νέα πολιτική, κινηματική και εκλογική δυναμική ανατροπής δεν μπορεί να συνεχίσει να πορεύεται όπως παλιά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να εγκαταλείψει μια πορεία αναδίπλωσης και ροκανίσματος των θέσεών του στην οποία διολισθαίνει εδώ και αρκετό διάστημα και η οποία στοίχισε στην ανοδική δυναμική του και στη δυναμική των κοινωνικών αγώνων. Ο ΣΥΡΙΖΑ στις νέες μετεκλογικές συνθήκες χρειάζεται επειγόντως να ανακαλύψει εκ νέου τις αρχικές ριζοσπαστικές του ρίζες και εκείνη την κινηματική και ανατρεπτική φρεσκάδα που ενέπνεε αξιοπιστία για την ανατρεπτική του προοπτική και τον εκτίναξε σε ένα κεντρικό πολιτικό ρόλο.
Η επανάπαυση και η πεπατημένη για το ΣΥΡΙΖΑ, πολύ περισσότερο η πολιτική αναδίπλωση, σημαίνει στασιμότητα και ακόμα χειρότερα ραγδαία οπισθοχώρηση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει στις νέες συνθήκες και κάτω από το φως των νέων απαιτήσεων να επανασχεδιάσει την πολιτική και την πορεία του.
Στο κέντρο αυτού του επανασχεδιασμού της πολιτικής και στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ δεν βρίσκεται μια «ρεαλιστική» συστημική προσαρμογή του, αλλά γίνεται ακόμα πιο επιτακτικό το αίτημα μιας νέας ριζοσπαστικοποίησής του σε όλους τους τομείς: στον πολιτικό, τον προγραμματικό, τον ιδεολογικό, τον πολιτιστικό, τον κινηματικό τομέα.
Αν κεντρικό σύνθημα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι η ενίσχυση της αξιοπιστίας του, η ενίσχυση και διεύρυνση της εμπιστοσύνης απέναντί του από τα πλατιά εργατικά-λαϊκά στρώματα, από τις δυνάμεις της επιστήμης, της διανόησης, της δημιουργίας, του πολιτισμού και της νεολαίας στη χώρα , η απάντηση σε αυτό το πρόβλημα σημαίνει περισσότερο ριζοσπαστισμό με βαθύτατα κοινωνικούς όρους και στην κατεύθυνση ενός τεκμηριωμένου εναλλακτικού σχεδίου προοδευτικής ανασυγκρότησης της χώρας με επίκεντρο τον κόσμο της εργασίας και όραμα τον σοσιαλισμό.
Αυτή η δεύτερη και πολύ πιο ουσιαστική ριζοσπαστικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι η μόνη που μπορεί να του προσδώσει την ικανότητα να κρατά σταθερά την πολιτική πρωτοβουλία και να αποκτήσει τη δύναμη να περάσει σε μια μεγάλη αριστερή αντεπίθεση με στόχο την ηγεμονία σε ένα πλειοψηφικό πολιτικο-οικονομικό μπλοκ δυνάμεων ανατροπής και προοπτικής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ στο νέο μετεκλογικό τοπίο σε θέση πρώτης πολιτικής δύναμης και με ορατή την πιθανότητα κυβερνητικής εξουσίας θα βρεθεί, ήδη βρίσκεται, αντιμέτωπος με μια θύελλα πολύ μεγάλων πιέσεων, σκληρών διλημματικών καταστάσεων , περικυκλωμένος από μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, ενώ περιστοιχίζεται όλο και πιο φορτικά από πρόσωπα και δυνάμεις που θέλουν να υποθηκεύσουν την πορεία του.
Ο αδιάκοπος ριζοσπαστισμός και η συνεχής φυγή του ΣΥΡΙΖΑ προς τα μπρος με γνώμονα τα γνήσια εργατικά και λαϊκά συμφέροντα από τη σκοπιά του προοδευτικού και σοσιαλιστικού μετασχηματισμού της χώρας μας, της περιοχής μας και της Ευρώπης, αποτελεί την αλάνθαστη συνταγή αντίστασης στις δοκιμασίες για να μπορέσει να παίξει ο ΣΥΡΙΖΑ με επιτυχία το ρόλο του ως σύγχρονη ασυμβίβαστη αριστερή δύναμη διεξόδου, ανόρθωσης και αναγεννητικής δυναμικής.
1. Οι εκλογές κατέγραψαν μια σημαντική πολιτική αλλαγή ,με την νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές και στην περιφέρεια της Αθήνας. Η σημαντική ενίσχυση των εδρών στις περιφέρειες και στους Δήμους δημιουργεί την κατάλληλη προϋπόθεση για μια συνολική ανατροπή στον αυτοδιοικητικό χάρτη και την εισαγωγή ενός νέου μοντέλου άσκησης τοπικής διοίκησης με άμεση συμμετοχής της κοινωνίας. Η πρωτιά της ριζοσπαστικής αριστεράς σε μια μεγάλης πολιτικής βαρύτητας εκλογική μάχη για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας και με μεγάλη διαφορά από την ΝΔ αποτελεί ένα συγκλονιστικό γεγονός και δημιουργεί τις προϋποθέσεις ώστε με νέα ορμή να τεθεί το ζήτημα της κυβερνητικής εξουσίας από την αριστερά. Η σημαντική πτώση των ποσοστών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ καταδεικνύει την καταδίκη των μνημονιακών πολιτικών που έχουν γονατίσει τα λαϊκά στρώματα και επιτείνει την κρίση του μνημονιακού πολιτικού συστήματος ,ενώ θα επιταχύνει την αποσταθεροποίηση της αντιλαϊκής συγκυβέρνησης. Μικρές δυνάμεις κεντροαριστερές και κεντροδεξιές συρρικνώνονται και δημιουργείται μια ρευστότητα στο μεσαίο πολιτικό χώρο.. Εξαιρετικά αρνητικό γεγονός είναι η ενίσχυση της νεοναζιστικής οργάνωσης της ΧΑ ,ζήτημα που απαιτεί την αναπροσαρμογή της αντιφασιστικής πάλης ώστε να γίνει πιο αποτελεσματική.
2. Μετά τις εκλογές μπαίνουμε σε μια νέα φάση. Η άρνηση της κυβέρνησης να προχωρήσει σε εθνικές εκλογές παρατείνει τον χρόνο επίλυσης μιας υπαρκτής πολιτικής κρίσης που μόνο με ανατροπή θα επιλυόταν. Θα περάσουμε έτσι ένα χρονικό διάστημα έντονων διεργασιών και μίνι κρίσεων ώσπου να δοθεί διέξοδος. Η οικονομική και κοινωνική τραγωδία που βιώνουμε τέσσερα χρόνια τώρα έχουν ανατρέψει τα πάντα : κοινωνικές συμμαχίες ,πολιτικές συμπεριφορές, καθιερωμένα συστήματα .Έχει ανατρέψει τις κανονικότητες . Ζούμε την μακρά φάση της δημιουργίας της νέας μεταπολίτευσης που μέχρι την οριστική διαμόρφωσή της θα ανατραπούν πολλά στερεότυπα ,θα ρευστοποιηθούν πολλές δυνάμεις του πολιτικού συστήματος οι οποίες θα αποδειχθούν αναλώσιμες. Η συγκυβέρνηση προφανώς θα προχωρήσει σε μερικές μικρές διορθωτικές κινήσεις για να εκτονώσει την λαϊκή δυσαρέσκεια. Ήδη δημιουργείται ένας διαγκωνισμός δηλώσεων κυβερνητικών στελεχών . Δεν μπορεί όμως να αλλάξει η πολιτική των μνημονιακών δεσμεύσεων από την παρούσα κυβέρνηση .Δεν μπορεί επίσης να διαμορφωθεί μια άλλη κυβέρνηση από την παρούσα βουλή η οποία να δώσει μια διαφορετική πολιτική πρόταση πέρα από την πολιτική των μνημονίων . Συνεπώς αυτή η βουλή το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να διαχειρίζεται την αστάθεια και τις διαδοχικές πολιτικές κρίσεις χωρίς να μπορεί να τις επιλύει . Η συγκυβέρνηση θα επιδιώξει να παρατείνει το βίο της ,ξεπερνώντας τον σκόπελο των προεδρικών εκλογών χρησιμοποιώντας κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο .Δεν είναι σίγουρο ότι θα τα καταφέρει και συνεπώς το ενδεχόμενο των πρόωρων εθνικών εκλογών παραμένει ανοικτό. Η ριζοσπαστική αριστερά πρέπει να συμβάλλει στην κινητοποίηση του λαού ώστε να μην χρησιμοποιηθεί η προεδρική εκλογή ως μοχλός για την συνέχιση της πολιτικής των μνημονίων . Ωστόσο παρότι η πολιτική κρίση θα λυθεί τελικά με την προσφυγή σε εθνικές εκλογές, το κρίσιμο ζήτημα παραμένει η ενεργοποίηση του λαού ,η κινητοποίηση του κινήματος ,η δημιουργία μιας απαιτητικής και δραστήριας κοινωνικής πλειοψηφίας που θέλει να αγωνιστεί για να αλλάξει η ζωή της.
3. Η κρίση αποδόμησε τις παραδοσιακές συμμαχίες της αστικής τάξης με τα μεσαία στρώματα που βασιζόταν σε ένα σύστημα πελατειακών σχέσεων, στη φορολογική πολιτική και στο μηχανισμό του πιστωτικού συστήματος και στην ενισχυμένη ζήτηση .Κλόνισε επίσης τη σχέση που διαμόρφωνε ο νεοφιλελευθερισμός με ένα τμήμα της μισθωτής εργασίας το οποίο κέρδιζε υψηλότερες αμοιβές λόγω των υψηλών τυπικών του προσόντων ή λόγω της πολυαπασχόλησής του , ή της σταθερής εργασίας του, ή βελτίωνε τους όρους διαβίωσής του μέσω της δανειοδότησής του από το τραπεζικό σύστημα. Ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός ξεπερνούσε την αντικειμενική αστάθεια των συμμαχιών του μέσα από την υπόσχεση για βελτίωση της ζωής των ανθρώπων που στην προηγούμενη περίοδο είχε μια πειστικότητα .Η ένταση της κρίσης και κυρίως ο τρόπος αντιμετώπισής της θρυμμάτισε τις ελπίδες και άλλαξε με δραματικά αρνητικό τρόπο την ζωή των ανθρώπων. Η διαδικασία της εσωτερικής υποτίμησης ήταν ο μοχλός υπέρβασης της κρίσης υπέρ του κεφαλαίου αλλά ταυτόχρονα ήταν και ο μηχανισμός αποδιάρθρωσης των συμμαχιών της αστικής τάξης .Παρόλα αυτά η ταξική ανασυγκρότηση προωθείται και μέσα στην κρίση. Είναι εμφανής μια τάση συγκέντρωσης του κεφαλαίου που συνυπάρχει με την μεγαλύτερη τάση καταστροφής κεφαλαίου. Αυτό έχει δημιουργήσει ένα ρήγμα μεταξύ των μεσαίων στρωμάτων που πιέζονται αφάνταστα και όσων καταστρέφονται και της αστικής τάξης ,η οποία και αυτή αναδιατάσσεται με μερίδες της που έχουν μεγαλύτερη διασύνδεση με το ευρωπαϊκό κεφάλαιο να αποκτούν προβάδισμα . Δεν πρέπει να υποτιμηθεί καθόλου η προσπάθεια για την ανασύσταση των συμμαχιών από το σύστημα στη λογική του ποιος θα επωφεληθεί από την αργή ανάκαμψη που υπόσχεται η συγκυβέρνηση. Αυτό απευθύνεται ευρύτερα σε μεσαία στρώματα τα οποία παρότι πιέστηκαν την προηγούμενη τετραετία ,εντούτοις άντεξαν και προσδοκούν να παίξουν έναν ενισχυμένο ρόλο στην νέα περίοδο πιστεύοντας ότι φτάσαμε στον πάτο και τώρα αρχίζει μια νέα περίοδος. Ταυτόχρονα σε στρώματα κατεστραμμένα και λεηλατημένα στα οποία δεν μπορεί να λειτουργήσει καμία υπόσχεση ,εκεί ενεργοποιείται ο φόβος ότι πάντα υπάρχει το χειρότερο και αυτό επιχειρεί το σύστημα να το ταυτίσει με τον ΣΥΡΙΖΑ. Η κοινωνική συμμαχία των εργαζομένων με τα υπόλοιπα θύματα του μνημονίου όχι μόνο με αμυντικούς όρους αλλά πάνω σε μια βάση εναλλακτικής πρότασης εξόδου από την κρίση, με βάση τα συμφέροντα και τις ανάγκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών δυνάμεων, είναι εξαιρετικά αναγκαία .
4. Στο πολιτικό σύστημα τα αδιέξοδα έχουν μεγαλώσει. Το εκλογικό αποτέλεσμα καταδεικνύει την καταγραφή εκ νέου δύο μεγάλων δυνάμεων της αριστεράς και της δεξιάς, ένα νεοφασιστικό μόρφωμα που ενισχύεται, ένα κομμουνιστικό κόμμα που κινείται με αυξητική τάση μεν αλλά σε χαμηλά ποσοστά και ενδιάμεσα την ύπαρξη ενός κατατεμαχισμένου χώρου που κινείται μέσα στα όρια της μεταλλαγμένης σοσιαλδημοκρατίας. Το αστικό πολιτικό σύστημα επιχείρησε την προηγούμενη περίοδο να κάνει δυο πράγματα:
Να ενισχύσει τον συντηρητικό πόλο όσο μπορούσε και ταυτόχρονα να δημιουργήσει νέα ερείσματα στην δεξιά σοσιαλδημοκρατία που ήταν ο πιο αδύνατος κρίκος τα οποία θα λειτουργούσαν και ως αναχώματα για να μην μετακινηθούν ψήφοι στη ριζοσπαστική αριστερά. Σε κάποιο βαθμό πέτυχε τον στόχο του με την δημιουργία του Ποταμιού .Ωστόσο ο συντηρητικός πόλος αποδυναμώθηκε ενώ ο κατακερματισμένος χώρος της δεξιάς σοσιαλδημοκρατίας παραμένει αποδυναμωμένος και γι αυτό επιχειρείται η ανασύνθεση και η ενοποίησή τους ώστε να συνεχίσουν να παίζουν τον ρόλο δραστήριου υποστηρικτή της μνημονιακής πολιτικής. Σε κάθε περίπτωση ο ρόλος του πολιτικού κέντρου θα είναι συμπληρωματικός και όσο εντείνεται η πόλωση στη βάση διαφορετικών σχεδίων από την αριστερά και τη δεξιά τόσο περισσότερο θα αποδυναμώνεται αυτός ο ρόλος. Η επιδίωξη του συστήματος είναι να αποκλείσει την ανάληψη της εξουσίας από την αριστερά και θα μετέλθει κάθε μέσου για να πετύχει αυτό το στόχο
5. Το ερώτημα για την ριζοσπαστική αριστερά είναι πως θα ισχυροποιήσει το δικό της μπλοκ εξουσίας. Το σίγουρο είναι ότι δεν μπορεί η αριστερά να παίξει με όρους μόνο κεντρικής πολιτικής σκηνής και εκλογικίστικων τακτικών. Δεν μπορεί να παίξει με όρους εθνικού ακροατηρίου και πολύ περισσότερο δεν πρέπει να κυριαρχήσει στη λογική της η αντίληψη ότι για να πάρει την εξουσία πρέπει να αποριζοστικοποιήσει το λόγο της και να κάνει πολιτικά ανοίγματα προς τα δεξιά της. Είναι άλλο πράγμα η παρέμβαση για να αποδυναμωθεί ο αντίπαλος, είναι άλλο πράγμα η ενεργός στάση και οι πολιτικές πρωτοβουλίες ώστε να έλκεις με τις δικές σου απόψεις ένα μέρος του πολιτικού προσωπικού που αντιτίθεται στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και είναι άλλο πράγμα να υποτάσσεσαι σε μια λογική στροφής προς το κέντρο η οποία πέραν των άλλων είναι και αναποτελεσματική διότι η ζωή κινείται μακριά από τις κανονικότητες του παρελθόντος.
Με την ανάλυση των δεδομένων σήμερα δε προκύπτει κανένα θέμα οροφής της επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ, εφόσον κινηθεί στις ριζοσπαστικές συντεταγμένες του και εφόσον υπογραμμίζει έμπρακτα τον αντισυστημικό χαρακτήρα του. Πολύ περισσότερο δεν έχει βασιμότητα ο ισχυρισμός ότι θα κερδίσουμε αν στηριχτούμε σε δυνάμεις της κεντροαριστεράς ή τις ενσωματώσουμε με διάφορους τρόπους τις οποίες έχει ήδη αποδοκιμάσει ο κόσμος. Το αντίθετο θα συμβεί διότι η αποστροφή στο παλιό πολιτικό σύστημα είναι ισχυρότατη.. Ο ΣΥΡΙΖΑ αυτός καθαυτός είναι που εμπεριέχει μέσα του μια μεγάλη δυναμική για την κατάκτηση μιας πλειοψηφικής πολιτικής και εκλογικής επιρροής με την προϋπόθεση φυσικά ότι θα κινηθεί με βάση τις αρχές του.
Το κόμμα πρέπει να παραμείνει στη συνεδριακή θέση για κυβέρνηση της αριστεράς. Υπάρχει ένα υπαρκτό πρόβλημα ανταπόκρισης στην πρότασή μας για συμμαχία της αριστεράς που παρά τις εκκλήσεις δεν πραγματοποιείται .Η λαθεμένη στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ και εν μέρει της ΑΝΤΑΡΣΥΑ απομακρύνουν αυτό το στόχο, χωρίς όμως να τον αναιρούν. Ιδιαίτερα η στάση του ΚΚΕ- η οποία χαρακτηρίζεται από απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ και τον αντιμετωπίζει λίγο ως πολύ ως μια αστική δύναμη -είναι έξω από κάθε λογική πολιτικής και ταξικής ανάλυσης και σπρώχνει αυτό το κόμμα σε έναν απίθανο σεχταρισμό. Παρόλα αυτά η επιμονή για συνεργασία της αριστεράς πρέπει να συνεχιστεί. Το ενθαρρυντικό είναι ότι ο κόσμος της αριστεράς δεν ακολουθεί τις τεχνητές διαιρέσεις όπως απέδειξε η στάση του στον δεύτερο γύρο των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών. Αυτή η διάθεση του κόσμου είναι αυτή που θα επιβάλλει στην πράξη την συνεργασία της αριστεράς.
Η προσπάθεια και οι πρωτοβουλίες για συνεργασία της αριστεράς που πρέπει να υλοποιηθεί και σε κυβερνητικό επίπεδο που είναι το μείζον ,δεν αποκλείει αντίθετα επιβάλλει την ανάγκη να εξασφαλίζεται η κοινή δράση της αριστεράς μέσα στο μαζικό κίνημα και σε κοινές πολιτικές δράσεις σε διάφορα ζητήματα. Το κόμμα πρέπει να αναλάβει σχετικές πρωτοβουλίες.
Με βάση όλα τα παραπάνω η ενδεδειγμένη λύση είναι να διαμορφωθεί ένα πλειοψηφικό ρεύμα μέσα στο λαό με την μορφή του οργανωμένου πολιτικού κινήματος το οποίο θα στηρίξει ενεργά ένα νέο μπλοκ εξουσίας της αριστεράς ξεκινώντας από τα κάτω δημιουργώντας την προσδοκία για κοινοβουλευτική αυτοδυναμία . Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να προωθήσει άμεσα τη λαϊκή συμμαχία των από τα κάτω ,να δημιουργήσει δηλαδή ένα νέο πλατύ μετωπικό σχήμα ,μια δημοκρατική συμμαχία πολιτών ,συσπειρωμένη σε ένα πρόγραμμα μεγάλων στόχων ,σε κάθε γειτονιά και χώρο δουλειάς που να δικτυώνεται πανελλαδικά .Σε αυτό το σχήμα χωρά κάθε πολίτης που θέλει να παλέψει για συγκεκριμένους στόχους που θα αλλάξουν τη ζωή του ανεξάρτητα από την προηγούμενη πολιτική του στάση. Αυτή η πολιτική πρακτική θα είναι απείρως πιο αποτελεσματική και για την κατάκτηση της κυβερνητικής εξουσίας αλλά και κυρίως για την επιτυχημένη υλοποίηση ενός ριζοσπαστικού προγράμματος. Κοντολογίς ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μεγαλουργήσει αν επιμείνει και διευρύνει τα αντισυστημικά χαρακτηριστικά του ,το ριζοσπαστικό του πρόγραμμα ,την εκπροσώπηση των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων που πλήγηκαν θανάσιμα ,αν συνδυάσει την ταξική εκπροσώπηση με μια στάση χειραφέτησης απέναντι στην τρόικα και το ευρωπαϊκό κατεστημένο που προκαλούν την ταπείνωση που αισθάνεται ο λαός και παραβιάζουν ασύστολα την δημοκρατία ,την εθνική και λαϊκή κυριαρχία.
6. Η κατάκτηση της πολιτικής και ιδεολογικής ηγεμονίας
Η επόμενη περίοδος θα είναι εξαιρετικά κρίσιμη ,ο πολιτικός χρόνος πολύ λίγος ,αλλά απαιτείται να γίνουν πάρα πολύ μεγάλες αλλαγές στο ΣΥΡΙΖΑ ώστε να μπορέσει να αντιστοιχηθεί στις ανάγκες της νέας φάσης .
Α. Κομβικό ζήτημα είναι οι μεγάλες αλλαγές που πρέπει να γίνουν στο κόμμα με κατάκτηση της συλλογικής του λειτουργίας, την απάλειψη των παθογενειών ,την μαζικοποίηση και ισχυροποίησή του σαν μια δύναμη που μπορεί σε κάθε κρίκο του να είναι ο ηγέτης στην πολιτική πάλη ,να συσπειρώνει και να κινητοποιεί ευρύτερες μάζες, που θα μπορεί να συνδυάζει την κριτική ,τον έλεγχο ,την αντιπαράθεση με την ενεργή συμμετοχή στη διαχείριση των υποθέσεων του λαού σε τοπικό και κεντρικό επίπεδο .
Τα προβλήματα του ΣΥΡΙΖΑ δεν αφορούν την λειτουργία των τάσεων που αναντίρρητα πρέπει να συμβάλλουν δημιουργικά και συνθετικά στον εσωκομματικό διάλογο. Τα προβλήματα ανακύπτουν από την ύπαρξη πολλές φορές ενός αμφίσημου λόγου, από τον παραγοντισμό και την αυτονόμηση στελεχών από συλλογικές αποφάσεις που έχουν ψηφίσει και οι ίδιοι προκαλώντας σύγχυση ,από την υποκατάσταση των οργάνων του κόμματος από κέντρα μη νομιμοποιημένα πολιτικά και καταστατικά ,από την αδυναμία συλλογικής διαχείρισης των αποφάσεων, από την έλλειψη συλλογικού πολιτικού κέντρου. Η πρόσφατη εκλογική μάχη κατέδειξε επίσης συμπεριφορές που εισάγουν έναν άλλου είδους ανταγωνισμό μεταξύ των στελεχών μακριά από τα κεκτημένα της αριστεράς.
Χρειάζεται επειγόντως ουσιαστική βελτίωση της λειτουργίας του κόμματος σε όλα τα επίπεδα. Ιδιαίτερο βάρος χρειάζεται στην ανάπτυξη συλλογικής πολιτικής λειτουργίας των οργανώσεων μελών με σχέδιο, με μαζική δράση και πρωτοβουλίες στην περιοχή ευθύνης τους ,ώστε να είναι το κόμμα στο χώρο τους. Απαιτείται επίσης η ενίσχυση του πολιτικού ρόλου των ενδιάμεσων οργάνων , η κατάκτηση του επιτελικού ρόλου των κεντρικών οργάνων και η ακόμη πιο αναβαθμισμένη στράτευση των στελεχών.. Η μαζικοποίηση των οργανώσεων δεν είναι απλά ένας αριθμητικός στόχος , δεν είναι η αξιοποίηση της θέσης ενός εν δυνάμει κόμματος εξουσίας που ελκύει ανθρώπους που προσκολλώνται στην εκάστοτε εξουσία ,δεν είναι η αύξηση των μελών στα χαρτιά που συμμετέχουν μόνο στη διαμόρφωση εσωτερικών συσχετισμών αλλά έχει κυρίως ποιοτικά χαρακτηριστικά διότι αφορά την ένταξη ή την διαμόρφωση δραστήριων και ριζοσπαστικών στελεχών με κοινωνική και πολιτική δράση.
Β. Πολύ μεγάλο θέμα για την ριζοσπαστική αριστερά είναι η αναγέννηση του μαζικού κινήματος και ιδιαίτερα του συνδικαλιστικού που βρίσκεται όχι απλά πολύ πίσω από τις ανάγκες , αλλά σε μια κατάσταση πλήρους αποδυνάμωσης. Χωρίς καμία διάθεση υποκατάστασης αλλά συμβολής σε μια νέα προσπάθεια ανάπτυξης αγώνων, αλλαγής του συμβιβαστικού χαρακτήρα και προσανατολισμού του , ριζικής τροποποίησης των συσχετισμών οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να εμπλακούν πιο ενεργά σε τοπικό και κεντρικό επίπεδο να στηρίξουν τις προσπάθειες του ΜΕΤΑ. Να συμβάλλουν σε μια διαδικασία ανασύνταξης του συνδικαλιστικού κινήματος ,ρίχνοντας το βάρος στην μαζικοποίηση και την ενεργοποίηση των εργαζομένων σε πρωτοβάθμιο επίπεδο όσο και στον συντονισμό της δράσης ,ο οποίος θα υπερβαίνει την αδράνεια των ανώτερων οργάνων.
Γ. Η αχίλλειος πτέρνα της αριστεράς είναι η νεολαία ,διότι παρά την μεγάλη εκλογική επιρροή που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ στη νέα γενιά αυτό δεν μεταφράζεται στο επίπεδο της μαζικής και πολιτικής πάλης της νεολαίας, στην οργανωμένη ένταξή της στη νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η μεγάλη αδυναμία πρέπει άμεσα να αντιμετωπιστεί και χρειάζεται μια μεγάλη στροφή στη δουλειά μας που αφορά στον προσανατολισμό ,στα μέτωπα πάλης στις μορφές μαζικής δράσης, στον τρόπο που προσεγγίζουμε τη νεολαία. Με σωστή προετοιμασία πρέπει να συγκληθεί ειδική συνεδρίαση της ΚΕ ώστε να χαραχτεί μια νέα στρατηγική παρέμβασης στο χώρο της νεολαίας.
Δ. Σοβαρό θέμα της δράσης του ΣΥΡΙΖΑ την επόμενη περίοδο είναι η προγραμματική του επάρκεια και η ικανότητα ανάπτυξης ιδεολογικής πάλης .Όσον αφορά το πρώτο η ανάγκη είναι όχι τόσο να παρουσιάσουμε ένα πολύ εξειδικευμένο πρόγραμμα στη λεπτομέρειά του όσο το να συζητήσουμε με τον κόσμο ανοιχτά και καθαρά και να απαντήσουμε στους κρίσιμους κόμπους που συνιστούν μια ριζικά διαφορετική λύση από αυτή που εφαρμόζει ο νεοφιλελευθερισμός. Το μεταβατικό πρόγραμμα, αυτό που θα κληθούμε να υπηρετήσουμε θα έχει μεγάλες ρήξεις με το σύστημα συμφερόντων που έχουν διαμορφωθεί. Η δική μας πρόταση δεν συνιστά μια διαφορετική λύση στα σημεία, μια απλή αλλαγή διαχείρισης αλλά παρά την μεταβατικότητά της συνιστά ένα ριζικά διαφορετικό μοντέλο ανάπτυξης οικονομικής και κοινωνικής μια μεγάλη τομή στον τρόπο οργάνωσης ης οικονομίας και της κοινωνίας ,μια θεαματική στροφή σε σχέση με το μνημονιακό καθεστώς που έχει διαμορφωθεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ενισχύσει την αξιοπιστία του ,να πείσει ότι αυτά που διακηρύσσει τα εννοεί και θα τα εφαρμόσει, ότι το πρόγραμμά του θα υλοποιηθεί ανεξάρτητα από τους εκβιασμούς και τις απειλές που θα χρησιμοποιηθούν στο όνομα της παραμονής στο ΕΥΡΩ ή του τεχνητού φόβου περί χρεοκοπίας της χώρας. Σημαντικά ζητήματα επιπλέον είναι η εξειδίκευση της θέσης για την διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, ο πιο ειδικός προσδιορισμός της στάσης μας στην καταγγελία των δανειακών συμβάσεων και του τρόπου κατάργησης των μνημονίων, οι μορφές εξασφάλισης ρευστότητας της οικονομίας στη περίοδο διακυβέρνησης της αριστεράς και στη βάση αυτής της ανάγκης πρέπει να συγκροτηθούν οι εναλλακτικές μας προτάσεις.
Σημαντική παράμετρος της δουλειάς μας το επόμενο διάστημα είναι η ιδεολογική παρέμβαση και η θεωρητική προσπάθεια που πρέπει να εστιαστεί στα ζητήματα που αφορούν τους στόχους του μεταβατικού προγράμματος, στο ρόλο της αριστερής κυβέρνησης, τη σχέση μεταβατικού προγράμματος με την πορεία προς τον σοσιαλισμό. Παράλληλα πρέπει να προωθηθεί η αντίκρουση των ισχυρών σημείων του αντίπαλου όπως εκφράζονται στα δίπολα : δημόσιο-ιδιωτικό, αγορά- κοινωνία, σχεδιασμός και ρύθμιση, συλλογικό -ατομικό και να αποδυναμωθούν οι αξίες που προβάλλει όπως: ανταγωνιστικότητα στη βάση του χαμηλού κόστους εργασίας , καπιταλιστικό κέρδος, ελευθερία δράσης του κεφαλαίου, χαμηλή φορολογία κεφαλαίου, απελευθέρωση αγορών κ.α.
Μπροστά μας ανοίγεται μια ελπιδοφόρα πορεία . Μπορούμε να κερδίσουμε το στοίχημα της ανατροπής στην Ελλάδα που θα προκαλέσει ένα ντόμινο αλλαγών σε όλη την Ευρώπη. Στο χέρι μας είναι να πάρουμε τις κατάλληλες αποφάσεις για μια στρατηγική νίκης.