Αυτό που συνέβη στις Ιταλικές εκλογές θα εθεωρείτο πριν από λίγα χρόνια, ίσως και πριν από λίγους μήνες, αδιανόητο.Η πλειοψηφία, μάλλον, των Ιταλών πολιτών, που πήγαν στις κάλπες, αμφισβήτησε με εκείνη ή την άλλη μορφή και ένταση, το ευρώ αλλά και την Γερμανική ΕΕ! Τόσο ο Σύλβιο Μπερλουσκόνι, εκφράζοντας σε σημαντικό βαθμό τα συμφέροντα και μεγάλων τμημάτων του Ιταλικού επιχειρηματικού κατεστημένου, όσο και κυρίως ο Μπέπε Γκρίλο, εκφράζοντας περισσότερο λαικές τάξεις, έθεσαν, λίγο πολύ, σε αμφισβήτηση της προοπτική της Ιταλίας στην ευρωζώνη και υπό ερώτημα τις Γερμανικές επιλογές στην ΕΕ.
Αντίθετα, τα ακραιφνή φιλο-ευρώ και φιλο-ΕΕ κόμματα του σκληρού νεοφιλελεύθερου «μεταρρυθμιστικού» τόξου, όπως η Κεντροαριστερά του Μπερσάνι και το κεντρώο μόρφωμα του Μόντι,είδαν τα ποσοστά τους να υστερούν σε σχέση με τις προβλέψεις και σε ορισμένες περιπτώσεις ναβυθίζονται!
Από την άλλη η Κομμουνιστική επανίδρυση, παρά τη συμμαχία της με το γνωστό Ντι Πιέτρο και ίσως και εξαιτίας της, είδε τα ποσοστά της στο ναδίρ και να μένει εκτός Βουλής.
Η Ιταλική Ριζοσπαστική Αριστερά πλήρωσε τους απαράδεκτους συμβιβασμούς της, τιςυποχωρήσεις, τους τακτικισμούς της και τελικά την υποταγή της στο ευρώ και την ΕΕ!!!
Αυτή την ώρα τα Ιταλικά εκλογικά αποτελέσματα, με το δικό τους τρόπο, διαμορφώνουν ρευστές και περίεργες ισορροπίες στην Ιταλία και ταράζουν τις κυρίαρχες καταστάσεις στην Ευρωζώνη και την ΕΕ, ενώ είναι ακόμα απρόβλεπτη η έκταση των επιπτώσεών τους στις ευρωπαικές εξελίξεις.
Το μήνυμα των Ιταλικών εκλογών οφείλει να το ακούσει η ελληνική Αριστερά και ναριζοσπαστικοποιήσει συνολικότερα τη στάση της, ειδικότερα απέναντι στο ευρώ και την ΕΕ, όπως οφείλει να το συλλάβει και η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός, ως ενίσχυση της ανάγκης αλλά και της δυνατότητας για προοδευτική ανατροπή και μια νέα προοδευτική πορεία!
Μετά τη Βουλγαρία και την Ιταλία, με το δικό της ιδιόμορφο τρόπο, μας δείχνει τον δρόμο!