Τον Μάιο του 2014 ο οίκος Christie πούλησε στη Νέα Υόρκη έργα μεταπολεμικής και σύγχρονης τέχνης προς 745 εκ. δολάρια. Το υψηλότερο ποσό που έχει ποτέ επιτευχθεί σε έναν και μόνο πλειστηριασμό. Στις υψηλότερες τιμές πωλήθηκαν έργα των Barnett Newman, Francis Bacon, Mark Rothko, και Andy Warhol, καθένα από τα οποία πωλήθηκαν για περισσότερα από 60 εκατομμύρια δολάρια. Σύμφωνα με τους New York Times οι συλλέκτες από την Ασία διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην αύξηση των τιμών. (Άρθρο του Peter Singer - Project Syndicate)Εκτός των άλλων ένα από τα έργα, το τραινάκι του Jeff Koons (ένα μεταλλικό τραινάκι που γεμίζει με μπέρμπον) πωλήθηκε προς 33 εκ. δολάρια. Ο ίδιος ο Koons δήλωσε πως με το εν λόγω τραινάκι αποτελεί ένα αλληγορικό έργο που τονίζει την ταξική ανισότητα…από την πολυτέλεια στην παρακμή.
Τον περασμένο μήνα, κάποιος αγόρασε μία από τις παραλλαγές έργων του Barnett Newman (αυτά με τις λεπτές κάθετες λωρίδες) για 84 εκ, δολάρια. Ενώ μια μικρή εικόνα της Marilyn Monroe του Andy Warhol - υπάρχουν πολλές από αυτές - πωλήθηκε προς 41 εκατομμύρια δολάρια. Και η λίστα συνεχίζεται…
Το τσούρμο με τους συλλέκτες περιλαμβάνει από τη μια αυτούς που βλέπουν τις αγορές τους ως επένδυση, όπως τις μετοχές, τα ακίνητα ή τις ράβδους χρυσού. Σε αυτή την περίπτωση, εάν το ποσό που καταβλήθηκε ήταν υπερβολικό ή μη εξαρτάται από το πόσο η αγορά θα είναι πρόθυμη να πληρώσει για το έργο στο μέλλον. Από την άλλη περιλαμβάνει εκείνους που αυτό-προσδιορίζονται ως λάτρεις της τέχνης. Αυτούς που δεν ξέρουν με λίγα λόγια τι να κάνουν τα χρήματά τους και τρέχουν από πλειστηριασμό σε πλειστηριασμό για να γεμίσουν του άδειους τοίχους τους.
Ακόμη και αν κανείς παραβλέψει την ειρωνεία της δημιουργίας ενός έργου το οποίο έρχεται να συμβολίσει τις ανισότητες ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς και στη συνέχεια πωλείται προς εκατομμύρια δολάρια δεν μπορεί να παραβλέψει την εξοργιστική ύβρη για την ανθρωπότητα αυτής της τεράστιας τεχνητής δημιουργίας υπεραξιών και σπατάλης χρημάτων.
Κανένας από τους συλλέκτες δεν σκέφτηκε ότι σε έναν κόσμο όπου περισσότερα από έξι εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο επειδή δεν έχουν καθαρό πόσιμο νερό ή κουνουπιέρες, ή επειδή δεν έχουν εμβολιαστεί κατά της ιλαράς, υπάρχει και καλύτερος τρόπος να κάνουν κάτι τα χρήματά τους.
Δεν θα σταματήσω επομένως να τονίζω πως η κρίση που ζούμε σήμερα είναι μακροχρόνια έχει ξεκινήσει εδώ και τριάντα χρόνια, είναι βαθιά, είναι αξιακή και είναι αποτέλεσμα της παγκοσμιοποίησης και του νεοφιλελευθερισμού. Δεν υπάρχει πτυχή της ανθρώπινης δραστηριότητας από την εργασία μέχρι την τέχνη που να μην έχει προσβληθεί από αυτή την παγκόσμια μάστιγα.
Έτσι λοιπόν οφείλουμε να δούμε την κρίση σαν μια…σοβαρότατη παγκόσμια ασθένεια, να αντισταθούμε αλλάζοντας τους εαυτούς μας και απαιτώντας τη ριζική θεραπεία της.
Από: Γ.Κουτσαντώνης - artversion.eu