Η σημερινή κυβέρνηση με έντονο ακροδεξιό πρόσημο έχει μία και μόνον αποστολή: όχι να σώσει τη χώρα, όπως επαναλαμβάνει μονότονα, αλλά να εφαρμόσει απολύτως τα μνημόνια. Και αυτό κάνει απαρέγκλιτα μέχρι σήμερα χωρίς να ενδιαφέρεται για τις επιπτώσεις. Για να το πετύχει αυτό και για να περιορίσει τις λαϊκές αντιδράσεις ακολουθεί μεθόδους που είναι παγκοσμίως κοινές και δοκιμασμένες : αυταρχισμό, αστυνομικό κράτος, βία, υπονόμευση του κοινοβουλίου κ.α. Θα επικεντρώσω στο τελευταίο. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει τεράστια ευθύνη, αφού είναι ο άνθρωπος που σαμποτάρει συστηματικά και συνειδητά τους κοινοβουλευτικούς θεσμούς. Η κυβέρνηση του ψήφισε μνημόνια εκατοντάδων σελίδων σε ένα άρθρο. Έκλεισε τη Βουλή νωρίτερα από τον προβλεπόμενο χρόνο για να παραγραφούν αδικήματα προηγούμενων υπουργών, ανάμεσα τους και του αντιπροέδρου του, και για να ψηφίσουν οι σίγουροι βουλευτές στο θερινό τμήμα σημαντικά νομοσχέδια, όπως αυτό της αποκρατικοποίησης της ΔΕΗ.
Ο κ. Σαμαράς εμφανίζεται, επιπλέον, σπάνια στο κοινοβούλιο υποβαθμίζοντας ακόμη περισσότερο το ρόλο του. Φαίνεται ότι μάλλον δεν του χρειάζεται, αφού μπορεί και κυβερνά με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και με προεδρικά διατάγματα, τα οποία με μεγάλη προθυμία υπογράφει ο σημερινός πρόεδρος της δημοκρατίας. Ακόμη η κυβέρνηση ελέγχοντας σε μεγάλο βαθμό τη δικαιοσύνη και σε απόλυτο την αστυνομία(να μην ξεχνάμε σε ποιους μοίρασε πρώτα τα ψίχουλα του λεγόμενου κοινωνικού μερίσματος και για ποιους η δικαιοσύνη αποφάσισε επιστροφή αναδρομικών), δηλαδή δύο πολύ σημαντικούς κατασταλτικούς μηχανισμούς, χτυπά κάθε απεργιακή κινητοποίηση με τη βία, αστυνομική και νομική, και στη συνέχεια προχωρά σε επιστράτευση των απεργών, όπως συνέβη και με τη ΔΕΗ. Το επόμενο βήμα θα είναι ουσιαστικά η απαγόρευση των απεργιών, αφού θα απαιτείται το 50% συν ένα των εγγεγραμμένων μελών ενός σωματείου προκειμένου να αποφασιστεί μια απεργία.
Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση φλερτάρει με τη μεγάλη εκτροπή και δε θ αργήσει να την επιχειρήσει Και, επειδή πολλή συζήτηση γίνεται για την εκλογή προέδρου δημοκρατίας από την παρούσα βουλή, ας έχουμε κατά νου ότι προκειμένου να την εξασφαλίσει και να παραμείνει στην εξουσία, δε θα διστάσει να χρησιμοποιήσει οποιαδήποτε αντιδημοκρατική και ανήθικη μέθοδο. Και αν δεν τα καταφέρει, τουλάχιστον να εμποδίσει το σχηματισμό της επόμενης κυβέρνησης. Σε αυτό αποσκοπούσε ο ανασχηματισμός-ρετουσάρισμα εν όψει πιθανών εκλογών, σε αυτό στοχεύει η παροχολογία και τα όσα συμβαίνουν στις κοινοβουλευτικές ομάδες των Ανεξάρτητων Ελλήνων και της ΔΗΜΑΡ.
Είναι φανερό, νομίζω, ότι η δημοκρατία βιάζεται συστηματικά στην ίδια την κοιτίδα της , την Ελλάδα. Αυτό γίνεται με τις ευλογίες της «δημοκρατικής» Ε.Ε, γιατί έτσι εξυπηρετούνται τα συμφέροντα της στην παρούσα φάση. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι μέχρι πότε; Απάντηση δεν μπορεί να δοθεί από την ώρα που ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας συνηθίζει στον αυταρχισμό και στη μιζέρια και βρίσκεται στο παρασκήνιο απογοητευμένο και φοβισμένο. Έτσι η κυβέρνηση χωρίς ουσιαστική αντίδραση από το λαϊκό παράγοντα θα συνεχίσει να χρησιμοποιεί αντιδημοκρατικές μεθόδους που είναι παγκοσμίως κοινές και δοκιμασμένες.
Μη λησμονούμε, όμως, ότι κοινό είναι και το τέλος των αυταρχικών κυβερνήσεων τέτοιου τύπου. Μόνο που, δυστυχώς, αυτό συνοδεύεται, συνήθως, από πολιτικές και κοινωνικές τραγωδίες που θα τραυματίσουν ακόμη περισσότερο την καθημαγμένη πατρίδα μας και την ανάπηρη δημοκρατία μας.
*Eκπαιδευτικός, στο 6ο Λυκείο Καλαμάτας
πηγή enet