Γιατί ενόχλησε κάποιους η συναυλία της Χαρούλας;

Χαράλαμπος Πουλόπουλος*    "Οι εκφραστές των μέτρων λιτότητας θεωρούν δικαίωμά τους να βρίσκονται υπεράνω όλων και να αποφασίζουν για το ποιος και με ποιο τρόπο θα αντιδράσει"
Μετά τη συναυλία της Χαρούλας Αλεξίου στο Σύνταγμα ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ. Άδωνις Γεωργιάδης και η κυβερνητική εκπρόσωπος Σοφία Βούλτεψη βγήκαν να κατηγορήσουν την Αλεξίου για λαϊκισμό, να απαξιώσουν τις απολυμένες καθαρίστριες και να «υπερασπιστούν» τις απολυμένες συναδέλφους τους του ιδιωτικού τομέα αλλά και τους υπόλοιπους ανέργους της χώρας, προτρέποντας την Χαρούλα να κάνει κάτι και για αυτούς. Προφανώς ενοχλούνται που μια κοινωνική ομάδα αντιδρά και βρίσκει συμπαραστάτες στην κοινωνία, γιατί αυτή τους η πράξη αντίστασης συμβολίζει τον αγώνα χιλιάδων ανθρώπων που βιώνουν την ανεργία και την ανασφάλεια, είτε προέρχονται από τον ιδιωτικό είτε από το δημόσιο τομέα. Ακολουθώντας την τακτική του «διαίρει και βασίλευε», προσπαθούν να υποβαθμίσουν το νόημα της συναυλίας και να ενισχύσουν το διχασμό και τον κοινωνικό αυτοματισμό.

Οι κύριοι εκφραστές της πολιτικής της λιτότητας και των περικοπών, που έχουν οδηγήσει εκατομμύρια ανθρώπους στην ανεργία, οι ίδιοι που έχουν διαλύσει τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και έχουν διαρρήξει το δίκτυ κοινωνικής προστασίας, ενοχλούνται όταν χιλιάδες κόσμου συμπαραστέκεται στις απολυμένες καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών και εκφράζει την αντίρρησή του στα μέτρα και τις πολιτικές που εφαρμόζονται. Φοβούνται τη μετάδοση του μηνύματος και σε άλλες κοινωνικές ομάδες που σήμερα πλήττονται.

Οι εκφραστές των μέτρων λιτότητας θεωρούν δικαίωμά τους να βρίσκονται υπεράνω όλων και να αποφασίζουν για το ποιος και με ποιο τρόπο θα αντιδράσει. Έχοντας επιβάλλει το πολιτικό φόβο και προωθώντας τον κατακερματισμό και τις αντιθέσεις ενοχλήθηκαν που βρέθηκαν άνθρωποι στο Σύνταγμα, για να συμπαρασταθούν στον αγώνα των απολυμένων γυναικών, χαρούμενοι και αποφασισμένοι να μην το βάλουν κάτω. Θέλουν οι άνθρωποι να μένουν στο σπίτι τους, φοβισμένοι, απομονωμένοι και αδρανείς απέναντι στις άνωθεν αποφάσεις.

Αντιθέτως, αισθάνονται χαρούμενοι όταν οι πολίτες παρακολουθούν παθητικά τα σκουπίδια της τηλεόρασης, που προσφέρονται ως αντίδοτο στον εφιάλτη της κρίσης. Δεν τους ενόχλησε το πάρτυ της Βίσση στη Μύκονο και όσοι πλήρωσαν 250 έως 500 ευρώ για να παρευρεθούν, γιατί ως γεγονός ενισχύει την ψευδαίσθηση ευδαιμονίας και επισφραγίζει το success story που προβάλλουν.

Τους ενοχλεί η μαχητικότητα, η αξιοπρέπεια, η συλλογικότητα και η αισιοδοξία χιλιάδων ανθρώπων. Τους ενοχλεί η φράση της Χαρούλας «είμαστε όλες καθαρίστριες» και ότι αγκαλιάζοντάς τες ύψωσε το χέρι της μαζί τους, φορώντας ένα κόκκινο γάντι. Τους ενοχλεί επειδή οι γυναίκες αυτές δε το βάζουν κάτω και αποτελούν απτό παράδειγμα αντίστασης στις πολιτικές του μνημονίου.

Θα ήθελαν να τις απομονώσουν και να τις πετάξουν στην άκρη, μετατρέποντάς τες από καθαρίστριες σε «σκουπίδια». Πάνω απ’ όλα τους ενοχλεί που δείχνουν στην πράξη ότι «τίποτα δε πάει χαμένο…».