μνημονίων που της είχαν επιβληθεί. Οι σκηνές με τις λεηλασίες των supermarkets και τις ταραχές και τους νεκρούς είναι από αυτή την τελευταία, προ της χρεοκοπίας, περίοδο. Τρεις μήνες μετά τη χρεοκοπία του Δεκεμβρίου του 2001, η Αργεντινή είχε μπει για καλά σε τροχιά ανάπτυξης, την οποία συνέχισε να διατηρεί μέχρι αυτή τη στιγμ¨η, όπως φαίνεται στην παρακάτω εικόνα.
Σήμερα η Αργεντινή αθετεί τις υποχρεώσεις της, όχι γιατί δεν έχει χρήματα αλλά για λόγους ηθικής τάξης και γιατί δεν την αφήνουν. Για να γίνουμε συγκεκριμένοι, η 31η Ιουλίου ήταν η τελευταία διορία που της είχε δοθεί, αφ’ ενός να εξοφλήσει με ένα και κάτι δις δολάρια το επιθετικό fund Elliott Management, που είχε αρνηθεί να συμμετάσχει στο κούρεμα του 2005, και το οποίο δικαιώθηκε πρόσφατα σε δικαστήριο της Ν. Υόρκης, και αφ’ ετέρου να πληρώσει τους τόκους στα αναδιαρθωμένα ομόλογα, ύψους γύρω στο μισό δις.
Η χθεσινή απόφαση της κυβέρνησης της Αργεντινής να αρνηθεί να πληρώσει το συγκεκριμένο fund έχει ουσιαστικά ηθικά ερίσματα και βρίσκει σύμφωνη την παγκόσμια κοινή γνώμη, αρχής γενομένης από το ΔΝΤ, το διεθνή τύπο, ακόμα και τους Financial Times. Να θυμηθούμε ότι όταν το ΔΝΤ το καλοκαίρι του 2012 ήταν αντίθετο με την εξώφληση ομολόγου γύρω στα 430 εκ ευρώ σε fund από τα Κέυμαν που δεν είχε συμμετάσχει στο ελληνικό PSI, ο Βενιζέλος εν μέσω βαθειας κρίσης έσπευσε να το πράξει. Πέρα από την ηθική όμως σκοπιά, αν η Αργεντινή δεχόταν να πληρώσει, αυτόματα θα έπρεπε να κάνει το ίδιο και στους κουρεμένους ομολογιούχους, πράξη που θα της στοίχιζε ανάμεσα στα 20 και 120 δις δολάρια, και θα εξανέμιζε τα ευεργετικά αποτελέσματα του αργεντίνικου PSIτου 2005.
Από την άλλη, βάσει της εξωφρενικής απόφασης του γεροσάψαλου δικαστήGriesa, απαγορεύεται στην Αργεντινή να καταβάλει τα κουπόνια των αναδιαρθωμένων ομολόγων αν δεν εξωφλήσει πρώτα το Elliott. Τα χρήματα αυτά είναι κατατεθειμένα από την κυβέρνηση σε κάποια ασφαλή τράπεζα, μόνο που δεν μπορούν προς το παρόν να αποδεσμευτούν.
Λόγω λοιπόν της συγκυρίας των δυο αυτών γεγονότων, η Αργεντινή κηρύσσεται τεχνικά χρεοκοπημένη, και όχι γιατί η ίδια έχει περιέλθει σε αδυναμία πληρωμών λόγω κακής κατάστασης της οικονομίας της.
Η λέξη χρεοκοπία δημιουργεί δυσάρεστες συνδηλώσεις και συνειρμούς με ακραίες κοινωνικές ταραχές, γεγονός το οποίο σπεύδει να εκμεταλλευτεί για ευνόητους λόγους η συγκυβέρνηση. Αν θέλουμε να κάνουμε μια πειστική σύγκριση μεταξύ της σημερινής Ελλάδας και Αργεντινής δεν έχουμε παρά να συγκρίνουμε τις αντίστοιχες εικόνες των δυο χρηματιστηρίων. Η μια δείχνει την πορεία του χρηματιστηρίου της όντως χρεοκοπημένης Ελλάδας και η άλλη της δήθεν χρεοκοπημένης Αργεντινής. Το ένα έχει κάνει βουτιά προς τα κάτω και το άλλο προς τα πάνω. Προφανώς η οικονομία μιας χώρας δεν μπορεί να εξαρτηθεί από τη βούληση ενός 85 χρονου δικαστή και μιας χούφτας δικηγόρων.
Υπάρχει και κάτι άλλο. Πολλοί δικοί μας θεωρούν ορθό να μεμφθούν την Αργεντινή για τη “μπαταχτσίδικη” συμπεριφορά της, με το επιχείρημα “κυρά μου τα δανείστηκες, τώρα πρέπει να τα επιστρέψεις”. Και στη συνέχεια, “τι θα γίνουν οι καημένοι οι ασφαλισμένοι που τα ταμεία τους σάς έκαναν την τιμή να επενδύσουν στο χρέος σας;”.
Εδώ θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε, ότι το Elliott Management είναι ένα άκρως επιθετικό fund, το οποίο σημαίνει ότι κάνει ριψοκίνδυνες επενδύσεις για το λόγο ότι αυτές αποφέρουν και μεγάλες αποδόσεις. Το μεγάλο επιτόκιο αυτό ακριβώς σημαίνει. Ότι μπορεί στο τέλος οι προσδοκίες σου να μην επαληθευτούν. Άρα παίρνεις το ρίσκο σου, όπως τώρα έχει θεσμοθετηθεί στην Ευρωζώνη και με τους απλούς καταθέτες. Άμα θέλεις σιγουριά, τότε πήγαινε στα γερμανικά ομόλογα με αρνητικά επιτόκια. Επιπλέον, τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά ταμεία απαγορεύεται να επενδύουν σε ομόλογα χαμηλής αξιολόγησης. Αυτά θα πρέπει να είναι κατηγορίας τουλάχιστον Α, πράγμα που δεν συνέβαινε με τα αργεντίνικα. Αν για κάποιο λόγο κάποιο ταμείο έκανε τέτοιες ριψοκίνδυνες επενδύσεις, ο ψόγος πέφτει τότε στους διαχειριστές τους. Αυτά για τα ηθικίστικα κροκοδείλια δάκρυα των ανοήτων.