Και αν εμείς δεν μπορούμε πια να σχεδιάσουμε την ζωή μας, η κυβέρνηση μαζί με την Τρόικα συνεχίζει να σχεδιάζει ενάντια στον λαό και τη χώρα και υπέρ των λίγων και μεγάλων συμφερόντων. Πουλάει τον δημόσιο πλούτο, τις κερδοφόρες επιχειρήσεις, τις δημόσιες εκτάσεις, τις παραλίες, τα μνημεία, τον φυσικό πλούτο της χώρας. Συνεχίζει την παράλογη φοροεπιδρομή, απειλεί τα σπίτια μας με κατασχέσεις. Την ίδια στιγμή ξεριζώνει με κάθε τρόπο την αγροτική παραγωγή, με πιο χαρακτηριστικό τελευταίο παράδειγμα την καταστροφή των παραγωγών από το παράλογο εμπάργκο. Ακόμα και ο πολυδιαφημισμένος τουρισμός που θα έδινε ανάσα στην οικονομία αποδεικνύεται ότι γεμίζει τις τσέπες των λίγων κερδοσκόπων, ενώ ελάχιστα κερδίζουν οι τοπικές κοινωνίες, οι δε εργαζόμενοι στον τουρισμό υποφέρουν κακοπληρωμένοι και οι περισσότεροι από αυτούς σε καθεστώς μαύρης εργασίας. Η παιδεία και η υγεία συνεχίζουν συστηματικά να κατεδαφίζονται μαζί με κάθε κοινωνικό δικαίωμα, το δε ασφαλιστικό σύστημα το οποίο έχει “εξυγιανθεί” 2-3 φορές , τώρα οδηγείται στην οριστική του διάλυση λόγω των τελευταίων μνημονιακών νόμων!
Ο Σεπτέμβρης όμως ήταν πάντα και μια νέα αφετηρία. Πέρα από την έναρξη της σχολικής χρονιάς η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης αποτελούσε πάντοτε και μια έναρξη της πολιτικής χρονιάς, μια ευκαιρία ώστε να εξαγγέλλουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις τα σχέδια τους για την οικονομία, αλλά και να διαδηλώσουν οι εργαζόμενοι για τις πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζονται στην χώρα εδώ και αρκετά χρόνια.
Σήμερα, όμως, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα τόσο για την οικονομία όσο και για την κοινωνία. Κατ'αρχήν εξαγγελίες δεν υπάρχουν. Ο κ. Σαμαράς πέρυσι δεν έδωσε καν συνέντευξη τύπου, ενώ φέτος ετοιμάζεται να μοιράσει ελπίδες και καθρεφτάκια, βαφτίζοντας το ψάρι κρέας, φοβούμενος ότι οι εκλογές μπορεί να είναι πολύ κοντά. Θα ακούσουμε πιθανά και πάλι το παραμύθι της επιτυχίας και του success story μαζί με διάφορα νούμερα που καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματική ζωή. Όμως η πολιτική της κυβέρνησης όχι μόνο είναι καταστροφική αλλά δεν επιτυγχάνει καν τους στόχους που η ίδια θέτει. Το χρέος αυξάνει, η ανεργία παραμένει σε δυσθεώρητα ύψη ενώ και αυτοί που εργάζονται πληρώνονται με χαρτζιλίκι. Η οργή ξεχειλίζει και όλοι αντιλαμβάνονται ότι η ανατροπή αυτής της κυβέρνησης και της πολιτικής της είναι προϋπόθεση επιβίωσης όλων μας.
Πρόσφατα η Αργεντινή έδειξε ότι οι χώρες, και οι λαοί μπορούν να διαθέτουν αξιοπρέπεια, μπορούν να αντιστέκονται, μπορούν και να κερδίζουν. Σίγουρα μπορούν και οφείλουν να δίνουν μάχη υπέρ του λαού και της χώρας και ενάντια στους κάθε λογής κερδοσκόπους. Αυτό το παράδειγμα τρομοκράτησε την κυβέρνηση και αμέσως έθεσε σε λειτουργία έναν προπαγανδιστικό μηχανισμό για να νομίζει ο κόσμος ότι η Αργεντινή καταστράφηκε από την στάση αξιοπρέπειας. Έφτασαν στο σημείο με την βοήθεια των φίλα προσκείμενων μέσων μαζικής ενημέρωσης να παραποιούν πλήρως την πραγματικότητα. Αυτό είναι και η απόδειξη ότι από την διαπραγμάτευση για το ελληνικό χρέος που θα γίνει αυτές τις μέρες δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα καλό. Η κυβέρνηση πηγαίνει στο Παρίσι ήδη παραδομένη. Όπως το πολυδιαφημισμένο PSI παλιότερα αντί να μειώσει το χρέος απλώς κατέστρεψε τα ταμεία μας και τους μικροομολογιούχους έτσι και τώρα αν μια κυβέρνηση δεν είναι έτοιμη να συγκρουστεί τίποτε θετικό δεν μπορούμε να περιμένουμε.
Βασική δύναμη της κυβέρνησης δεν είναι η ελπίδα αλλά ο φόβος που σκορπάει στην κοινωνία. Φόβος για το μέλλον, για την καθημερινότητα, φόβος για τον διπλανό μας άνθρωπο. Όσο ο κόσμος φοβάται, τόσο αυτοί πιστεύουν ότι θα συνεχίσουν να κυβερνάνε. Αλλά η ελπίδα και όχι ο φόβος είναι αυτή που θα φέρει την μεγάλη ανατροπή. Η κυβέρνηση της αριστεράς και μια μεγάλη στροφή στην οικονομία και την χώρα είναι μια ρεαλιστική προοπτική για το ερχόμενο διάστημα.
Αυτός ο Σεπτέμβρης λοιπόν μπορεί να είναι αφετηρία αντίστασης και ελπίδας μέσα από τις κινητοποιήσεις, αλλά και μέσα από την έναρξη της διαβούλευσης με την κοινωνία της εναλλακτικής προγραμματικής πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ για την έξοδο από την κρίση και την κοινωνική σωτήρια. Γιατί μόνο η ίδια η κοινωνία μπορεί να φέρει την ελπίδα ξανά. Όσο ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος ψάχνουν τους 180 βουλευτές για να συνεχίσουν την καταστροφική πολιτικής τους, ο ΣΥΡΙΖΑ αναζητά τους εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους και απλούς πολίτες που μπορούν να πιστέψουν σε ένα διαφορετικό δρόμο αλληλεγγύης, δικαιοσύνης και δημοκρατίας και να αλλάξουν πραγματικά την χώρα.
Στις διαδηλώσεις της ΔΕΘ στη Θεσσαλονίκη η κοινωνία πρέπει να είναι παρούσα!
Με αφετηρία αυτό τον Σεπτέμβρη η κοινωνία πρέπει να πει ένα θεαματικό "φτάνει πια"στις καταστροφικές πολιτικές της συγκυβέρνησης και να δώσει το σύνθημα της πτώσης της. Να μπει στην συζήτηση για την έξοδο από την καταστροφή και να πάρει πάνω της την αλλαγή πορείας.
Μετά από 5 χρόνια μνημονίων το 2014 μπορεί να γίνει το έτος της ανατροπής που τόσο ανάγκη έχουμε!