H μεγάλη γιορτή των μικρομηκάδων στη Δράμα, κλείνει φέτος τα 37 αλλά γιορτάζει την συμπλήρωση 20 χρόνων από την θέσπιση του διεθνούς της τμήματος προβάλλοντας συνολικά 204 ταινίες σε όλα τα προγράμματά αλλά και τις προφεστιβαλικές εκδηλώσεις της. «Η ταινία μικρού μήκους είναι “άμεσης απόδοσης”. Δύναται να πραγματοποιηθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα άρα και να αποτυπώσει τη ζώσα πραγματικότητα. Κι έτσι η οθόνη της Δράμας γίνεται καθρέφτης της κοινωνίας μας, άλλοτε άκρως ρεαλιστικός κι άλλοτε λιγότερο» σημειώνει ο καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ Αντώνης Παπαδόπουλος . Και προσθέτει: «Τα τελευταία χρόνια έχει ενεργοποιηθεί τα μέγιστα η συνέργεια των ελλήνων κινηματογραφιστών εκτινάσσοντας τις ανεξάρτητες παραγωγές παρόλο που δυστυχώς ελαχιστοποιεί ή ακόμα και μηδενίζει τις αμοιβές των κινηματογραφιστών».
Ειδικότερα, σε ό,τι αφορά το ελληνικό διαγωνιστικό τμήμα από τις 165 αιτήσεις που κατατέθηκαν φέτος, επιλέχθηκαν 38 ταινίες που θα διεκδικήσουν τα βραβεία του φεστιβάλ.
Οι φετινές «μικρές» που διαγωνίζονται, είναι ανεξάρτητες στην πλειονότητά τους παραγωγές. Ανάμεσά τους μόλις δύο ντοκιμαντέρ και πέντε animation, στα οποία συμμετέχουν αρκετοί παλιοί γνώριμοι του φεστιβάλ που έχουν διακριθεί στο παρελθόν.
H οικονομική κρίση και η σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα στην Ελλάδα συνεχίζουν να απασχολούν και φέτος μια μεγάλη μερίδα των νεαρών δημιουργών -είτε ως κεντρικός πυρήνας των ιστοριών τους, είτε ως φόντο σε μια Ελλάδα που δοκιμάζεται: ανεργία, φτώχια, έξαρση του εθνικισμού, ρατσισμός, άστεγοι. Σταθερή θεματική οι διαπροσωπικές σχέσεις (οικογένεια, έρωτας, φιλία), οι υπαρξιακές αναζητήσεις, το επερχόμενο τέλος, η μοναξιά και η τρίτη ηλικία.
Το θέμα ταμπού του παιδικού θανάτου, η πώληση βρεφών, το μπούλινγκ, η αδυναμία των γονιών να μεγαλώσουν τα παιδιά τους στην Ελλάδα της κρίσης, αποτελούν μερικές ακόμα φετινές θεματικές. Ωστόσο, ευδιάκριτη είναι και μια τάση για ταινίες χωρίς ξεκάθαρη θεματική, οι οποίες χαρακτηρίζονται από μια πιο πειραματική ή αντισυμβατική αναζήτηση.