φοιτητικές παρεμβάσεις δεν λαμβάνονται ποτέ υπόψη, συνήθως δε αρνείται να ακούσει τι έχουν να πουν οι φοιτητές. Η αφίσα στη Νομική που τον εμφανίζει ως Ναπολέοντα είναι χαρακτηριστική της αλαζονείας που επιδεικνύει και με τον τρόπο που έχει επιλέξει μέχρι τώρα να διοικεί. Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι ο Θ. Φορτσάκης ως πρύτανης θα υποστηρίζει διαρκώς την περαιτέρω φιλελευθεροποίηση του πανεπιστημίου και την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση όπως αυτή προωθείται από την κυβέρνηση. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης απολογισμού του απερχόμενου πρύτανη, όταν πήρε το λόγο φοιτητές φώναξαν συνθήματα ενάντια στις διαγραφές εμποδίζοντάς τον να μιλήσει. Η απόκρισή του ήταν: «Αυτό το πανεπιστήμιο παραλαμβάνω». Προφανώς η φοιτητική αντίδραση και οι διεκδικήσεις των φοιτητών αποτελούν πρόβλημα για τον νέο πρύτανη.
Σεκιούριτι
Με έκπληξη διαπιστώσαμε από τα τέλη Αυγούστου πως πλέον σε όλους τους χώρους του ΕΚΠΑ κυκλοφορούν υπάλληλοι ιδιωτικής εταιρείας ασφάλειας. Φοιτητικές ταυτότητες ζητούνται για την είσοδο των φοιτητών στην πανεπιστημιούπολη. Η πανεπιστημιακή αστυνομία –και μάλιστα μέσω ιδιώτη εργολάβου– είναι πλέον γεγονός. Έτσι «καλύφθηκαν» τα κενά που άφησε πίσω της η απόλυση όλων των φυλάκων από τον προηγούμενο υπουργό Παιδείας, Αρβανιτόπουλο. Φαίνεται λοιπόν πως οι απολύσεις των διοικητικών υπαλλήλων, πέρα από την πλήρη διάλυση των εργασιακών σχέσεων και την αντικατάστασή τους από μηχανισμούς με χαρακτήρα μαφίας (εργολαβίες), είχαν και σοβαρό αντίκτυπο στην ίδια τη δημοκρατία και ελευθερία στο ΕΚΠΑ. Το άσυλο καταργείται και στην πράξη, αφού η αστυνομία βρίσκεται ουσιαστικά εντός των σχολών.
Διαγραφές
Το καλοκαίρι αναγγέλθηκαν και οι διαγραφές των «λιμναζόντων» φοιτητών. Ο Α. Λοβέρδος, έχοντας στοχοποιήσει μια φορά οροθετικές γυναίκες, τώρα με τον όρο «λιμνάζοντες» έρχεται να ενοχοποιήσει φοιτητές οι οποίοι είναι τάχα βάρος για το πανεπιστήμιο. Ενώ έχει ειπωθεί πολλές φορές ότι το κόστος ενός φοιτητή που δεν παρακολουθεί τα μαθήματα είναι μηδενικό, τα μέσα ενημέρωσης προβάλλουν συνεχώς το δήθεν κόστος που έχουν για την Παιδεία. Επίσης, αν ο φοιτητής περάσει τον καθορισμένο χρόνο φοίτησης δεν μπορεί να ωφεληθεί από τα φοιτητικά δικαιώματα, όπως τα φθηνότερα εισιτήρια στα ΜΜΜ κ.λπ. Επίσης οι διαγραφές γίνονται οριζόντια, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη φοιτητές οι οποίοι για οικονομικούς λόγους ή λόγους υγείας δεν μπορούν να παρακολουθήσουν τη σχολή τους. Άλλωστε σήμερα ένας φοιτητής έχει μεγάλη δυσκολία να καλύψει τα έξοδά του. Επιπλέον, οι διαγραφές ανοίγουν το δρόμο για νέες απολύσεις. Από τη στιγμή που αλλάζει ο λόγος των φοιτητών προς τους διοικητικούς υπαλλήλους, είναι πιθανό μετά τις διαγραφές να βγουν κι άλλοι υπάλληλοι του πανεπιστημίου υπεράριθμοι και να απολυθούν. Τέλος οι διαγραφές προωθούν την εντατικοποίηση του πανεπιστημίου. Οι φοιτητές πρέπει να πάρουν πτυχίο σύντομα γιατί αλλιώς θα διαγραφούν, κι έτσι δεν πρόκειται να ασχοληθούν σχεδόν με τίποτα άλλο, από πολιτιστικές δραστηριότητες μέχρι και πολιτικές.
Υπό το βάρος ενός νέου αντιδραστικού νομικού καθεστώτος (Οργανισμός) το πανεπιστήμιο εμπορευματοποιείται και εντατικοποιείται περαιτέρω. Άποψή μας είναι ότι ο καθένας πρέπει να μπορεί να σπουδάζει με τους δικούς του ρυθμούς σε ένα πανεπιστήμιο χωρίς σεκιούριτι, όπου οι αποφάσεις θα παίρνονται από αυτούς που πραγματικά λειτουργούν το πανεπιστήμιο, δηλαδή τους καθηγητές και τους φοιτητές. Σε αυτή την κατεύθυνση χρειάζεται να δουλέψει η Αριστερά στα πανεπιστήμια. Να ξανακερδίσει τη χαμένη εμπιστοσύνη των φοιτητών, να σπάσει το «δεν αλλάζει τίποτα, όλοι ίδιοι είναι», να εμπνεύσει και να οργανώσει σοβαρά και με ελκυστικό τρόπο τον αγώνα για την ανατροπή αυτής της κατάστασης.