Το ζήτημα του ρατσισμού και του φασισμού, δεν αντιμετωπίζεται με ηθικοπλαστικού τύπου προσεγγίσεις. Ούτε φυσικά υπό το ατελέσφορο και πρωτόγονο πρίσμα, μιας έωλης μάχης ανάμεσα στο “καλό” και το “κακό”. Ο ρατσισμός και ο φασισμός αναπτύσσονται στο έδαφος της καπιταλιστικής κοινωνίας, ως αποτέλεσμα των πολυδιάστατων και εκρηκτικών αντιφάσεων που διενεργούνται τόσο στην σφαίρα της οικονομίας όσο και στην σφαίρα της πολιτικής. Ακριβώς για αυτό ο νομικιστικος φορμαλισμός, δεν μπορεί να δώσει λύση στο ζήτημα, καθώς το επιτείνει, δημιουργώντας ένα ανερμάτιστο κοινωνικό και πολιτικό συνονθύλευμα . Κανείς δεν γεννιέται ρατσιστής και φασίστας. Όπως κανείς δεν γεννιέται διεθνιστής. Το οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον διαμορφώνει το πεδίο, με το οποίο έρχεται σε όσμωση το υποκείμενο, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Ένα περιβάλλον, που σε σχεδόν απόλυτο βαθμό προκρίνει την διεθνοποίηση της αέναης κερδοφορίας, ενώ ταυτόχρονα, συντηρεί τους εθνικούς, φυλετικούς και θρησκευτικούς διαχωρισμούς. Ακριβώς για αυτό, ο δουλέμπορος φρουτοπαραγωγός της Μανωλάδας μπορεί να αξιοποιεί τους μετανάστες για να θησαυρίζει, ενώ παράλληλα είναι ελεύθερος να προτάσσει την ανωτερότητα της ελληνικής φυλής, έναντι των “δουλοπάροικων” που χρησιμοποιεί στα χωράφια του, ως σύγχρονους gastarbeiter. Πρόκειται για μια τερατογέννεση που δεν επιλύεται με νομοθετικές παρεμβάσεις. Παρά μόνο με κοινωνικές και πολιτικές ρήξεις.
Οι εξαθλιωμένες μάζες μεταναστών, βιώνουν την στυγνή εκμετάλλευση ενός συστήματος που τους εξωθεί στην μετανάστευση, για να συναντήσουν με διαφορετική εθνικότητα αυτό από το οποίο, θέλησαν να ξεφύγουν. Την εξαθλίωση, την πείνα και την βία σωματική και ψυχολογική. Σε ένα κόσμο που η δυστυχία δεν έχει σύνορα, κάθε χώρα για τους απόκληρους αυτού του κόσμου είναι μια φυλακή. Και θα είναι πάντα έτσι, για όσο μένουν ανέγγιχτες και απρόσβλητες οι αιτίες που ξεβράζουν τον ρατσισμό και τον φασισμό. Συνεπώς κάθε νομοθετικό πλαίσιο που διατείνεται ότι είναι σε θέση να “εξορθολογικοποιήσει” τις ποσότητες ρατσισμού και φασισμού, είναι σε πλήρη αδυναμία να προσεγγίσει τα ποιοτικά στοιχεία, απόρροια των οποίων είναι τόσο ο ρατσισμός όσο και ο φασισμός.
Αυτή η πασίδηλη και αυταπόδεικτη αδυναμία να αναδειχθούν και να “θεραπευθούν” οι ουσιαστικές αιτίες γέννησης κάθε διαχωρισμού σε σχέση με την φυλή, το φύλο, την θρησκεία και την εθνικότητα, οδηγεί τελεολογικά σε μια νομοθετική τυποποίηση, που καταλήγει στην ποινικοποίηση της διαφορετικής άποψης από την κρατούσα, ως a priori εχθρικής. Μια έλλογη κατάληξη καθώς το νομικό κανονιστικό μοντέλο, είναι έκφραση της ηγεμονίας πολιτικής, οικονομικής και ιδεολογικής, που έχει επιτευχθεί στα πλαίσια του κοινωνικού ανταγωνισμού. Με αποτέλεσμα να είναι σε θέση να διαχειριστεί μόνο τις εξόφθαλμες συνέπειες της έξαρσης του ρατσισμού και του φασισμού, σε επίπεδο μονόδρομα και αναγκαστικά, κατασταλτικό.
Σε αυτό το σημείο ακριβώς είναι που αναφύεται το ερώτημα :
Πρέπει να ανατραπεί το υπάρχον κοινωνικό σύστημα, για να σταματήσουν οι δολοφονίες μεταναστών, οι προπηλακισμοί ομοφυλοφίλων, η περιθωριοποίηση της αντίθετης άποψης ως αντεθνικής και επικίνδυνης ;
Εύλογο ερώτημα που δεν πρέπει να μένει αναπάντητο. Ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας :
Ο καρκίνος, ως σύμπτωμα της γενικότερης δυσμενούς κατάστασης του ανθρώπινου οργανισμού, μπορεί να αντιμετωπιστεί με πλαστική επέμβαση αισθητικής αναμόρφωσης ;
Πρόδηλα η απάντηση είναι αρνητική.
Πως είναι δυνατόν λοιπόν κοινωνικά φαινόμενα, που είναι αποτέλεσμα πολιτικών, οικονομικών και ιδεολογικών αντιθέσεων, να αντιμετωπιστούν χωρίς να διασαλευθεί στο ελάχιστο, το σύστημα που τα παράγει ;
Πρόκειται για μια συζήτηση πολιτικών κριτηρίων.
Μην χαίρεσαι που κάποιοι χρυσαυγίτες είναι φυλακή. Να χαίρεσαι αν οι κοινωνικοί αγώνες αναγκάσουν το σύστημα να αναδιπλωθεί και να βάλει φυλακή κάποιους από τους πραιτοριανούς του. Αλλά και πάλι, τίποτα δεν έχει τελειώσει.
Μην ικανοποιείσαι με την ευκαιριακή έκφραση αλληλεγγύης στους μετανάστες. Να αγωνίζεσαι για να αποκτήσουν όλοι οι εργαζόμενοι κάθε εθνικότητας τα ίδια δικαιώματα στην εργασία, στην ασφάλιση, στην υγεία, την παιδεία, σε μια αξιοπρεπή ζωή.
Μην συναινείς με τον lifestyle κοσμοπολιτισμό, που κατανοεί τον ομοφυλοφιλισμό, μέσα από την οπτική του "Γκάζι by night". Αντίθετα, πρόταξε το δικαίωμα στην σεξουαλική προτίμηση ως αδιαπραγμάτευτη ατομική επιλογή, που δεν συνιστά κοινωνικό πρόβλημα.
Κυρίως, μην θεωρείς τον ρατσισμό και τον φασισμό ως περιθωριακή και συγκυριακή ανωμαλία, ενός συστήματος που κατά τα άλλα λειτουργεί εύρυθμα, προς όφελος των αναγκών της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Η λύση δεν βρίσκεται και δεν μπορεί να αναζητείται, στα πλαίσια της νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας που επώασαν και συνέβαλλαν στην εμφάνιση του φασισμού, ως της πλέον βάναυσης εκδοχής τους.
Η λύση βρίσκεται, στα σπλάχνα μιας κοινωνίας που συνειδητά θα επιλέξει να κόψει τον ομφάλιο λώρο με ένα σύστημα, που σε κάθε κρισιακή καμπή του αξιοποιεί τον ρατσισμό και τον φασισμό για να διατηρήσει και να επεκτείνει την εξουσία του. Στήνοντας, ένα τεχνητό “καθεστώς έκτακτης ανάγκης”, προκαλώντας σχεδιασμένα κοινωνικό εμφύλιο στους κόλπους του κόσμου της εργασίας.
Ένας λαός και μια κοινωνία, που επαφίεται στην καλή διάθεση και στην “δημοκρατική ευαισθησία” , ενός σάπιου και παρασιτικού πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου, είναι μια κοινωνία και ένα λαός, με ζοφερό παρόν και ανύπαρκτο μέλλον.
Ακόμα περισσότερο, η ματιά που θολώνει, κοιτώντας το σύμπτωμα μη βλέποντας την αιτία, είναι ακριβώς το βλέμμα, που βολεύει το καθεστώς για να συνεχίσει απρόσκοπτα, το έργο του.
Πηγή : http://a-ctus.blogspot.gr/
by Traverso Rossa