Μέχρι σήμερα οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες έχουν υποστεί πέντε διαδοχικές μειώσεις μισθών που φτάνουν στο ύψος του 35% μέχρι και του 40%. Από τον Απρίλιο του 2012 υπόγραψαν με την κυβέρνηση Παπαδήμου και με Υπουργό Υποδομών τον Βορίδη, συλλογική σύμβαση εργασίας χρονικής διάρκειας ενός έτους με μηδενικές αυξήσεις.
Η ισχύς της σύμβασης αυτής έληγε τον Απρίλιο του 2013 και θα παρέμενε σε ισχύ για άλλους τρεις μήνες λόγω μετενέργειας.
Η κυβέρνηση με τη ψήφιση του 3ου Μνημονίου αποφάσισε να εντάξει καιτους εργαζόμενους στις αστικές συγκοινωνίες στο ενιαίο μισθολόγιο, στο οποίο μέχρι τώρα είχαν ενταχθεί μόνο οι εργαζόμενοι στην κεντρική κυβέρνηση.
Η εφαρμογή αυτής της ρύθμισης άρχιζε από 1-1-2013. Όμως μετά από νέα διαπραγμάτευση με την κυβέρνηση συμφωνήθηκε να παραταθεί η μη εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου για 3 μήνες και μέχρι τότε να γίνουν συζητήσεις για την κατάρτιση νέας συλλογικής σύμβασης εργασίας για όλους τους εργαζόμενους στις αστικές συγκοινωνίες (προτείνοντας και ισοδύναμα μέτρα για την μείωση του κόστους λειτουργίας).
Ξαφνικά και χωρίς άλλη ειδοποίηση, η κυβέρνηση διέκοψε κάθε συζήτηση και ανακοίνωσε την κατάργηση της μέχρι τώρα ισχύουσας συλλογικής σύμβασης εργασίας και ανακοίνωσε την άμεση ένταξη όλων των εργαζομένων στις συγκοινωνίες στο ενιαίο μισθολόγιο.
Τι υποστηρίζουν τα συνδικάτα:
1. Ότι με την ένταξη στο ενιαίο μισθολόγιο καταργείται η συλλογική σύμβαση εργασίας.
2. Αποδεσμεύεται ο μισθός τους από την ειδικότητα και το επάγγελμα που έχουν και θα συναρτάται από δω και πέρα μόνο με το εκπαιδευτικό τους επίπεδο.
3. Σε αυτή την περίπτωση υπογραμμίζουν, θα παρατηρηθεί το φαινόμενο να υπάρχουν εργαζόμενοι στο ίδιο αντικείμενο εργασίας π.χ. τεχνίτης να εργάζεται στον ίδιο χώρο και τις ίδιες ώρες αλλά θα αμείβεται με διαφορετικό μισθό.
4. Η επιλογή αυτή θα προκαλέσει νέα μείωση μισθών που θα φτάσει από 10% - 30% με το συνολικό τους άθροισμα από το πρώτο μνημόνιο να φτάνει μέχρι και 60% για μεγάλες κατηγορίες εργαζομένων.
5. Η επιλογή αυτή έρχεται να καταργήσει ουσιαστικά την ίδια τη συλλογική σύμβαση εργασίας και στο επίπεδο της επιχείρησης, κάτι που σε γενικές γραμμές έχει προηγηθεί και με την εθνική γενική συλλογική σύμβαση εργασίας και με τις κλαδικές συμβάσεις εργασίας.
6. Η επιλογή αυτή σε συνδυασμό με την κατάργηση των κανονισμών εργασίας εντάσσεται στην πολιτική ιδιωτικοποίησης των αστικών συγκοινωνιών. Να θυμηθούμε ότι ήταν προεκλογική δέσμευση του Σαμαρά ότι οι συγκοινωνίες θα είναι από τις πρώτες εταιρείες που θα ιδιωτικοποιηθούν.
Σχόλιο για Βενιζέλο:
Ενώ με τη ψήφιση του 3ου μνημονίου ψήφισε την ένταξη των εργαζομένων στις αστικές συγκοινωνίες στο ενιαίο μισθολόγιο και άρα την κατάργηση των συμβάσεων, σήμερα προτείνει υποκριτικά να εξαιρεθούν κάποιες ειδικότητες από το σύνολο των εργαζομένων π.χ. οδηγοί.
Τι τρέχει ανάμεσα στα συνδικάτα;
Υπάρχουν προβλήματα συντονισμού ανάμεσα στο σωματείο του ΜΕΤΡΟ και στα υπόλοιπα σωματεία των συγκοινωνιών, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ενιαίος σχεδιασμός.
Τι προτείνουμε εμείς:
1. Να αναδείξουμε κατά προτεραιότητα την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας
2. Να αναδείξουμε ότι πρόκειται για νέα μείωση μισθών, που στο άθροισμα τους θα φτάσουν σε ποσοστό από 50%-60%.
3. Την κατηγορηματική μας αντίθεση σε κάθε σενάριο ιδιωτικοποίησης.
4. Την αποδοκιμασία μας για τη συντονισμένη προσπάθεια διαπόμπευσης και στοχοποίησης όσων εργαζομένων βρίσκονται σε κινητοποιήσεις.
5. Να αποκαλύψουμε ότι είναι παραπλανητικά τα στοιχεία που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για τη μισθοδοσία του προσωπικού, γιατί μιλά σκοπίμως για κόστος και όχι για μισθοδοσία. (Στο κόστος συμπεριλαμβάνονται ασφάλιστρα, που αντιπροσωπεύουν στο σύνολο τους περίπου το 25%-30% του κόστους μισθοδοσίας. Περιλαμβάνει αποζημιώσεις προσωπικού με τη συνταξιοδότηση τους, περιλαμβάνει υπερωρίες λόγω μείωσης του προσωπικού).
6. Προτείνουμε την ανάγκη συσπείρωσης περισσότερων συνδικαλιστικών δυνάμεων πέρα από τις συγκοινωνίες και τη συγκρότηση ενός ισχυρού πόλου, που θα υπερασπιστεί πολιτικά, ιδεολογικά και κινηματικά τις συλλογικές συμβάσεις ως το τελευταίο οχυρό.