Αυτό που λέγεται «Τρίτο Πρόγραμμα» είναι ένα πολιτικό πρόβλημα πρώτης γραμμής. Το ότι δεν εξετάζεται ως τέτοιο απλώς αποδεικνύει τα πολλά κενά που έχει η πολιτική σκέψη, η οποία αντιτίθεται στο σύστημα...
Ας αναρωτηθούμε, όμως, έτσι, με αφορμή τα 60 χρόνια από την ίδρυση του «Τρίτου Προγράμματος». Ίσως -λέω «ίσως»- αυτό να αποτελεί τον καλύτερο τρόπο εορτασμού. Να αναρωτηθούμε: γιατί αυτή η γενική σιωπή περί τη λαθροχειρία που συντελείται μπροστά στα μάτια μας; Κακά τα ψέματα. Το πρόβλημα πρωτίστως είναι πολιτικό. Γνωρίζουν πολύ καλά τι κάνουν εκείνοι που αναθέτουν -κατά παρέκβαση τυπικής αισχρότητας και μετάβασης σε δημιουργική αισχρότητα- ή μάλλον που επανατοποθετούν τον τίτλο «Τρίτο Πρόγραμμα» στην κοινωνική πραγματικότητα την ίδια στιγμή που πνίγονται στον ακατάστατο οχετό καταστροφής που προκαλούν. Λοιπόν: αυτό που λέγεται «Τρίτο Πρόγραμμα» είναι ένα πολιτικό πρόβλημα πρώτης γραμμής. Το ότι δεν εξετάζεται ως τέτοιο απλώς αποδεικνύει τα πολλά κενά που έχει η πολιτική σκέψη, η οποία αντιτίθεται στο σύστημα (δηλαδή στο σύστημα σκέψεως) της άρχουσας τάξης.
«Αγρόν αγόρασε και ζεύγη βοών δύο» ο ΣΥΡΙΖΑ -η έμπρακτη προσπάθεια, υποτίθεται, εμπλουτισμένου ουρανού στα χώματα της κάθε μέρας- στο θέμα του «Τρίτου Προγράμματος». Σιωπή. Τίποτα από την Κοινοβουλευτική Ομάδα ή από την Κεντρική Επιτροπή του κόμματος. Γιατί; Εδώ δεν πρόκειται για συνδικαλιστική ολιγωρία, εδώ πρόκειται για απούσα αντιπαράθεση με τα γεγονότα. Για ανυπαρξία σκέψεως και δράσεως. Γιατί; Μήπως επειδή στον τομέα της πολιτικής φιλοσοφίας περί τον πολιτισμό ο ΣΥΡΙΖΑ μάλλον υστερεί; Λέω, μήπως; Και λέω, επίσης, μήπως η απουσία μιας τέτοιας φιλοσοφίας αποδεικνύει έναν λανθάνοντα πολιτικό συντηρητισμό που εξαντλείται σε πρόχειρες διαζεύξεις ιστορικώς εύθραυστων επιχειρημάτων; Εδώ ας αναρωτηθούμε. Στο γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ σιωπά για το «Τρίτο Πρόγραμμα». Ή μάλλον όχι: ο ΣΥΡΙΖΑ δεν σιωπά. Ο ΣΥΡΙΖΑ διά της σιωπής επιβραβεύει. Επιβραβεύει την εξαλλαγή της ποιότητας από διεκδίκηση σε μισθοφορική εργασία. Σε άνωθεν παροχή. Άρα σε υπονοηματοδότηση ενός από τους βασικούς όρους ταξικής αντιπαράθεσης. Μιας αντιπαράθεσης από όπου απουσιάζει φυσικά το «Τρίτο Πρόγραμμα». Είναι εκτός ενδιαφέροντος για τον ΣΥΡΙΖΑ; Α, ναι, και κάτι ακόμα. Είναι εκτός ενδιαφέροντος και για τη διανόηση που θεωρεί ότι πολιτικό πρόβλημα δεν υφίσταται όταν μιλάει η ποιότητα; Το άκουσα αρκετές φορές αυτές τις μέρες το «ναι, αλλά» της ποιότητας απέναντι στη λαϊκόδρομη αφασία, λες και το αντίθετο ουδέποτε υπήρξε, λες και ο πρωθυπουργός της νυσταλέας πολιτικής είναι το πρότυπο της οντολογικής εγρήγορσης.
Αλλά, όμως, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ σιωπά; Γιατί δεν αντιλαμβάνεται το «Τρίτο Πρόγραμμα» ως ναυαρχίδα διαστρέβλωσης εκείνων των λεπτών επιχειρημάτων που προκαλούν τις πεποιθήσεις, ώστε να εκτραπούν και να γίνουν ιδέες; Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ξέρει; Ας μείνουμε εδώ. Κι ας αναρωτηθούμε: γιατί ο σύμπας κόσμος ποιότητας τυλίγεται στον εαυτό του; Οπότε, σε τι να ελπίσουμε; Σε τίποτα;
Ώστε, ας αφήσουμε απ'έξω την ελπίδα. Πρέπει να ζήσουμε. Ας αφήσουμε απ'έξω τις γιορτές και τις επετείους. Έτσι κι αλλιώς, θα μας νικήσουν. Και οι γιορτές, και οι επέτειοι, και το «Τρίτο Πρόγραμμα». Να με θυμηθείς. Άμα δεν ξέρεις τι θα πει το κίβδηλον στο νόμισμα, τότε ο κόσμος (σου) πάσχει. Ένας κόσμος που ίσως και να τεμπελιάζει κάτω από τον ίσκιο της επερχόμενης εξουσίας.
Σημείωση: Ούτε η ΕΣΗΕΑ φάνηκε να αναρωτιέται τι ακριβώς συμβαίνει με το «Τρίτο Πρόγραμμα». Αυτά.
Καναβούρης Κώστας
|
http://www.avgi.gr