«ΠΑΓΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ» 'Η ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΨΥΞΗ Η ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ;

Του ΑΝΔΡ. ΖΑΦΕΙΡΗ* Δεν είναι η πρώτη φορά , ειδικά το τελευταίο χρόνο, που στελέχη του κόμματος, «προσαρμόζουν» τη συνεδριακή θέση του ΣΥΡΙΖΑ τη σχετική με το θέμα του χρέους. « Επαναδιαπραγματευόμαστε τις δανειακές συμβάσεις και ακυρώνουμε τους επαχθείς όρους τους, θέτοντας ως πρώτο θέμα τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, πραγματοποιώντας λογιστικό έλεγχο». Αυτή είναι, η γνωστή σε όλους, θέση του συνεδρίου. Εννοείται ότι κάθε μέλος του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί και πρέπει να διατυπώνει προβληματισμούςκαι προτάσεις, με την διευκρίνιση ότι αυτές απηχούν προσωπικές απόψεις. Η συνέντευξη του Γ. Δραγασάκη, σχετικά με το «πάγωμα» του χρέους , συζητήθηκε και θα συζητηθεί. «Αντί για «κούρεμα», μπορεί να υπάρξει απόσυρση του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, δηλαδή ένα μέρος του χρέους να αποσυρθεί από τις αγορές ή τους φορείς που το κατέχουν σήμερα και να κρατηθεί «παγωμένο» στα πλαίσια της ΕΚΤ. Η εν λόγω πρόταση έχει διατυπωθεί από πολλούς ευρωπαίους οικονομολόγους και επιστημονικά ιδρύματα.

Προφανώς και δε πρόκειται για μια απλή λεκτική αντικατάσταση. Η λέξη «απόσυρση» στη θέση της λέξης «διαγραφή». Ο ίδιος ο Γ. Δραγασάκης διευκρινίζει ότι αναφέρεται στη συγκεκριμένη πρόταση για απόσυρση, που έχουν διατυπώσει οι οικονομολόγοι Paris και Wyplosz.

Πρόκειται για ένα σχέδιο, που στη Ελλάδα είχε πρωτοεισηγηθεί ο Φ. Σαχινίδης και ονομάζεται PADRE (Politically Acceptable Debt Restructuring in the Eurozone), σύμφωνα με το οποίο προβλέπεται η ύπαρξη ενός Οργανισμού Ειδικού Σκοπού (στη περίπτωση αυτή η ίδια η ΕΚΤ, στο εναλλακτικό σενάριο MADRE, ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας -ESM) που θα αγοράζει το χρέος που έχουν εκδώσει οι χώρες μέλη της Ευρωζώνης και θα το ανταλλάσσει με ομολογίες μηδενικού επιτοκίου που θα εκδίδουν οι χώρες αυτές.

Η «ανταλλαγή» θα είναι ανάλογη με το μερίδιο της χώρας στο κεφάλαιο της ΕΚΤ.

Στη πράξη βέβαια και τα δύο σχέδια προσπαθούν να λύσουν το πρόβλημα «αναθέρμανσης» της ευρωπαϊκής οικονομίας δίνοντας ώθηση στην «οικονομία-ατμομηχανή» της Γερμανίας και σε καμία περίπτωση δεν ευνοούν χώρες όπως η Ελλάδα. Ειδικά όταν το συγκεκριμένο σχέδιο, όπως έχει εκπονηθεί, προβλέπει ρητά ότι το «…δημόσιο χρέος δε μπορεί να διαγραφεί. Θα πρέπει να εξυπηρετηθεί πλήρως».

Η κατεύθυνση που θα ακολουθήσει τελικά , μια κυβέρνηση με κορμό (ή αυτοδύναμο) το ΣΥΡΙΖΑ, θα κριθεί σε έναν πρωτόγνωρα πυκνό πολιτικό χρόνο. Και η εντολή διακυβέρνησης που θα λάβει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είναι λευκή χρονοεπιταγή, με ορίζοντα τετραετίας.

Μοναδική του δύναμη θα αποτελεί η δυνατότητα διαμόρφωσης ενός νέου συσχετισμού δύναμης στη κοινωνία , μέσω της ενεργοποίησης του λαϊκού παράγοντα. Και η τήρηση των ριζοσπαστικών του δεσμεύσεων αποτελεί μονόδρομο σε αυτή τη κατεύθυνση. Και δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ είναι η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και όχι το "πάγωμά"του για εκείνο ή το άλλο χρονικό διάστημα και το "φόρτωμά "του σε ανυποψίαστες μελλοντικές γενιές.