Οι αμερικανο-βρετανικοί βομβαρδισμοί στο Ιράκ και τη Συρία βρίσκονται ήδη σε πλήρη ανάπτυξη. Υποτίθεται ότι στοχεύουν το «Ισλαμικό Κράτος». Η ελληνική κυβέρνηση, με ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών, δήλωσε ότι συμμετέχει στον «συνασπισμό των προθύμων», που συγκροτούν οι ΗΠΑ, σ’ αυτόν τον νέο πόλεμο στη Μέση Ανατολή και στρατιωτικά πλέον, στέλνοντας πυρομαχικά σε κουρδικές δυνάμεις. Εν όψει του διαγραφόμενου μακροχρόνιου πολέμου στον οποίο η Δύση αποσκοπεί να αλλάξει εντελώς το χάρτη της Μέσης Ανατολής και να ελέγξει πλήρως την πιο πλούσια ενεργειακά περιοχή του κόσμου,
κυβερνητικές εφημερίδες προτρέπουν τους κυβερνώντες να προσκολληθούν πιο πολύ στις «ατλαντικές συμμαχίες» και να πολεμήσουν τους «τζιχαντιστές», αυτό, λένε, είναι τώρα το «εθνικό συμφέρον»[ http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=634903]. Το οποίο μεθερμηνεύεται: ν’ αρπάξουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι κανένα κόκαλο από τις μπίζνες στην ενέργεια, να επωφεληθούν επίσης από τη γειτνίαση της χώρας μας με τα πεδία του πολέμου, με ανυπολόγιστες συνέπειες για τη χώρα και το λαό μας-- μπορεί λοιπόν να μην είναι μακριά η στιγμή που θ’ ακούσουμε προτροπές να σταλούν κάποιοι από τις εκατοντάδες χιλιάδες ανέργων για να πολεμήσουν προς χάρη αυτών των συμφερόντων. Ήδη τα ελληνικά ΜΜΕ δημιουργούν ατμόσφαιρα σχεδόν διεθνούς πολέμου, ετοιμάζοντας την κοινή γνώμη για την επέμβαση χερσαίων δυνάμεων.
Μαζί με την αντίσταση στον μακροχρόνιο πόλεμο που ετοιμάζεται από Αμερικανούς, Βρετανούς και άλλους «προθύμους», υπάρχει τεράστια ανάγκη να ορθωθεί αντίσταση και στους εγχώριους πολεμοκάπηλους και στην παραπληροφόρηση που διοχετεύουν για τους σκοπούς συτού του πολέμου.
Του ANDREVLTCHEK Μετάφραση: Α. Αλαβάνου
Η Δύση χτυπά και πάλι. Χώνει το μαχαίρι στην καρδιά του αραβικού κόσμου.
Αυτή τη φορά στοχεύει μια ομάδα –το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και της Συρίας-- ISIS – που δημιούργησε η ίδια και την οποία εξόπλιζε, τροφοδοτούσε, κανάκευε μέχρι πολύ πρόσφατα.
Αεροπλάνα και πύραυλοι πετούν και βόμβες πέφτουν. Ο πόλεμος έχει αρχίσει.
Είναι όμως ένας αληθινός πόλεμος ή ένα κτηνώδες παιχνίδι , ένα γιγαντιαίο PlayStationπου το χειρίζονται εκατοντάδες συνδεδεμένοι μανιακοί στο Πεντάγωνο, στην Ουάσιγκτον, στις Βρυξέλλες και σε μερικές υποτελείς πρωτεύουσες της Μέσης Ανατολής;
Ένας πόλεμος διεξάγεται , στο κάτω-κάτω, όταν δύο πλευρές αντιμετωπίζουν η μία την άλλη, όταν δύο πλευρές μάχονται, όταν δύο πλευρές διακινδυνεύουν τη ζωή τους.
Σ’ αυτόν τον σουρεαλιστικό, μεταμοντέρνο «πόλεμο», τα μόνα θύματα θα είναι οι λαοί της Μέσης Ανατολής, και πιθανότατα οι άμαχοι. Η ζωή τους κινδυνεύει από εκείνους που κάθονται, ασφαλείς, στα αντιτορπιλικά τους και στις αίθουσες επιχειρήσεων εκατοντάδες και χιλιάδες μίλια μακριά, πίνοντας καφέ και λέγοντας ανέκδοτα.
Ο Übermenschen [Υπεράνθρωπος] της Δύσης δεν θα κατέβει από τον ουρανό για να πολεμήσει –άντρας προς άντρα—για να ελαχιστοποιήσει τις απώλειες ενός ειρηνικού πληθυσμού. Ο θάνατος θα έρθει από Tomahawksκαι F22 andαπό μη επανδρωμένα αεροσκάφη.
Αυτός δεν είναι πόλεμος απλός, είναι σφαγή, μαζική δολοφονία.
Άλλη μία μαζική δολοφονία. Που μπορεί να διαρκέσει πάρα πολύ καιρό και να οδηγήσει ανθρώπινες ζωές στις πιο κτηνώδεις και βάρβαρες συνθήκες.
Οι δυτικοί ηγέτες είναι έτοιμοι … να θυσιάσουν τις ζωές των «άλλων», το καθεστώς είναι έτοιμο. Μπορεί να το διαβάσει κανείς στο πρόσωπο του Ομπάμα και στο πρόσωπο του Κάμερον.
***
Η αυτοκρατορία άρχισε τις επιθέσεις εναντίον του δημιουργήματός της – του Ισλαμικού Κράτους ή ISISόπως είναι γνωστό εδώ στη Μέση Ανατολή. Αμέτρητα στελέχη του ISISεξοπλίστηκαν και εκπαιδεύτηκαν στα διευθυνόμενα από το ΝΑΤΟ στρατόπεδα προσφύγων στην Τουρκία και την Ιορδανία, δίπλα ακριβώς στα συριακά σύνορα. Και ο βασικός σκοπός τουISISήταν να αποσταθεροποιήσει και να καταστρέψει την κυβέρνηση του Άσαντ στη Δαμασκό.
Το ISISδεν έπεσε από τον ουρανό. Ούτε είναι κάποιο αυθόρμητο κίνημα. Όπως οι δυνάμεις των Μουτζαχεντίν στο Αφγανιστάν, που πολέμησαν ενάντια στη Λαϊκή Δημοκρατία του Αφγανιστάν και αργότερα ενάντια στη Σοβιετική Ένωση, το ISISχρηματοδοτήθηκε, εξοπλίστηκε και εκπαιδεύτηκε από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους.
Αυτή είναι μια συνηθισμένη τακτική της Δύσης, να ξεχωρίζει και να προετοιμάζει τις πιο ακραίες μορφές του Ισλάμ, μεταξύ αυτών και το βαχαβισμό, που τώρα καταπνίγει τη Σαουδική Αραβία και άλλες χώρες της περιοχής.
Στην Κωνσταντινούπολη, ένας σημαντικός Τούρκος ντοκιμαντερίστας από την UlusalTV, ο SerkanKoc, που έκανε αρκετές πρωτοπόρες δουλειές με θέμα τη «συριακή αντιπολίτευση», μου είπε:
“Βεβαίως, καταλαβαίνεις ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι πραγματικά ‘συριακή αντιπολίτευση’. Είναι οι σύγχρονοι μισθοφόροι που μαζεύονται από διάφορες αραβικές χώρες, συμπεριλαμβανομένων του Κατάρ και της Σαουδικής Αραβίας, και πληρώνονται από δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Ορισμένοι είναι μέλη της Αλ-Κάιντα και άλλων τρομοκρατικών οργανώσεων. Οι περισσότεροι είναι μαχητικοί σουνίτες μουσουλμάνοι. Θα μπορούσε να τους περιγράψει κανείς ως επικίνδυνα στοιχεία που μισθώνονται για να πολεμήσουν κατά της κυβέρνησης Άσαντ».
Ο ίδιος καλύπτω δημοσιογραφικά αυτά τα μεθοριακά στρατόπεδα πάνω από δύο χρόνια, διακινδυνεύοντας συχνά τη ζωή μου, ενώ περιστασιακά παρενοχλούμαι και τίθεμαι υπό κράτηση από την τουρκική μυστική υπηρεσία.
Το 2012 και το 2013, επισκέφθηκα περιοχές γύρω από την τουρκική πόλη Χατάι και προσφυγικούς καταυλισμούς όπως το Απαϊντίν, όπου αρκετοί πολεμιστές του ISISεκπαιδεύονταν από δυτικές και τουρκικές μυστικές υπηρεσίες. Έκανα έρευνες στα σύνορα και γύρω από την αεροπορική βάση του Ιντσιρλίκ, κοντά στα Άδανα, που χρησιμοποιούν η αμερικανική και η βρετανική αεροπορία. Και εργάστηκα στην Ιορδανία, σε στρατόπεδα που χρησιμοποιούνται ανοιχτά για την εκπαίδευση της «συριακής αντιπολίτευσης», γεγονός που δεν κρύβεται ούτε από τον Τύπο της περιοχής.
Πίστευα ότι τα ρεπορτάζ μου, καθώς και τα ρεπορτάζ των SerkanKoc, HuseyinGulerκαι άλλων, θα διέλυαν το μύθο της «αυθόρμητης εξέγερσης κατά του αλ-Άσαντ».
Αλλά, προφανώς, οι προσπάθειές μου δεν μπορούσαν να ανταγωνιστούν την τρομερή προπαγάνδα και την εκστρατεία πλύσης εγκεφάλου που εξαπέλυσαν τα δυτικά εταιρικά ΜΜΕ.
Με μια εντελώς παράλογη πιρουέτα, οι ΗΠΑ κατηγόρησαν τη Συρία γιατί δεν κατέστρεψε το Ισλαμικό Κράτος , αυτό το αηδιαστικό εκβλάστημα της δυτικής ιμπεριαλιστικής πολιτικής.
Όπως ανέφερε το Reuters:
“Σε μια επιστολή προς τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ Μπαν Κι-μούν, η πρέσβειρα των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Έθνη Σαμάνθα Πάουερ έγραψε: «Το συριακό καθεστώς έδειξε ότι δεν μπορεί και θα αντιμετωπίσει μόνο του αποτελεσματικά αυτά τα ασφαλή καταφύγια».
»Οι αεροπορικές επιδρομές χρειάζονταν για να εξαλείψουν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους μια απειλή για το Ιράκ, έγραφε, παραθέτοντας το Άρθρο 5 του Χάρτη του ΟΗΕ, το οποίο προβλέπει το ατομικό ή συλλογικό δικαίωμα της αυτοάμυνας ενάντια σε ένοπλη επίθεση».
Ας ερμηνεύσουμε τα παραπάνω λόγια: «Μπασάρ αλ-Άσαντ, εμείς βοηθήσαμε στη δημιουργία του ISIS για να σε ανατρέψει … Τώρα σε θεωρούμε υπεύθυνο γιατί δεν κατόρθωσες να καταστρέψεις το βλαστάρι μας … Άρα, θα βομβαρδίσουμε τη χώρα σου, θα σκοτώσουμε χιλιάδες πολίτες της και πιθανώς θα σε ανατρέψουμε κι εσένα σ’ αυτή τη διαδικασία».
Η δυτική κοινή γνώμη τελεί εν πλήρει αγνοία. Κατηχείται και υφίσταται πλύση εγκεφάλου, αλλιώς εκατομμύρια Ευρωπαίοι και Βορειοαμερικανοί πολίτες θα κατέβαιναν στους δρόμους και πολλοί απ’ αυτούς θα έσκαγαν στα γέλια μ’ όλα αυτά που λέγονται.
Οι δηλώσεις του Ομπάμα και της Πάουερ είναι τόσο παράλογες και ανόητες που θα έκαναν ακόμη και τον Όργουελ και τον Χάξλεϊ να κοκκινίσουν από ενόχληση. Και οι πιο έξυπνοι μυθιστοριογράφοι δεν θα μπορούσαν να επινοήσουν τέτοια διεστραμμένη λογική.
Στη Μέση Ανατολή ο κόσμος είναι καλά πληροφορημένος και έχει επίγνωση του παιχνιδιού, αλλά οι άνθρωποι εδώ είναι πολύ φοβισμένοι για να διαμαρτυρηθούν, ακόμη και για να μιλήσουν. Η Δύση ανέτρεψε προοδευτικές και αληθινά πατριωτικές κυβερνήσεις και στήριξε τις πιο καταπιεστικές τυραννίες.
Βεβαίως, έχει απομείνει ελάχιστη κοινή λογική. Στον Λίβανο, η Χεζμπολάχ αντέδρασε αμέσως, εκφράζοντας πιθανώς τα αισθήματα μεγάλου αριθμού ανθρώπων που ζουν στη Μέση Ανατολή. Σε τηλεοπτικό μήνυμά του, ο ηγέτης της Σαγιέντ Χασάμ Νασράλα, περιέγραψε καθαρά τη θέση του:
“Οι ΗΠΑ δεν έχουν το ηθικό δικαίωμα να ηγούνται ενός συνασπισμού κατά της τρομοκρατίας. Κατά την άποψή μας, η Αμερική είναι η μητέρα του φαινομένου της τρομοκρατίας και η αιτία της … Όλοι γνωρίζουν ότι η Χεζμπολάχ είναι αντίθετη στο ISISκαι στις ομάδες Takfiri και ότι τους πολεμάει … Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υποστηρίζουμε τη στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ στην περιοχή. Η Χεζμπολάχ είναι αντίθετη σε οποιονδήποτε συνασπισμό υπό την ηγεσία των ΗΠΑ που θα χρησιμοποιήσει την τρομοκρατία σαν δικαιολογία για να επέμβει στρατιωτικά στη Συρία και στο Ιράκ».
Και θα μπορούσε να προσθέσει κανείς: πιθανότατα, κάποια ημέρα , και στο Ιράν.
Είναι σαφές ότι σ’ αυτή την περιοχή σχεδόν κανείς δεν ξεγελιέται με τα κενά περιεχομένου κλισέ και τη γλώσσα της απάτης. Το ISISδίνει δυνατότητα για την επίτευξη πολλαπλών σκοπών, σαν ευέλικτο ραβδί στα χέρια της Δύσης. Είναι «βοηθητικό» όταν ενεργεί μόνο του, όταν «ξεφεύγει από τον έλεγχο». Υπηρέτησε ως όπλο εναντίον του κ. Αλ-Άσαντ και τώρα μετατρέπεται σε τέλειο σκιάχτρο, σε μια δικαιολογία για άμεση επέμβαση στη Συρία, για την εκ νέου ανάπτυξη ή για να είμαστε πιο ακριβείς την αύξηση της δυτικής στρατιωτικής δύναμης στην περιοχή, για τη δημιουργία ενός φιλοδυτικού κουρδικού κράτους-μαριονέτας και πιθανώς για την ανατροπή του καθεστώτος της Δαμασκού.
Η τουρκική κυβέρνηση, που είναι έτοιμη να τραβήξει το όπλο, δημιουργεί κάποιους θορύβους, υποσχόμενη να αναμειχθεί, αλλά μόνο αν ο στόχος προσδιοριστεί συγκεκριμένα και ανοιχτά: να ανατραπεί ο κ. αλ-Άσαντ. Η ανατροπή της κυβέρνησης της Δαμασκού αποτελεί, βεβαίως, βασικό στόχο και της Ουάσιγκτον, αλλά ο κ. Ομπάμα δεν είναι τόσο ευθύς και ανοιχτός όπως ο ομόλογος και σύμμαχός του στην Άγκυρα.
***
Όλα αυτά μπορούν να αποτελέσουν μόνο την αρχή μιας πραγματικά τρομακτικής κατάστασης. Δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ποτέ ότι η αυτοκρατορία και οι σύμμαχοί της, Σαουδάραβες, Καταριανοί και Ισραηλινοί, πάντα «έχουν μεγάλα σχέδια».
Πάντα υπάρχει περιθώριο για περισσότερη αποσταθεροποίηση, καταστροφή και κατάκτηση – υπάρχει το Ιράν στον ορίζοντα και πολλά άλλα.
Γι’ αυτούς –την αυτοκρατορία— μέρη όπως η Συρία ή το Ιράν δεν αποτελούν κάποιους από τους πιο αρχαίους πολιτισμούς στη γη, που κατοικούνται από ευγενικούς και ειρηνικούς λαούς. Γι’ αυτούς τα μέρη αυτά είναι μόνο λεία, αποτελούνται από φυσικούς πόρους και στρατηγικές τοποθεσίες. Οι άνθρωποι δεν σημαίνουν τίποτα. Εάν πεθάνει 1 εκατομμύριο , εάν 2 ή 3 εκατομμύρια αφανιστούν, δεν έχει καμιά διαφορά. Οι πολιτισμοί δεν σημαίνουν τίποτα, εφόσον δεν είναι δυτικοί, δεν είναι χριστιανικοί, δεν είναι «των λευκών».
Ο Ομπάμα και ο Κάμερον χτίζουν πάνω στη μεγάλη παλιά παράδοση της εκφυλισμένης βρετανικής αποικιακής αυτοκρατορίας. Εξάλλου μόλις πριν από 80 χρόνια, ο Βρετανός πρωθυπουργός Λόιντ Τζορτζ σχολίασε πώς παρενέβη επιτυχώς η Βρετανία για να υπονομεύσει μια διάσκεψη αφοπλισμού – η οποία θα απαγόρευε τη χρήση αεροπορικών δυνάμεων εναντίον αμάχων , ιδίως στη Μέση Ανατολή. Ο ίδιος είχε υπογραμμίσει αυτή την επιτυχία.Η γραμματέας και δεύτερη σύζυγός του Φράνσις έγραψε:
“Στη Γενεύη, άλλες χώρες θα είχαν συμφωνήσει να μη χρησιμοποιούνται αεροπλάνα για βομβαρδισμούς , αλλά εμείς επιμείναμε στη διατήρηση του δικαιώματος , όπως το θέτει ο Ντέιβιντ, να βομβαρδίζουμε νέγρους! Έτσι το θέμα δεν ολοκληρώθηκε και εμείς προσθέσαμε 5 εκατομμύρια στις δαπάνες μας για αεροπορικούς εξοπλισμούς…”
Δεκαετίες αργότερα, η αυτοκρατορία διατηρεί αυτό και άλλα πολλά «δικαιώματα».
***
Τι απομένει, πόσο απομένει, από τον αραβικό κόσμο;
Και δεν εννοώ εκείνα τα ελάχιστα λαμπερά αεροδρόμια με τα «6στερα ξενοδοχεία», τα εμπορικά κέντρα για τις ελίτ και τις ευρωπαϊκές λιμουζίνες. Ούτε εννοώ μόνο τις πετρελαιοπηγές και τα τεχνητά νησιά με τις βίλες σε σχήμα φοινικιάς.
Αυτό το μέρος του κόσμου ήταν ένας φάρος, ένας από τους φάρους της ανθρωπότητας. Εδώ δημιουργήθηκαν τα πρώτα πανεπιστήμια, τα πρώτα δημόσια νοσοκομεία, πήραν σάρκα και οστά οι ιδέες των «κοινωνικών» , «εξισωτικών» και των αξιών του «συμπάσχειν». Ο αραβικός κόσμος και η Περσία ήταν τα μέρη όπου κατοικούσαν και δημιουργούσαν οι πιο σπουδαίοι γιατροί, αρχιτέκτονες, αστρονόμοι και ποιητές. Όπου έζησαν πολλοί μεγάλοι άντρες, όπως ο πρώτος σουλτάνος της Αιγύπτου και της Συρίας , ο Σαλαντίν που υπερασπίστηκε τον κόσμο ενάντια στις βάρβαρες ευρωπαϊκές ορδές που εισβάλανε στο όνομα του σταυρού, αλλά διακατέχονταν από την εμμονή της λεηλασίας και του βιασμού.
Μετά από αιώνες αποικιακών πολέμων, η δυτική σκληρότητα και ο μιλιταρισμός τελικά νίκησαν. Κατέκτησαν την Αραβία, όπως και τον υπόλοιπο πλανήτη.
Ο αραβικός κόσμος υποβαθμίστηκε σε υποτελή βασίλεια και κράτη που τα διοικούσαν ελάχιστες πάμπλουτες και ανελέητες οικογένειες.
Στην Αίγυπτο και στο Ιράν, οι ηρωικές προσπάθειες να δημιουργηθούν εξισωτικές και σοσιαλιστικές κοινωνίες μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο συντρίφτηκαν κτηνωδώς από δυτικές δυνάμεις. Ο μηδενισμός, ο κυνισμός, η διαφθορά και ο μιλιταρισμός κυριάρχησαν.
Στην εποχή μας, ακόμη και τα σχετικά κοινωνικά προσανατολισμένα κράτη όπως το Ιράκ και η Λιβύη εξουδετερώθηκαν με κόστος εκατοντάδων χιλιάδων ακόμη και εκατομμυρίων ανθρώπινων ζωών. Το πετρέλαιο πρέπει να ανήκει στις διεθνείς εταιρείες όχι στο κράτος, όχι στο λαό.
Αυτό που υπάρχει σήμερα είναι ελάχιστες χώρες ολοκληρωτικά ερειπωμένες, μεταξύ αυτών το Ιράκ, η Λιβύη και η Συρία. Υπάρχουν αρκετοί αφοσιωμένοι σύμμαχοι της Δύσης, κράτη όπως το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία, που κυβερνιούνται από κρυψίνοες και καταπιεστικές μοναρχίες που διαχέουν την πιο τυραννική μορφή του Ισλάμ σε όλη την περιοχή και τόσο μακριά όσο η Νοτιοανατολική Ασία, απολαμβάνοντας την πλήρη υποστήριξη της Δύσης και την πλήρη ατιμωρησία.
Τι άλλο μένει να δει αυτό το κατεστραμμένο μέρος του κόσμου; Στην Αίγυπτο οι φιλοδυτικές ελίτ και ο στρατός κατάφεραν να καταστρέψουν όλες τις ελπίδες που ενσάρκωνε αυτή που αποκλήθηκε «αραβική άνοιξη», τον αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη και αληθινή ελευθερία από ξένες υπαγορεύσεις.
Υπάρχει το Μπαχρέιν, όπου η σιιτική πλειονότητα έχει ακινητοποιηθεί από το φόβο, η Υεμένη, κάποτε σοσιαλιστική, τώρα καταπιεστική, «ακραία» και άθλια. Σε μέρη όπως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα υπάρχουν θύλακες πολυτέλειας για τους πλούσιους και η κόλαση , η ταπείνωση για τους μετανάστες εργάτες που χτίζουν αυτά τα μέρη, αλλά δεν έχουν καθόλου δικαιώματα.
Η Παλαιστίνη αιμορραγεί από τις ανοιχτές πληγές της όπως γινόταν αμέτρητες δεκαετίες. Το Ισραήλ και οι υποστηρικτές του μπλοκάρουν όλες τις λύσεις της πλήρους παλαιστινιακής ανεξαρτησίας. Σχεδόν όλος ο κόσμος, όλες οι χώρες, έχουν ψηφίσει υπέρ του παλαιστινιακού κράτους , σχεδόν όλος ο κόσμος καταδικάζει το Ισραήλ. Αλλά και αυτό δείχνει καθαρά ποιος έχει το πάνω χέρι στον πλανήτη και στην περιοχή: η αυτοκρατορία θέτει αποφασιστικά βέτο σε όλα τα ψηφίσματα [του ΟΗΕ] και μπλοκάρει οτιδήποτε θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια δίκαια λύση για τον παλαιστινιακό λαό.
Η Ιορδανία έχει γίνει κάτι σαν τεράστιο στρατόπεδο προσφύγων για Παλαιστίνιους, Σύρους και Ιρακινούς, όπως επίσης σταθμός εξυπηρέτησης δυτικών συμφερόντων , στρατιωτικών έως και εκείνων των «αναπτυξιακών υπηρεσιών».
Ο Λίβανος, κάποτε το κόσμημα της περιοχής, υποφέρει από τις επιπτώσεις διάφορων συγκρούσεων και από τις επιδρομές του Ισραήλ. Στην πραγματικότητα δεν έχει κυβέρνηση που να λειτουργεί και η κοινωνικά προσανατολισμένη και αντιδυτική Χεζμπολάχ έχει τοποθετηθεί στη «λίστα των τρομοκρατών» που έχουν καταρτίσει οι ΗΠΑ και αρκετές ευρωπαϊκές χώρες. Αυτό συνάδει απόλυτα με τη διεστραμμένη λογική του δυτικού καθεστώτος: το να νοιάζεται κανείς για την ευημερία του λαού του θεωρείται το χειρότερο, ένα αδιανόητο έγκλημα που τιμωρείται με θάνατο.
***
Όλα αυτά είναι απόλυτα συμβατά με την κληρονομιά της αποικιοκρατίας, με τη νεοαποικιοκρατία και με τον ιμπεριαλισμό.
Η αυτοκρατορία έχει εισέλθει στο τελευταίο στάδιο του παραλογισμού της. Ξεκίνησε ως ένα νεαρό και ισχυρό έθνος που γεννήθηκε από ανθρώπους όπως ο Τζέφερσον και ο Λίνκολν (όχι αγίους, αλλά σπουδαίους τουλάχιστον) και έχει καταλήξει τώρα να ελέγχεται από το παζάρι, από τους πωλητές της αγοράς. Και το δείχνει.
Αν κάποιος δει τα πράγματα από απόσταση, όλα φαίνονται τόσο κωμικά, τόσο γκροτέσκα.
Και τρομερά χυδαία.
Αισθάνεσαι σαν να γελάς, σαν να λες σαρκαστικά ανέκδοτα.
Αλλά το γέλιο παγώνει με τη σκέψη. Όταν συνειδητοποιείς ξαφνικά ότι όλα αυτά είναι τόσο αληθινά! Πύραυλοι πετάνε προς τη Συρία, και βομβαρδιστικά επίσης. Και τα παιδιά ουρλιάζουν από τρόμο. Σώματα κομματιάζονται. Εκατομμύρια παίρνουν το δρόμο της προσφυγιάς. Εκατομμύρια χάνουν τις εστίες τους. Γυναίκες βιάζονται. Ολόκληρες κοινότητες αφανίζονται.
Κάποτε υπήρχαν χώρες όπως το Ιράκ, όπως η Λιβύη, όπως η Συρία. Είναι αλήθεια ότι το Ιράκ διαμορφώθηκε από τη βρετανική αποικιοκρατία, όπως και το Κουβέιτ, αλλά υπήρξε επί δεκαετίες. Δεν υπάρχει πλέον. Τώρα ο δυτικός ιμπεριαλισμός αναδιαμορφώνει την περιοχή και πάλι, με τρομερό κόστος για τον τοπικό πληθυσμό.
Η αυτοκρατορία «πειραματίζεται». Χρησιμοποιεί την τακτική της «δοκιμής και του λάθους». «Δημιουργήσαμε τη συριακή αντιπολίτευση και τώρα ας δούμε τι θα συμβεί. Η ‘αντιπολίτευση’ μεταλλάσσεται σε μαχητική περιφερειακή δύναμη που τολμά να ανταγωνιστεί τα συμφέροντά μας; Ας τη βομβαρδίσουμε και ας εξοπλίσουμε τους Κούρδους ώστε να δημιουργήσουν το φιλοδυτικό τους κράτος στο μέσον της περιοχής. Ας δούμε πώς θα πάει … Και αφού αναλάβαμε δράση μπορούμε επίσης να ανατρέψουμε τον Άσαντ … Και ποιος ξέρει, μπορούμε να βρούμε κάποιο λόγο να εισβάλουμε στο Ιράν».
Η αυτοκρατορία χρησιμοποιεί τους ανθρώπους σαν ινδικά χοιρίδια. Δεν δίνει δεκάρα για την ευημερία του αραβικού πληθυσμού, δεν σέβεται τις ανθρώπινες ζωές. Όλα τα βασικά κεφάλαια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παραβιάζονται, οι περισσότερες ρήτρες της Σύμβασης της Γενεύης ποδοπατιούνται.
Ο κόσμος είναι τόσο εγκλιματισμένος σ’ αυτή την κατάσταση, τόσο αλυσοδεμένος που αυτή η τελευταία επίθεση γίνεται δεκτή χωρίς μεγάλες διαμαρτυρίες ή διαμάχες.
Αν τεθούν δημόσια ερωτήματα, δεν δίνονται ουσιώδεις απαντήσεις. Η όλη συζήτηση διαστρεβλώνεται. Θεωρείται δεδομένο ότι η Δύση κάνει το σωστό, ότι υπερασπίζεται τον κόσμο ενάντια στην τρομοκρατία.
Γίνεται επίσης δεκτό από τις περισσότερες χώρες και λαούς ότι η αυτοκρατορία απολαμβάνει πλήρη ατιμωρησία , ότι είναι πάνω από το νόμο. Ότι δεν υπάρχει διεθνές σώμαπου μπορεί να την αμφισβητήσει ή να την αναγκάσει ν’ αλλάξειτην καταστροφική πολιτική της.
Η Δύση τελικά έφτασε στο ύψιστο σημείο «ελευθερίας». Μιας ελευθερίας για τον εαυτό της -- μιας τρομακτικής ελευθερίας, να παίζει με τον κόσμο σαν να ήταν μπάλα, ένα φτηνό και ασήμαντο πράγμα.
***
Όπως η Αλ-Κάιντα προήλθε από τους Μουτζαχεντίν του Αφγανιστάν που υποστήριξαν οι ΗΠΑ, έτσι και το ISISήταν μέρος της αντι-Άσαντ «αντιπολίτευσης» που υποστηρίχτηκε από τη Δύση και τους περιφερειακούς συμμάχους της. Η Δύση έπαιξε δεξιοτεχνικά με την τοπική αδιαλλαξία: ο Άσαντ γενικά είναι κοσμικό στοιχείο, αλλά ανήκει στον θρησκευτικό κλάδο των Αλεβιτών που θεωρείται αιρετικός από κάποιους σουνιτικούς μουσουλμανικούς κύκλους, ιδίως τους πιο ακραίους. Αυτό βοήθησε στο να κινητοποιηθούν και να στρατολογηθούν ακραία θρησκευτικά στελέχη. Και όπως δείχνει η ιστορία, τα θρησκευτικά στελέχη είναι πολύ αποφασισμένοι πολεμιστές.
Η αυτοκρατορία προετοίμασε τόσο την Αλ-Κάιντα (ή ακριβέστερα τους προκατόχους της) όσο και το ISIS ως ομάδες που θα εξυπηρετούσαν «πολλαπλούς σκοπούς» πράγματι. Η πρώτη βοήθησε στην καταστροφή της Σοβιετικής Ένωσης και η άλλη τραυμάτισε θανάσιμα τη Συρία και μετά έγιναν αμφότερες η δικαιολογία για τον «παγκόσμιο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», και στην τελευταία περίπτωση για μια επίθεση κατά της Συρίας.
Και οι δύο οργανώσεις θα μπορούσαν να περιγραφούν ως πέμπτη φάλαγγα της Δύσης στον αραβικό κόσμο. Όπως και η Δύση, δεν δίνουν δεκάρα για την ευημερία των απλών ανθρώπων της περιοχής. Οι ομάδες της περιοχής που έχουν κάποιον κοινωνικό προσανατολισμό, όπως η Χεζμπολάχ, πολεμούν εναντίον του ISIS, αλλά κατατάσσονται από τη Δύση στις «τρομοκρατικές οργανώσεις».
Και έτσι η καφκική καταστροφή της περιοχής από τους δυτικούς μανιακούς συνεχίζεται.
Βεβαίως, όλα αυτά δεν αποτελούν κάτι νέο. Έτσι λειτουργούσε επί αιώνες η ευρωπαϊκή και αργότερα η βορειοαμερικανική τρομοκρατία: διαίρει και βασίλευε, κατάστρεφε ό,τι στέκεται εμπόδιο στο δρόμο σου, θυσίασε εκατομμύρια ανθρώπους για τους οικονομικούς και γεωπολιτικούς σκοπούς σου, ακόμη και όταν δεν είσαι πολύ σίγουρος ποιοι είναι ακριβώς αυτοί οι σκοποί.
Αν δεν υπήρχε αυτή η παράλογη, γενοκτονική, ρατσιστική Δύση που κάνει τον πόλεμο να μοιάζει με παιχνίδι στοPlayStation, δεν θα υπήρχαν και Αλ-Κάιντες και ISIS. Βεβαίως, θα υπήρχαν αρκετά αυταρχικά κράτη, αλλά πλούσια και με κάποια κοινωνική ισορροπία, όπως το Ιράκ και η Λιβύη, καθώς και η μορφωμένη και εκκοσμικευμένη Συρία. Εάν η Δύση δεν είχε διαλύσει την περιοχή με τις εισβολές και τα πραξικοπήματά της μετά από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μπορεί να υπήρχαν δύο ισχυρές σοσιαλιστικές χώρες σ’ αυτήν: η Αίγυπτος και το Ιράν. Στην πραγματικότητα, το πιθανότερο ήταν να είχε στραφεί όλη η περιοχή προς το σοσιαλισμό.
Το ISISείναι ένα εμφύτευμα, που τώρα χρησιμοποιείται ως δικαιολογία για εισβολή. Είναι τόσο φανερό που για να μην το βλέπει κανείς απαιτείται πολλή πειθαρχία. Αλλά ο κόσμος, τουλάχιστον στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, φαίνεται πως είναι άκρως πειθαρχημένος, υπάκουος ακόμη και υποτελής.
Έτσι οι δυτικοί σταυροφόροι καβαλούν και πάλι, όπως έκαναν επί αιώνες, τα άλογά τους σπέρνοντας την καταστροφή και το φόβο όπου περνούν. Τώρα όμως δεν υπάρχει ένας γενναίος, φωτισμένος και συμπονετικός σουλτάνος – δεν υπάρχει ο σύγχρονος Σαλαντίν, για να τους σταματήσει: στο όνομα της ζωής, της δικαιοσύνης, της ανθρωπότητας.
Ο AndreVltchek είναι διηγηματογράφος, κινηματογραφιστής και ερευνητής-δημοσιογράφος.
-Πηγή: http://www.counterpunch.org/2014/09/26/syria-the-latest-crusade/