Βήμα-βήμα το Εθνικό Μέτωπο αυξάνει την επιρροή του χαράζοντας νέες ρυτίδες στο… μέτωπο της γαλλικής πολιτικής σκηνής. Τώρα που κατέλαβε και τις πρώτες δύο έδρες στη Γερουσία, η αρχηγός Μαρίν Λεπέν μιλά για «ιστορική νίκη». Σύσσωμο το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο (FN) πανηγυρίζει. Και γιατί όχι, αφού κέρδισε τις δύο πρώτες θέσεις του στην Άνω Βουλή του γαλλικού κοινοβουλίου, τη Γερουσία, κάνοντας την αρχηγό του κόμματος να περιγράφει αυτή τη μέρα σαν μια «ιστορική νίκη». Τα αποτελέσματα των συγκεκριμένων εκλογών δείχνουν ότι τα δεξιά κόμματα έχουν αποκτήσει τον έλεγχο της Γερουσίας, που είχαν χάσει το 2011, ύστερα και από την ισχυρή παρουσία της ακροδεξιάς στις ευρωπαϊκές εκλογές του Μαΐου.
Το συντηρητικό κόμμα UMP του Νικολά Σαρκοζί και των συμμάχων του, όπως το κεντρώο UDI, κέρδισε 188 έδρες, δηλαδή 13 θέσεις περισσότερες από όσες απαιτούνται για την απόλυτη πλειοψηφία. Σημειωτέον ότι οι μισές από τις 348 έδρες της Γερουσίας εκλέγονται από περιφερειακούς αξιωματούχους σε όλη τη χώρα κάθε τρία χρόνια.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι στην προχθεσινή ανανέωση της μισής Γερουσίας εξελέγησαν μόνο 40 γυναίκες έναντι 139 ανδρών. Συνολικά, μόνο το 25% της Γερουσίας, οι 87, είναι γυναίκες έναντι 261 ανδρών.
Αύριο Τετάρτη η Γερουσία θα εκλέξει νέο πρόεδρο από τις τάξεις της δεξιάς, που θα διαδεχτεί τον σοσιαλιστή Ζαν-Πιερ Μπελ.
Ο πρώην πρωθυπουργός επί Σαρκοζί, Ζαν-Πιερ Ραφαρέν, θεωρείται φαβορί για το αξίωμα.
Από την πλευρά του, το Σοσιαλιστικό κόμμα του Γάλλου προέδρου εξακολουθεί να ελέγχει την Εθνοσυνέλευση, την Κάτω Βουλή.
Ωστόσο, το τωρινό αποτέλεσμα είναι ένα ακόμη πλήγμα για τον Ολάντ, του οποίου η δημοτικότητα βρίσκεται στο χαμηλότερο ποσοστό για πρόεδρο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο!
Όπως λένε οι σχολιαστές, αυτό το αποτέλεσμα θα προσθέσει περαιτέρω καθυστερήσεις και εμπόδια στα οικονομικά σχέδια του προέδρου.
Ο Ολάντ πιέζεται να αποδείξει ότι τα σχέδια αυτά -για τα οποία πολλοί διαφωνούν στο κόμμα του- μπορούν να φέρουν αποτελέσματα.
Πρόσφατη είναι η εξέγερση του υπουργικού συμβουλίου με αρχηγό τον ίδιο τον υπουργό Οικονομικών, ο οποίος αντικαταστάθηκε άμεσα με τον ανασχηματισμό.
Το δημόσιο χρέος έχει εκτοξευτεί, πρωτοφανή είναι τα επίπεδα ανεργίας και σχεδόν μηδενική η ανάπτυξη.
Μέσα σ’ όλα αυτά ο Ολάντ έχει και το βιβλίο-καρφί της πρώην του, της δημοσιογράφου Βαλερί Τριερβελέρ, όπου τον περιγράφει ως υπερόπτη και σνομπ και όχι ως σοσιαλιστή που τάσσεται υπέρ του λαού.
Έφοδος για την προεδρία
Η νίκη του Εθνικού Μετώπου (FN), που ιδρύθηκε το 1972, έδωσε την ευκαιρία στον Στεφάν Ραβιέ (Stephane Ravier), τον έναν από τους δύο ακροδεξιούς γερουσιαστές, να κομπάσει γελώντας πλατιά:
«Μόνο μία πόρτα μας μένει να σπρώξουμε να μπούμε, και αυτή είναι του Elysee» (προεδρικό μέγαρο).
Στο πρόσφατο συνέδριο της κομματικής νεολαίας, στις 7 Σεπτεμβρίου, η ακροδεξιά ηγέτις χαιρέτισε την άνευ προηγουμένου νίκη του Εθνικού Μετώπου στη Γερουσία.
Η Μαρίν Λεπέν δεν μπορούσε να κρύψει τη χαρά της:
«Τα αποτελέσματα είναι πέρα από ό,τι ελπίζαμε. Κάθε μέρα που περνά, οι ιδέες μας γίνονται όλο και πιο αποδεκτές από το γαλλικό λαό. Έχουμε μεγάλες δυνατότητες».
Είναι φανερό ότι το Εθνικό Μέτωπο οικειοποιείται την αυξανόμενη δυσαρέσκεια των πολιτών για την ανεργία και την αγανάκτηση για την αθρόα μετανάστευση και ελπίζει να κάνει την ανατροπή στις προεδρικές εκλογές του 2017.
Μια δημοσκόπηση το Σεπτέμβρη έδειξε ότι η αρχηγός του FN, Μαρίν Λεπέν, πιθανόν θα νικήσει τον Ολάντ το 2017, σε περίπτωση δεύτερου γύρου μεταξύ τους.
Ναι, υπάρχουν έγχρωμοι ακροδεξιοί
Εν τω μεταξύ, έκπληξη προκαλεί η αυξανόμενη παρουσία έγχρωμων στις τάξεις του Μετώπου. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι υποστηρίζουν ένα ακροδεξιό ξενοφοβικό κόμμα;
Στη δεκαετία του 1970 και αρχές του 1980, το FN θεωρούνταν ακραία φανατικό. Μερικοί από τους ηγέτες του είχαν δεσμούς με φασίστες και ναζί του πολέμου, ενώ ο ιδρυτής Ζαν-Μαρί Λεπέν είχε συχνά ξεσπάσματα κατά των Εβραίων.
Την τελευταία εικοσαετία, ωστόσο, το Εθνικό Μέτωπο προσπάθησε να κρύψει την ξενοφοβική εικόνα του και να μετατραπεί σε ένα μαζικό κόμμα.
«Απο-δαιμονοποίηση» ήταν το σύνθημα με το οποίο όρμησε στην πολιτική σκηνή η κόρη του αρχηγού, Μαρίν Λεπέν, απαγορεύοντας -με απειλή μηνύσεων- να χαρακτηρίζουν το κόμμα της νεοναζιστικό.
Όσον αφορά στη μετανάστευση, η Λεπέν παραμένει αντίθετη, αλλά κατευθύνει την οργή της στην πολιτική ανοιχτών συνόρων της Ευρώπης. Το μήνυμά της ότι η εισροή Ρουμάνων και Πολωνών καταστρέφει θέσεις εργασίας βρήκε απήχηση στους Γάλλους εργαζόμενους όλων των φυλών.
«Η υπεράσπιση της εθνικής ταυτότητας δεν έχει καμιά σχέση με τη φυλή» υποστηρίζει ένας νεαρός μαύρος.
«Μπορείς να είσαι Γάλλος λόγω γέννησης ή Γάλλος από καρδιάς» λέει ένας Γάλλος δίπλα στην Ταϊβανέζα γυναίκα του και το κοριτσάκι τους.
Ένας υπάλληλος παρισινού δήμου, από τη γαλλική αποικία της Μαρτινίκα, λέει ότι αυτό που τον τράβηξε στο Μέτωπο ήταν «η υπεράσπιση των ταπεινών, ξεχασμένων ανθρώπων».
Άλλοι, όπως ο 40χρονος Μοχάμεντ Ζεντάν, επικροτούν την έμφαση του Μετώπου στην πάταξη της εγκληματικότητας, γι’ αυτό, όπως λέει ο ίδιος, ψήφισε τον ακροδεξιό υποψήφιο δήμαρχο που κέρδισε τελικά το δήμο Ενέν-Μπομόν στη βόρεια Γαλλία.
Και ο 37χρονος Βορειοαφρικανός Καρίμ εγκρίνει την αύξηση των καμερών ασφαλείας τονίζοντας πως «αυτό είναι καλό για όλους».
«Η αυξανόμενη απήχηση του Μετώπου μεταξύ των μειονοτήτων είναι μέρος σκόπιμης στρατηγικής», σύμφωνα με τον blogger Octave Nitkowski, ο οποίος έχει γράψει κι ένα βιβλίο σχετικά με το FN.
Παλιά, σημειώνει, η γαλλική ακροδεξιά βρισκόταν απέναντι σε οποιαδήποτε ομάδα απέκλινε από το γαλλικό στερεότυπο «λευκή, χριστιανική, πατριαρχική παράδοση». Κάθε θρησκευτική, σεξουαλική ή εθνοτική μειονότητα θεωρούνταν ύποπτη.
Τώρα, λέει ο Νιτκόφσκι, το FN έχει μόνο ένα εξιλαστήριο θύμα: το ριζοσπαστικό Ισλάμ: «Λένε ότι υπερασπίζονται τα δικαιώματα των Εβραίων, των γυναικών, των ομοφυλόφιλων και άλλων, ως θυμάτων των μουσουλμάνων φονταμενταλιστών. Η παρουσία μιας ανύπαντρης μητέρας (της Λεπέν) στην ηγεσία του κόμματος είναι επίσης ένα ισχυρό σύμβολο ευρύτητας».
«Δεν με σοκάρει ότι ψηφίζουν Εθνικό Μέτωπο», λέει ο Αχμέτ, 30χρονος κοινωνικός λειτουργός στο Ενέν-Μπομόν. «Έχουν κάνει τα πάντα για να εξασφαλίσουν ότι τα παιδιά τους θα είναι Γάλλοι πολίτες κι εκείνα σήμερα απορρίπτουν τη Γαλλία!» λέει. Πράγματι οι μεγαλύτερης ηλικίας αλλοεθνείς υποστηρίζουν το FN, ενώ τα παιδιά τους αναζητούν διαφορετική πολιτική ταυτότητα.
Υπάρχουν βέβαια κι αυτοί που δεν πείθονται από το «φαίνεσθαι»: «Τα τελευταία χρόνια προσπαθούν να δείξουν ότι δεν έχουν προκαταλήψεις, αλλά νομίζω ότι είναι μόνο μια πρόσοψη», λέει η 27χρονη Μαροκινή Νουρ.
«Αν το Μέτωπο θέλει να κερδίσει την πλειοψηφία πρέπει να καταργήσει τους αποκλεισμούς» ξεκαθαρίζει ένας δημότης του Ενέν-Μπομόν.
Άραγε θα αποδειχθεί τόσο πονηρά «ανοιχτή» στις μειονότητες η Μαρίν Λεπέν, ενόψει και της προεδρίας;
Σημαντικές ημερομηνίες του FN
1972: Ιδρύθηκε από τον Ζαν-Μαρί Λεπέν
1983: Πρώτη εκλογική επιτυχία συ ε τοπική δημοσκόπηση
1986: Μπαίνει στο κοινοβούλιο
1980: Κερδίζει ψήφους από εθνικιστές δεξιούς αλλά και ακροαριστερούς
2002: Σοκ στις προεδρικές εκλογές-η Λεπέν νικά τους σοσιαλιστές
2011: Η Λεπέν διαδέχεται τον πατέρα της στην ηγεσία του κόμματος
Βασικές πολιτικές του FN: Αντίθετο στη μαζική μετανάστευση και το ελεύθερο εμπόριο, επιδιώκει έξοδο από το ευρώ
Σίσσυ Αρβανιτίδου
πηγή: insideoutborders.com