ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΑΡΓΥΡΗ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟ
Το συνδικάτο Εργατών Μετάλλου της FIOM CGIL βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αγώνα κατά της απελευθέρωσης των απολύσεων και της λιτότητας που προωθεί η κυβέρνηση Ρέντζι, στοχεύοντας με την υπόλοιπη CGIL στη διαμόρφωση ενός ευρωπαϊκού κινήματος αντιμετώπισης της κρίσης τόνισε στην «Αυγή» ο γενικός γραμματέας του FIOM Μαουρίτσιο Λαντίνι, που συμμετέχει σήμερα στο 3ο Φεστιβάλ της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ σε ανοικτή συζήτηση με τον Αλέξη Τσίπρα και τον Πάμπλο Ιγκλέσιας του Podemos για την αλλαγή των ισορροπιών στην Ευρώπη. Ο Μ. Λαντίνι είχε συναντηθεί με τον Αλ. Τσίπρα τον Ιούλιο στα γραφεία της FIOM στη Ρώμη.
Η πολιτική της κυβέρνησης Ρέντζι σε ό,τι αφορά την επέκταση της ελαστικοποίησης της εργασίας είναι λανθασμένη και πρέπει να υπάρξει μια στροφή
* Η προσπάθεια απελευθέρωσης των απολύσεων από τη κυβέρνηση Ρέντζι φαίνεται ότι οδηγεί σε μια αντιπαράθεση με το μεγαλύτερο συνδικάτο και τους εργαζόμενους...
Η κυβέρνηση προωθεί την απελευθέρωση των απολύσεων. Η CGIL από πλευρά της προωθεί μια εναλλακτική πλατφόρμα σε σχέση με την πολιτική της κυβέρνησης. Ο Ρέντζι προωθεί την κατάργηση του άρθρου 18 από το Καταστατικό των Εργαζομένων, που διευκολύνει τις απολύσεις, προσπαθώντας παράλληλα να αντικαταστάσει με μια χρηματική ανταμοιβή το δικαίωμα του εργαζόμενου να διεκδικήσει την επαναπρόσληψή του εάν έχει απολυθεί άδικα. Εάν περάσει αυτή η πρόταση της κυβέρνησης, οι εργαζόμενοι θα απολύονται ακόμη κι εάν ένας δικαστής κρίνει παράνομη την απόλυση, γιατί ο εργοδότης θα μπορεί να του προσφέρει λίγα χρήματα για τον πετάξει στην κυριολεξία από τη δουλειά του. Διαγράφοντας το άρθρο 18 και διευκολύνοντας τις απολύσεις δίνουν και ένα σαφές μήνυμα για την πορεία των δικαιωμάτων των εργαζομένων μέσα στους χώρους εργασίας.
Η κατάργηση του άρθρου 18 είναι λανθασμένη και πηγάζει από την εσφαλμένη πολιτική που προωθεί η ΕΚΤ και οι ευρωπαϊκές αρχές, που στηρίζουν την αντίληψη ότι με τη μείωση των μισθών και των περιορισμών των δικαιωμάτων των εργαζομένων θα βγούμε από την κρίση.
Την ίδια στιγμή, υπάρχει πλήρης έλλειψη μιας βιομηχανικής πολιτικής και μιας πολιτικής για την απασχόληση, που να στηρίξει την επανεκκίνηση των επενδύσεων και δη των δημοσίων επενδύσεων. Υπάρχει η ανάγκη άμεσης χαλάρωσης όλων των δεσμεύσεων που έχουν επιβάλει οι ευρωπαϊκοί θεσμοί. Αντίθετα, στην Ιταλία επιμένουν για την εφαρμογή τους, επιβάλλοντας στην πράξη την πολιτική που προωθεί η συνομοσπονδία βιομηχανίας Confindustira, που θέτει υπό αμφισβήτηση τα δικαιώματα των εργαζομένων και τις εθνικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
* Είδαμε ότι ο Ρέντζι κατά τη διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψής του στις ΗΠΑ δέχθηκε τη στήριξη του διευθύνοντα συμβούλου της Fiat Chrysler Μαρκιόνε...
Ήταν κάτι συμβολικό. Στην ουσία βρισκόμαστε μπροστά στην εφαρμογή του «μοντέλου Μαρκιόνε», το ξεπέρασμα των συλλογικών συμβάσεων, το τέλος της δημοκρατίας στους χώρους εργασίας, την έξοδο ακόμη από τη συνομοσπονδία βιομηχανίας Confindustria, την ελευθερία δράσης της επιχείρησης που διαγράφει οποιαδήποτε αντίληψη συλλογικής διαπραγμάτευσης. Σήμερα, προσπαθούν να μας πείσουν ότι με αυτό τον τρόπο θα αλλάξουν τη χώρα.
Υπάρχει όμως ένα νέο πολιτικό στοιχείο. Η CGIL, το μεγαλύτερο ιταλικό συνδικάτο, αποφάσισε να κινηθεί από μόνη της εναντίον αυτής της πολιτικής, χωρίς να περιμένει τις άλλες δύο μεγάλες συνδικαλιστικές συνομοσπονδίες CISL και UIL. Αυτή τη στιγμή προετοιμάζουμε μεγάλες κινητοποιήσεις που θα ολοκληρωθούν με μια μεγάλη διαδήλωση στη Ρώμη στις 25 Οκτωβρίου.
* Φαίνεται ότι τα γεγονότα σάς δικαίωσαν και δεν είστε πλέον μόνοι σας ως FIOM για να αντιπαλέψετε αυτή την πολιτική...
Πάνω σε αυτά τα θέματα είχαμε προγραμματίσει κινητοποιήσεις και μια μεγάλη διαδήλωση ως FIOM. Τα ίδια θέματα αποτελούν διεκδικήσεις ολόκληρης της CGIL και είναι εξαιρετικά θετικό στοιχείο.
Η CGIL δεν λέει μόνο όχι στην κατάργηση του άρθρου 18, αλλά προωθεί και προτάσεις για να ξεπεράσουμε τον ισοσκελισμό του προϋπολογισμού στην Ιταλία, να ξεπεράσουμε τις δεσμεύσεις που προωθεί η Ευρώπη, προτείνει τη φορολόγηση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας και δη της μεγάλης με στόχο την ανάκαμψη των ιδιωτικών και δημοσίων επενδύσεων, προτείνει τη μεταρρύθμιση του συστήματος κοινωνικής προστασίας για την υπεράσπιση της εργασίας και εναντίον της ανεργίας, τη δραστική μείωση της επισφαλούς εργασίας και την υιοθέτηση μιας νομοθεσίας για την εκπροσώπηση στους χώρους εργασίας που να είναι σε θέση να εγγυηθεί τα δικαιώματα των εργαζομένων και των συνδικάτων στους χώρους εργασίας.
Η CGIL δεν προτείνει μόνο την επέκταση των επιδομάτων ανεργίας, αλλά και την εφαρμογή μέτρων για την επαναφορά των ανέργων στην απασχόληση, κυρίως με την αντίληψη ότι για να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας θα πρέπει να υπάρξουν επενδύσεις, μείωση των ωρών εργασίας και συμβόλαια αλληλεγγύης.
Η CGIL κατεβαίνει στους δρόμους με μια εναλλακτική πλατφόρμα και ζητάει από τους εργαζόμενους να συμμετάσχουν σε μαζικούς αγώνες, δείχνοντας μια πολιτική ανεξαρτησία και αυτονομία από το πολιτικό σύστημα και την κυβέρνηση.
* Η κυβέρνηση Ρέντζι φαίνεται να προχωρά σε επίθεση και κατά των πολιτικών ελευθεριών, όπως φάνηκε και από την προσπάθεια να αντικαταστήσει την εκλεγμένη από τους πολίτες γερουσία με ένα σώμα που θα εκπροσωπεί τους περιφερειακούς συμβούλους...
Οι συνταγματικές μεταρρυθμίσεις είναι αντιφατικές. Δεν μπορείς να αντικαθιστάς μια εκλεγμένη από τους πολίτες γερουσία στο όνομα της δημοκρατίας και δεν μπορεί να θέλεις να φτιάξεις έναν εκλογικό νόμο που περιορίζει τη δημοκρατία στο θέμα της όποιας διαχείρισης. Εμείς πιστεύουμε ότι οι μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να αφορούν το κόστος της πολιτικής σεβόμενες τις συνταγματικές μας αρχές. Η CGIL έχει καταθέσει μια σειρά προτάσεων για τη μεταρρύθμιση του πολιτικού συστήματος ενισχύοντας τη δημοκρατική παρέμβαση.
* Στο οικονομικό επίπεδο η κυβέρνηση θα πρέπει να επιβάλει περικοπές 20 δισ. ευρώ για το επόμενο έτος, η ανεργία βρίσκεται σε επίπεδα ρεκόρ, εάν εφαρμοστούν οι συμφωνίες για το χρέος η Ιταλία, θα πρέπει να καταβάλλει ετησίως 50 δισ. την επόμενη εικοσαετία. Πού θα οδηγηθούν η οικονομία και η κοινωνία;
Η οικονομική πολιτική πρέπει να αλλάξει και να υιοθετηθούν μεταρρυθμίσεις που κινούνται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση από αυτές που προτείνονται. Πρέπει να εγκαταλειφθεί η πολιτική που ακολουθήσαμε τα τελευταία χρόνια. Πληρώσαμε ένα βαρύ τίμημα από την πολιτική της κυβέρνησης Μόντι, με τις περικοπές των συντάξεων και ορισμένων δικαιωμάτων. Φαίνεται ότι θέλουν να συνεχίσουν την ίδια αδιέξοδη πολιτική.
Η επέκταση των επισφαλών και πρόσκαιρων εργασιακών σχέσεων τα τελευταία χρόνια δημιούργησε πολλές ανισότητες ακόμη και μέσα στους χώρους εργασίας, τροφοδοτώντας τον ανταγωνισμό και ανάμεσα στους εργαζομένους, γιατί υπάρχουν διαφορετικά δικαιώματα και συνθήκες εργασίας ακόμη και για την ίδια εργασία σε μια επιχείρηση και δεν μπορούμε να επιτρέψουμε τον κατακερματισμό της ενότητας των εργαζομένων. Αντίθετα, προωθούμε την επέκταση της εφαρμογής των δικαιωμάτων σε όλους τους εργαζόμενους. Η πολιτική της κυβέρνησης Ρέντζι σε ό,τι αφορά την επέκταση της ελαστικοποίησης της εργασίας είναι λανθασμένη και πρέπει υπάρξει μια στροφή με την πίεση των εργαζομένων του ιδιωτικού και δημοσίου τομέα, των επισφαλώς εργαζόμενων, των νέων, των συνταξιούχων. Είπαμε στον Ρέντζι ότι εάν θέλει να αλλάξει την Ιταλία και την Ευρώπη, δεν θα πρέπει να ακολουθήσει τις οδηγίες της ΕΚΤ και της Confindustria, αλλά τις προτάσεις των εργαζομένων.
* Σαν FIOM κινηθήκατε και σε διεθνές επίπεδο για τη διαμόρφωση ενός πλαισίου συμμαχιών για την ανατροπή αυτής της πολιτικής...
Τον Οκτώβριο θα πραγματοποιηθεί στην Ιταλία η συνάντηση των ευρωπαϊκών συνδικάτων της CES. Για εμάς είναι σημαντικό τα συνδικάτα να σταματήσουν να μασούν τα λόγια τους και να σταθούν με τους εργαζόμενους όχι μόνο στην κάθε χώρα αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη, για να αμφισβητήσουν την πολιτική της λιτότητας και να διεκδικήσουν και πολιτική για τις επενδύσεις και την απασχόληση.
Δίνουμε τη μάχη σε εθνικό επίπεδο, αλλά αυτό δεν φθάνει. Πρέπει να οικοδομήσουμε ένα ευρωπαϊκό κίνημα. Για να αλλάξουμε την ευρωπαϊκή πολιτική. Να αλλάξουμε το ρόλο της ΕΚΤ, όπως στις ΗΠΑ και σε άλλες χώρες, όπου οι κεντρικές τράπεζες δεν καταπολεμούν μόνο τον πληθωρισμό, αλλά στηρίζουν την οικονομία και την απασχόληση. Πρέπει να στηρίξουμε την ανάκαμψη των επενδύσεων στην κάθε χώρα, γεγονός που υπογραμμίζει ότι πρέπει να δώσουμε μια γενικότερη μάχη σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Πρέπει να μεταφέρουμε τις προκλήσεις για την εργασία και τη δημοκρατία στο επίκεντρο της ευρωπαϊκής πολιτικής. Πρέπει να αλλάξουμε την ατζέντα της κάθε χώρας και της Ευρώπης.