Κύριε Πρόεδρε, θέλω να ευχαριστήσω τον κ. Βορίδη, διότι μας βοήθησε να κατανοήσουμε τι ακριβώς συζητάμε σήμερα. Είναι προφανές, λοιπόν, ότι σήμερα δεν συζητάμε μια πρόταση εμπιστοσύνης προς την Κυβέρνηση του κ. Σαμαρά και του κ. Βενιζέλου, αλλά έχουμε μια άσκηση για το πώς θα συμπεριφερθεί η Νέα Δημοκρατία αύριο, όταν έχουμε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Ορισμένες από τις αντιφάσεις που επισήμανε ο κ. Βορίδης είναι υπαρκτές. Διότι ο ΣΥΡΙΖΑ όντως είναι ένα κόμμα που έχει ως στρατηγικό του στόχο ένα νέο σοσιαλισμό, αλλά επίσης ξέρουμε καλά αυτό που είχε πει ο Μαρξ, ότι κάθε εποχή και κάθε χώρα λύνει τα προβλήματα που μπορεί να λύσει. Και το πρόβλημα που έχουμε να λύσουμε σήμερα είναι η ανόρθωση της κοινωνίας, η αντιμετώπιση των μεγάλων καταστροφών που έχουν συντελεστεί, η οικοδόμηση ενός κράτους δικαίου, η οικοδόμηση ενός δίκαιου, σταθερού και απλού φορολογικού συστήματος, η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης.
Εμείς, λοιπόν, καλούμε όλους τους πολίτες που συμμερίζονται την αγωνία γι’ αυτά τα προβλήματα, που είναι στην πρώτη γραμμή, να συμπράξουμε μαζί, χωρίς να κρύβει κανείς τις απώτερες ή τις ευρύτερες ιδεολογικές διαφορές του.
Τι συζητάμε σήμερα, επίσης; Αν καταλάβαμε καλά από την ομιλία του κ. Βορίδη, του Εισηγητή της Κυβέρνησης, δεν υπάρχει κανένα θέμα να διαπραγματευτούμε.
Τι να διαπραγματευτούμε; Το χρέος; Τα μνημόνια; Τους εφαρμοστικούς νόμους; Αφού όλα πάνε τόσο καλά!
Το πολιτικό μήνυμα, λοιπόν, το οποίο προέκυψε από την εισήγηση τουλάχιστον, είναι ότι δεν υπάρχει τίποτε προς διαπραγμάτευση! Και αυτό είναι μια πάρα πολύ ισχυρή ομολογία.
Το τρίτο σημείο που θα ήθελα να παρατηρήσω, είναι να κάνουμε μία σύγκριση του τι συζητάμε σήμερα εδώ και με ποιον τρόπο το συζητάμε – ακούσαμε έναν θριαμβολογικό τόνο- και τι συζητά σήμερα η Ευρώπη.
Σήμερα, λοιπόν, η Ευρώπη, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, συζητά τα στοιχεία που βγήκαν και δείχνουν για δεύτερο συνεχόμενο τρίμηνο την κάμψη της παραγωγής στη Γερμανία. Και εκείνο που συζητάει η Ευρώπη είναι μήπως η Ευρώπη βρίσκεται μπροστά σε μία νέα τρίτη ύφεση στη διάρκεια αυτής της κρίσης. Επίσης, συζητάνε στην Ευρώπη μήπως τελικά έχει επέλθει ένας φαύλος κύκλος αλληλοτροφοδότησης, από τη μια, του χρέους που αυξάνεται και από την άλλη, της ύφεσης. Αυτά συζητάνε στην Ευρώπη. Και συζητάνε και κάτι άλλο: Μήπως τελικά αυτά τα μέτρα του κ. Ντράγκι είναι πολύ λίγα και ήλθαν πολύ αργά, για να αποτρέψουν αυτόν τον κίνδυνο;
Η Κυβέρνηση δεν θέλει να βλέπει την πραγματικότητα. Προσπαθεί να μηχανευτεί έναν τρόπο, για να παραπλανήσει τον κόσμο. Και επειδή, όπως λένε οι επικοινωνιολόγοι, αν πεις ψέμα, πρέπει το ψέμα να είναι ισχυρό –διαφορετικά δεν πιάνει- σήμερα ακούσαμε ισχυρά ψεύδη σε ό,τι αφορά την κατάσταση που ζούμε.
Μίλησε ο κ. Βορίδης για μίσος. Μα, ο κ. Σαμαράς δεν είναι ο αρχιτέκτονας της στρατηγικής της θεωρίας των δύο άκρων; Μίλησε ο κ. Βορίδης για εγκλήματα. Μα, δεν υπάρχει μία οργάνωση η οποία κατηγορείται ως εγκληματική; Ποιοι ήταν οι συνομιλητές εκείνης της οργάνωσης;
Μιλήσατε για καταθέσεις. Επιμένετε; Το φιάσκο που φάγατε δεν ήταν αρκετό; Συνειδητοποιήστε, λοιπόν: Δεν μπορείτε να αποσταθεροποιήσετε τον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να αποσταθεροποιήσετε τη χώρα. Αυτό είναι το πρόβλημά σας. Είστε παγιδευμένοι. Όταν μιλάτε ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ, από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η δύναμη την οποία επιλέγει ο λαός, τότε υπονομεύετε εσείς τη σταθερότητα της χώρας.
Και μιλάτε και για ιδιοκτησία; Μιλήστε πρώτα με τους δικούς σας οπαδούς.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η πρόταση για ψήφο εμπιστοσύνης -για την οποία δεν ακούσαμε το επιχείρημα «ποια προοπτική να εμπιστευθούμε και γιατί;»- είναι ένας τακτικισμός χωρίς πολιτική ουσία. Υπηρετεί στόχους αποκλειστικά επικοινωνιακούς και εσωκομματικούς. Γι’ αυτό δεν ήλθε εδώ ο κ. Σαμαράς.
Εγώ θα κάνω μία πρόβλεψη. Ο κ. Σαμαράς θα μιλήσει στο τέλος της διαδικασίας, λίγο πριν την ψηφοφορία, τότε που κανείς δεν μπορεί να του απαντήσει, διότι είναι ο Πρωθυπουργός των μονολόγων και δεν αντέχει το διάλογο.
Και είναι άνευ πολιτικής ουσίας η κίνηση του Πρωθυπουργού, διότι οι Ευρωεκλογές έδειξαν ότι ζούμε μία πρωτοφανή κρίση αντιπροσώπευσης. Τα κόμματα που συγκροτούν την Κυβέρνηση είναι μία πάρα πολύ μικρή μειοψηφία μέσα στο λαό. Όταν, λοιπόν, υπάρχει κρίση αντιπροσώπευσης, τον λόγο τον έχουν οι αντιπροσωπευόμενοι -όχι οι αντιπρόσωποι του λαού- τον λόγο τον έχει ο λαός. Όποιος, λοιπόν, θέλει ψήφο εμπιστοσύνης, μόνο στον λαό μπορεί να απευθυνθεί. Διαφορετικά, η κρίση εντείνεται και επιτείνεται.
Η Κυβέρνηση καταφεύγει σε αυτήν την κίνηση, γιατί ενοχλήθηκε από την απήχηση που βρίσκει στο λαό η πρόταση, η πολιτική και το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Ενοχλήθηκε ιδιαίτερα, διότι οι προτάσεις που έκανε ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στη ΔΕΘ βρήκαν ανταπόκριση, ακόμα και σε τμήματα της κοινωνίας που τα θεωρούσατε δικούς σας ψηφοφόρους.
Ο κ. Βορίδης έχει μία σιγουριά η οποία μου έκανε εντύπωση: Αποκλείει το ενδεχόμενο ένας δεξιός να γίνει αριστερός. Ακόμα και τώρα το αποκλείει.
Υπάρχουν, λοιπόν, άνθρωποι σκεπτόμενοι σε όλες τις παρατάξεις που έχουν ανοιχτά αυτιά, όπου οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ ακούστηκαν και συζητούνται. Αυτή την πολιτική αδυναμία προσπαθεί να συγκαλύψει αυτή η κίνηση.
Δεν είναι, όμως, μόνο αυτό: Την ώρα που ακούμε αυτόν τον θρίαμβο για τα επιτεύγματα, ο κ. Βρούτσης –δεν τον βλέπω εδώ σήμερα- χρειάστηκε να πάει στη Γενεύη. Και χρειάστηκε –καλά έκανε- να απευθυνθεί και στο Διεθνές Γραφείο Εργασίας για να βρει κάποια συμπαράσταση. Γιατί; Διότι τα θέματα προς συζήτηση τώρα ποια είναι; Επιστροφή στο lock out, πριν το 1982. Απελευθέρωση των απολύσεων και το όριο να πάει στο 10%. Απαγόρευση των απεργιών, επί της ουσίας. Αυτά συζητάει αυτή τη στιγμή η υπερήφανη Κυβέρνηση της Ελλάδας με την τρόικα.
Ποιος έδωσε αυτό το δικαίωμα στην τρόικα; Από πού απορρέει το δικαίωμα της τρόικας να θέτει προς συζήτηση στοιχειώδη, θεμελιώδη, κοινωνικά δικαιώματα, που κατοχυρώνονται από διεθνείς συμβάσεις; Μπορείτε να μου απαντήσετε σε αυτό το ερώτημα; Συνεδρίασε το Διοικητικό Συμβούλιο του IMF, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ή της Κομισιόν και αποφάσισαν να έρθουν στην Ελλάδα και να ζητήσουν την κατάργηση αυτών των δικαιωμάτων;
Για πέστε μου, σας παρακαλώ, ποιος κοινωνικός φορέας στην Ελλάδα υποστηρίζει ένα από αυτά τα αιτήματα; Τα υποστηρίζει ο ΣΕΒ; Τα υποστηρίζει η ΓΕΣΕΒΕ;
Ποιοι, λοιπόν, θέτουν αυτά τα ερωτήματα, κύριοι της Κυβέρνησης; Βλέπω ότι φεύγει από την Αίθουσα και ο κ. Χαρδούβελης. Ας μας απαντήσει κάποιος στο εξής ερώτημα: ποιος κοινωνικός φορέας θέτει αυτά τα αιτήματα;
Αληθεύει ότι δεν υπάρχει κανείς φορέας που να θέτει αυτά τα αιτήματα, αλλά τα θέτουν κάποιοι μεμονωμένοι επιχειρηματίες; Ποιοι είναι αυτοί οι επιχειρηματίες; Και με ποιο δικαίωμα και ποια στελέχη της τρόικας συνάπτουν ειδικές σχέσεις και με ποια ανταλλάγματα με επιχειρηματίες;
ΗΛΙΑΣ ΒΛΑΧΟΓΙΑΝΝΗΣ: Έχουν και με εσάς τώρα.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ (Δ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Έχετε καταντήσει τη χώρα ξέφραγο αμπέλι και πρέπει να δούμε πώς θα συμμαζέψουμε την κατάσταση, διότι αυτά είναι επικίνδυνα πράγματα.
Θα μπορούσαμε, λοιπόν, κι εμείς να μην είμαστε σήμερα εδώ ή θα μπορούσαμε να υποβαθμίσουμε τη συζήτηση, όπως κάνει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός. Όμως είμαστε εδώ και θα είμαστε ενεργά παρόντες, πρώτον διότι δεν θέλουμε να συνδράμουμε στην υποβάθμιση του Κοινοβουλίου και δεύτερον, διότι θέλουμε να αξιοποιήσουμε και αυτό το Βήμα για να μιλήσουμε για μια ακόμη φορά για το δικό μας πρόγραμμα.
Ακούστηκαν διάφορες παρατηρήσεις, μετά τις προτάσεις που κάναμε στη Διεθνή Έκθεση. Ακούστηκε η παρατήρηση ότι αυτά που προτείναμε είναι παροχές, είναι λαϊκισμός. Πολύ ωραία. Ρωτάμε, λοιπόν, όσους τα λένε όλα αυτά: Σε τι ακριβώς διαφωνούν; Διαφωνούν με την αντιμετώπιση, κατά προτεραιότητα, της ανθρωπιστικής κρίσης; Διαφωνούν με τη ρύθμιση των «κόκκινων» δανείων; Διαφωνούν να υπάρξει ένα ειδικό, σοβαρό, πρόγραμμα απασχόλησης; Εμείς είπαμε για 300.000. Μπορεί κάποιος να πει άλλα νούμερα. Διαφωνεί κανείς για την αποκατάσταση του κατώτατου μισθού; Διαφωνείτε στο να αρχίσει ένας πόλεμος ενάντια στα λαθρεμπόρια και τη διαφθορά; Μα, αν διαφωνείτε σε αυτά, τότε ποια είναι η πολιτική που υπόσχεσθε στον ελληνικό λαό;
Κάποιοι είπαν ότι οι στόχοι των προτάσεών μας είναι θετικοί, αλλά κρίνουν ότι τα μέσα, οι πόροι δεν είναι σίγουροι, δεν είναι ασφαλείς. Θα μπορούσαμε να το συζητήσουμε αυτό. Θα ήθελα, όμως, χάριν της συντομίας του χρόνου, να πω το εξής: Εάν υπάρχουν δυνάμεις –και είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν και μέσα σε αυτήν την Αίθουσα- οι οποίες συμφωνούν ότι οι στόχοι που προέβαλε ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσσαλονίκη -και προβάλει ο ΣΥΡΙΖΑ γενικά- είναι σε θετική κατεύθυνση, αλλά τα μέσα, κατά τη γνώμη τους, δεν επαρκούν, η πρόταση είναι να συζητήσουμε αυτά τα μέσα. Να συζητήσουμε πώς μπορούμε να διευρύνουμε και να επιταχύνουμε την εισπραξιμότητα του ΦΠΑ. Να δούμε πώς θα κάνουμε πιο αποτελεσματικές τις ρυθμίσεις των χρεών. Να δούμε πώς θα ελέγξουμε αυτές τις περιβόητες λίστες πιο γρήγορα. Να δούμε πώς θα γίνει πιο αποτελεσματικός ο πόλεμος σε αυτούς που τα κρύβουν και δεν τα δηλώνουν. Και αυτή η πρόταση δεν έχει όρια.
Ακούστηκε, επίσης, η παρατήρηση ότι οι προτάσεις της Θεσσαλονίκης ήταν σωστές, σε θετική κατεύθυνση, αλλά δεν ήταν πλήρεις. Βεβαίως, συμφωνούμε και εμείς σε αυτό. Στη Διεθνή Έκθεση ανακοινώσαμε –ας το πω έτσι- έναν πρώτο κύκλο ανασυγκρότησης της κοινωνίας με κύριο στόχο -αυτό που ονομάζουμε εμείς- ένα θετικό σοκ, να νιώσει η κοινωνία ότι κάτι αλλάζει. Δεν έχει ο κόσμος αυταπάτες. Όμως, να το δει έμπρακτα αυτό, με συγκεκριμένα μέτρα και ουσίας και συμβολικά. Τα πιο ουσιώδη, βεβαίως, ακολουθούν μετά.
Όταν μιλάμε με τον κόσμο και εξηγούμε το ολοκληρωμένο σχέδιό μας για την παραγωγική ανασυγκρότηση, τη νέα κοινωνία που θέλουμε να δημιουργήσουμε πάνω σε αξίες και αρχές, ισότητας, δικαιοσύνης, αλληλεγγύης κλπ., μας ρωτάνε: «Σωστά, αλλά πώς θα τα κάνετε αυτά; Με ποιο κράτος; Με ποια διοίκηση; Με ποια νοοτροπία;». Και πρέπει να σας πω ότι έχουν δίκιο όσοι θέτουν αυτά τα ερωτήματα. Γι’ αυτό και ο δεύτερος κύκλος ανασυγκρότησης πρέπει να είναι αυτό που ονόμασε ο Αλέξης Τσίπρας στη ΔΕΘ, η θεσμική ανασυγκρότηση, η ανασυγκρότηση του κράτους και ο μετασχηματισμός του κράτους. Πρέπει να αποκτήσουμε κράτος. Λέμε, «μεγάλο κράτος» και ταυτόχρονα μιλάμε για «ανύπαρκτο κράτος». Χρειαζόμαστε ένα δίκαιο και αποτελεσματικό κράτος.
Πώς δουλεύει το σύστημα που σήμερα έχουμε διαχρονικά; Αρκεί ένας ισχυρός επιχειρηματίας, ένας μεγαλοεκδότης, καμιά φορά και μέτριος εκδότης, ένας εφοπλιστής, ένας φίλος του Πρωθυπουργού, μπορεί να πάρει ένα τηλέφωνο και να ακυρωθεί ένας νόμος, να ακυρωθεί ένα πρόστιμο. Έτσι δεν είναι;
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ (Υπουργός Επικρατείας): Πότε; Έχετε μία καταγγελία συγκεκριμένη, κύριε Δραγασάκη;
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ (Δ’ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Να πάω στον Εισαγγελέα, θα μου πείτε;
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ (Υπουργός Επικρατείας): Να πείτε όνομα σε αυτή την Αίθουσα! Μονίμως κρύβεστε πίσω από την ανωνυμία.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ (Δ’ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Τα ξανακούσαμε.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ (Υπουργός Επικρατείας): Πείτε ένα όνομα. Σας προκαλώ!
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ (Δ’ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Έτσι φτάσαμε, κύριε Σταμάτη στη χρεοκοπία. «Πηγαίνετε στον Εισαγγελέα».
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ (Υπουργός Επικρατείας): Βάζετε λάσπη στον ανεμιστήρα και τη σπέρνετε.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ (Δ’ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Τα ονόματα όλα θα τα αποκαλύψει εδώ μέσα η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ! Πάρτε το απόφαση επιτέλους! Κάντε υπομονή!
(ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ (Δ’ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Με συγχωρείτε, δεν είναι κάποιοι φυλακή; Βλέπω εδώ μεγάλο ζήλο.
Κύριε Πρόεδρε, το χρόνο. Βλέπω μεγάλο ζήλο, λοιπόν!
Δεν είναι κάποιοι στη φυλακή; Ζω σε άλλη χώρα εγώ;
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ (Υπουργός Επικρατείας): Ποιος τους έβαλε;
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ (Δ’ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Προχωρώ, λοιπόν.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ (Υπουργός Επικρατείας): Ποιος τους έβαλε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ευάγγελος Ι. Μεϊμαράκης): Κύριοι συνάδελφοι, σας παρακαλώ, με ηρεμία να ακούσουμε τους ομιλητές.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ (Δ’ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Όσοι έχουν μύγα, να κάνουν υπομονή και να μην προκαλούν. Διότι, αν είναι τόσο μεγάλη η πίεση, κύριε Σταμάτη, μπορούμε και να επανέλθουμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ευάγγελος Ι. Μεϊμαράκης): Κύριοι συνάδελφοι, η συζήτηση πρέπει να διεξαχθεί σε ηρεμία, να ακούσουμε τους ομιλητές. Παρακαλώ.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ (Δ’ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Θα ζητήσω μία ανοχή του Προεδρείου για να ολοκληρώσω με ορισμένες σκέψεις ακόμα, αφού σχολιάσω, βεβαίως, ότι το μόνο που σημείο της ομιλίας μου που διακόπηκε, ήταν αυτό!
Ούτε ο Μαρξ σας ενόχλησε, ούτε ο σοσιαλισμός του 21ου αιώνα σας ενόχλησε, τίποτα! Μόλις πήγαμε στο ψητό…
Η Κυβέρνηση, λοιπόν, λέει ότι τελειώνουμε με τα μνημόνια. Θέλω να εξηγήσω εν συντομία τι εννοεί. Όταν η Κυβέρνηση λέει ότι τελειώνουμε με τα μνημόνια, εννοεί ότι η βάση της Σούδας θα είναι εδώ. Θυμούνται οι παλιότεροι τι εννοώ. «Οι βάσεις φεύγουν, οι βάσεις μένουν». Όταν η Κυβέρνηση λέει ότι τελειώνουν τα μνημόνια, εννοεί ότι όλοι οι περιορισμοί που έχει συμφωνήσει, θα παραμείνουν εδώ, σε εμάς.
Πρώτος περιορισμός, να πιάσουμε πρωτογενές πλεόνασμα 4,5%.
Χθες, κύριε Υπουργέ των οικονομικών, διάβαζα την Standard & Poor’s. Η αναπληρώτρια διευθύντρια έλεγε ότι το θεωρεί πολιτικά ανέφικτο και δεν είμαι βέβαιος αν θα κάνει αναβάθμιση της Ελλάδας εάν δεν μειωθεί στο 2%.
Δεύτερος περιορισμός είναι ότι όλο το πλεόνασμα θα διατίθεται για την εξυπηρέτηση του παλιού χρέους.
Παρακαλώ, πείτε μου μια χώρα του κόσμου, σε οποιαδήποτε εποχή, που το όποιο πλεόνασμα πραγματοποιούσε, το πήγαινε για την εξόφληση του χρέους. Αυτό σημαίνει ότι η χρεοκοπημένη Ελλάδα μεταφέρει πόρους στην πλούσια Ευρώπη, στις χώρες των πιστωτών.
Τρίτος περιορισμός είναι ότι πρέπει κάθε χρόνο να μειώνουμε το χρέος μας, χωρίς να το έχουμε διακανονίσει πριν, κατά ένα εικοστό, δηλαδή κατά περίπου 5%. Αυτοί είναι, όπως λένε οι οικονομολόγοι, μη ρεαλιστικοί στόχοι και υπάρχουν για να εκβιάζονται κυβερνήσεις. Και αυτόν τον εκβιασμό θέλετε να παραδώσετε σε εμάς. Όμως, εμείς θα προσπαθήσουμε όλα αυτά να τα ανατρέψουμε, να τα αλλάξουμε.
Δεύτερο θέμα: Λέτε να φύγουν τα μνημόνια, αλλά να μείνει το χρέος. Θέλω να κάνω τα εξής τέσσερα, πολύ απλά ερωτήματα προς εσάς:
Ερώτημα πρώτο: Θεωρεί η Κυβέρνηση βιώσιμο ή μη βιώσιμό το χρέος; Απλό ερώτημα. Αν το θεωρεί ως μη βιώσιμο, τι στόχο διαπραγματευτικό βάζει για να γίνει βιώσιμο; Η Κυβέρνηση, όχι ο κ. Σόιμπλε, η κυρία Μέρκελ ή ο κ. Ρέσλιγκ.
Δεύτερο ερώτημα: Με ποια κριτήρια αξιολογεί η Κυβέρνηση τη βιωσιμότητα του χρέους; Χρησιμοποιεί κάποιους δείκτες; Μετράει, ας πούμε, τη σχέση κόστους εξυπηρέτησης του χρέους σε σχέση με δημόσιες επενδύσεις ή δαπάνες για την υγεία, ή δαπάνες για την παιδεία;
Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για κοινωνική βιωσιμότητα του χρέους, εμείς έχουμε ετοιμάσει ήδη μια μελέτη, κύριε Υπουργέ των Οικονομικών. Έχουμε υπολογίσει τους δείκτες και με βάση αυτούς θα συζητήσουμε για την κοινωνική βιωσιμότητα του χρέους.
Τρίτον: Η όποια λύση τι συστατικά πρέπει να έχει;
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πει -και το επαναλαμβάνουμε και όσες διαστρεβλώσεις και να κάνετε, δεν θα πείσετε κανένα- ότι θέλει διαγραφή χρέους, θέλει ρήτρα ανάπτυξης και αναπτυξιακή βοήθεια, όπως περίπου έγινε με το γερμανικό χρέος το 1953.
Και τέταρτο ερώτημα είναι το εξής: Σε ποιο πεδίο θεωρείτε εσείς ότι πρέπει να λύσουμε το θέμα του χρέους; Σε διμερές επίπεδο, ως ένα διμερές πρόβλημα, Ελλάδα -Γερμανία ή Ελλάδα –Ευρώπη, ή ως ένα μέρος πανευρωπαϊκού προβλήματος, όπως λέμε εμείς;
Εμείς λέμε ότι υπάρχει το ελληνικό χρέος. Είμαστε πρώτοι στην Ευρώπη και το αναγνωρίζουμε. Όμως, δεν είναι μικρό το χρέος της Ιταλίας. Είναι 2,1 τρισεκατομμύρια ευρώ. Δεν είναι μικρό το χρέος του Βελγίου. Είναι 400 δισεκατομμύρια ευρώ. Δεν είναι μικρό το χρέος της Ισπανίας, της Πορτογαλίας κλπ. Υπάρχει, λοιπόν, έδαφος για μια εθνική στρατηγική, η οποία θα επιδιώξει μια ευρωπαϊκή λύση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχουμε την αυταπάτη ότι αυτοί οι στόχοι θα εκπληρωθούν αμέσως ή γρήγορα. Εδώ, όμως, μιλάμε για προβλήματα ιστορικής σημασίας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έρχονται στιγμές που πρέπει να πάρουμε όλοι αποφάσεις. Η απόφαση, λοιπόν, από τον ελληνικό λαό, απ’ ό,τι φαίνεται, έχει ληφθεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σχέδιο και λαός το αναγνωρίζει. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τη βούληση και την αποφασιστικότητα, είναι έτοιμος για τη μεγάλη κοινωνική συμμαχία η οποία θα αναλάβει να ανορθώσει αυτόν τον τόπο από τις καταστροφές που εσείς τον έχετε οδηγήσει.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ (Υπουργός Επικρατείας): Κύριε Πρόεδρε, ζητώ το λόγο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ευάγγελος-Βασίλειος Ι. Μεϊμαράκης): Κύριε Υπουργέ, έχετε το λόγο για μία πολύ σύντομη παρέμβαση.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ (Υπουργός Επικρατείας): Πριν από λίγο ο Αντιπρόεδρος της Βουλής και Εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Δραγασάκης, διατύπωσε κάτι πάρα πολύ σοβαρό στην Αίθουσα αυτή, δηλαδή, μία βαριά κατηγορία ή μια βαριά συκοφαντία. Είναι στο χέρι του να αποδείξει στη Βουλή εάν είναι το πρώτο και όχι το δεύτερο.
Και για να γίνει αυτό υπάρχει μόνο μία μέθοδος: Ονοματεπώνυμο, κύριε Δραγασάκη! Με ονοματεπώνυμα μιλούν οι έντιμοι πολιτικοί…
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ (Υπουργός Επικρατείας): …διότι αλλιώς -όχι άδικα- κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν αλλιώς.
Και οφείλω να σας πω ότι μπορεί να έχουμε διαφορές, αλλά ο καθένας σχηματίζει μια προσωπική εικόνα και εκτίμηση για τον κάθε Βουλευτή. Σήμερα εσείς μας απογοητεύσατε!
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ (Δ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Κύριε Πρόεδρε, ζητώ το λόγο επί προσωπικού.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ευάγγελος-Βασίλειος Ι. Μεϊμαράκης): Δημιουργείται θέμα, αλλά παρακαλώ μην συνεχίσουμε αυτόν το διάλογο γιατί είναι άχαρος.
Ορίστε, κύριε Δραγασάκη, έχετε το λόγο.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ (Δ’ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Εάν υπάρξει επιμονή για ονόματα, κύριε Σταμάτη, ίσως και αυτό να το δούμε. Δεν είμαι έτοιμος ακόμα.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΥΡΙΑΖΙΔΗΣ: Φυλακή ποιους θα στείλετε;
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ (Υπουργός Επικρατείας): Εδώ, στην Αίθουσα αυτή, κύριε Δραγασάκη!
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ (Δ’ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Βεβαίως, εδώ.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ-ΑΔΩΝΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ: Τώρα να μας τα πείτε!
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ (Δ’ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Το πότε θα το καθορίσω εγώ.
Δεύτερον, μέχρι τότε, κύριε Πρόεδρε, επειδή είχε ένα φιλικό τόνο η παρέμβαση του κ. Σταμάτη, θα ήθελα να κάνω κι εγώ μία φιλική πρόταση.
Κύριε Σταμάτη, αν θέλετε, ελέγξτε όλη τη σειρά των τροπολογιών που πέρασαν και ήρθαν εδώ και ψηφίστηκαν με ευθύνη του κ. Μπαλτάκου και μετά ξανασυζητάμε.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ (Υπουργός Επικρατείας): Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα τον λόγο για να απαντήσω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ευάγγελος-Βασίλειος Ι. Μεϊμαράκης): Παρακαλώ, κύριε Υπουργέ, αλλά δεν είναι η διαδικασία αυτή.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ (Υπουργός Επικρατείας): Για υπαινιγμό απάντηση δεν μπορεί να υπάρξει. Ο πολιτικός λόγος οφείλει να είναι ευθύς. Καθαρός και ευθύς! Εσείς απευθύνατε βαρύτατη ύβρη, συκοφαντία για εμάς και οφείλετε να αποδείξετε ότι δεν είναι. Εσείς έχετε το βάρος της απόδειξης, όχι εμείς!
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ (Δ’ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Εντάξει!
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ (Υπουργός Επικρατείας): Αντί, λοιπόν, να γελάτε, οφείλετε να σκεφτείτε το τελευταίο που σας είπα, το γεγονός της απογοήτευσης στο πρόσωπό σας. Άλλη εικόνα είχαμε για εσάς.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ (Δ’ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Το δέχομαι. Αν είναι γι’ αυτόν τον λόγο, κύριε Σταμάτη, νιώθω υπερήφανος.