Στην υπόθεση, μάλιστα, εμπλέκονται και πέντε επιχειρήσεις με ελληνικό ενδιαφέρον. Πρόκειται για τις: Badcock & Brown (αιολικά πάρκα) EFG Group (η Εurobank, δηλαδή, του Ομίλου Λάτση), η Weather Investments (η Wind Hellas δηλαδή), η Macquarie Group και η Olayan Investments Company Establishment (διατηρεί ποσοστό στην Chipita κι έχει δείξει ενδιαφέρον για δημόσια «φιλέτα», όπως ο Αστέρας Βουλιαγμένης). Εντύπωση… δεν προκαλεί η μη δημοσιοποίηση των ονομάτων των «ελληνικών» εταιρειών από τα περισσότερα εγχώρια μέσα ενημέρωσης.
Διαβάστε πώς περιγράφει τις αποκαλύψεις το «euronews»:
«Με μια πολύ περίπλοκη οικονομική αρχιτεκτονική, η σουηδική εταιρεία Ikea, με καταστήματα σε όλη την Ευρώπη, καταφέρνει να μειώσει σημαντικά τους φόρους που αποδίδει στις χώρες όπου γίνονται οι πωλήσεις.
Η φορολόγηση της εταιρείας γίνεται κυρίως στο Λουξεμβούργο, γίνεται όμως και στην Ολλανδία, το Βέλγιο, την Κύπρο και τους φορολογικούς παραδείσους της Καραϊβικής, όπως επίσης στην Ελβετία και το Λίχτενσταϊν.
Πρόκειται για περίπλοκα συστήματα, που δημιουργούν αδιαφανείς σχέσεις ανάμεσα στις φορολογικές αρχές των χωρών και τις πολυεθνικές που κάνουν τις μεγάλες πωλήσεις τους, αναφέρουν οι ερευνητές.
Σύμφωνα με τις αποκαλύψεις της Διεθνούς Σύμπραξης Ερευνητών Δημοσιογράφων το παράδειγμα του ομίλου της Pepsi αφορά ένα πλέγμα εταιρειών, που εκτείνεται πέρα από το Λουξεμβούργο, ιδιαίτερα στην Ιρλανδία, τις Βερμούδες, το Γιβραλτάρ και την Κύπρο.
Ο Όμιλος πάντως ανακοίνωσε ότι λειτουργεί με βάση τη νομοθεσία των χωρών στις οποίες δραστηριοποιείται.
Για το θέμα μίλησε στο euronews η Αν Μισέλ, δημοσιογράφος της εφημερίδας Le Monde.
Κατά την έρευνα σας, ασχοληθήκατε με την περίπτωση του ΙΚΕΑ. Πόσα πιστεύετε ότι ήταν τα κέρδη της επιχείρησης από τις συμφωνίες με το Λουξεμβούργο;
Anne Michel, Le Monde:
«Είναι πολύ δύσκολο να υπολογίσουμε τα οφέλη από τους φόρους για το ΙΚΕΑ αλλά και για το σύνολο των πολυεθνικών τις οποίες ερευνήσαμε, γιατί αυτές οι φορολογικές συμφωνίες δεν δίνουν παρά μία αποσπασματική εικόνα για τις φοραπαλλακτικές διατάξεις που εφαρμόζονται.
Πάντως, από μία από τις συμφωνίες που αναλύσαμε, διαπιστώσαμε ότι τέθηκε σε εφαρμογή μία διάταξη που θα επιτρέψει στο ΙΚΕΑ να διανείμει περίπου 5 εκατομμύρια ευρώ μέρισμα σε έναν από τους μετόχους της εταιρείας, που δεν είναι τίποτε άλλο από ένα ίδρυμα που ιδρύθηκε στο Λίχτενσταϊν, όπου επίσης δεν επιβάλλονται φόροι. Υπολογίζουμε ότι το κέρδος μόνο σε αυτή την συγκεκριμένη περίπτωση είναι περίπου 730 εκατομμύρια ευρώ».
Olivier Péguy, euronews:
«Ποιός είναι ο συνηθέστερος οργανισμός που χρησιμοποιείται από τις επιχειρήσεις; Θα μπορούσατε να μας εξηγήσετε];
Anne Michel, Le Monde:
«Στην πραγματικότητα το Λουξεμβούργο είναι σαν ένα κουτί με φορολογικά εργαλεία. Υπάρχουν αρκετά πακέτα φοροδιαφυγής ουσιαστικά, που φέρουν πολλά πλεονεκτήματα, όπως για παράδειγμα οι εταιρείες συμμετοχών. Το καθεστώς τους είναι εντελώς απαλλαγμένο από φόρο και επιπλέον το σύνολο των χρηματοοικονομικών τους μέσων καθώς και τα εμπορεύσιμα περιουσιακά στοιχεία δεν φορολογούνται. Στο τέλος, ο στόχος όλων αυτών των συστημάτων είναι να μεταφέρουν στο Λουξεμβούργο εισοδήματα που αποκτούν σε άλλες χώρες για να επωφεληθούν ενός πολύ μικρού ή μηδενικού ποσοστού φόρου».
Olivier Péguy, euronews:
«Ποιες είναι οι γνωστές εταιρείες που χρησιμοποιούν αυτό το σύστημα»;
Anne Michel, le Monde:
«Είναι κυρίως αμερικάνικες πολυεθνικές, όπως η Apple, η Amazon, η Pepsi, η Heinz αλλά και ευρωπαϊκές πολυεθνικές, όπως το ΙΚΕΑ. Και σε σχέση με το ΙΚΕΑ, αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι ότι ανακαλύψαμε πως η εταιρεία χρησιμοποίησε ένα σύστημα φοροαπαλλαγών που δεν εφαρμόζεται μόνο στο Λουξεμβούργο, αλλά και σε άλλους φορολογικούς παραδείσους, που είναι περισσότερο ή λιγότερο εξωτικοί».
Olivier Péguy, euronews
«Ποιες είναι οι χώρες που επιτρέπουν και υλοποιούν τέτοιου είδους συμφωνίες»;
Anne Michel, le Monde:
«Δεν είναι μόνο το Λουξεμβούργο που προσφέρει προνομιακά πακέτα για τις πολυεθνικές. Στην πραγματικότητα, ακόμα τρία κράτη επιτρέπουν τέτοιου είδους πρακτικές. Όπως για παράδειγμα, η Ολλανδία, η Ιρλανδία και η Ελβετία. Αλλά μπορούμε να πούμε ότι το Λουξεμβούργο μαζί με την Ολλανδία, είναι οι πιο διστακτικές χώρες ως προς το να αλλάξουν κάτι, ενώ η Ιρλανδία και η Ελβετία έχουν ήδη ξεκινήσει να αλλάζουν τις πιο αμφιλεγόμενες φορολογικές διατάξεις τους».