Ο προϋπολογισμός που ήδη έχει κατατεθεί είναι ο πλέον κοινωνικά βάρβαρος, αφού μειώνει ακόμα περισσότερο τις κοινωνικές δαπάνες, μειώνει τις δαπάνες σε μισθούς και συντάξεις (αν συνυπολογίσουμε και τα επερχόμενα μέτρα) και αυξάνει τρομακτικά τους φόρους (1,4 δις. περισσότερο) με αποτέλεσμα βέβαια την μεγαλύτερη μείωση του εισοδήματος του ελληνικού λαού.
Ιδιαίτερα στο θέμα του νέου μισθολογίου στο Δημόσιο, οι μειώσεις θα είναι τραγικές, καθώς μεθοδεύεται μείωση του κατώτερου μισθού για να εξισωθεί με αυτό του ιδιωτικού τομέα (586 ευρώ). Οι μειώσεις των αποθεματικών στα ασφαλιστικά ταμεία λόγω των ασκούμενων πολιτικών θα επιφέρουν μεγάλες μειώσεις και στις κύριες και στις επικουρικές συντάξεις, επομένως εκατομμύρια άνθρωποι θα δουν το εισόδημά τους να συρρικνώνεται ακόμα περισσότερο, μετά και από την λεηλασία που έχουν υποστεί τα τελευταία χρόνια.
Επίσης, οι αλλαγές που προωθούνται με την αναμόρφωση του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας που προβλέπουν ότι οι πλειστηριασμοί ακινήτων για χρέη προς τις τράπεζες θα διενεργούνται από το 2016 με τιμές εκκίνησης τα 2/3 των πολύ χαμηλών εμπορικών αξιών έναντι των αρκετά πιο υψηλών αντικειμενικών, θα οδηγήσει χιλιάδες οφειλέτες σε ομαδικό "ξεσπίτωμα".
Φαίνεται καθαρά λοιπόν ότι οι συνέπειες από τις μνημονιακές πολιτικές δεν έχουν όρια και τέλος. Δεν έχουμε δει όλο το έργο, μπορεί να είμαστε ακόμη πριν και από το διάλειμμα . Δεν έχουμε δει όλο το μέγεθος της καταστροφής. Όσοι θεωρούν ότι έχουμε πιάσει πάτο αυταπατώνται. Το ζήτημα είναι να αποφύγουμε να δούμε και να ζήσουμε τα χειρότερα.
Για να μπορέσουμε να το αποφύγουμε μόνο ένας τρόπος υπάρχει: ο δρόμος του Αγώνα, οι μαζικές κινητοποιήσεις των εργαζόμενων, οι οποίες τα προηγούμενα χρόνια συνέβαλλαν στην αλλαγή του συσχετισμού δύναμης, στην ανάδειξη της ριζοσπαστικής Aριστεράς ως αξιωματικής αντιπολίτευσης της χώρας για πρώτη φορά στην μεταπολιτευτική ιστορία και στην πτώση κυβερνήσεων πχ. Παπαδήμου, η οποία μάλιστα στηριζόταν από 250 βουλευτές. Οι αγώνες αυτοί πρέπει να επαναληφθούν και να κορυφωθούν.
Μόνο οι κινητοποιήσεις του λαού μπορούν να προκαλέσουν πολιτικές εξελίξεις. Το ζήσαμε στο παρελθόν, θα το ζήσουμε και τώρα. Η μεγάλη κινητοποίηση στις 27 Νοέμβρη μπορεί να αποτελέσει την αρχή για νέες κινητοποιήσεις, να ξαναδούμε χιλιάδες ανθρώπους στο δρόμο, όπως ακριβώς το είχαμε ζήσει τα προηγούμενα χρόνια.
Οτιδήποτε άλλο είναι επισφαλές. Ήδη η κινηματική ύφεση των 2 τελευταίων χρόνων (μικρές μόνο κινητοποιήσεις από συγκεκριμένους κλάδους), η αναμονή μιας εκλογικής αναμέτρησης που τάχα θα λύσει όλα τα προβλήματα, έχει συμβάλει στο γεγονός ότι παραμένει στην εξουσία επί 2,5 χρόνια , η πιο αντιλαϊκή κυβέρνηση, η οποία κορόιδεψε περισσότερο από κάθε προηγούμενη τον ελληνικό λαό.
Ας θυμηθούμε τα περίφημα 18 σημεία για τα οποία είχαν δεσμευθεί η Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ, καιΔΗΜΑΡ, που συμμετείχαν στην νέα κυβέρνηση του 2012. Τίποτα από αυτά δεν υλοποιήθηκε , αντιθέτως , εφαρμόστηκαν τα πιο σκληρά μέτρα ,σκληρότερα από πριν.
Η κοινωνία παρά την οργή και την αγανάκτησή της , βρίσκεται σε αναμονή ( με ευθύνη και του ΣΥΡΙΖΑ) της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης.
Η διεξαγωγή των εκλογών, η επίτευξη του στόχου, για την μη συγκέντρωση των 180 βουλευτών , ώστε να οδηγηθούμε αντικειμενικά σε εκλογές και μέσω αυτών να λυθούν όλα τα προβλήματα, αναδείχθηκε ως μονόδρομος και ως η πεμπτουσία της πολιτικής τακτικής, εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ.
Περιμένουμε τις εκλογές από μήνα σε μήνα, οι οποίες όμως δεν έρχονται και μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ, περιμένει και ο Ελληνικός Λαός, απλώς και μόνο να ψηφίσει. Και ενώ περνάει ο χρόνος, οι μήνες, ηκυβέρνηση κάνει τα πάντα για να παραμείνει στην εξουσία, και τα συστημικά μέσα ενημέρωσης, ιδιοκτήτες των οποίων είναι συγκεκριμένοι επιχειρηματίες, κάνουν τα πάντα για να κρατήσουν τηνΚυβέρνηση στην εξουσία, προπαγανδίζοντας στην κοινωνία την ιδέα του τροϊκανού μονόδρομου και καλλιεργώντας στην συνείδηση του κόσμου τον τρόμο και την πιθανότητα καταστροφής, εφόσον έρθει οΣΥΡΙΖΑ. Και μέχρι τώρα το έχουν επιτύχει. Η κυβέρνηση Σαμαρά κινδυνεύει να αναδειχθεί στην μακροβιότερη κυβέρνηση των τελευταίων χρόνων, κάτι που ουδείς το περίμενε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, εξασφαλίζοντας μεγάλο αριθμό βουλευτώνπου δεν θα ψηφίσουν τον Πρόεδρο προωθώντας διάφορες συμμαχίες, ακόμη και με ανθρώπους, οι οποίοι είχαν στηρίξει μνημονιακές πολιτικές τα προηγούμενα χρόνια. Αυτό όχι μόνο δεν μπορεί να βοηθήσει αλλά αντιθέτως μπορεί να δημιουργήσει μεγαλύτερες απογοητεύσεις και να ενισχύσει πολύπερισσότερο την προπαγάνδα της Κυβέρνησης.
Μην περιμένουμε την αλλαγή και την ανατροπή, συμμαχώντας με οποιαδήποτε πρόσωπα ιδιαίτερα όταν τα πρόσωπα αυτά έχουν αποκλειστικά ιδιοτελή κίνητρα για να συμμαχήσουν μαζί μας. Ιδιαίτερα αν τα κόμματα - αυτών που συμμαχούν με τον ΣΥΡΙΖΑ -, από τα οποία προέρχονται βρίσκονται υπό πλήρη κατάρρευση και γι'αυτό τον λόγο αναζητούν άλλη πολιτική "στέγη".
Ο πιο ισχυρός σύμμαχος, η πιο ισχυρή βάση, ήταν, είναι και θα είναι ο ελληνικός λαός, ο οποίος μπορεί να αγωνισθεί και να ξαναβγεί στους δρόμους όταν έχει όραμα και όταν η πολιτική ανατροπή την οποία διεκδικεί εκφράζεται από ανθρώπους που έχουν υπηρετήσει με συνέπεια αρχές και αξίες.
Ο Ελληνικός Λαός ο οποίος έχει εξαπατηθεί, βλέπει με πάρα πολύ επιφύλαξη -και σωστά πράττει-, ευκαιριακές συμμαχίες στη βάση της αντιπαροχής. Ο μοναδικός τρόπος για να ανατραπεί η μνημονιακή συγκυβέρνηση, είναι οι αγώνες, που θα κάνουν και αυτούς που έχουν σκοπιμότητες ή πιέζονται ή εκβιάζονται να φοβηθούν την λαϊκή οργή και να αναγκαστούν να οδηγήσουν με την ψήφο τους, την χώρα σε εκλογές. Οτιδήποτε άλλο είναι έωλο. Οι αγώνες είναι ο μοχλός που θα κάνει τον ίδιο τον λαό να πάψει να φοβάται. Το σύνθημα "στον δρόμο-στον δρόμο να σπάσουμε τον τρόμο"είναι σοφό. Οι αγώνες απελευθερώνουν και κινητοποιούν, αναπτύσσουν την αλληλεγγύη και την ενότητα τηςεργατικής τάξης.
Υπό αυτήν την έννοια η μεθαυριανή γενική απεργία στις 27 Νοέμβρη 2014, είναι απεργία-σταθμός και μπορεί να οδηγήσει και σε μετέπειτα κινητοποιήσεις και σε πολιτικές εξελίξεις. Αρκεί να υπάρχει σχεδιασμός, στόχος και όραμα για ανατροπή. Όραμα που δεν αφορά μόνο το συνδικαλιστικό κίνημα αλλά και τον ίδιο τον πολιτικό φορέα, που με τις θέσεις και τις πρωτοβουλίες του θα εμπνεύσει και θα ανοίξει τον δρόμο στην ελπίδα.