Ο Κρούγκμαν ξεκινάει με τη διαπίστωση ότι η ανεργία στην Ευρωζώνη έχει κολλήσει σε σχεδόν διπλάσιο επίπεδο από αυτό των ΗΠΑ, ενώ ο πληθωρισμός είναι μακράν χαμηλότερος του επίσημου στόχου, με τον κίνδυνο του αποπληθωρισμού να αιωρείται.
«Εάν επιχειρήσει κανείς να δει ποιες χώρες ήταν εκτός γραμμής πριν από την κρίση και έπληξαν την Ευρώπη μετά την κρίση, αρνούμενες μάλιστα να μάθουν από την εμπειρία, όλα δείχνουν ότι η Γερμανία ήταν ο χειρότερος παίκτης», υπογραμμίζει ο Αμερικανός ακαδημαϊκός, σύμφωνα με τον οποίο, «στον βαθμό που υπάρχει πρόβλημα ανταγωνιστικότητας στην Ευρώπη, αυτό προκλήθηκε από τις πολιτικές τύπου beggar-thy-neighbour που ισχυροποίησαν τη Γερμανία έναντι των λοιπών Ευρωπαίων και πλέον εξάγουν αποπληθωρισμό στις γειτονικές της χώρες».
Ο Κρούγκμαν σημειώνει χαρακτηριστικά ότι «η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα» με «μοναδικά» χαρακτηριστικά και ότι η Γαλλία βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση απ” ό,τι γενικά γράφεται στο Τύπο. «Η Γαλλία δεν αντιμετωπίζει καμία δημοσιονομική κρίση και μπορεί να δανειστεί μακροπρόθεσμα με ιστορικά χαμηλά επιτόκια κάτω από 1%, μόλις λίγο υψηλότερα από αυτά της Γερμανίας», υπογραμμίζει ο Αμερικανός, ο οποίος αντιθέτως αντιμετωπίζει με μεγαλύτερη ανησυχία «το πρόβλημα του υπερβολικά χαμηλού πληθωρισμού στη Γερμανία».
Για τον Κρούγκμαν, ωστόσο, δεν φταίει μόνο η Γερμανία που στην Ευρώπη κυριαρχούν οι «κακές ιδέες». Φταίει και «μεγάλο μέρος της ευρωπαϊκής ελίτ που έχει πιστέψει στην ίδια λάθος αφήγηση».