Αν όντως αυτό έχουν στο μυαλό τους οι κυβερνώντες, παίζουν κυριολεκτικά με τη φωτιά. Καλό θα είναι να αλλάξουν πολιτική στο θέμα του Ρωμανού, αν δεν θέλουν να δυναμιτίσουν την ελληνική κοινωνία. Αισθανόμαστε φρίκη για τον διχασμό που θα προκαλέσει στη χώρα το ενδεχόμενο να πεθάνει από απεργία πείνας ο Νίκος Ρωμανός. Δεν μπορεί το κράτος και η κυβέρνησή του να υποκρίνονται ότι απεκδύονται τις ευθύνες τους για το βαθύτατο και ανειρήνευτο μίσος που αισθάνεται εναντίον του κράτους και των θεσμών του ο Νίκος Ρωμανός. Δηλαδή τι άλλο θα μπορούσε να αισθάνεται η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων, αν στην τρυφερή ηλικία των 16 ετών πέθαινε στα χέρια τους ο φίλος τους δολοφονημένος από κρατικό όργανο;
Eναν αστυνομικό που ήθελε να κάνει "μαγκιές"σκοτώνοντας ανθρώπους! Στα χέρια του Νίκου Ρωμανού ξεψύχησε ο φίλος του Αλέξης Γρηγορόπουλος, εκτελεσμένος εν ψυχρώ και για πλάκα από τον δολοφόνο αστυνομικό! Κατά την άποψη της κυβέρνησης, ο Ρωμανός θα έπρεπε να... λατρεύει το κράτος και να το σέβεται μετά από αυτή τη στυγερή δολοφονία; Δεκαέξι χρονών παιδιά ήταν και οι δύο! Μόνο απέραντο μίσος για το κράτος και τα όργανά του θα μπορούσε να αισθανθεί οποιοσδήποτε νέος άνθρωπος περνούσε από τέτοια εφιαλτική περιπέτεια, πιθανότατα για όλη του τη ζωή, ως τα βαθιά γεράματα. Αντί όμως το κράτος να συναισθανθεί τις κυριολεκτικά βαρύτατες ευθύνες του και να μεταχειρίζεται τον Νίκο Ρωμανό κατά τρόπο που να επιδιώκει τη σταδιακή επούλωση των σοβαρότατων ψυχολογικών πληγών που το ίδιο του προκάλεσε, αντιθέτως, του απαγορεύει και να σπουδάσει! Για τη ληστεία στην οποία συμμετείχε, τον τιμώρησε, τον έβαλε φυλακή. Ευχόμαστε η εισαγγελία του Αρείου Πάγου να αναιρέσει την απόφαση απαγόρευσης σπουδών, σώζοντας παράλληλα τη ζωή του Ρωμανού. Το ευχόμαστε από βάθους καρδιάς. Είναι ίσως η ύστατη ελπίδα να δοθεί ευνοϊκή λύση. Αντιλαμβανόμαστε το ανθρώπινο δράμα που περνούν οι γονείς του Ρωμανού. Ποιος γονιός δεν θα έκανε τα πάντα για να σώσει το παιδί του;
Οπως απέδειξε όμως και η έκβαση της συνάντησης του πατέρα του Ρωμανού με τον πρωθυπουργό, το πολιτικό δίκιο το είχε ο γιος του, ακριβώς όπως το είχε διατυπώσει στο ιδιόχειρο σημείωμά του: "Δηλώνω σε όλους τους τόνους ότι το αίτημα των γονιών μου να συναντήσουν τον Σαμαρά είναι κάτι που με βρίσκει κάθετα αντίθετο. Προφανώς κατανοώ την αγωνία τους, αφού κινδυνεύουν να χάσουν το παιδί τους. Oμως ο Σαμαράς έχει πλήρη γνώση των γεγονότων και δεν χρειάζεται κανένα πυροσβεστικό ραντεβού για να ενημερωθεί για καταστάσεις που γνωρίζει και επικροτεί". Η κυβέρνηση φαίνεται ότι έχει ποντάρει τα πάντα στην ελπίδα ότι ο Ρωμανός θα λυγίσει, θα "σπάσει", όπως λέγαμε παλιότερα. Δεν "σπάνε"όμως όλοι. Κάποιοι αντέχουν και συνεχίζουν τον αγώνα τους. Δεν θέλουμε να ξύσουμε παλιές πληγές. Προέχει να σωθεί η ζωή του Νίκου Ρωμανού αυτή τη στιγμή. Ελπίζουμε η κυβέρνηση να μη νομίσει ότι η εσπευσμένη έναρξη των ψηφοφοριών εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας που ανήγγειλε για την άλλη Τετάρτη θα εκμηδενίσει το ενδιαφέρον για τη ζωή του Νίκου Ρωμανού.
Σίγουρα, αποκλείεται το πρωθυπουργικό περιβάλλον να έχει αντιληφθεί πόσο έχει αναστατώσει την ελληνική κοινωνία η απεργία πείνας του νεαρού κρατούμενου αντιεξουσιαστή, ο οποίος είναι έτοιμος να δώσει ακόμη και τη ζωή του για να σπουδάσει! Πόση οργή έχει προκαλέσει η κυβερνητική στάση σε ανθρώπους κάθε ιδεολογικής και πολιτικής άποψης. Ευχόμαστε να μη συμβεί τίποτα που θα οδηγήσει στην εκδήλωση αυτής της οργής! Να ζήσει το παλικάρι με το μέτωπο ψηλά θέλουμε! Τίποτα λιγότερο από αυτό, τίποτα περισσότερο.
*Δημοσιεύθηκε στο ''ΕΘΝΟΣ''