Κεν Λόουτς: Χρεια­ζό­μα­στε έ­να νέο α­ρι­στε­ρό κόμ­μα, στα πρό­τυ­πα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ

Σε κεί­με­νό που υ­πο­γρά­φε­ται α­πό τον σκη­νο­θέ­τη Κεν Λόου­τς, τη γε­νι­κή γραμ­μα­τέα της Κα­μπά­νιας για Πυ­ρη­νι­κό Αφο­πλι­σμό, Κέιτ Χά­τσον και τον συγ­γρα­φέα Γκίλ­μπερτ Ατσκάρ και δη­μο­σιεύ­τη­κε στην «Γκάρ­ντιαν» (25/3/2013) υ­πο­γραμ­μί­ζε­ται η α­νά­γκη δη­μιουρ­γίας ε­νός νέ­ου α­ρι­στε­ρού κόμ­μα­τος στην Αγγλία.
Μά­λι­στα ο Κεν Λόου­τς κά­νει δια­δι­κτυα­κό κά­λε­σμα για να διορ­γα­νω­θεί η συ­ζή­τη­ση ό­που θα συ­να­ντη­θούν «ό­σοι ε­πι­θυ­μούν να υ­πε­ρα­σπι­στούν το Κρά­τος Πρό­νοιας και να πα­ρου­σιά­σουν μια ε­ναλ­λα­κτι­κή της λι­τό­τη­τας οι­κο­νο­μι­κή πο­λι­τι­κή» (το κά­λε­σμα βρί­σκε­ται στον ι­στό­το­πο leftunity.org/appeal). Δη­μο­σιεύου­με α­πό­σπα­σμα α­πό το κεί­με­νο στην Γκάρ­ντιαν, ό­που ε­ξη­γεί­ται για­τί το Εργα­τι­κό Κόμ­μα α­πέ­τυ­χε και για την α­να­γκαιό­τη­τα δη­μιουρ­γίας ε­νός νέ­ου σύγ­χρο­νου α­ρι­στε­ρού κόμ­μα­τος:

«Πα­ρό­τι έ­χουν κα­τα­τε­θεί ε­ναλ­λα­κτι­κές προ­τά­σεις για την οι­κο­νο­μία, ποιο κόμ­μα τις έ­χει εκ­φρά­σει; Ποιος στέ­κε­ται στο πλευ­ρό μας, για να δώ­σου­με μα­ζί τη μά­χη για την α­να­τρο­πή; Στο πα­ρελ­θόν πολ­λοί α­νέ­με­ναν α­πό το Εργα­τι­κό Κόμ­μα να στα­θεί δί­πλα μας και μα­ζί μας. Όμως, ό­χι πια. Την πε­ρα­σμέ­νη βδο­μά­δα το Εργα­τι­κό Κόμ­μα α­πεί­χε της ψη­φο­φο­ρίας και τώ­ρα η κυ­βέρ­νη­ση μπο­ρεί να συ­νε­χί­σει το έρ­γο της εις βά­ρος των 250.000 α­νέρ­γων (...)

Απαι­τού­νται πο­λι­τι­κές που θα α­πορ­ρί­πτουν τις πε­ρι­κο­πές, θα α­να­συ­ντάσ­σουν την οι­κο­νο­μία και θα βελ­τιώ­νουν τις ζωές των πο­λι­τών. Αυ­τό δεν το κά­νει το Εργα­τι­κό Κόμ­μα. Δεν υ­πάρ­χει αμ­φι­βο­λία ό­τι το Εργα­τι­κό Κόμ­μα πέ­τυ­χε ση­μα­ντι­κές νί­κες, ό­σον α­φο­ρά το Κρά­τος Πρό­νοιας και το Ε­ΣΥ. Ωστό­σο, αυ­τές οι νί­κες βρί­σκο­νται στο πα­ρελ­θόν. Σή­με­ρα, χαι­ρε­τί­ζει τις πε­ρι­κο­πές και τις ι­διω­τι­κο­ποιή­σεις. Δια­λύει το έρ­γο του. Το Εργα­τι­κό Κόμ­μα μας πρό­δω­σε. Αυ­τό α­ντα­να­κλά­ται στην ται­νία «Το πνεύ­μα του '45».

Το Εργα­τι­κό Κόμ­μα δεν εί­ναι το μό­νο που έ­χει κά­νει δε­ξιά στρο­φή εν­σω­μα­τώ­νο­ντας τη νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη οι­κο­νο­μι­κή πο­λι­τι­κή. Τα α­δελ­φά κόμ­μα­τα στην υ­πό­λοι­πη Ευ­ρώ­πη έ­χουν πά­ρει το ί­διο μο­νο­πά­τι τις τε­λευ­ταίες δύο δε­κα­ε­τίες. Στην Ευ­ρώ­πη, ό­μως, νέα κόμ­μα­τα και συμ­μα­χι­κά σχή­μα­τα, ό­πως ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στην Ελλά­δα και το Die Linke στη Γερ­μα­νία, συ­μπλη­ρώ­νουν το πο­λι­τι­κό κε­νό που δη­μιουρ­γή­θη­κε στην α­ρι­στε­ρά, πα­ρου­σιά­ζο­ντας ε­ναλ­λα­κτι­κό πο­λι­τι­κό, οι­κο­νο­μι­κό και κοι­νω­νι­κό πρό­γραμ­μα. Η Αγγλία έ­χει α­πο­μεί­νει χω­ρίς ε­ναλ­λα­κτι­κή α­ρι­στε­ρή πο­λι­τι­κή, που θα υ­πε­ρα­σπί­ζε­ται το κρά­τος πρό­νοιας, θα ε­πεν­δύει στην ερ­γα­σία και την εκ­παί­δευ­ση, θα με­τα­σχη­μα­τί­ζει την οι­κο­νο­μία μας. Αυ­τή η α­νω­μα­λία πρέ­πει να στα­μα­τή­σει. Γι' αυ­τό κα­λού­με ό­σους θέ­λουν να συμ­με­τέ­χουν στη συ­ζή­τη­ση για τη δη­μιουρ­γία ε­νός νέ­ου κόμ­μα­τος της α­ρι­στε­ράς. Η ερ­γα­τι­κή τά­ξη δεν πρέ­πει να μεί­νει χω­ρίς πο­λι­τι­κή εκ­προ­σώ­πη­ση και α­νυ­πε­ρά­σπι­στη, τη στιγ­μή που οι νί­κες της και τα προ­νό­μιά της κα­τα­στρέ­φο­νται».





Πηγή: ΕΠΟΧΗ