στο Facebook με αυτό το μήνυμα.
Ο Νίκος Παππάς ήταν ένας από τους πρωτεργάτες στο Κίνημα του Ναυτικού το οποίο εκδηλώθηκε τον Μάιο του 1973 και αποτέλεσε τη σημαντικότερη αντίσταση κατά της χούντας ως τότε. Το Κίνημα οργανώθηκε με σκοπό την απελευθέρωση της Ελλάδας και συμμετείχαν εκτός από αξιωματικούς του Πολεμικού Ναυτικού και αξιωματικοί από την Αεροπορία και τον Στρατό.
Ο Νίκος Παππάς ήταν κυβερνήτης στο αντιτορπιλικό «Βέλος» και ενώ το Κίνημα είχε ήδη προδοθεί, αποφάσισε να αποχωρήσει από την άσκηση του ΝΑΤΟ, στην οποία συμμετείχε, και να ζητήσει πολιτικό άσυλο στην Ιταλία καταφέρνοντας μεγάλο πλήγμα στη χούντα, ανανεώνοντας την αντίσταση και δημιουργώντας αίσθηση στο εξωτερικό, κάνοντας την ανταρσία του ΒΕΛΟΣ πρωτοσέλιδο από την Ευρώπη μέχρι την Ιαπωνία.
Ο Νίκος Παππάς είχε κατ' επανάληψη αρνηθεί να λάβει μέρος σε κομματικούς σχηματισμούς και είχε αρνηθεί κυβερνητικά αξιώματα γιατί,όπως έλεγε δεν ήθελε «να λάβει κομματικά χαρακτηριστικά μια προσπάθεια που αποσκοπούσε μόνο στην επαναφορά της Δημοκρατίας για όλους τους Έλληνες». Η μοναδική φορά που ο Νίκος Παππάς έλαβε κυβερνητικό αξίωμα ήταν στην κυβέρνηση Ζολώτα της οποίας διατέλεσε υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας από τις 23 Νοεμβρίου του 1989 μέχρι τις 11 Απριλίου του 1990.
Η ιστορία του αντιτορπιλικού «Βέλος»
Στις 23 Μαΐου 1973, ενώ συμμετείχε σε άσκηση του ΝΑΤΟ, για να διαμαρτυρηθεί κατά της χούντας, το αντιτορπιλικό Βέλος, υπό την καθοδήγηση του Αντιπλοίαρχου Νικολάου Παππά, αγκυροβόλησε στο Fiumicino της Ιταλίας αρνούμενο να επιστρέψει στην Ελλάδα. Ο Αντιπλοίαρχος Παππάς ήταν αναμεμειγμένος σε ομάδα δημοκρατικών αξιωματικών που παρέμειναν πιστοί στον όρκο τους να προστατέψουν το σύνταγμα σχεδιάζοντας αντιπραξικοπηματική δράση. Ο Παππάς πίστευε πως εφόσον οι συνάδελφοί του, αντιπραξικοπηματίες αξιωματικοί, είχαν συλληφθεί, δεν υπήρχε ελπίδα για το κίνημα εντός της Ελλάδος. Αποφάσισε να δράσει μόνος ώστε να κινητοποιήσει την παγκόσμια κοινή γνώμη. Συγκέντρωσε το πλήρωμά του και τους ανήγγειλε την απόφασή του η οποία έγινε δεκτή με ενθουσιασμό.
Ο Παππάς ενημέρωσε τον διοικητή της ναυτικής μοίρας και το διοικητήριο του ΝΑΤΟ σχετικά με τις προθέσεις του, επικαλούμενος την προεισαγωγή της Βορειοατλαντικής Συνθήκης (ιδρυτική συνθήκη του ΝΑΤΟ) σύμφωνα με την οποία «όλες οι κυβερνήσεις είναι αποφασισμένες να διαφυλάξουν την ελευθερία, την κοινή κληρονομιά και πολιτισμό των υπηκόων τους, πάνω στις αρχές της δημοκρατίας, της ατομικής ελευθερίας και της εξουσίας του νόμο». Στη συνέχεια, το Βέλος εγκατέλειψε τη μοίρα και κατευθύνθηκε προς τη Ρώμη.
Αγκυροβόλησε περίπου 3.5 ναυτικά μίλια ανοικτά των ακτών του Fiumicino. Τρείς σημαιοφόροι αποβιβάστηκαν στην ακτή με τη βοήθεια φαλαινοθηρικού και κατευθύνθηκαν στο αεροδρόμιο του Fiumicino. Από εκεί κάλεσαν όλα τα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων ενημερώνοντας για την κατάσταση στην Ελλάδα, την παρουσία του καταστροφέα και πως ο καπετάνιος θα έδινε συνένετυξη τύπου την επόμενη ημέρα. Η πράξη προκάλεσε διεθνές ενδιαφέρον για την κατάσταση στην Ελλάδα. Ο καπετάνιος, έξι αξιωματικοί και είκοσι πέντε υπαξιωματικοί παρέμειναν στο εξωτερικό ως πολιτικοί πρόσφυγες.
Ολόκληρο το πλήρωμα επιθυμούσε να ακολουθήσει τον καπετάνιο αλλά συμβουλεύτηκε από τους αξιωματικούς να παραμείνει στο αντιτορπιλικό και να επιστρέψει στην Ελλάδα για να ενημερώσει τις οικογένειες και τους φίλους σχετικά με τα γεγονότα. Ένα μήνα αργότερα το αντιτορπιλικό Βέλος επέστρεψε στην Ελλάδα με αναπληρωματικό πλήρωμα. Έπειτα από την πτώση της χούντας, όλοι οι αξιωματικοί και οι υπαξιωματικοί επέστρεψαν στην Ελλάδα και στο Ναυτικό. Ο φιλελεύθερος Έλληνας πολιτικός Ευάγγελος Αβέρωφ, επίσης συμμετείχε στην ανταρσία του Βέλους.
Συνελήφθη ως πρωταίτιος των γεγονότων. Το αντιτορπιλικό Βέλος λειτουργεί σήμερα ως ναυτικό μουσείο, αγκυροβολημένο στο Μουσείο Ναυτικής Παράδοσης στον Φαληρικό Κόλπο στην Αθήνα.
