Tου ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ
Θάνατοι από πείνα, στρατόπεδα συγκέντρωσης, ομαδικές εκτελέσεις και τάφοι, μαζική εξαθλίωση. Δεν είναι στιγμιότυπα από το 1945. Είναι η Ευρώπη του 2015.
Στην ανατολική Ουκρανία σημειωθήκαν οι πρώτοι θάνατοι από πείνα. Το καθεστώς του Κιέβου έχει διακόψει τη παροχή συντάξεων και μισθών. Χιλιάδες οικογένειες δεν έχουν κανένα πλέον εισόδημα. Σε όσες περιοχές δε μπορεί, για λόγους στρατιωτικούς, να φτάσει η βοήθεια από τη Ρωσία δεν υπάρχουν τρόφιμα και σημειώνονταικρούσματα μαύρης αγοράς. Οι τιμές των προϊόντων , συγκριτικά με τα εισοδήματα, έχουν αυξηθεί δραματικά. Ένα λίτρο γάλα στο 1 ευρώ όταν οι συντάξεις φτάνουν τα 75 ευρώ το μήνα. Το τοπίο το συμπληρώνουν 800.000 πρόσφυγες και άγνωστος αριθμός νεκρών.
Η Tanya είναι δασκάλα σε ένα οικοτροφείο που στεγάζει 150 παιδιά, ηλικίας 4-18. Τα περισσότερα ορφανά και με ειδικές ανάγκες. Οι δάσκαλοι έχουν να πληρωθούν 9 μήνες. Το οικοτροφείο δεν έχει πλέον χρηματοδότηση και κινδυνεύει η ζωή των παιδιών. Στο διπλανό χωριό 5 άνθρωποι πέθαναν από πείνα τη τελευταία εβδομάδα. Ο φόβος έχει φωλιάσει παντού.
Ας ακούσουμε τη πραγματικότητα μέσα από τη φωνή της Tanya, μια φωνή που δε θα φτάσει ποτέ να ακουστεί με άλλο τρόπο:
«Το σχολείο χρειάζεται τρόφιμα, φάρμακα, ρούχα για τα παιδιά. Το φαγητό τελειώνει σύντομα.
Στη πόλη μου οι άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα. Ο γιός μου δε κοιμάται πια τα βράδια. Δε ξέρει τι σημαίνει πόλεμος αλλά φοβάται τις εκρήξεις που ακούγονται συνέχεια. Όλα είναι τόσο άσχημα. Αλλά η πείνα δεν αντέχεται.
Πριν τον πόλεμο είχα μια φυσιολογική ζωή. Έκανα όνειρα για μια καλύτερη ζωή για το γιό μου. Τώρα πλέον το μόνο που προσπαθώ, είναι να μη κλαίω όλη τη μέρα»
Και στη δυτική Ουκρανία όμως η κατάσταση δεν είναι καλύτερη. Ο «ευρωπαϊκός προσανατολισμός», το Eldorado που έταξε η Δύση στον ουκρανικό λαό έχει μετατραπεί σε εφιάλτη. Πληθωρισμός χωρίς τέλος, μαζική φτώχεια και ανεργία, μισθοί πείνας. Και επιπλέον, πόλεμος. Δεκάδες ουκρανοί στρατεύσιμης ηλικίας αρνούνται να παρουσιαστούν. Η συντριβή στο Debaltseve, έχει μετατρέψει τον ουκρανικό εθνικισμό σε σκιά του εαυτού του. Όλο και περισσότεροι ουκρανοί συνειδητοποιούν το ρόλο που η άλλοι είχαν επιλέξει γι αυτούς.
Ουκρανία 2015. Ένα έγκλημα της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ καλά κρυμμένο πίσω από το σύγχρονο «τοίχος του Βερολίνου» των ΜΜΕ. Αλλά και μια απόδειξη. Για το που μπορεί να οδηγήσουν ένα λαό, οι αυταπάτες για το «δημοκρατικό» χαρακτήρα του ιμπεριαλισμού.