Δεν υπάρχει κανένα μαγαζί στο κόσμο που να θέλει να διώξει τον καλύτερο πελάτη του και μάλιστα σε μια εποχή τεράστιας αγοραστικής κρίσης. Δεν υπάρχει τοκογλύφος στο κόσμο που να διατάξει τους υποτακτικούς του να σκοτώσουν αυτόν που έχει δανειστεί απ΄ αυτούς ένα τεράστιο ποσόν με μεγάλους τόκους. Μπορεί να βάζει κάθε τόσο τους μπράβους του να τον εκφοβίζουν ότι θα τον βρούνε οι δικοί του σε χαντάκι, αλλά ποτέ δεν θα κάνει την ανοησία να το κάνει πράξη. Δεν υπάρχει χρηματοπιστωτικό ίδρυμα στο κόσμο που σε μια εποχή που οι αγοραστές δανείων σπανίζουν, θα «σκότωνε» τον καλύτερο του πελάτη, πράξη που θα είχε σαν αναπόφευκτο αποτέλεσμα να «σκοτώσει» ταυτόχρονα και την τελευταία ευκαιρία του όχι μόνο να αποκομίσει κέρδος από το δάνειο αυτό, αλλά ακόμα και να ανακτήσει το αρχικό κεφάλαιο.
Κάποια στιγμή λοιπόν αυτό το παραμύθι με το GREXIT πρέπει να πάρει ένα τέλος. Όχι βέβαια από τους πολιτικούς εκπρόσωπους του Ευρωπαϊκού Χρηματιστικού κεφαλαίου ( βλέπε Εurogroup, Μερκελ, Σοιμπλε, Γιούνκερ, Σουλτς, Μοσκοβισί κ.λ.π). Αυτοί δεν θα σταματήσουν ποτέ να απειλούν γιατί αυτή είναι η δουλειά τους. Αυτό τους πληρώνουν να κάνουν σε πολιτικό επίπεδο και σε πανευρωπαϊκή κλίμακα τα μεγάλα αφεντικά τους οι παγκόσμιοι τοκογλύφοι ( Goldman Sachs, Deutsche Bank κ.λ.π). Πρέπει όμως επειγόντως να πάρει τέλος μέσα στον Ελληνικό λαό.
Ο Ελληνικός λαός δέχεται καθημερινά από τα μεγάλα συγκροτήματα των ΜΜΕ, έναν ορυμαγδό δηλώσεων, ανακοινώσεων, εκτιμήσεων και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς, που εκπορεύονται από όλους τους παράγοντες του Παγκόσμιου Κεφαλαίου. Δεν έχει μείνει κανένας οικονομολόγος στον κόσμο, κανένας τραπεζίτης, κανένας υπουργός οικονομίας κράτους, κανένας βουλευτής, κανένας δημοσιογράφος η ανθυποδημοσιογράφος, που να μην έχει εκφράσει άποψη σχετικά με την πιθανότητα εξόδου της Ελλάδας από το Ευρώ (GREXIT), και την δήλωση του να μην την έχουν αναπαράγει τα μεγάλα συγκροτήματα ΜΜΕ, ντυμένη με ένα κατάλληλο περίβλημα τρομοκράτησης.
«Θα μπορέσει να μείνει η Ελλάδα στο ευρώ η θα αναγκαστεί να φύγει?» αναρωτιούνται δήθεν. «Η οικονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει τον κλυδωνισμό ενός GREXIT» , εκτιμούν μερικοί. «Η Ελλάδα δεν θα φύγει από το Ευρώ» εκτιμούν κάποιοι άλλοι.
«Εμείς θέλουμε την Ελλάδα στο Ευρώ, αλλά δεν μπορεί να αποκλειστεί και ένα ατύχημα για το οποίο υπεύθυνη θα είναι η Ελλάδα», δηλώνει τελευταία ο Σοιμπλε.
Και φυσικά μόλις τελειώνει ο βομβαρδισμός των δηλώσεων, εκτιμήσεων και άρθρων σε κάθε εφημερίδα, περιοδικό ή ανθυποπεριοδικό της παγκόσμιας δημοσιογραφικής αγυρτείας, βγαίνει ένας Πρετεντέρης, Πορτοσάλτε, Τζήμας η όποιος άλλος οσφυοκάμπτης του εγχώριου δημοσιογραφικού συρφετού για να αποφανθεί με τρομοκρατικό πάντα ύφος το μεγάλο συμπέρασμα:
Οι διαπραγματεύσεις είναι επικίνδυνες γιατί άμα το παρατραβήξουμε «οι δανειστές μας» ( έχουν λανσάρει αυτή τη λέξη γιατί η λαϊκή έκφραση «τοκογλύφοι» έχει έντονα αρνητικό περιεχόμενο στην λαϊκή συνείδηση) θα θυμώσουν με το δίκιο τους και θα μας τιμωρήσουν διώχνοντας μας από το Ευρώ, γεγονός που θα οδηγήσει την Ελληνική οικονομία σε ανεπανόρθωτη καταστροφή. Το μαύρο άσπρο … Ο τρόμος των «δανειστών» μήπως φύγει η Ελλάδα από το Ευρώ, μετασχηματίζεται σε τρόμο του ελληνικού λαού μήπως και τον «διώξουν» από το νόμισμα που τον αλυσοδένει.
Ακριβώς αυτό το παραμύθι πρέπει να πάρει τέλος στην συνείδηση του Ελληνικού λαού.
Το Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα και το σύνολο πολιτικών τους εκπροσώπων, Ευρωπαίων και μη, όχι μόνο δεν επιθυμούν την έξοδο της Ελλάδας από το Ευρώ, αλλά αντίθετα τρέμουν στην προοπτική αυτή. Ο βρυχηθμός τους είναι ο τρόπος που το χρηματιστικό «θηρίο» εκδηλώνει τον φόβο του απέναντι σε μια προοπτική ρήξης του ελληνικού λαού με το Ευρώ και την ΕΕ. Αρκεί να θυμηθεί κανείς μερικούς από τους λόγους:
1. Το Ελληνικό κράτος έχει αγοράσει το μεγαλύτερο δάνειο που έχει πουληθεί ποτέ με ένα αρκετά μεγάλο επιτόκιο και μέσω του δανείου αυτού το χρηματιστικό κεφάλαιο έχει πουλήσει και άλλα δάνεια σε άλλα κράτη (EFSF).
2. Το δάνειο αυτό δεν διοχετεύεται στην χρηματοδότηση πολιτικών για οικονομική ανακούφιση των εργαζομένων, ούτε για πολιτικές υγείας η παιδείας, αλλά επιστρέφει στο χρηματοπιστωτικό σύστημα αφού με αυτό εξυπηρετούνται άλλα παλαιότερα δάνεια. Η ντόπια Ελληνική κεφαλαιοκρατία είναι πλήρως εξαρτημένη και ευθυγραμμισμένη με τις ανάγκες του χρηματιστικού κεφαλαίου και έχει θέσει όλα τα μέσα που διαθέτει στην υπηρεσία του.
3. Ο Ελληνικός λαός πληρώνει μέχρι τώρα ένα τεράστιο ποσόν του εισοδήματος του, τόσο του οικογενειακού (μείωση μισθών, συντάξεων, φόροι κ.λ.π) όσο και του εθνικού ( του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος ΑΕΠ) για την εξυπηρέτηση αυτού του δανείου και έτσι το δάνειο αυτό αποφέρει καλά κέρδη (Το κέρδος μόνο της Γερμανίας ήταν περί τα 65 δις ευρώ) . Από την άποψη αυτή ποιος άλλος μπορεί να είναι καλύτερος πελάτης από το Ελληνικό κράτος; Οι τράπεζες θα επιθυμούσαν διακαώς αντί να το διώξουν από το Ευρώ, να διαιωνίσουν την κατάσταση αυτή και να καταστήσουν το χρέος του «βιώσιμο» στο διηνεκές.
4. Το χρηματοοικονομικό περιβάλλον και σε παγκόσμια κλίμακα αλλά πολύ περισσότερο σε Ευρωπαϊκή (βλέπε κρίση) είναι εντελώς αρνητικό αφού οι αγοραστές δανείων ολοένα και λιγοστεύουν. Τα κράτη έχουν ήδη φορτωθεί με τεράστια χρέη αποτελούν το 70% έως και 200% του ΑΕΠ τους και θα επιθυμούσαν μάλλον να αποφύγουν την αγορά νέων δανείων. Πολλές μεγάλες παραγωγικές και μη εταιρείες βάζουν λουκέτο με αποτέλεσμα να χάνονται πελάτες για αγορά δανείων. Με λίγα λόγια το μέλλον της αγοράς δανείων από όποια οπτική γωνία και να το δεί κανείς διαγράφεται μάλλον ζοφερό. Δεν είναι να χάνεις πελάτες τέτοια εποχή…
5. Οι πολιτικές συνέπειες ενός GREXIT είναι εντελώς ασύμφορες και κάτι πρέπει να ξέρουν πάνω σ΄ αυτό οι κκ. Γιούνκερ, Μοσκοβισί και άλλοι αφού υπάρχει σοβαρότατος κίνδυνος να αποδειχτεί στους εργαζόμενους όλης της Ευρώπης πως τελικά εκείνοι που έχουν να χάσουν είναι μόνο οι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε ανατροπές των υποτελών κυβερνήσεων στις χώρες της Ευρώπης και πιθανόν το GREXIT να εξελιχθεί σε EUROFALL (Ευρωδιάλυση).
Κατά συνέπεια δεν υπάρχει μεγαλύτερη απάτη από αυτό το περίτεχνα συγχρονισμένο από διεθνείς και εγχώριους προπαγανδιστικούς οργανισμούς ΜΜΕ και φορείς παραμύθι, ότι οι ευρωπαίοι Χρηματιστές και πολιτικοί σκέφτονται να διώξουν την Ελλάδα από το Ευρώ για να γλυτώσουν δήθεν από την υποχρέωση να της δίνουν «χρηματική βοήθεια». Και με το παραμύθι αυτό να προσπαθούν να κάνουν τον Ελληνικό λαό να νιώθει ευγνωμοσύνη προς τους «δανειστές» - τοκογλύφους – που τον «δανείζουν» και προς τους Ευρωπαίους εταίρους που τον «ανέχονται» στο Ευρώ και δεν «αφήνουν» την Ελληνική οικονομία να καταστραφεί … Εις πολλά έτη Δέσποτα!! Ταυτόχρονα οι «δανειστές μας» στέλνουν τους μπράβους τους ( Σόιμπλε, Ντράγκι κλπ) να απειλούν ότι θα ρίξουν σε «χαντάκι» την Ελληνική οικονομία αν δεν συνεχίσει ο λαός να βρίσκεται σε πρόγραμμα αυστηρής επιτήρησης και πείνας για να μπορεί να αποπληρώσει το κράτος τις «υποχρεώσεις» του σ αυτούς.
Οι εργαζόμενοι στη χώρα μας αλλά και σε όλη την Ευρώπη πρέπει να ακυρώσουν αυτό το παραμύθι στην πράξη αφού δεν έχουν τίποτε να χάσουν αυτοί από την έξοδο από το ευρώ η από την διάλυση του Ευρώ και της ΕΕ. Οι μόνοι που χάνουν από μια τέτοια προοπτική είναι το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, ενώ αντίθετα οι εργαζόμενοι μπορούν να κερδίσουν μια άλλη πολιτική με επίκεντρο την εργασία και το βιοτικό επίπεδο. Οι φωνές που ζητούν ρήξη με το Ευρώ, τους μηχανισμούς του και την ΕΕ πληθαίνουν καθημερινά σε όλους τους τόπους δουλειάς και φτάνουν να περιλαμβάνουν μέχρι και μικρούς βιοτέχνες παραγωγούς. Και είναι βέβαιο ότι το κίνημα ρήξης με το Ευρώ και την ΕΕ θα ήταν ακόμα μεγαλύτερο και πιο οργανωμένο αν υπήρχε μια πολιτική δύναμη που να έδειχνε όχι απλά την ανάγκη της ρήξης, αλλά και το πολιτικό υποκείμενο που θα μπορούσε να την υλοποιήσει και να την διεκπεραιώσει προς όφελος του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων.
Παναγιώτης Θέμελης
Καθηγητής Φυσικής.