Ειδικότερα, η Φόλμερ σε συνέντευξη που παραχώρησε στη Γερμανική Ραδιοφωνία (DLF) απευθύνει κάλεσμα στη γερμανική κυβέρνηση, τους πολιτικούς και τα ΜΜΕ να δείξουν κατανόηση στο αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης για καταβολή πολεμικών επανορθώσεων ενώ ταυτόχρονα ασκεί σκληρή κριτική στην πολιτική που ακολουθεί η χώρα της αλλά και στα όσα γράφουν τα ΜΜΕ.
Οι Γερμανοί αντιμετωπίζουν με επιθετικότητα το ζήτημα των αποζημιώσεων
“Στο θέμα των επανορθώσεων ξέρω γιατί οι γερμανοί πολιτικοί και τα γερμανικά ΜΜΕ αντιδρούν με τόση επιθετικότητα. Διότι έτσι και ανοίξει ‘το καπάκι'θα έρθουν οι Ολλανδοί, οι Νορβηγοί, οι Τσέχοι κι άλλοι πολλοί και θα πουν ότι και σε αυτούς η γερμανική κατοχή προκάλεσε καταστροφές. Αυτό δεν το θέλει καμιά κυβέρνηση. Γι'αυτό χρειάζεται φιλική συναίνεση με αυτές τις χώρες”, σημειώνει η Φόλμερ.
Όσον αφορά στην Ελλάδα, η γερμανίδα πολιτικός είπε ότι η χώρα είναι “θύμα μιας λανθασμένης δημοσιονομικής πολιτικής”.
“Αντί να τους βοηθήσουμε από καιρό με ένα είδος σχεδίου Μάρσαλ, την αντιμετωπίζουμε υποτιμητικά και με χλευασμό. Καμιά φορά αναρωτιέμαι σε ποια χώρα ζω...”, συμπληρώνει.
Μάλιστα, η Φόλμερ, χωρίς να θέλει να ωραιοποιήσει τα διαχρονικά λάθη και τις παραλείψεις που έγιναν από την ελληνική πλευρά, τονίζει ότι πρέπει να υπάρξει κατανόηση στην Ελλάδα αφού αυτή τη στιγμή ο ελληνικός λαός με την “πλάτη στον τοίχο και ζει σε συνθήκες Δημοκρατίας της Βαϊμάρης”.
http://www.koutipandoras.gr
Σχετικά με τη στάση των γερμανικών ΜΜΕ
“Οι Γερμανοί υιοθετούν ύφος αυταρχικού παιδαγωγού με ειρωνικά σχόλια στον τύπο. Όταν μια εφημερίδα, όπως η Frankfurter Allgemeine Zeitung αποκαλεί μια εκλεγμένη κυβέρνηση 'μικροαπατεώνες της πολιτικής', όταν η Bild εμφανίζει τους Έλληνες ως άπληστους… Aν το ήξερε ο Άξελ Σπρίνγκερ θα σηκωνόταν από τον τάφο του γιατί αγαπούσε την Ελλάδα και έζησε πολύ καιρό εκεί. Κάποια στιγμή όλα αυτά θα πρέπει να γίνουν συνείδηση. Ελπίζω ότι η καγκελάριος την ερχόμενη Δευτέρα να βρει έναν άλλο τόνο διαλόγου”, σημειώνει η Φόλμερ.
Πιέσεις από τις Η.Π.Α
Η Φόλμερ κάνει ειδική αναφορά στη Συμφωνία του Λονδίνου το 1953, όπου έγινε η διαγραφή του γερμανικού χρέους και στη συνέχεια στη συμφωνία 2 συν 4, με την οποία επισφραγίστηκε η γερμανική επανένωση χωρίς όμως να ονομαστεί “συμφωνία ειρήνης” για να αποφευχθούν αιτήματα καταβολής επανορθώσεων. Σε αυτήν τη συμφωνία δεν συμμετείχαν οι Έλληνες, οι Τσέχοι, οι Νορβηγοί και οι Ολλανδοί.
“Ήταν μεγαλοφυές που ειπώθηκε ότι από αυτή τη στιγμή δεν τίθεται θέμα επανορθώσεων. Η Γερμανία παραχώρησε εδάφη ανατολικά, αλλά όλα τα υπόλοιπα τα άφησε εκτός διαπραγμάτευσης. Υπό αυτήν την έννοια οι Έλληνες έχουν κάποιο δίκαιο και το 1995 με ρηματική διακοίνωση είπαν ότι γι'αυτούς το θέμα παραμένει ακόμη ανοιχτό”.
Η Φόλμερ θυμίζει επίσης ότι το 2000 τέθηκε και πάλι έντονα το θέμα των αποζημιώσεων, αυτή την φορά αναφορικά με την καταναγκαστική εργασία.
“Και τότε είχαμε πει ότι δεν υπάρχει συμφωνία ειρήνης, άρα δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Αλλά γιατί τελικά δώσαμε αποζημιώσεις ύψους 10 δις ευρώ; Γιατί ασκήθηκαν πιέσεις από την αμερικανική οικονομία, από την αμερικανική κυβέρνηση. Και έτσι η τότε γερμανική κυβέρνηση εξεδήλωσε την πρόθεση - ήταν το 2000, δηλαδή πέντε χρόνια μετά την ελληνική ρηματική διακοίνωση- να μετακινηθεί με κάποιον τρόπο από τη θέση της”.
Σχετικά με τη στάση των γερμανικών ΜΜΕ
“Οι Γερμανοί υιοθετούν ύφος αυταρχικού παιδαγωγού με ειρωνικά σχόλια στον τύπο. Όταν μια εφημερίδα, όπως η Frankfurter Allgemeine Zeitung αποκαλεί μια εκλεγμένη κυβέρνηση 'μικροαπατεώνες της πολιτικής', όταν η Bild εμφανίζει τους Έλληνες ως άπληστους… Aν το ήξερε ο Άξελ Σπρίνγκερ θα σηκωνόταν από τον τάφο του γιατί αγαπούσε την Ελλάδα και έζησε πολύ καιρό εκεί. Κάποια στιγμή όλα αυτά θα πρέπει να γίνουν συνείδηση. Ελπίζω ότι η καγκελάριος την ερχόμενη Δευτέρα να βρει έναν άλλο τόνο διαλόγου”, σημειώνει η Φόλμερ.
Πιέσεις από τις Η.Π.Α
Η Φόλμερ κάνει ειδική αναφορά στη Συμφωνία του Λονδίνου το 1953, όπου έγινε η διαγραφή του γερμανικού χρέους και στη συνέχεια στη συμφωνία 2 συν 4, με την οποία επισφραγίστηκε η γερμανική επανένωση χωρίς όμως να ονομαστεί “συμφωνία ειρήνης” για να αποφευχθούν αιτήματα καταβολής επανορθώσεων. Σε αυτήν τη συμφωνία δεν συμμετείχαν οι Έλληνες, οι Τσέχοι, οι Νορβηγοί και οι Ολλανδοί.
“Ήταν μεγαλοφυές που ειπώθηκε ότι από αυτή τη στιγμή δεν τίθεται θέμα επανορθώσεων. Η Γερμανία παραχώρησε εδάφη ανατολικά, αλλά όλα τα υπόλοιπα τα άφησε εκτός διαπραγμάτευσης. Υπό αυτήν την έννοια οι Έλληνες έχουν κάποιο δίκαιο και το 1995 με ρηματική διακοίνωση είπαν ότι γι'αυτούς το θέμα παραμένει ακόμη ανοιχτό”.
Η Φόλμερ θυμίζει επίσης ότι το 2000 τέθηκε και πάλι έντονα το θέμα των αποζημιώσεων, αυτή την φορά αναφορικά με την καταναγκαστική εργασία.
“Και τότε είχαμε πει ότι δεν υπάρχει συμφωνία ειρήνης, άρα δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Αλλά γιατί τελικά δώσαμε αποζημιώσεις ύψους 10 δις ευρώ; Γιατί ασκήθηκαν πιέσεις από την αμερικανική οικονομία, από την αμερικανική κυβέρνηση. Και έτσι η τότε γερμανική κυβέρνηση εξεδήλωσε την πρόθεση - ήταν το 2000, δηλαδή πέντε χρόνια μετά την ελληνική ρηματική διακοίνωση- να μετακινηθεί με κάποιον τρόπο από τη θέση της”.