Γιάννης Κων. Κρούσος
Υπάρχουν κάποιοι που ζουν με την ελπίδα ότι τούτη η κυβέρνηση κάτι καλύτερο μπορεί να κάμει από τις προηγούμενες. Εμένα, αν κι έχω την ίδια ελπίδα, να μου επιτρέψετε να ζω και με την πραγματικότητα. Έχω, λοιπόν, την αίσθηση ότι, όταν κάποιοι επαγγελματίες πολιτικοί μιλούν για «κοινωνία», μιλούν για κάποια αφηρημένη έννοια κι όχι για αληθινούς ανθρώπους.
Ο σερ Καρλ Πόππερ, βοηθούμενος και από τον Φρίντριχ Χάγιεκ, έγραψε ότι «ανοιχτή κοινωνία» είναι αυτή που απελευθερώνει τις κριτικές ικανότητες του ανθρώπου, αυτή που επιτρέπει στα μέλη της να ανέλθουν κοινωνικά και να καταλάβουν τις θέσεις άλλων μελών. Ένα από τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά της, λέει ο φιλόσοφος, είναι ο ανταγωνισμός των μελών της για κοινωνική θέση. Αυτή η κοινωνία μπορεί να ονομασθεί και «αφηρημένη κοινωνία» σε αντίθεση με τη «φυλετική ή κλειστή κοινωνία», η οποία «αποτελείται από ανθρώπους που συγκροτούν πραγματικές ομάδες, έρχονται σε πραγματικές κοινωνικές επαφές όλων των ειδών και προσπαθούν να ικανοποιήσουν τις συγκινησιακές κοινωνικές τους ανάγκες όσο καλύτερα μπορούν».
Για να γίνει πιο σαφής, ο κ. Καρλ Πόππερ έδωσε κι ένα υπερβολικό παράδειγμα: Θα μπορούσαμε, λέει, να φανταστούμε μια κοινωνία στην οποία οι άνθρωποι δεν συναντιούνται ποτέ κατά πρόσωπο –στην οποία όλες οι υποθέσεις διεκπεραιώνονται από απομονωμένα άτομα που επικοινωνούν με δαχτυλογραφημένες επιστολές ή με τηλεγραφήματα και κυκλοφορούν μέσα σε κλειστά αυτοκίνητα. (Η τεχνητή γονιμοποίηση θα επέτρεπε ακόμα και την αναπαραγωγή χωρίς την παρεμβολή του προσωπικού παράγοντα). Μια παρόμοια κοινωνία θα μπορούσε να ονομαστεί «πλήρως αφηρημένη ή αποπροσωποποιημένη κοινωνία». Και συνεχίζει να λέει: «Το ενδιαφέρον σημείο εδώ είναι ότι η δική μας σύγχρονη κοινωνία, σε πολλές από τις πλευρές της, μοιάζει με μια παρόμοια πλήρως αφηρημένη κοινωνία. Αν και δεν οδηγούμε μέσα σε κλειστά αυτοκίνητα, το αποτέλεσμα είναι σχεδόν το ίδιο, αφού συναντάμε στο δρόμο ανθρώπους, χωρίς να συνάπτουμε καμία προσωπική σχέση με τους συνοδοιπόρους μας. Είναι σα να είσαι μέλος ενός εργατικού σωματείου που μπορεί να μη σημαίνει τίποτα περισσότερο από την κατοχή μιας κάρτας συμμετοχής και την πληρωμή μιας εισφοράς σ’ έναν άγνωστο γραμματέα».
Αυτά τα έλεγε πριν ανακαλυφθούν οι υπολογιστές και η ηλεκτρονική αλληλογραφία, οι πιστωτικές κάρτες ή η κάρτα του πολίτη, που είναι κάτι παρόμοιο, αν όχι χειρότερο, από αυτά που περιγράφει. Δεν θάμαστε πολίτες, αλλά θα έχουμε «κάρτα του πολίτη» και θα πληρώνουμε σε άγνωστο κράτος.
Για τον Καρλ Πόππερ, αν εγώ θελήσω να υπερασπιστώ τις ανθρώπινες σχέσεις, την κοινή ζωή και τα κοινά αγαθά, θα πρόκειται για «συγκαλυμμένη μορφή προπαγάνδας για μια επιστροφή στο φυλετισμό».
Το χειρότερο για μένα είναι πως λέει ότι αυτή η «μία από τις βαθύτερες επαναστάσεις, από τις οποίες έχει περάσει η ανθρωπότητα» έχει τις ρίζες της στους αρχαίους Έλληνες. Οι προγόνοι μας έχουν γίνει το άλλοθι κάθε ολιγαρχικής ανοησίας, χάρις στον τρόπο που τους διάβασαν οι δυτικοί.
Αυτά περιγράφονται στο ομώνυμο κεφάλαιο του πιο διάσημου βιβλίου του: «Η ανοιχτή κοινωνία και οι εχθροί της», που τον κατέταξε στη χορεία των μεγάλων φιλοσόφων του 20ου αιώνα. Αν και η βασίλισσα της Αγγλίας του απένειμε τον τίτλο του Sir, είναι κρίμα που δεν πήρε Νόμπελ, όπως οι φίλοι του Χάγιεκ και Φρίντμαν.
Καθώς θα καταλάβατε, εγώ, κάποιοι από σας ή κι ο χριστιανισμός της αγάπης, ανήκουν στους εχθρούς της «ανοιχτής κοινωνίας».
Όταν, λοιπόν, η κυβέρνηση αποφασίζει να κάμει 100 τις δόσεις για την εξόφληση των χρεών και το εντάσσει στην «καταπολέμηση της ανθρωπιστικής κρίσης» ή στην «επανεκκίνηση της οικονομίας» κι όταν οι δήθεν εταίροι μας διαφωνούν, έχω την εντύπωση ότι όλοι μιλούν για μια «αφηρημένη κοινωνία». Το ίδιο ισχύει κι όταν διαβάζω σε ΜΜΕ ότι οι «οφειλέτες» δεν είναι πρόθυμοι να ενταχθούν στις ρυθμίσεις. Κόλλησα στη φράση «δεν είναι πρόθυμοι» και χτες, ρώτησα μερικούς φίλους και παλιούς συνάδελφους, αν καλύπτονται από τις ρυθμίσεις χρεών, που ανακοίνωσε η κυβέρνηση.
Οι περισσότεροι μου είπαν ότι δεν μπορούν να λάβουν μέρος στη ρύθμιση των 100 δόσεων, ιδιαίτερα για το χρέος που αφορά τον ΟΑΕΕ. Μακάρι, να διαψευστώ, αλλά μου φαίνεται ότι η κυβέρνηση λογαριάζει, χωρίς να ξέρει την πραγματικότητα. Εγώ δεν είδα «απρόθυμους» ανθρώπους. Είδα ανθρώπους που ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ. Αυτό το «απρόθυμοι» είναι ενταγμένο στις λογικές της «αφηρημένης κοινωνίας», όπως τις περιέγραψε ο εμπνευστής του όρου. Το λένε όσοι στηρίζουν ή μετέχουν σε μια εξουσία, που δεν συνάπτει σχέσεις με τους πραγματικούς ανθρώπους και κυκλοφορεί με κλειστά αυτοκίνητα, Κι αν είναι νομοθέτες, τους τα έχει δώσει δωρεάν ο λαός. Πιθανά, να κάνουν έρωτα «χωρίς την παρεμβολή του προσωπικού παράγοντα» ή με την παρεμβολή ενός φωτογραφικού φακού, που τους συλλαμβάνει, τυχαία, σε στιγμές περίπτυξης με το ταίρι τους, σε μια πλούσια βεράντα, με φόντο την Ακρόπολη.
Πέρα από τον «αφηρημένο» κόσμο, εγώ είδα και άκουσα:
– «Δεν έχω 80 ευρώ το μήνα, όταν ήδη έχω κάμει ρύθμιση για 85 στην εφορία», ήταν η απάντηση ενός φίλου ελεύθερου επαγγελματία.
– «Σκέφτομαι να κάμω τη ρύθμιση των 20 ευρώ στην εφορία, αλλά δεν έχω τα 50 για τον ΟΑΕΕ. Το είπα σ’ ένα φίλο που με ξέρει καλά και με ρώτησε αν θάχω να τρώω. Προσπαθώ να δίνω 50 το μήνα σε μια τράπεζα και υπάρχουν μήνες που δεν μπορώ να τα δώσω, ευρισκόμενος σε μόνιμη καθυστέρηση».
– «Είμαι άνεργος. Ό,τι χρωστάω δεν είναι από φορολογία εισοδήματος, που δεν είχα ποτέ. Είναι από τεκμαρτά, δηλαδή ανύπαρκτα, εισοδήματα. Τι να δώσω κι από πού;».
– «Ως το 2009, δεν χρωστούσα δεκάρα σε ταμεία, εφορία ή τράπεζες. Έβαλα μια υπογραφή εγγυητή σε δάνειο φίλου μου, ο οποίος, ως το 2009, αποπλήρωνε κανονικά το χρέος του. Με την κρίση, η βιοτεχνία κατέρρευσε και μαζί έκλεισε και η δική μου δουλειά κι έγινα οφειλέτης σε ταμεία, εφορία και τράπεζες. Τι να δώσω, όντας άνεργος κι εγώ;»
Δεν μιλάμε μόνο για αδυναμία καταβολής εκατοντάδων ή χιλιάδων ευρώ. Υπάρχει αδυναμία καταβολής, ακόμα, και λίγων δεκάδων ευρώ. Αυτοί δεν συμπεριλαμβάνονται στην «ανθρωπιστική κρίση»;
Αυτοί που ψηφίζουν νόμους, ξέρουν τι θα πει ανθρωπιστική κρίση ή νομοθετούν για μια «αφηρημένη κοινωνία»;
Κι όμως, κάποιοι ντόπιοι και οι διεθνείς πολιτικοί υπηρέτες των ιδιοκτητών του χρήματος διαφωνούν τόσο με τις ρυθμίσεις που αποφασίζει η κυβέρνηση, όσο και με την προστασία της πρώτης κατοικίας. Δεν πρόκειται να σταματήσουν, αν δεν πάρουν όση ιδιωτική περιουσία μπορούν κι όλη τη δημόσια περιουσία. Δεν θα σταματήσουν, αν δεν τους σταματήσουμε. Οι σημερινοί κυβερνώντες λένε ότι το κρατικό χρέος δεν είναι διαχειρίσιμο. Των ιδιωτών είναι;
Ας εγκαταλείψουμε την «αφηρημένη κοινωνία» κι ας πάμε στην ιστορική και παρούσα πραγματικότητα.
Γιατί φταίμε; ΓΙΑΤΊ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΏΣΟΥΜΕ;
Ας δούμε τα έργα και τις ημέρες των πολιτικών, από γεννήσεως του Ελληνικού κράτους ως τις μέρες μας. Αυτά που, διακομματικά, έχουν αποκρύψει από το λαό, μια και στην τωρινή φάση συμμετέχουν όλα τα κόμματα στο έγκλημα, είτε ως διατελέσαντες «κυβερνήτες» είτε ως παριστάνοντες την αντιπολίτευση:
Από τα πράγματα που έκαμαν οι Βαυαροί του Όθωνα ήταν να ιδρύσουν την Εθνική Τράπεζα το 1842, με πλειοψηφικό πακέτο σε ιδιώτες. Σ’ αυτή την ιδιωτική τράπεζα εκχώρησαν το δικαίωμα έκδοσης του «εθνικού» νομίσματος. Το πρώτο ελληνικό νόμισμα κόπηκε στην Αίγινα, από το κρατικότατο Εθνικό Νομισματοκοπείο, που ίδρυσε ο Ιωάννης Καποδίστριας, χάρις στη δωρεά 1,5 εκατομμυρίου ρουβλίων της Ρωσίας. Εντελώς «συμπτωματικά και άσχετα», ο Καποδίστριας δολοφονήθηκε και ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης της οικογένειας των δολοφόνων, το 1840 είπε την αλήθεια: «Ανάθεμα στους Αγγλογάλλους που ήσαν η αιτία κι εγώ έχασα τους δικούς μου, και το Έθνος έναν άνθρωπο που δε θα τονε ματαβρεί, και το αίμα του με παιδεύει ως τώρα».
Από συστάσεως της Τράπεζας της Ελλάδος, η έκδοση «εθνικού» νομίσματος είχε εκχωρηθεί σε ιδιώτες και το κράτος μόνο με δανεισμό μπορούσε να το αποκτήσει. Τοάρθρο 8 του καταστατικού της ΤτΕ απαγορεύει την κατοχή πλειοψηφικού πακέτου μετοχών από το Δημόσιο και τους Δημόσιους οργανισμούς. Το ποιο είναι το σημερινό ποσοστό του κράτους στην ΤτΕ το ξέρουν μόνο οι κυβερνώντες(αν το ξέρουν) και η Τράπεζα.
Με το νόμο 2275/ ΦΕΚ Α΄238/29.12.1994αφαιρέθηκε το εδάφιο 11 του άρθρου 55 του καταστατικού της Τράπεζας της Ελλάδος, το οποίο επέτρεπε στο κράτος να έχει δυνατότητα ανάληψης «εθνικού» νομίσματος από την Κεντρική Τράπεζα (βεβαίως και απαράδεκτα, πάντα με έντοκο δανεισμό). Το καταργημένο εδάφιο:(Η Τράπεζα της Ελλάδος δύναται) «Να χορηγεί προσωρινάς προκαταβολάς εις δραχμάς προς το Δημόσιον δια δαπάνας του ετήσιου προϋπολογισμού του Κράτους.» Προεδρικό Διάταγμα 21/ΦΕΚ Α’ 287/22.08.1931.Ποιο ευρώ και ποια δραχμή; Έκτοτε το κράτος προσφεύγει σε ιδιώτες, τις λεγόμενες «αγορές», οι οποίες δανείζουν με ληστρικά επιτόκια, για να έχει δραχμές! Γιατί;
Κανένα κόμμα δεν ενημέρωσε τον ελληνικό λαό, ούτε εξέφρασε τη δημόσια διαφωνία του, για το άρθρο 123 της ενοποιημένης απόδοσης της Συνθήκηςγια την Ευρωπαϊκή Ένωση και της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πρώην άρθρο 101 της ΣΕΚ), με το οποίο απαγορεύτηκε στο κράτος να έχει δυνατότητα ανάληψης του «ευρωπαϊκού» νομίσματος, αλλά και η αγορά κρατικών χρεογράφων, από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα: «Απαγορεύονται οι υπεραναλήψεις ή οποιουδήποτε άλλου είδους πιστωτικές διευκολύνσεις από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ή από τις κεντρικές τράπεζες των κρατών μελών… προς θεσμικά και λοιπά όργανα ή οργανισμούς της Ένωσης, κεντρικές κυβερνήσεις, περιφερειακές, τοπικές ή άλλες δημόσιες αρχές, άλλους οργανισμούς δημοσίου δικαίου ή δημόσιες επιχειρήσεις των κρατών μελών. Απαγορεύεται επίσης να αγοράζουν απευθείας χρεόγραφα, από τους οργανισμούς ή τους φορείς αυτούς, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ή οι εθνικές κεντρικές τράπεζες«. Γιατί φταίει ο Έλληνας πολίτης γι’ αυτό; Γιατί τα κράτη πρέπει να προσφεύγουν στις «αγορές», για το χρήμα που έχουν ανάγκη;
Στο μέσο μιας πρωτοφανούς κρίσης: Η Βουλή, με τη μέθοδο της συναίνεσης, της απόκρυψης και της σιωπής, παρέτεινε κατά 30 χρόνια το μονοπώλιο της Τράπεζας της «Ελλάδος». Με το άρθρο 165 παρ.7 του νόμου 4099/ ΦΕΚ Α΄250/20.12.2012, παρατείνεται ως το 2050 η θητεία του μονοπώλιου της ιδιωτικής Τράπεζας της «Ελλάδος». Κανένα κόμμα της βουλής, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που μιλούν για «εθνικοποίηση» ή «κρατικοποίηση» του τραπεζικού συστήματος, δεν αναφέρθηκε κατά τη συζήτηση του νόμου, στο άρθρο 165 παρ. 7 και στην παράταση της θητείας της ΤτΕ. Κανένας βουλευτής δεν αναφέρθηκε στο θέμα αυτό, τόσο στην Διαρκή Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων όσο και στην ολομέλεια της Βουλής. Σα να μην έχει συμβεί τίποτα το επώδυνο, εξ αιτίας του ιδιωτικού χρήματος, όλα αυτά τα χρόνια.
Αυτά είναι πραγματικά γεγονότα και τα κόμματα οφείλουν εξηγήσεις. Αυτά, χωρίς να βάζω και το θέμα της κακής διαχείρισης, που επιβαρύνει ακόμα περισσότερο την ενοχή του πολιτικού κόσμου. Ποιος ευθύνεται, που χρωστούν κράτος και ιδιώτες;
ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΕΛΑΒΑΝ ΜΕΡΟΣ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΖΟΥΝ ΑΚΟΜΑ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΠΟΙΝΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ, ΔΙΑ ΠΡΑΞΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΗΨΕΩΝ, ΑΥΤΟΥΡΓΙΑΣ ΣΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ;
Γιατί χρωστάμε; Σε ποιον χρωστάμε;
Λιγότερο από ένα τρις ευρώ είναι το νόμισμα που έχει θέσει σε κυκλοφορία η ΕΚΤ και το χρέος όλης της ευρωζώνης είναι 10 τρις. Σε ποιους χρωστά η Ευρώπη και γιατί; Πώς θα εξοφλήσουν το χρέος της οι φορολογούμενοι;
Ο Υπουργός Επικρατείας, κ. Αλέκος Φλαμπουράρης, το γνωρίζει. Αυτός, που όπως έχω ακούσει είναι και «μέντορας» του πρωθυπουργού, είπε σε συνέντευξη του: «…συγγνώμη, τα πάνω από 10 τρισ. που χρωστάει συνολικά η Ευρώπη ποιος της τα δάνεισε; Πού τα βρήκαν; Τι είναι; Υπεραξία από την πραγματική οικονομία ή είναι αέρας;… Αέρας είναι. Γι’ αυτό κι εμείς θα τους πληρώσουμε με αέρα!». Και συμπληρώνουν τα ΜΜΕ: «Όπως σημειώνει η δημοσιογράφος, ακολουθεί μικρή παύση, την κοιτάει και γελάει».
Να μη γελάει. Να το πει. Και να σωπάσει και το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου, που έσπευσε να υπερασπιστεί την απάτη, στην οποία είναι συνένοχο: «Θα εξοφλήσουμε με «αέρα» το δάνειο της ευρωζώνης και του ΔΝΤ, λέει ο υπουργός επικρατείας, κ. Φλαμπουράρης. Χαριτολογώντας ελπίζουμε…».
Όταν εσείς γελάτε με τον πόνο που μας έχετε δώσει, εμείς τι πρέπει να κάνουμε; Όταν γελάτε ή χαριεντίζεστε, θυμάστε τους θανάτους, από αυτοκτονία;
Γιατί πηγαίνουν, ως επαίτες και οφειλέτες, να διαπραγματευτούν και δεν λένε ην αλήθεια που ξέρουν; Ανόητοι δεν είναι. Φοβούνται μήπως πάνε σαν τον Καποδίστρια ή επιλέγουν το χρήμα των τραπεζιτών, από τις ζωές των ανθρώπων;
Εγώ λέω ότι, για να ενισχύσουν την διαπραγματευτική ικανότητα της χώρας, πρέπει στο τραπέζι των συζητήσεων, να πουν την αλήθεια και να θέσουν το θέμα «σε ποιον και γιατί χρωστάμε;» και «γιατί να υπάρχουν τέτοιοι νόμοι και ρυθμίσεις στην Ε.Ε.;»
Δεν λέω να κάμουν επανάσταση, ρήξη ή πόλεμο. Να το πουν, μόνο. Να ρωτήσουν μόνο αυτούς τους δήθεν εταίρους. Να ενημερώσουν και το λαό, για να μάθει γιατί δεν χρωστάει ή γιατί «χρωστάει».
Για την τιμή των όπλων, να πουν την αλήθεια. Για την τιμή και την αξιοπρέπεια τη δικής τους και των Ελλήνων πολιτών. Και τίποτα να μη γίνει, θα έχουμε σώσει την αξιοπρέπεια και την τιμή μας.
Από κει και πέρα, θα μπορούμε να κάνουμε χάζι με τις απαντήσεις τους. Θα μάθει όλος ο κόσμος το ρόλο που παίζουν. Θα μπορούμε να προχωρήσουμε πιο πέρα και να βάλουμε και αιτήματα, όπως:
Το χρήμα να γίνει δημόσιο εργαλείο και να πάψει να είναι μονοπωλιακό εμπόρευμα, στα χέρια λίγων.
ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ, για κράτη και ιδιώτες, όχι γιατί δεν μπορούν να πληρώσουμε, αλλά γιατί το χρέος είναι προϊόν απάτης και συμπαιγνίας επαγγελματιών πολιτικών και μιας ολιγομελούς οικονομικής ολιγαρχίας. Οι τράπεζες δάνειζαν κράτη και ιδιώτες, με κάτι που δεν είχαν και δημιουργούσαν εκ του μηδενός. Να πάμε από την αφηρημένη κοινωνία στους πραγματικούς ανθρώπους. Στη Δημοκρατία. Αυτή ξέρει ποιος πρέπει να πληρώσει και ποιος όχι. Δεν θα δικαιώσει τους μπαταχτσήδες και τους απατεώνες. Θα δικαιώσει τον πολιτισμό και τις αξίες μας.
Μπορούμε να ζητήσουμε και δημοψηφίσματα σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Να βρούμε συμμάχους τους λαούς: «Θέλετε το νόμισμα να είναι ιδιωτικό εμπόρευμα, μονοπωλιακό αγαθό στα χέρια λίγων ή δημόσιο εργαλείο;» Κάποιες χώρες, όχι όπως η δική μας, έκαμαν δημοψηφίσματα με το ερώτημα «ναι ή όχι στο ευρώ». Και κάποιες είπαν όχι κι άλλες ναι. Ισλανδία και Τουρκία έχουν αποσύρει τις αιτήσεις ένταξης στην Ε.Ε. Η πρώτη φωναχτά, η δεύτερη σιωπηλά και στην πράξη. Όλοι θυμόμαστε τους πολιτικούς μας να λένε πόσο καλό θα μας κάνει η ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε.
Αν δεν κάμετε το ελάχιστο, που είναι μόνο μια δήλωση, κύριοι των κομμάτων και της κυβέρνησης, δεν είστε αφελείς ή ανόητοι. Έχετε διαπράξει, εν γνώσει σας και εκ προθέσεως, έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Είστε, απλώς, προδότες της Ελλάδας, αλλά και της Ανθρωπότητας.
ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΤΙΠΟΤΑ. ΜΑΣ ΧΡΩΣΤΑΝΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΧΑΝΟΝΤΑΙ.
Γιάννης Κων. Κρούσος
Φαρακλάτα Κεφαλονιάς, 19/03/2015
ΥΓ: Έβαλα τ’ όνομα μου, γιατί κανείς δεν πρέπει να ντρέπεται, επειδή χρωστά.
Επειδή κάποιοι, που έμαθαν με λάθος τρόπο τα γράμματα, μπορούν να πουν τι θέλω και μπλέκω την ανθρωπότητα με την Ελλάδα, ας προσθέσω κάτι ακόμα. Η Ελλάδα ήταν πάντα κάτι πέρα από τον φυλετισμό και την «αφηρημένη κοινωνία» των φιλοσόφων της ολιγαρχίας και της ψευδεπίγραφης «ανοιχτής», αλλά πάντα κλειστής, και μόνο για λίγους κοινωνίας. Την απάντηση στους ψευδοφιλοσόφους της δυτικής ολιγαρχίας, έχει δώσει, πριν οι ίδιοι γεννηθούν, ο Διονύσιος Σολωμός:
«Κάμε ώστε ο μικρός Κύκλος, μέσα εις τον οποίο κινιέται η πολιορκημένη πόλη, να ξεσκεπάζει εις την ατμοσφαίρα του τα μεγαλύτερα συμφέροντα της Ελλάδας, για την υλική θέση, οπού αξίζει τόσο για εκείνους οπού θέλουν να τη βαστάξουν, όσο για εκείνους οπού θέλουν να την αρπάξουν, και, για την ηθική θέση, τα μεγαλύτερα συμφέροντα της Ανθρωπότητος… Ας φανεί καθαρά η μικρότης του τόπου και ο σιδερένιος και ασύντριφτος κύκλος οπού την έχει κλεισμένη. Τοιουτοτρόπως από τη μικρότητα του τόπου, ο οποίος παλεύει με μεγάλες ενάντιες δύναμες, θέλει έβγουν οι Μεγάλες Ουσίες» ( από τους «Ελεύθερους Πολιορκημένους»).
Έχουμε κι άλλον Οδηγό, για όσους δεν αρέσουν οι ποιητές:
«Και εύρεν εν τω ιερώ τους πωλούντας βόας και πρόβατα και περιστεράς, και τους κερματιστάς καθήμενους. Και ποιήσας φραγγέλιον εκ σχοινίων πάντας εξέβαλεν εκ του ιερού… και των κολλυβιστών εξέχεε το κέρμα και τα τραπέζας ανέστρεψε…» (Ιωάνν. 2:15).
Αυτό το σημερινό κομματικό σύστημα, αυτή η κυβέρνηση, ας μην ακούσει εμένα. Ας ακούσει όσους ήρθαν πριν από μας στη γη. Ας γίνουν λιγότερο θυμωμένοι από τον Ιησού. Ας πουν μόνο την αλήθεια. Για να συγχωρεθούν τα εγκλήματα τους.