Σαφώς και έχει μεγάλη σημασία να διαβάσει κανείς και να μάθει τα γεγονότα εκείνης της...
περιόδου, δηλαδή από την έναρξη μέχρι και την πτώση της πρώτης μεγάλης προσπάθειας των εργατών -και όχι μόνο- να διεκδικήσουν επιτέλους την ζωή τους την ίδια,που περνά πάντα και μόνο μέσα από την χειραφέτηση και τον αδιάκοπο ταξικό αγώνα ενάντια σε
βασιλιάδες,κυβερνήσεις,αφεντικά και νόμους ξένους άδικους κι απάνθρωπους.
Για όσους λοιπόν είναι ακόμη στο μετερίζι και έχουν στρατευθεί ο καθένας από το δικό του πόστο σε αυτό τον αγώνα ενάντια σε κάθε είδους εκμετάλλευση ανθρώπου,στην υποταγή του κεφαλαίου και σε κάθε αδικία και βαρβαρότητα που γεννά το σύστημα και τα ανδρείκελα που το υπερασπίζονται με νύχια και δόντια,αλλά και αυτοί που δεν γνωρίζουν ή δεν αντιλαμβάνονται την αδικία και τα στραβά αυτού του κόσμου,καλό είναι να θυμούνται και να γνωρίζουν κάποια βασικά πράγματα γύρω από την Κομμούνα και πάντα σε σχέση με το σήμερα.
Καθώς πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν πως οι σημερινές συνθήκες είναι τελείως διαφορετικές,και ακόμη περισσότεροι εκείνοι που προσπαθούν να μας πείσουν πως κανένας άλλος κόσμος δεν είναι εφικτός,πως η ιδέα του Κομμουνισμού νικήθηκε έπειτα από την πτώση του αν-υπαρκτού σοσιαλισμού και πως το μέλλον μας είναι απλά μια καλύτερη και δικαιότερη διαχείριση του υπάρχοντος έχουμε να πούμε τα εξής λιτά και απλά…
Οι άνθρωποι εκείνης της εποχής ίσως και να ήταν περισσότερο εξαθλιωμένοι από τους σημερινούς(δυτικός κόσμος),αλλά αυτό δεν σημαίνει πως και σήμερα ένα μεγάλο μέρος των λαών του δυτικού κόσμου δεν παραμένει σε κατάσταση εξαθλίωσης.
Πολλοί βλέπουν τους επαναστάτες όλων των εποχών σαν ένα είδος υπεράνθρωπων που μπορούν και βάζουν τα στήθη τους μπροστά στις σφαίρες και τα κανόνια των αστών,αψηφώντας το θάνατο.Είναι πράγματι ήρωες όσοι το κάνουν αυτό.Αλλά στην ουσία οι άνθρωποι αυτοί πάντα είναι άνθρωποι της καθημερινότητας σαν εμάς,που με τον ιδρώτα τους μόχθησαν και μοχθούν για ένα καλύτερο αύριο.
Ο εχθρός (οι Πρώσοι)ήταν έξω από το Παρίσι έτοιμοι να καταλάβουν την πόλη και όλη τη Γαλλία.Μπροστά στην σίγουρη και προ-συνεννοημένη παράδοση μετά την συμφωνία της αστικής τάξης της εποχής με τον υποτιθέμενο ξένο εχθρό,ο λαός του Παρισιού αποφάσισε πως ήρθε η ώρα να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.Δεν ήταν βέβαια η πρώτη φορά καθώς ήδη από το 1848 οι εξαθλιωμένοι Γάλλοι προσπάθησαν να ανατρέψουν την τάξη των εκμεταλλευτών ανεμίζοντας την κόκκινη σημαία.
Συνειδητοποίησαν ποιος πραγματικά ήταν ο εχθρός,που δεν ήταν άλλος από την τότε άρχουσα τάξη των αριστοκρατών και του συρφετού της θρησκείας που αποφάσιζαν για τις τύχες των φτωχών .Ήτανε τότε το 1871 που αποφάσισαν να καταργήσουν την τρίχρωμη σημαία των πολέμων και της υποταγής και να ανεμίσουν ξανά θριαμβευτικά πλέον, την κόκκινη σημαία της Κομμούνας.Και ήτανε τότε που μπροστά στον κίνδυνο της ανατροπής η αστική τάξη,οι διαχρονικά γνωστοί υπέρ-πατριώτες,αυτοί που πιπιλίζουν τις φτωχές μάζες με τα μεγάλα εθνικιστικά ιδεώδη ,ήταν αυτοί που αστραπιαία παρακαλούσαν τον κατακτητή να τους βοηθήσει να αντιμετωπίσουν τον εξεγερμένο λαό.
Η συνέχεια μετά τα γνωστά λάθη και την τραγική υπενθύμιση πως ποτέ δεν αφήνεις τον πεινασμένο λύκο χωρίς να τον σκοτώσεις γιατί θα σε φάει αυτός,ήταν το αιματοκύλισμα των Κομμουνάρων,εκείνους τους απλούς και καθημερινούς ανθρώπους όλων των ηλικιών,τις γυναίκες τους άντρες και τα παιδιά που τόλμησαν την έφοδο στον ουρανό, και που τόλμησαν να κοιτάξουν τον ήλιο κατάματα και να ονειρευτούν το αύριο,το ολότελα δικό τους αύριο.
Για αυτούς λοιπόν τους ανθρώπους που υπερασπίστηκαν μέχρι τελευταίας ρανίδας του αίματος τους την πανανθρώπινη ιδέα της ελευθερίας και του Κομμουνισμού,της κοινωνικής επανάστασης δεν χωράνε δάκρυα.
Μονάχα μια παντοτινή υπενθύμιση και πάντα ενάντια στην κάθε είδους συστημική αποβλάκωση,πως το δίκαιο δεν χαρίζεται,μονάχα κατακτιέται. Με αγώνες, θυσίες, ζωή και θάνατο μαζί. Χθες,τώρα και για πάντα…
Έτσι και σήμερα καμία γελοία κυβέρνηση που δρα μόνο κατ’όνομα δημοκρατικά δεν μπορεί να δικαιώσει τον προσωπικό και συλλογικό αγώνα των πολιτών ενάντια στα ντόπια και ξένα λαμόγια. Σε «εταίρους» και συνεταίρους…
Μονάχα μια καινούρια έφοδος στον ουρανό,να γυρίσει ξανά ο τροχός της Ιστορίας…
La Commune ou la Mort!
ΑΝΩΝΥΜΟς & ΜΑΥΡΗ ΛΙΣΤΑ