Πάλι θα σαρκάζει ο Μουλόπουλος για ιδιοτελείς θωπείες προς την εξουσία, αλλά θα το πούμε κι ας το πιούμε: Η χθεσινή συνάντηση του Τσίπρα με τις καθαρίστριες, οι φωτογραφίες στην κεντρική είσοδο του Μαξίμου, το γεγονός ότι βγήκε στο προαύλιο να τις υποδεχτεί, ο τρόπος που τις κοίταζε και τον κοίταζαν, τα λόγια που τους είπε και του είπαν, ήρθαν να θυμίσουν σε όλους ποιοι και γιατί είναι στην κυβέρνηση. Με ποιους θέλουν να πάνε και ποιους ν'αφήσουν εκείνοι που κυβερνούν σήμερα τη χώρα.
Επικοινωνία, θα πεις. Εντάξει. Μπορεί κανείς να πιστεύει στη γνησιότητα των αισθημάτων του καθενός ή όχι. Αλλά θα συμφωνήσετε ότι και η επικοινωνία δεν είναι ουδέτερη. Διαλέγει κανείς αυτό που θέλει να δείξει προς τα έξω, αυτό που πιστεύει ότι τον εκφράζει και τον αντιπροσωπεύει. Άλλο να φωτογραφίζεσαι με μια μεγάλη και φιλάνθρωπη κυρία, άλλο με τις καθαρίστριες. Άλλο να υποκλίνεσαι μπροστά στο λευκό κολάρο του τάδε τραπεζίτη κι άλλο μπροστά στα κόκκινα γάντια μιας βασανισμένης γυναίκας.
Οι καθαρίστριες αντιπροσωπεύουν κάτι πολύ σημαντικό για πολλούς. Και για τη σημερινή κυβέρνηση. Γιατί ανήκουν στη μεγάλη στρατιά εκείνων που με τον ιδρώτα του προσώπου τους βγάζουν το ψωμί τους. Στην κοινωνική πλειοψηφία που καταδικάστηκε χωρίς να ρωτηθεί να πληρώσει την αγριότητα των Μνημονίων. Αλλά και γιατί ποτέ δεν παραδέχτηκαν την ήττα. Πάλεψαν με πείσμα να πάρουν πίσω τις δουλειές τους. Είχαν τη δική τους συμβολή στη νίκη της 25ης Ιανουαρίου. Έγιναν σύμβολο αντίστασης. Και τελικώς νίκησαν.
Ας είναι καλά η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ, που τήρησαν την υπόσχεσή τους, θα πείτε. Υπάρχει όμως και η αντίθετη ανάγνωση: Ας είναι καλά οι καθαρίστριες, που τήρησαν τη δική τους υπόσχεση. Όλοι εκείνοι που πίστεψαν στην αλλαγή κι έδωσαν μάχη γι'αυτή. Οι άνδρες και οι γυναίκες που κατάλαβαν ότι τίποτε δεν χαρίζεται χωρίς αγώνα, επιμονή, πολιτική ανατροπή. Και βάζουν έτσι δύσκολα και στη σημερινή κυβέρνηση: Να θυμάται πάντα ποιοι τη στηρίζουν και ποιους οφείλει με κάθε κόστος να στηρίζει.
Κι αυτό μας φέρνει από τα κόκκινα γάντια στις κόκκινες γραμμές. Πίσω από τις οποίες υπάρχουν εκατομμύρια χτυπημένοι από τα Μνημόνια άνθρωποι, που κανείς δεν έχει δικαίωμα να ξεχνάει...