Επί τέσσερις μήνες δίνεται μια σκληρή μάχη, η οποία φτάνει στο τέλος της. Στην Αθήνα, στις Βρυξέλλες, στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, στις συναντήσεις του πρωθυπουργού. Οι στρατηγικοί στόχοι παραμένουν. Οι τακτικοί στόχοι, ο οδικός χάρτης δηλαδή για την επίτευξή τους, μεταβάλλονται αναλόγως των συνθηκών. Η σταθερή επιδίωξη της κυβέρνησης είναι η αποφυγή της ρήξης με την επίτευξη μιας προωθητικής συμφωνίας. Με την επίτευξη συμφωνίας με αυτά τα χαρακτηριστικά ανοίγει ο δρόμος για να τεθεί η οικονομία σε μια σταθερή ανοδική τροχιά.
Ήδη όμως η οικονομία βρίσκεται σε πολύ καλύτερη κατάσταση από τις καταστροφολογικές αφηγήσεις στους περισσότερους τομείς. Καθήκον μιας κυβέρνησης της Αριστεράς όμως είναι να ανακουφιστεί πρωτίστως ο κόσμος της δουλειάς και όχι μια οικονομία για τους λίγους.
Στην τελική ευθεία παρά την εμμονή των δανειστών να αποσπάσουν παραχωρήσεις με υψηλό οικονομικό και συμβολικό τίμημα, η ελληνική πλευρά αντιπαρατάσσει λύσεις που επιτρέπουν τη γεφύρωση των διαφορών χωρίς να ακυρώνεται η λαϊκή εντολή. Χρειάζεται ένας οδικός χάρτης.
Η Αθήνα, με βάση τα σημερινά δεδομένα, εκτιμά ότι η διαφορά με τις εκτιμήσεις και τις προτάσεις των δανειστών δεν είναι τέτοια που να δικαιολογεί το ρίσκο να μπει η χώρα, αλλά και ολόκληρη η Ευρώπη, σε περιπέτειες. Σε αυτό όμως πρέπει να συμφωνήσει και η άλλη πλευρά.