Για πέντε μνημονιακά χρόνια, η ηττοπάθεια και το αίσθημα συνενοχής ήσαν τα φάρμακα καταστολής που πότιζαν τον λαό οι κυβερνήσεις Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά-Βενιζέλου.
Με ένα και μόνο σκοπό:
Την υποταγή της χώρας στις θελήσεις μιας νεοφιλελεύθερης ευρωελίτ που επιθυμούσε (και είχε σχεδόν καταφέρει) να μετατρέψει την Ελλάδα σε μια αποικία χρέους και τον λαό της σε δουλοπάροικους των ξένων και των ντόπιων συμφερόντων που λυμαίνονται τη χώρα μας εδώ και τουλάχιστον επτά δεκαετίες.
Το πρώτο αυτό γενναίο βήμα που έκανε ο ελληνικός λαός στις 25 Γενάρη, δεν θα μπορούσε να ήταν το μόνο που θα αρκούσε για την απελευθέρωση της χώρας.
Θα χρειαζόντουσαν σίγουρα πολλά ακόμα… Αυτό ήταν δεδομένο.
Οι δανειστές -με την συνενοχή των ντόπιων δωσίλογων- πρόλαβαν μέσα σε αυτά τα πέντε μνημονιακά χρόνια να χτίσουν ένα πλέγμα νόμων και συνθηκών που δεσμεύουν ασφυκτικά τη χώρα μας για τα επόμενα 50 χρόνια.
Διέλυσαν τις εργασιακές σχέσεις, διέλυσαν τον παραγωγικό ιστό της χώρας, διέλυσαν την δημόσια διοίκηση, διέλυσαν την Δημοκρατία, ξεφτίλισαν την δικαιοσύνη, έστρεψαν τα σώματα ασφαλείας ενάντια στους εργαζόμενους, δίχασαν τον λαό, έσπειραν φτώχεια και ανεργία για να εφαρμόσουν το «δόγμα του σοκ» στην κοινωνία.
Απεμπόλησαν εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα, μαγείρεψαν το δημόσιο χρέος εξαπατώντας τους περισσότερους των ευρωπαίων εταίρων για να σώσουν τις γαλλικές και τις γερμανικές τράπεζες, αποδέχτηκαν την υποταγή στο «αγγλικό» αποικιακό δίκαιο, έβγαλαν στο σφυρί την περιουσία του ελληνικού λαού.
Με τον αέρα της ασυγκράτητης προέλασης, οι «ηγέτες» της Ευρώπης (μαριονέτες της ευρωελίτ) και με την ευχάριστη συνήθεια του ξεφτιλίσματος των κουίσλινγκ της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, νόμισαν πως θα πετύχαιναν τους στόχους τους ανεξάρτητα από την δημοκρατική επιλογή του ελληνικού λαού.
Λογάριασαν όμως για άλλη μια φορά, λάθος! Υποτίμησαν (απαράδεκτοι μαθήσεως…) το φρόνημα ενός λαού που με τρύπια παπούτσια πήρε τα βουνά για να χτυπηθεί με υπερδυνάμεις και που αργότερα -χωρίς ούτε σφεντόνα- ξεκίνησε να πολεμά ανίκητους μέχρι τότε στρατούς.
Δεν υπολόγισαν, πως ο μπαμπούλας της απειλής εξόδου από το ευρώ, θα τους γύρναγε μπούμερανγκ, καθότι καλώς ή κακώς ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΔΕΝ ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ και ούτε μπορεί να αλλάξει η Συνθήκη, ώστε να πραγματοποιήσουν τις απειλές τους. Τους αρέσει – δεν τους αρέσει, η Ελλάδα είναι ΙΣΟΤΙΜΟΣ ΣΥΝΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ του ευρώ και αν προβούν σε παράνομες πράξεις (όπως η νομισματική ασφυξία) η ελληνική κυβέρνηση θα απαντήσει με ανάλογα αντίμετρα που θα διασφαλίσουν την καθημερινότητα των πολιτών.
Στις 5 Ιούνη λοιπόν, θα γραφτεί άλλη μια χρυσή σελίδα στην ιστορία του αγωνιζόμενου ελληνικού λαού και θα ακουστεί σε όλη την Ευρώπη η ιαχή του εργατικού κινήματος, τo κάλεσμα για την μεγάλη αντεπίθεση και την ανατροπή.
Τα εκατομμύρια των ευρωπαίων πολιτών που όλους αυτούς τους μήνες με ογκώδη συλλαλητήρια εκφράζουν όχι μόνο την αλληλεγγύη τους στον ελληνικό λαό αλλά και την ελπίδα τους πως ο αγώνας μας αυτός θα συνεχιστεί μέχρι τέλους,
ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΠΟΡΕΙΑ,
ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ που πραγματικά αξίζει να ζούμε.
27.06.2015
Δημήτρης Βουζουναράς
Αγ.Θεόδωροι Κορινθίας
ΥΓ.
Στις 26 Γενάρη, άλλαξα τον τίτλο του blog μου, και τον έκανα: "Κάναμε το πρώτο βήμα, πάμε για το δεύτερο"...
Να 'το λοιπόν που έρχεται!
ΥΓ2
Ζούμε ιστορικές στιγμές.
Είμαι σίγουρος πως κάποτε στο μέλλον θα μας ρωτάνε: "Εσύ τι έκανες εκείνες τις ημέρες;"
Και εμείς θα πρέπει με περηφάνια να μπορούμε να λέμε: "Αγωνίστηκα με όλες μου τις δυνάμεις για τη νίκη του λαού μας".