Εκτός, από τα παιδαριώδη, νομικίστικα επιχειρήματα του τύπου “η κυβέρνηση υπέγραψε τα capital controls και όχι η ΕΚΤ”, τα οποία βρήκαν ανταπόκριση μόνο για λίγες ώρες στα μεσημερινιανάδικα της ενημέρωσης, το δεύτερο ανάχωμα ήταν η άποψη ότι η ΕΚΤ δεν οφείλει να διατηρεί την παροχή ρευστότητας στην Ελλάδα.
Δυστυχώς για άλλη μια φορά οι οπαδοί του ΝΑΙ σε όλα διαψεύστηκαν πρώτα και κύρια από τα πλέον συντηρητικά και νεοφιλελεύθερα έντυπα και αναλυτές της Ευρώπης και της Αμερικής.
Όπως αποδεικνύει το περιοδικό Forbes, και το Bloomberg η ΕΚΤ επέτρεψε στη Βουλγαρία, η οποία δεν είναι μέλος της ευρωζώνης, να δανειστεί με τα επιτόκια που προβλέπονται για όλες τις χώρες μέλη της νομισματικής ένωσης, τα οποία όμως δεν ισχύουν για την Ελλάδα που είναι μέλος.
“Είναι δύσκολο να καταλάβουμε τι πλεονεκτήματα προσφέρει πλέον στην Ελλάδα η συμμετοχή της στην Ευρωζώνη” σχολιάζει η γνωστή δημοσιογράφος Frances Coppola επισημαίνοντας ότι η ΕΕ αντιμετωπίζει πλέον τη χώρα μας με χειρότερους όρους από όσες χώρες χρησιμοποιούν το ευρώ χωρίς να είναι μέλη της ευρωζώνης.
Η ίδια επισημαίνει ότι θα θεωρούνταν αδιανόητο για την κεντρική τράπεζα της Μεγάλης Βρετανίας να διακόψει τη ρευστότητα στις τράπεζες της Σκωτίας. Αντιθέτως η ΕΚΤ το κάνει και μάλιστα όχι για οικονομικούς λόγους αλλά για πολιτικούς. Η ευρωζώνη καταλήγει η Coppola είναι πλέον μια τραπεζική δικτατορία που ελέγχεται από τραπεζίτες.
Στο ίδιο μήκος κύματος και η Washington Post επισημαίνει με ειλικρινή έκπληξη ότι “η ΕΚΤ κάνει ότι μπορεί για να σώσει το ευρώ σε όλες τις χώρες εκτός από την Ελλάδα” και εξηγεί πως όχι μόνο μπορούσε να αποτρέψει τον τραπεζικό πανικό αλλά αποφάσισε να τον ενισχύσει με μοναδικό στόχο να μην επιτρέψει στην Ελλάδα να επιτύχει οποιαδήποτε συμφωνία.
“Δεν είναι η Ελλάδα αλλά η ΕΚΤ που επιχειρεί να κάψει τις γέφυρες της συνεννόησης” επισημαίνει και το zerohedge, που γνωρίζει όσο λίγοι τις βουλές των αγορών και των κεντρικών τραπεζών.
Αν λοιπόν η ΕΚΤ συνεχίσει την ίδια πορεία, προκειμένου να επηρεάσει τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, οδηγεί αναπόδραστα στην έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη ή στην έκδοση ενός παράλληλου νομίσματος (αξίζει να διαβάσετε ολόκληρη την ανάλυσητης Coppola που εξηγεί το σχετικό μηχανισμό).
Το επιχείρημα των οπαδών του ΝΑΙ, λοιπόν, καταρρέει ολοκληρωτικά. Η ΕΚΤ και το Βερολίνο δεν αντιμετωπίζουν πλέον την Ελλάδα μέλος της ευρωζώνης ενώ αντίθετα η κυβέρνηση μάχεται για να παραμείνει μέλος σε ένα κλαμπ τραπεζιτών που της προσφέρει μόνο προβλήματα και κανένα πλεονέκτημα. Οι οπαδοί του ΝΑΙ θυμίζουν τους ναζιστές της Χ.Α που ήθελαν να ενταχθούν σε σε δίκτυα Ευρωπαίων φασιστών αλλά δεν γίνονταν δεκτοί γιατί ήταν μαυριδεροί.
Όλοι αυτοί όμως μας αφήνουν ολοκληρωτικά αδιάφορους. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι η ελληνική κυβέρνηση να καταλάβει ότι για πρώτη φορά έχει τη δυνατότητα να εξηγήσει στον ελληνικό λαό τι σημαίνει έξοδος από το ευρώ και ποιοι είναι οι κίνδυνοι αλλά και οι τεράστιες προοπτικές που ανοίγονται μπροστά μας. Όχι φυσικά γιατί η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα αποτελεί από μόνη της φιλολαϊκή κίνηση αλλά γιατί η παραμονή στην ευρωζώνη υπόσχεται μόνο συνεχείς εκβιασμούς χωρίς ανταλλάγματα. Μόνο έτσι μπορεί να μετουσιώσει την αξιοπρέπεια του δημοψηφίσματος σε πραγματική ελπίδα για το μέλλον και να μην καταρρεύσει από τη δύναμη της λαϊκής ισχύος που η ίδια απελευθέρωσε σαν το τζίνι από το μπουκάλι.
*Πηγή: info-war.gr