28/6: Η Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για το Δημοψήφισμα καλεί μέλη και φίλους «Να ακυρώσουν αυτό το δίλημμα, ψηφίζοντας στην κάλπη την πρόταση του ΚΚΕ». Κυκλοφορεί ξεχωριστό (άκυρο) ψηφοδέλτιο με τα 2 ΟΧΙ .
4/7 (μια μέρα πριν το Δημοψήφισμα): Ο Γ.Γ. δηλώνει στο Περιστέρι ότι το ΚΚΕ καλεί το λαό «Να ρίξει στην κάλπη την πρόταση του ΚΚΕ, να εκφραστεί είτε με άκυρο, είτε με λευκό, είτε με οποιοδήποτε άλλο τρόπο ».
Είναι μια προσπάθεια της ηγεσίας να «κρύψει» την αποτυχία της γραμμήςγια το «άκυρο με τα 2 ΟΧΙ»; Το εκλογικό αποτέλεσμα φαίνεται να επιβεβαιώνει αυτό το σενάριο.5/7: Το δημοψήφισμα μετατρέπεται σε ιστορικό μικρόχρονο , που συμπυκνώνει όλες τις αλλαγές-σε όλα τα επίπεδα- που συντελέστηκαν στη κοινωνία τα τελευταία 5 χρόνια.
Όμως το ΚΚΕ φαίνεται να απουσιάζει από αυτή τη συμπύκνωση. Η γραμμή του για άκυρο, (και στη συνέχεια και για λευκό, αποχή) φαίνεται να έχει ελάχιστη ανταπόκριση, κυρίως εντοπισμένη στα μέλη του και ένα στενό πυρήνα οπαδών.
Μπορεί να υπολογιστεί το ποσοστό που συγκέντρωσε η πρόταση του ΚΚΕ; Πολύ δύσκολα. Το Γενάρη του 2015, άκυρα και λευκά είχαν άθροισμα 2,36%. Στο δημοψήφισμα 5.8%. Αυτή η διαφορά είναι απλά ενδεικτική όμως. Όχι μόνο γιατί υπήρχαν και άλλα κόμματα που καλούσαν σε άκυρο, αποχή, λευκό (όπως η Ένωση Κεντρώων) αλλά και λόγω της συγκεχυμένης κατάστασης με το σταυρό.
Η αποχή κατέγραψε 37,50% από 36,38% που ήταν στις εκλογές του Γενάρη, μία πάρα πολύ μικρή αύξηση (εάν συνυπολογίσουμε και πόσους δε μετακινήθηκαν για οικονομικούς λόγους.
Η εικόνα μέσα από τα εκλογικά τμήματα είναι χειρότερη. Τα άκυρα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ λαμβάνουν, πολλές φορές, ποσοστά πολύ μικρά, ακόμη και το 10% των ψήφων του κόμματος στις εκλογές του Γενάρη, στα αντίστοιχα εκλογικά τμήματα.
Επομένως, στη πιο αισιόδοξη εκδοχή, την γραμμή της ηγεσίας την εφάρμοσε ένα 2% και στην πιο απαισιόδοξη λιγότερο και από το 1%!
Δεν θα περίμενε βέβαια κανείς μια άμεση αυτοκριτική τοποθέτηση. Το ΚΚΕ είναι ένας οργανισμός που αντιδρά με χρονοκαθυστέρηση, ακόμα και σε πολύ κρίσιμα συμβάντα. Μάλιστα, αντί για αυτοκριτική, την επομένη του δημοψηφίσματος το 902gr δημοσιεύει ένα πίνακα όπου, ανάμεσα στα άλλα, αθροίζει άκυρο, λευκό και αποχή(!), (όπου βέβαια το άθροισμα ξεπερνάει το 40%), ενώ σε δεύτερο άρθρο καταγγέλλει τον ΣΥΡΙΖΑ, σε (αλλά και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ Αιγάλεω) για ωμό αντικομμουνισμό, φτάνοντας στο σημείο να αναπαραγάγει την ανακοίνωση της ΝΕ Μεσσηνίας όπου αναφέρει ότι «ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ αποφυλακίζει τους φασίστες της ΧΑ, την ίδια στιγμή απειλεί τα στελέχη και μέλη του ΚΚΕ. Αποδεικνύουν τι φοβούνται, ποιος τους ενοχλεί».
Η καταγγελία για «ωμό αντικομουνισμό» προφανώς και αναφέρεται στις εντάσεις που δημιουργήθηκαν στα εκλογικά τμήματα όπου δε τηρήθηκε διάταξη που απαγορεύει τη διακίνηση προεκλογικού υλικού έξω από τα εκλογικά τμήματα –πόσο μάλλον εντός ή πόσο μάλλον όταν η παρέμβαση ξεπερνούσε τα όρια της διακίνησης.
Όμως η επίθεση δεν είναι πάνα η καλύτερη άμυνα. Η ηγεσία του ΚΚΕ θα πρέπει με επάρκεια να απαντήσει στα ερωτήματα που θα θέτει και η πραγματικότητα και η κομματική βάση.
Η στάση στο δημοψήφισμα είναι πραγματικά ακατανόητη.
Ακόμη και για το «νέο» ΚΚΕ, όπου η τακτική συγχέεται με τη στρατηγική και το ιδεολογικό με το πολιτικό, όπου ακόμη και η ιστορία του «παλαιού» ΚΚΕ τίθεται σε ανοικτή αμφισβήτηση (ΕΑΜ), η στάση του άκυρου είναι μη ερμηνεύσιμη.
Πως θα εξηγήσει την απόλυτα ταξική φύση του (δήμος Εκάλης :84,62%,Φιλοθέης -Ψυχικού 71,61% ΝΑΙ, δήμος Κερατσινίου- Δραπετσώνας :72,84% Περάματος: 76,64%, Ρέντη: 73,08%,Νίκαιας: 72,52%, ΟΧΙ), όταν βασικό επιχείρημα ήταν ότι και το ναι και το όχι εκφράζουν δύο διαφορετικά τμήματα της αστικής τάξης, δύο διαφορετικά λόμπυ και μείγματα πολιτικής ;
Πως θα απαντήσει στα μέλη του, που θα αναρωτηθούν για ένα άλλο βασικό επιχείρημα (επιπέδου αμφιθεάτρου πρωτοετών), το ότι οι κομμουνιστές δεν μπορούν να ψηφίζουν μαζί με τη ΧΑ, και θα υπενθυμίζουν ότι σε αρκετές περιπτώσεις το ΚΚΕ(όπως και άλλα κόμματα) ψήφιζαν «κατά» μαζί με τη ΧΑ στη βουλή( Μνημόνια, κα);
Αλλά εκεί που θα δυσκολευθεί περισσότερο να απαντήσει είναι γιατί ,τελικά , επιλέχθηκε μια γραμμή που δεν πήρε υπόψιν της τον αντικειμενικό συσχετισμό μέσα στη κοινωνία (και η συνείδηση των λαϊκών στρωμάτων εδώ υπάγεται) και αντίθετα επιλέχθηκε μια στάση που και οδηγεί σε απομόνωση και, αντικειμενικά, ευνοεί την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.
Γιατί η γραμμή του άκυρου, αντικειμενικά, αυτό πέτυχε.
Εάν έβγαινε το ΝΑΙ, έδινε στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ το δικαίωμα να καταγγείλει το ΚΚΕ για μειοδοσία, νέα Βάρκιζα κλπ και το διαζύγιο από το λαϊκό αίσθημα θα ήταν ακόμη πιο ισχυρό από τη περίοδο «Τζανετάκη».
Εάν έβγαινε το ΟΧΙ, όπως και έγινε, θα έδινε το δικαίωμα στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να ισχυριστεί ότι το άθροισμα του ΟΧΙ δεν συμπεριλαμβάνει και δυνάμεις που στέκονται αρνητικά απέναντι στην ΕΕ , καθώς όσοι έχουν τέτοια αντίληψη εκφράστηκαν μέσω του ψηφοδελτίου του ΚΚΕ, με τη «καθαρή» θέση.
Και στη μία και στην άλλη περίπτωση, η επιλογή της ηγετικής ομάδας του ΚΚΕ ήταν η πιο φιλική προς την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι αστικές δυνάμεις, από την επόμενη κιόλας στιγμή από την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, επιδιώκουν νααπονευρώσουν το δημοψήφισμα από τα υπαρκτά –έστω και με αντιφάσεις- ριζοσπαστικά του στοιχεία, αφαιρούν το αντι-ΕΕ περιεχόμενό του δημοψηφίσματος, το οποίο οι ίδιοι είχαν θέσει (ψηφίζουμε για εντός ή εκτός).
Κι εδώ βρίσκεται το πιο αρνητικό σημείο της στάσης του ΚΚΕ. Με την επιλογή του θα απέχει ουσιαστικά από όλη την επόμενη κρίσιμη μάχη, τη μάχη –στη κοινωνία και σε κάθε έκφρασή της-της «ερμηνείας» της λαϊκής εντολής.