Ας εξετάσουμε προσεκτικά το πεδίο που διαμορφώθηκε τις τελευταίες ημέρες. Η κυβέρνηση, στριμωγμένη στον τοίχο των διαπραγματεύσεων έλαβε ένα τελεσίγραφο, στο οποίο εκλήθη να απαντήσει εντός 48 ωρών. Υπό «κανονικές συνθήκες» για το ευρωπαϊκό κατεστημένο, με μια ελληνική κυβέρνηση δηλαδή πρόθυμη να υποταχθεί άνευ όρων στους εκβιασμούς της νεοφιλελεύθερης γραφειοκρατίας, το τελεσίγραφο θα γινόταν αποδεκτό, μετά από ώρες δράματος και ανεπαίσθητες υποχωρήσεις από τους θεσμούς και τους εταίρους.
Ο Αλέξης Τσίπρας όμως αντ'αυτού «τίναξε» το παιχνίδι στον αέρα. Η προσφυγή στην κάλπη του δημοψηφίσματος αντέστρεψε ουσιαστικά τον εκβιασμό που δεχόταν: Είναι η ευρωπαϊκή ηγεσία έτοιμη να αντιπαρατεθεί με την απόφαση ενός λαού; Αρκετοί φοβούνταν στην Ελλάδα την κατάφαση στο ερώτημα, λιγότεροι ανέμεναν αυτή την εξέλιξη. Λίγα λεπτά μετά την ανακοίνωση της διενέργειας δημοψηφίσματος, «ευρωπαϊκοί κύκλοι» έλεγαν ότι το δημοψήφισμα είναι άκυρο γιατί απλά, απέσυραν την πρόταση...
Ο ευρωπαϊκός κυνισμός έφτασε στο απόγειό του τις επόμενες ημέρες. Ουδείς μπορεί να ξεχάσει την ενορχηστρωμένη έκκληση των κεντρικών Ευρωπαίων παικτών να «πέσει» η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα. Ωστόσο επειδή οι απειλές και τα καταστροφολογικά σενάρια δεν ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματικά τα προηγούμενα χρόνια, επιστρατεύθηκε η ευθεία επίθεση στην ελληνική οικονομία. Η κίνηση των υπουργών του Γιούρογκρουπ και ακολούθως της ΕΚΤ να μην δώσει «αέρα» στην Ελλάδα ούτε για λίγες ημέρες οδήγησαν σε capital controls.
Παρόλα αυτά ο ελληνικός λαός άντεξε και ψήφισε κατά 61% «όχι», δηλαδή την εισήγηση του πρωθυπουργού. Αυτή η εξέλιξη ήταν συγκλονιστική για την ευρωπαϊκή γραφειοκρατία. Υπήρχαν για αυτήν από εκεί και πέρα δυο δρόμοι: Είτε θα συνθηκολογούσε με την Αθήνα, είτε θα επέτειναν την ασφυξία. Και φυσικά, βαπτισμένοι στην ιδεολογική εμμονή που διακατέχει τους κυρίαρχους νεοφιλελεύθερους κύκλους, επέλεξαν το δεύτερο. Και πάλι λίγοι πίστευαν πίσω στην Ελλάδα ότι ο κυνισμός μπορεί να ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.
Οι τράπεζες παρέμειναν κλειστές και οι επιλογές λιγόστεψαν. Η κυβέρνηση είχε πλέον μπροστά της την συνθηκολόγηση ή την καταστροφή. Πληροφορίες αναφέρουν ότι οι σχετικές μελέτες για έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη συντάχθηκαν από οικονομολόγους και στελέχη κοντά στην «Αριστερή Πλατφόρμα» και παραδόθηκαν στον πρωθυπουργό. Μεταξύ άλλων προέβλεπαν κατάρρευση του ΑΕΠ κατά 15%, όταν μέσα σε πέντε χρόνια το ελληνικό ΑΕΠ μειώθηκε κατά 25%. Ήταν προφανώς η χείριστη επιλογή.
Ο πρωθυπουργός και οι κορυφαίοι του οικονομικού επιτελείου ακολούθησαν εκείνοι την επιλογή της συνθηκολόγησης. Επιλογή στην οποία δεν οδήγησε κάποια διάθεση υποχώρησης, αλλά ήταν αποτέλεσμα μιας παγίδευσης. Παγιδεύτηκε ο πρωθυπουργός σε μια ιδέα που φέρει τους «εταίρους» ικανούς να χαράξουν μια πορεία διαφορετική από αυτήν, αλλά και στην εντύπωση ότι διάφοροι παράγοντες μικρομεσαίου πολιτικού εκτοπίσματος, όπως ο Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ, θα μεταφράσουν την «συμπάθεια» προς τον ελληνικό σε συμπαράσταση στην ελληνική κυβέρνηση.
Το Γιούρογκρουπ της 11ης Ιουλίου πραγματοποιείται με την ελληνική κυβέρνηση σε τροχιά συνθηκολόγησης σε ένα πρόγραμμα που ικανοποιεί όλους τους διαπραγματευόμενους. Γαλλία και λοιπές «ήπιες» δυνάμεις έχουν συμβάλει για να υπάρξει μια κατάληξη σε αυτό το θέατρο του παραλόγου. Κι όμως η γερμανική ηγεσία απαιτεί κι άλλα μέτρα, συνεπαρμένη από την πολιτική της αλαζονεία.
Και εδώ είναι που εισέρχεται ακόμα μια φορά ο πολιτικός θίασος, που αποτελείται από ανώνυμους «ευρωπαίους αξιωματούχους», προπαγανδιστικά μέσα ενημέρωσης και «ειδικούς»- σεναριολόγους κάθε είδους. Η πολιτική επικοινωνία δεν εξαντλείται σε αφίσες και δηλώσεις, αλλά πλέον υπεισέρχεται σε κάθε πληροφορία, σε κάθε ρεπορτάζ, σε κάθε «διαρροή». Οι πολιτικές πιέσεις ασκούνται μέσω στοχευμένων δημοσιευμάτων, όπως αυτού της FAZ, περί σεναρίου Grexit για πέντε χρόνια...
Το βέβαιο είναι ότι η πολιτική ηγεσία της Γερμανίας είναι μεν διχασμένη για την διαχείριση της ευρωζώνης, χρησιμοποιεί δε με απίστευτη μαεστρία την κατευθυνόμενη επικοινωνιακή καταιγίδα. Οι «διαρροές» περί νέων απαιτήσεων για επιπρόσθετα επώδυνα μέτρα επ'απειλή ενός "Grexit"απλώς ασκούν πίεση στην ελληνική πλευρά. Τα περισσότερα δε σενάρια απλώς αποσκοπούν στο να κορεστεί το γερμανικό κοινό. Που βλέποντας στην αρένα μια κυβέρνηση να κατασπαράσσεται, εκείνη ζητά κι άλλο αίμα.
Μέχρι τώρα βλέπαμε το έργο «Ρίξτε τον Τσίπρα». Το επόμενο θέαμα θα τιτλοφορείται «Ξεφτιλίστε τον Τσίπρα».
Νίκος Σβέρκος
http://www.efsyn.gr/