Του Γιώργου Δελαστίκ
Στο ύψος των πραγματικά ιστορικών περιστάσεων στάθηκε ο ελληνικός λαός. Υπερήφανος και αγέρωχος είπε το «Οχι» σε ποσοστό 61,3%! Με τις τράπεζες κλειστές - γεγονός πρωτοφανές για δημοψήφισμα. Με όλους τους ηγέτες της Ευρωζώνης να λυσσομανούν εναντίον της πατρίδας μας. Με όλους τους τηλεοπτικούς σταθμούς να μαίνονται υπέρ του «Ναι». Οι Ελληνες όμως δεν λύγισαν. Αντιστάθηκαν, μένοντας πιστοί στην ιστορία τους.
Υπέκυψε η κυβέρνηση, δυστυχώς. «Εσπασε» και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Ζήτησαν από τον λαό να τους δώσει το «Οχι». Ο λαός τους το έδωσε απλόχερα. Αυτοί της κυβέρνησης πήραν τη νίκη του «Οχι» και τη διαχειρίστηκαν σαν να νίκησε το... «Ναι»! Μετέτρεψαν το «Οχι» του ελληνικού λαού σε «Ναι» της κυβέρνησης σε όλες τις απαιτήσεις και τους όρους των Γερμανών και των άλλων δανειστών! Σε ένα «Ναι» σε όλα άνευ όρων, επιπροσθέτως. Τι να πει κανείς...
Ο λαός απέρριψε τις απαιτήσεις των δανειστών. Η κυβέρνηση, αντιθέτως, όχι μόνο αποδέχθηκε τους όρους των Γερμανών και των υπολοίπων, αλλά εξαναγκάστηκε από το Βερολίνο να υποβάλει τις απαιτήσεις των δανειστών ως δήθεν... δικά της αιτήματα! Εφτασε στο λυπηρό σημείο να ικετεύει δηλαδή τους Γερμανούς να... αποδεχτούν τους γερμανικούς όρους!
Κούφια αντηχούν τα λόγια που έλεγε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας όχι προεκλογικά, αλλά κατά την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησής του στη Βουλή, στις 8 Φλεβάρη. «Η αμετάκλητη απόφαση της κυβέρνησής μας είναι να τιμήσει και να εφαρμόσει στο σύνολό τους τις προεκλογικές προγραμματικές δεσμεύσεις» είχε πει. «Είμαι βέβαιος ότι η κυβέρνησή μας ... θα μείνει στη συλλογική μνήμη ως η κυβέρνηση που τήρησε τον λόγο της» είχε προσθέσει. Είχε πει πολλά, πάρα πολλά ακόμη ο πρωθυπουργός. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς...
Οχι στα Μνημόνια, είχε διακηρύξει. «Η νέα κυβέρνηση δεν δικαιούται να ζητήσει παράταση του Μνημονίου, γιατί δεν δικαιούται να ζητήσει παράταση του λάθους και της καταστροφής» είπε ο Αλέξης Τσίπρας κατά την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων. Δεν πέρασαν δύο εβδομάδες και είχε ήδη συμφωνήσει στις 20 Φλεβάρη για τετράμηνη... παράταση του Μνημονίου! Τώρα, ανενδοίαστος, ο ίδιος ο πρωθυπουργός ζητάει από τους Γερμανούς νέο... τριετές Μνημόνιο! Πρώτο Μνημόνιο το 2010 με πρωθυπουργό τον Γιώργο Παπανδρέου. Δεύτερο Μνημόνιο το 2012 με πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά. Αίτημα τρίτου Μνημονίου με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα, αν τελικά το υπογράψουν οι δανειστές, γιατί ο Τσίπρας είναι προθυμότατος!
Εμπόδιο υπάρχει σε αυτή την πτώση προς την άβυσσο της Αριστεράς που θα σημάνει η υπογραφή από τον Αλέξη Τσίπρα μιας συμφωνίας εξοντωτικής λιτότητας; Το πέρασμα της συμφωνίας από τη Βουλή είναι βέβαιο ότι θα προσλάβει πανηγυρικό χαρακτήρα. Θα βρουν άραγε το κουράγιο να αντισταθούν καμιά δεκαριά αριστεροί βουλευτές για να σώσουν τουλάχιστον την τιμή της Αριστεράς; Αυτοί, οι βουλευτές, είναι οι μόνοι που θα δείξουν αν διαθέτουν αυτό το ψυχικό σθένος, όταν η συμφωνία θα έρθει προς επικύρωση στη Βουλή.
Κρίσιμες ώρες. Για τη χώρα, από τη στιγμή που η κυβέρνηση «έσπασε» οι εξελίξεις είναι αναπότρεπτα προς τη φτώχεια και τη μιζέρια. Για την Αριστερά, οι ώρες είναι ακόμη πιο κρίσιμες. Αν δεν βρεθούν μια χούφτα αριστεροί βουλευτές να πουν ένα μεγάλο «Οχι», όχι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ολόκληρη η Αριστερά θα απειληθεί με μια ισοπεδωτική πολιτική πανωλεθρία. Οψόμεθα.
Στο ύψος των πραγματικά ιστορικών περιστάσεων στάθηκε ο ελληνικός λαός. Υπερήφανος και αγέρωχος είπε το «Οχι» σε ποσοστό 61,3%! Με τις τράπεζες κλειστές - γεγονός πρωτοφανές για δημοψήφισμα. Με όλους τους ηγέτες της Ευρωζώνης να λυσσομανούν εναντίον της πατρίδας μας. Με όλους τους τηλεοπτικούς σταθμούς να μαίνονται υπέρ του «Ναι». Οι Ελληνες όμως δεν λύγισαν. Αντιστάθηκαν, μένοντας πιστοί στην ιστορία τους.
Υπέκυψε η κυβέρνηση, δυστυχώς. «Εσπασε» και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Ζήτησαν από τον λαό να τους δώσει το «Οχι». Ο λαός τους το έδωσε απλόχερα. Αυτοί της κυβέρνησης πήραν τη νίκη του «Οχι» και τη διαχειρίστηκαν σαν να νίκησε το... «Ναι»! Μετέτρεψαν το «Οχι» του ελληνικού λαού σε «Ναι» της κυβέρνησης σε όλες τις απαιτήσεις και τους όρους των Γερμανών και των άλλων δανειστών! Σε ένα «Ναι» σε όλα άνευ όρων, επιπροσθέτως. Τι να πει κανείς...
Ο λαός απέρριψε τις απαιτήσεις των δανειστών. Η κυβέρνηση, αντιθέτως, όχι μόνο αποδέχθηκε τους όρους των Γερμανών και των υπολοίπων, αλλά εξαναγκάστηκε από το Βερολίνο να υποβάλει τις απαιτήσεις των δανειστών ως δήθεν... δικά της αιτήματα! Εφτασε στο λυπηρό σημείο να ικετεύει δηλαδή τους Γερμανούς να... αποδεχτούν τους γερμανικούς όρους!
Κούφια αντηχούν τα λόγια που έλεγε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας όχι προεκλογικά, αλλά κατά την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησής του στη Βουλή, στις 8 Φλεβάρη. «Η αμετάκλητη απόφαση της κυβέρνησής μας είναι να τιμήσει και να εφαρμόσει στο σύνολό τους τις προεκλογικές προγραμματικές δεσμεύσεις» είχε πει. «Είμαι βέβαιος ότι η κυβέρνησή μας ... θα μείνει στη συλλογική μνήμη ως η κυβέρνηση που τήρησε τον λόγο της» είχε προσθέσει. Είχε πει πολλά, πάρα πολλά ακόμη ο πρωθυπουργός. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς...
Οχι στα Μνημόνια, είχε διακηρύξει. «Η νέα κυβέρνηση δεν δικαιούται να ζητήσει παράταση του Μνημονίου, γιατί δεν δικαιούται να ζητήσει παράταση του λάθους και της καταστροφής» είπε ο Αλέξης Τσίπρας κατά την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων. Δεν πέρασαν δύο εβδομάδες και είχε ήδη συμφωνήσει στις 20 Φλεβάρη για τετράμηνη... παράταση του Μνημονίου! Τώρα, ανενδοίαστος, ο ίδιος ο πρωθυπουργός ζητάει από τους Γερμανούς νέο... τριετές Μνημόνιο! Πρώτο Μνημόνιο το 2010 με πρωθυπουργό τον Γιώργο Παπανδρέου. Δεύτερο Μνημόνιο το 2012 με πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά. Αίτημα τρίτου Μνημονίου με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα, αν τελικά το υπογράψουν οι δανειστές, γιατί ο Τσίπρας είναι προθυμότατος!
Εμπόδιο υπάρχει σε αυτή την πτώση προς την άβυσσο της Αριστεράς που θα σημάνει η υπογραφή από τον Αλέξη Τσίπρα μιας συμφωνίας εξοντωτικής λιτότητας; Το πέρασμα της συμφωνίας από τη Βουλή είναι βέβαιο ότι θα προσλάβει πανηγυρικό χαρακτήρα. Θα βρουν άραγε το κουράγιο να αντισταθούν καμιά δεκαριά αριστεροί βουλευτές για να σώσουν τουλάχιστον την τιμή της Αριστεράς; Αυτοί, οι βουλευτές, είναι οι μόνοι που θα δείξουν αν διαθέτουν αυτό το ψυχικό σθένος, όταν η συμφωνία θα έρθει προς επικύρωση στη Βουλή.
Κρίσιμες ώρες. Για τη χώρα, από τη στιγμή που η κυβέρνηση «έσπασε» οι εξελίξεις είναι αναπότρεπτα προς τη φτώχεια και τη μιζέρια. Για την Αριστερά, οι ώρες είναι ακόμη πιο κρίσιμες. Αν δεν βρεθούν μια χούφτα αριστεροί βουλευτές να πουν ένα μεγάλο «Οχι», όχι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ολόκληρη η Αριστερά θα απειληθεί με μια ισοπεδωτική πολιτική πανωλεθρία. Οψόμεθα.