Το μεγάλο σφάλμα τού Αλέξη Τσίπρα δεν είναι η υπογραφή τού τρίτου μνημονίου (όχι ότι δεν είναι λάθος βεβαίως), αλλά το ότι δεν φρόντισε από την πρώτη ημέρα που έγινε αξιωματική αντιπολίτευση (ούτε καν κυβέρνηση) να αρχίσει την εκπόνηση ενός Σχεδίου Β'. Αν το είχε πράξει εγκαίρως, δεν θα αισθανόταν τόσο παγιδευμένος και με το μαχαίρι στο λαιμό στις διαπραγματεύσεις των Βρυξελλών. Αυτό, όμως, ισχύει και για την Αριστερή Πλατφόρμα κι όλους τους υπόλοιπους στο ΣΥΡΙΖΑ που μιλούν για προδοσία και ζητούν ακόμα από τον πρωθυπουργό να μην φέρει τη συμφωνία στη Βουλή. Ούτε για τον γράφοντα είναι το ευρώ μονόδρομος, πόσω μάλλον όταν ολόκληρη η Ευρωζώνη οδηγείται προς τη διάλυσή της εξαιτίας τού γερμανικού ιμπεριαλισμού, αλλά το Grexit προϋποθέτει ένα πλάνο διαχείρισής του το οποίο είναι ολοφάνερο ότι δεν έχουν ούτε ο Παναγιώτης Λαφαζάνης ούτε η Ζωή Κωνσταντοπούλου...
Μόνο ο Γιάνης Βαρουφάκης το είχε κατανοήσει κι ετοίμαζε ένα εναλλακτικό σχέδιο για το οποίο τώρα οι φαύλοι που κυβέρνησαν τη χώρα τη μεταπολίτευση και την οδήγησαν στην υποδούλωση τον απειλούν με ποινικές διώξεις. Προδοσία για τους ίδιους δεν είναι να οδηγείς το λαό σου στην οικονομική εξαθλίωση, όπως έκαναν εκείνοι, αλλά να προετοιμάζεις μια σειρά επιλογών ώστε στο τέλος να μην μείνεις εγκλωβισμένος σε ένα νόμισμα-καρμανιόλα...
Φυσικά και δεν ενθουσιάζομαι με την ιδέα ότι η κυβέρνηση της Αριστεράς θα εφαρμόσει μνημόνιο. Ούτε είναι κι αυτοσκοπός η παραμονή της στην εξουσία. Εκτιμώ, ωστόσο, πως αυτή είναι απαραίτητη γιατί τις εναλλακτικές λύσεις τύπου Μεϊμαράκη-Θεοδωράκη-Γεννηματά δεν θέλω ούτε να τις σκέφτομαι. Οι διαφωνούντες στο ΣΥΡΙΖΑ έχουν υποχρέωση να δημοσιοποιήσουν τις σοβαρές ενστάσεις τους, τις οποίες άλλωστε συμμερίζεται κι ο πρωθυπουργός, για ένα αδιέξοδο πρόγραμμα το οποίο δεν πετυχαίνει κάτι περισσότερο από το να καθυστερήσει για λίγους μήνες και, μάξιμουμ, δύο χρόνια, την επίσημη χρεοκοπία...
Από την άλλη, όμως, η Αριστερά έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ τη συνείδησή της παρούσα στη λήψη κρίσιμων αποφάσεων. Το προεκλογικό "αν όχι εμείς, ποιοί", έχει απόλυτη βάση. Πώς θα καταπολεμήσεις τη διαπλοκή με υπουργό τον Στ. Θεοδωράκη; Πώς θα πνίξεις τον κομματισμό με μια κυβέρνηση στην οποία θα συμμετέχουν τα κόμματα τα οποία τον εγκαθίδρυσαν; Πώς θα προσπαθήσεις να εξισορροπήσεις το άγριο μνημόνιο με μέτρα κοινωνικής δικαιοσύνης όταν στο υπουργικό συμβούλιο θα συμμετέχουν μητσοτάκηδες, βαρβιτσιώτηδες και γεωργιάδηδες; Οχι σύντροφοι, ας μην κάνουμε στους διεφθαρμένους δωσίλογους τη χάρη τής "αριστερής παρένθεσης". Ας μείνουμε ενωμένοι για να προετοιμάσουμε όλοι μαζί το Σχέδιο Β'ώστε όταν ο Αλέξης Τσίπρας ξαναβρεθεί με το πιστόλι στον κρόταφο να έχει στην τσέπη του το δικό του όπλο...
Από την άλλη, βεβαίως, πρέπει να πάψουν άμεσα οι φωνές μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ που ζητούν την κεφαλή τής Ζωής, του Γιάνη ή του Παναγιώτη επί πίνακι και οι οποίες μόνο αριστερό ήθος δεν μαρτυρούν. Κι αυτό γιατί η Κωνσταντοπούλου, ο Βαρουφάκης κι ο Λαφαζάνης επί της ουσίας έχουν απόλυτο δίκιο για όσα λένε περί "Συμφωνίας των Βερσαλλιών"την οποία αυτήν τη φορά η Γερμανία εξανάγκασε μια άλλη ευρωπαϊκή χώρα να υπογράψει. Δεν θα αργήσει, άλλωστε, η ημέρα που για όσα προειδοποιούν οι σημερινοί αποδιοπομπαίοι τράγοι θα αποδειχθούν προφητικοί. Αλίμονο αν επιστρέψουμε σε εποχές κατά τις οποίες ο πρόεδρος της Βουλής ήταν απλώς ο γραμματοκομιστής τής κυβέρνησης, ο υπουργός Οικονομικών ο καρπαζοεισπράκτορας του Βερολίνου και η εσωκομματική αντιπολίτευση εχθρός τής Δημοκρατίας...
Αν κάποιοι "Αριστεροί"έχουν στήσει ήδη ένα τραπέζι ανθρωποφαγίας, διακατεχόμενοι από μια όψιμη αρχομανία, είναι χρήσιμο να κατανοήσουν ότι το τσιμπούσι τους λέγεται κανιβαλισμός. Η χώρα, πόσω μάλλον η Αριστερά, δεν έχει την πολυτέλεια να πετά στον Καιάδα ανθρώπους με τις ικανότητες, τη συνέπεια και την εντιμότητα της Ζωής, του Γιάνη και του Παναγιώτη. Είναι σπάνιοι σε αυτόν τον τόπο. Οποιος πιστεύει ότι με το δημόσιο λιθοβολισμό τους προσφέρει υπηρεσίες στον Αλέξη Τσίπρα, πρόκειται μάλλον για...Παππά που δεν έχει διαβάσει τα σωστά ευαγγέλια.