Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΧΑΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Ο 71χρονος Τουρκοκύπριος, Ιμπραήμης, από τα Μανδριά Πάφου κάτοικος σήμερα στη Βατυλή Αμμοχώστου, δηλώνει στην «Αλήθεια» ότι χρωστά τη ζωή του στον Ελληνοκύπριο, Γιάννη Παστού, από τα Κούκλια Πάφου, ο οποίος το 1974 τον είχε βρει τραυματισμένο μετά από έκρηξη βλήματος όλμου και δεν τον εκτέλεσε, αλλά φρόντισε για τη μεταφορά του στο νοσοκομείο. «Ο Θεός να του δώσει χρόνια να ζήσει», σημειώνει ο 71χρονος Τουρκοκύπριος, πρώην στρατιωτικός, αναφερόμενος στον Ελληνοκύπριο, Γιάννη Παστό, ο οποίος το 1974 ήταν έφεδρος αξιωματικός της Εθνικής Φρουράς. Ο Ιμπραήμης φρόντισε και έμαθε για τον σωτήρα του, καταλήγοντας ότι είναι ο Γιάννης Παστός από τα Κούκλια Πάφου. Η «Αλήθεια» επικοινώνησε την περασμένη Παρασκευή με τον Γιάννη Παστού, ο οποίος επιβεβαίωσε τη συμμετοχή του στις στρατιωτικές επιχειρήσεις του 1974 στα Μανδριά Πάφου, προσθέτοντας ότι είχε ζήσει πολλά περιστατικά.
Για την περίπτωση του Ιμπραήμη δεν θυμάται πολλές λεπτομέρειες, έχουν ήδη περάσει 41 χρόνια από τότε. Ωστόσο, όπως μας ανέφερε, όταν άνοιξαν τα οδοφράγματα το 2003, ένας Τουρκοκύπριος ενδεχομένως ο Ιμπραήμης, έψαξε και τον βρήκε στο καφενείο των Κουκλιών. «Έτρεξε πάνω μου - μας είπε – με αγκάλιασε με φίλησε και αναφέρθηκε στο περιστατικό του 1974. Είχα νιώσει και άβολα, αφού αυτό έγινε δημόσια».
Ο Γιάννης Παστός, μετά από κατάληψη του τουρκοκυπριακού χωριού Μανδριά εντόπισε τον Ιμπραήμη με στρατιωτική στολή τραυματισμένο, σε φυλάκιο. Ο Ιμπραήμης συνέχισε την αφήγησή του λέγοντάς μας:
«Μου πρόταξε το πιστόλι και μου είπε να σηκωθώ, του είπα ότι δεν μπορούσα λόγω τραυματισμού. Έμεινε λίγο σκεφτικός και μου είπε ότι, ήμουν νέος και ήταν κρίμα να πεθάνω, γι’ αυτό θα με έπαιρναν στο νοσοκομείο». Αν ήθελαν οι Ελληνοκύπριοι στρατιώτες, πρόσθεσε ο Ιμπραήμης, μπορούσαν να μας σκοτώσουν όλους στα Μανδριά, αλλά δεν το έπραξαν.
Ο ΙΜΠΡΑΗΜΗΣ ΣΤΗ ΒΑΤΥΛΗ.
Τον Ιμπραήμη τον συναντήσαμε πρόσφατα σε καφενείο του χωριού Βατυλή μαζί με άλλους Τουρκοκύπριους. Το 1962 ο Ιμπραήμης είχε καταταγεί στον κυπριακό στρατό της νεοσύστατης τότε Κυπριακής Δημοκρατίας. Ωστόσο το 1963 μετά την αποχώρηση των Τουρκοκυπρίων από την κυβέρνηση και το κράτος, ο Ιμπραήμης βρέθηκε στις λεγόμενες τουρκοκυπριακές δυνάμεις ασφαλείας, ως επαγγελματίας στρατιωτικός, αφού έγινε και βαθμοφόρος. Σήμερα είναι συνταξιούχος στρατιωτικός.
Στο καφενείο της Βατυλής, μας συνόδευσε ο φίλος Τουρκοκύπριος και μεταφραστής Τουρχάν, ο οποίος βλέποντας τον Ιμπραήμη να προσέρχεται, μας είπε ότι, είναι φίλος του. «Εγώ είμαι από την Πάφο» είπε με τη σειρά του ο Ιμπραήμης, μιλώντας ελληνικά. Ο Τουρχάν αστειεύοντάς τον του είπε: «Πιάστα ρούχα σου και χάθου», επικαλούμενος την κυπριακή παροιμία για την Πάφο. Όπως, μας είπε ο Ιμπραήμης, κατάγεται από τα Μανδριά της Πάφου.
Η ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΟΥ.
Απαντώντας σε ερώτησή μας ανέφερε ότι κάπου – κάπου επισκέπτεται τη γενέτειρά του τα Μαντριά. Οι αλλαγές είναι τόσο μεγάλες, σημείωσε, που την πρώτη φορά, που πήγε να επισκεφθεί το χωριό του, μετά το άνοιγμα των οδοφραγμάτων, δεν το έβρισκε και αναγκάσθηκε να ρωτήσει. Συνάντησα, είπε, μια κυρία και της είπα: «Εγώ μέσα σε τούτο το χωριό γεννήθηκα και μεγάλωσα, πώς θα πάω για να το βρω». Όταν έφυγε από το χωριό του το 1974, ήταν 31χρόνων. Τώρα διαμένει στη Βατυλή. Το 1966 ο Ιμπραήμης παντρεύτηκε στο τουρκοκυπριακό χωριό Κούκλια της επαρχίας Αμμοχώστου, ωστόσο κατάφερε τη γυναίκα του και κατοίκησαν τελικά στο δικό του χωριό τα Μανδριά. Στο δικό του σπίτι στα Μανδρια, διαμένει σήμερα κάποιος καλός Ελληνοκύπριος φίλος, όπως είπε, από τη Μακράσυκα Αμμόχωστου. «Γνωρίζεται και με τον πεθερό μου αφού τα περβόλια τους πριν από το 1974 μεταξύ Κουκλιών (Αμμοχώστου) και Μακράσυκας ήταν γειτονικά», πρόσθεσε.
Η ΑΠΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ.
Από την Πάφο είχε φύγει τον Νοέμβριο του 1974 μετά την αποθεραπεία του στο Νοσοκομείο Πάφου, λόγω του τραυματισμού του στη μάχη των Μανδριών.
«Όταν με έβαζαν στο αυτοκίνητο για να με πάρουν στο νοσοκομείο πόνεσα το πληγωμένο μου πόδι και είπα άου - άου το πόδι μου. Ένας νοσοκόμος θυμάμαι και το όνομά του ήταν ο Μιχάλης Παμπόρης από την Ακανθού», μου είπε: «Πεζεβέγκη όταν πολεμούσες δεν ελάλες άου - άου το πόδι σου». Ο Ιμπραήμης αναφέρθηκε σε αυτό το περιστατικό χαριτολογώντας. Στο νοσοκομείο Πάφου τον περιέθαλψε, όπως είπε, ένας νεαρός γιατρός ορθοπεδικός από την Αμμόχωστο, οποίος βρισκόταν τότε στην Πάφο. Τον Νοέμβριο του 1974 μετά την αποθεραπεία του μεταφέρθηκε στη Λάπηθο μαζί με την οικογένειά του.
ΤΟ ΠΑΘΗΜΑ – ΜΑΘΗΜΑ.
Το 1974 στα Μανδριά από τις μάχες είχαν σκοτωθεί 5-6 Τουρκοκύπριοι. Μας βομβάρδιζαν ακόμη και από τη θάλασσα, είπε ο Ιμπραήμης. Πλοία στην Πάφο, πλοία και στην Κερύνεια, του επεσήμανα. «Τι έγινε… μασκαραλίκια, πέθαναν τόσοι νέοι άνθρωποι», σημείωσε ο Ιμπραήμης. Ό,τι έγινε στην Κύπρο είναι μια τρέλα πρόσθεσε. Σε ερώτησή μας αν ελπίζει σε λύση του κυπριακού προβλήματος ο Ιμπραήμης σημείωσε ότι ο ίδιος ελπίζει, αλλά από την άλλη γνωρίζει ότι, στην Κύπρο θα γίνει αυτό που θέλει το ΝΑΤΟ και οι Αγγλοαμερικάνοι. «Τα παθήματά μας στην Κύπρο πρέπει να μας γίνουν μαθήματα», τόνισε. Οι γονιοί μας, συνέχισε, έκαναν κακά, δεν σκέφθηκαν καλά. Πριν δημιουργηθούν, συμπλήρωσε, τα προβλήματα, οι σχέσεις Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων ήταν πολύ καλές, υπογραμμίζει.
Η ΦΙΛΙΑ.
Μας έφερε και ένα πολύ παλιό παράδειγμα, όταν ο πατέρας του και ένας αδελφικός του φίλος Ελληνοκύπριος από την Τίμη Πάφου, είχαν πάει για να κλέψουν καμιά κατσίκα, λόγω ανάγκης για επιβίωση και τους αντιλήφθηκε ο βοσκός, ο οποίος τους καταδίωξε. Ο πατέρας του πιο ευκίνητος κατάφερε να διαφύγει, όχι όμως και ο φίλος του, ο οποίος πιάστηκε αφού δέχθηκε και πυροβολισμό και τραυματίστηκε ελαφρά. Παραδόθηκε στην Αστυνομία και καταδικάστηκε σε φυλάκιση έξι μηνών, χωρίς ποτέ να ομολογήσει το όνομα του πατέρα του Ιμπραήμη. Αναφέρθηκε επίσης και στο γάμο του πατέρα του, ο οποίος παντρεύτηκε με δανεικό κοστούμι από φίλο του Ελληνοκύπριο.
ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΕ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΗΣ ΒΑΤΥΛΗΣ
Οι Τουρκοκύπριοι διψούν για επανένωση
Η συνάντησή μας με τους Τουρκοκύπριους στο χωριό Βατυλή, έγινε στις 3 Μαΐου, λίγες μέρες μετά την εκλογή του Μουσταφά Ακιντζί στην ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας, γι’ αυτό και το θέμα συζήτησής μας, δεν μπορούσε να ήταν άλλο από την προοπτική επίλυσης του κυπριακού προβλήματος. Γενική διαπίστωση είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Τουρκοκυπρίων θέλει λύση και επανένωση.
Ο 52χρονος Γκιανής Γκιανίογλου καταστηματάρχης, γέννημα θρέμμα της Βατυλής, υποστηρίζει τη χωρίς περιορισμούς ελεύθερη διακίνηση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, σε ολόκληρη την Κύπρο. Μέχρι τότε τονίζει ότι, πρέπει να γίνουν οι απαιτούμενες διευθετήσεις στα οδοφράγματα, ώστε να μην ταλαιπωρούνται όσοι διακινούνται από αυτά.
Υποστηρίζει ότι με τη λύση του κυπριακού προβλήματος πρέπει να δημιουργηθεί ένα κράτος ομόσπονδο με δύο πολιτείες. Η λύση του Κυπριακού, πρόσθεσε, θα φέρει ευημερία σε όλους τους κατοίκους του νησιού.
Ο Αχμέτ Καδής από τον Άγιο Ανδρόνικο Καρπασίας, κάτοικος Βατυλής, συνταξιούχος γεωπόνος, ήταν ένας από τους θερμούς υποστηρικτές της εκλογής Ακιντζί, ακριβώς λόγω της επιθυμίας του για επανένωση της Κύπρου.
Μέσω της «Αλήθειας» κάλεσε και τους Ελληνοκύπριους να εργαστούν για την ειρήνη.