ΕΡΩΤΗΣΗ: Κύριε Λαφαζάνη καλείτε τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να καταψηφίσουν το τρίτο μνημόνιο; Βρίσκεστε πλέον απ ό,τι αντιλαμβάνομαι σε πλήρη τροχιά ρήξης με την ηγεσία.
ΠΑΝΑΓ. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Προσωπικά βρίσκομαι στην τροχιά που ήμουν πάντα. Υποστηρίζω σταθερά και με όσο μπορώ μεγαλύτερη συνέπεια την ανάγκη να ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση μια αντιμνημονιακή πορεία σε ριζοσπαστική προοδευτική κατεύθυνση κατά της λιτότητας, της υποτέλειας και της εκποίησης του δημόσιου πλούτου. Ειλικρινά δεν βλέπω άλλο δρόμο διεξόδου από την εφιαλτικά παρατεταμένη και βαθιά κρίση που διανύει η πατρίδα μας. Σε τροχιά ρήξης βρίσκεται, δυστυχώς, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης, οι οποίες έχουν μπει στο δρόμο ενός νέου τρίτου μνημονίου. Είναι μια τροχιά ρήξης με τις ταυτοτικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ και θα έλεγα ρήξης με το μπλοκ των κοινωνικών δυνάμεων, ιδιαίτερα των πιο φτωχών στρωμάτων, που στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ και στηρίζουν τη χώρα.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Αυτό σημαίνει ότι στο δίλημμα Τσίπρα: «ή ψηφίζετε ή μας ρίχνετε», επιλέγετε εκ των προτέρων την πτώση της κυβέρνησης αντί της συνέχισης των μνημονιακών πολιτικών.
ΠΑΝΑΓ. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Το δίλημμα «ή ψηφίζουμε τρίτο μνημόνιο ή ρίχνουμε την κυβέρνηση» είναι απολύτως επίπλαστο και προσομοιάζει με τα αμέτρητα εκείνα ψευτοδιλήμματα που ευρηματικά και ευφάνταστα βρίσκουν οι κυβερνήσεις που ακολουθούν λάθος πολιτικές για να εγκλωβίσουν και να αποπροσανατολίσουν. Προσωπικά θα έλεγα ότι ο συντομότερος και πιο ασφαλής δρόμος για να βρεθεί η κυβέρνηση σε μια πορεία βαθιάς φθοράς και αποξένωσης από τα λαϊκά στρώματα και επομένως σε μια πορεία που οδηγεί στην πτώση, είναι να εφαρμόζει μνημονιακές πολιτικές με νέα σκληρά μέτρα λιτότητας, με περαιτέρω εξουθενωτικές απορρυθμίσεις στην οικονομία, την κοινωνία και τις εργασιακές σχέσεις και με ξεπούλημα του δημόσιου παραγωγικού και φυσικού πλούτου. Αντίθετα, η άρνηση αρκετών από εμάς τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να ψηφίσουμε το νέο μνημόνιο υποδεικνύει στην κυβέρνηση τη μόνη δυνατή επιλογή για να μπορέσει να αποφύγει σε κάποια στιγμή την πτώση της από το λαό και κυρίως τη μόνη επιλογή για να δώσει μια θετική διέξοδο ανασυγκρότησης στη χώρα. Τα μνημόνια μας έχουν καταστρέψει. Μας έχει καταστρέψει η αέναη λιτότητα και η μετάλλαξη της χώρας μας σε νεοαποικία της Γερμανικής ευρωζώνης. Φτάνει πια!
ΕΡΩΤΗΣΗ: Χαρακτηρίσατε το έκτακτο συνέδριο «παρωδία». Θα συμμετάσχετε; Με ποιον στόχο;
ΠΑΝΑΓ. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Δεν ξέρω τι νόημα έχει ένα έκτακτο Συνέδριο, το οποίο θα γίνει αφού η κυβέρνηση θα έχει συνομολογήσει ένα νέο τρίτο μνημόνιο κι αυτό το «έκτρωμα» θα έχει ψηφιστεί, με την απλόχερη δηλητηριώδη στήριξη ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και «Ποταμιού», από την ελληνική Βουλή και από τα Κοινοβούλια των άλλων χωρών της ευρωζώνης. Ένα τέτοιο Συνέδριο προφανώς στο μόνο που θα αποβλέπει είναι να εκβιάσει του συνέδρους με το βάρος των απαράδεκτων τετελεσμένων, προκειμένου να τα επικυρώσουν και να τα νομιμοποιήσουν κομματικά. Αυτό που εμείς ζητάμε, επιδιώκουμε και παλεύουμε κυρία Ζορμπά, είναι να μην προχωρήσει η κυβέρνηση έστω και την ύστατη στιγμή στη σύναψη τρίτου μνημονίου. Είναι άδικο να επιφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ ένα τέτοιο βαρύτατο μνημονιακό πλήγμα στον τόπο, που θα κοστίσει ακριβά στην Αριστερά και κυρίως στην πατρίδα μας.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Με δεδομένη την βούληση της κυβέρνησης να υπογραφεί η νέα συμφωνία, υπάρχει τρόπος να αποφευχθεί η ρήξη στον ΣΥΡΙΖΑ;
ΠΑΝΑΓ. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Όπως σας είπα, αν ακολουθήσει η κυβέρνηση τη μνημονιακή πεπατημένη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, το τελευταίο, ίσως, που θα πρέπει να σκέπτεται κανείς είναι αν θα αποφευχθεί ή όχι η ρήξη στον ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό διότι ένας ΣΥΡΙΖΑ που θα εφαρμόζει μνημόνια, ανεξαρτήτως πως θα το δικαιολογεί, θα μπει σε έναν αδιέξοδο δρόμο βαθιάς αναξιοπιστίας και μετάλλαξης, που μάλλον γρήγορα θα τον φέρει σε ρήξη με το λαό.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ξεκινήσατε περιοδείες. Ετοιμάζεστε για νέο κόμμα;
ΠΑΝΑΓ. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Περιοδείες κατ’ αρχάς έκανα συνέχεια. Δεν τις σταμάτησα ποτέ. Μόνο που δεν τύγχαναν τέτοιας δημοσιότητας. Περιοδείες, συγκεντρώσεις, εκδηλώσεις - συζητήσεις έκανε και θα συνεχίσει, με μεγαλύτερη ένταση και πυκνότητα, να κάνει, παρά τον Αύγουστο, η «Αριστερή Πλατφόρμα», λόγω και των εξαιρετικά κρίσιμων και «θερμών» εξελίξεων αυτής της περιόδου. Θα ήθελα να σας διαβεβαιώσω ότι για εκείνο που ετοιμαζόμαστε όσο καλύτερα μπορούμε είναι να ενημερώσουμε τον ελληνικό λαό για τις καταστροφικές συνέπειες ενός νέου μνημονίου και να βοηθήσουμε ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να μην συνυπογράψει ένα τέτοιο μνημόνιο. Η υπογραφή και η ψήφιση ενός νέου μνημονίου από τη Βουλή θα είναι βαρύ ιστορικό ατόπημα του ΣΥΡΙΖΑ και βαρύ πλήγμα για το μέλλον του τόπου, ιδιαίτερα της νεολαίας.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πιστεύετε ότι η χώρα πρέπει να επιστρέψει σε εθνικό νόμισμα. Τι απαντάτε σε εκείνους που εκτιμούν ότι η επιστροφή σε δραχμή θα σημάνει καταστροφή κι αποκλεισμό της χώρας;
ΠΑΝΑΓ. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Έχω επανειλημμένα τονίσει ότι η Ελλάδα, αν δεν έχει άλλον τρόπο να απαντήσει στους εκβιασμούς των πιστωτών και να αποκρούσει νέες μνημονιακές λιτότητες, κηδεμονίες και ταπεινώσεις, δεν πρέπει καθόλου να διστάσει να καταφύγει στο εθνικό νόμισμα και να προετοιμαστεί καλά για μια τέτοια επιλογή. Η συντεταγμένη προσφυγή στο εθνικό νόμισμα, παρά την περί του αντιθέτου πλύση εγκεφάλου των προπαγανδιστών, δεν είναι καθόλου καταστροφή ούτε θα απομονώσει τη χώρα. Αντίθετα, η καταφυγή στο εθνικό νόμισμα, εφόσον συνοδευθεί με ένα συνολικό προοδευτικό πρόγραμμα με αιχμές την εθνικοποίηση των τραπεζών για να παίξουν αποκλειστικά ένα νέο αναπτυξιακό και κοινωνικό ρόλο και την παροχή ισχυρής ρευστότητας στην οικονομία με ένα μεγάλο παραγωγικό πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων και ευνοϊκής χρηματοδότησης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, είναι βέβαιον ότι θα βγάλει τη χώρα από το τέλμα και θα αναζωογονήσει σταδιακά την οικονομία. Η Ελλάδα με εθνικό νόμισμα μπορεί να ενισχύσει σοβαρά τις εξαγωγές της, να υποκαταστήσει και να αποδυναμώσει τις εισαγωγές, ιδιαίτερα σε πολυτελή είδη. Μπορεί έτσι να αναβαθμίσει την παραγωγική της βάση σε όλους τους τομείς και φυσικά στον πρωτογενή τομέα, να αυξήσει σημαντικά την απασχόληση, ενώ είναι βέβαιο ότι το εθνικό νόμισμα θα δώσει πολύ ισχυρή ώθηση στον τουρισμό. Εξίσου σημαντικό, το εθνικό νόμισμα θα αποκαταστήσει στη χώρα τη νομισματική της κυριαρχία, που είναι η βάση για την εθνική κυριαρχία, τη δημοκρατία και μια ανεξάρτητη πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, η οποία αντιπροσωπεύει μια ατμομηχανή για να πάει μπροστά η χώρα με μεγάλες και θετικές οικονομικές επιπτώσεις. Δεν ισχυρίζομαι ότι ο δρόμος του εθνικού νομίσματος είναι ανθόσπαρτος, ιδιαίτερα στην πρώτη ολιγόμηνη φάση της μετάβασης. Είναι, όμως, πολύ προτιμότερος από την ανεπανάληπτη μνημονιακή καταστροφή και τη δικτατορία του ευρώ που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα και την ευρωζώνη.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Plan b τελικά υπάρχει; Το έχετε καταρτίσει; Και ποιο είναι;
ΠΑΝΑΓ. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Η επιλογή του εθνικού νομίσματος δεν είναι μια τεχνοκρατική προσπάθεια κάποιων ειδικών και κλειστών επιτελείων. Ασφαλώς η μετάβαση από το ευρώ στη δραχμή έχει τεχνικές και τεχνοοικονομικές πλευρές, που έχουν τη σημασία τους και οι οποίες χρήζουν ουσιαστικότερης μελέτης. Αυτή η μετάβαση, όμως, είναι πρώτα απ’ όλα μια βαθιά πολιτική επιλογή, η οποία απαιτεί κυρίως πολιτική προετοιμασία της κυβέρνησης και ιδιαίτερα του λαού, με ουσιαστική, σε βάθος και ανοικτή δημόσια συζήτηση του θέματος. Αυτή η «απαγορευμένη» δημόσια συζήτηση γύρω από το εθνικό νόμισμα πρέπει επιτέλους να ανοίξει νηφάλια, χωρίς κινδυνολογίες, προκαταλήψεις και τρομοκρατία.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποια η άποψή σας για το σχέδιο Βαρουφάκη; Γιατί σπεύσατε να του παράσχετε ομπρέλα «πολιτικής» προστασίας;
ΠΑΝΑΓ. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Δεν είμαι πολιτικός «νονός» για να μπορώ να προσφέρω πολιτική προστασία σε κανένα και αλοίμονο δεν θέλω και δεν μπορώ να το κάνω. Είναι αρκετά γνωστό ότι εξ αρχής είχα διαφωνήσει με τη διαπραγματευτική τακτική της κυβέρνησης, όπως την εφάρμοζαν ο πρωθυπουργός και ο Γ. Βαρουφάκης, η οποία χαρακτηριζόταν από παλινωδίες, αντιφάσεις και αυταπάτες, κάτι που είχα επανειλημμένα τονίσει στα κυβερνητικά και κομματικά όργανα. Από κει και πέρα αντέδρασα και αντιδρώ σε αυτούς τους κύκλους του κατεστημένου που παίρνουν αφορμή και μόνο από τα πεπραγμένα του Γ. Βαρουφάκη για να θέσουν, περίπου, εκτός νόμου τα σχέδια εξόδου από την ευρωζώνη και τη συζήτησή τους. Και αντιδρώ γιατί αυτό αντιπροσωπεύει έναν άνευ προηγουμένου ολοκληρωτισμό. Δυστυχώς, όμως, όπως φαίνεται, ο ολοκληρωτισμός, η ευρωζώνη και η νεοαποικιοκρατία στο εσωτερικό της, τείνουν να γίνουν συνώνυμες έννοιες.