Φυσικά και δεν ανέμενε κανένας από τον εκδότη του “Βήματος” Στ. Ψυχάρη να παινέψει τον Παναγ.Λαφαζάνη. Σπανίως, όμως, γράφεται ένα κύριο άρθρο με στόχο να απαξιώσει (ματαίως) σε προσωπικό επίπεδο, με πολλές με μικρότερες και χονδροειδείς ανακρίβειες, μια πολιτική παρουσία στη χώρα.
Το εντυπωσιακότερο, όμως, είναι η μεγάλη μεταστροφή του Στ. Ψυχάρη, ο οποίος βλέπει τώρα, μετά το τρίτο μνημόνιο, το “άστρο του Αλέξη Τσίπρα να ανατέλλει” (ενώ οι “ιδέες του Λαφαζάνη δύουν”) και βλέπει με θαυμασμό τον ΣΥΡΙΖΑ να “αναδιατάσσεται στην ελληνική πραγματικότητα” και ο νοών νοείτω. Μάλιστα, ο Στ. Ψυχάρης φτάνει στο σημείο να αναμέμει πλέον από τον ΣΥΡΙΖΑ “να σημάνει τον εκσυγχρονισμό του κράτους που επεχείρησαν αλλά δεν μπόρεσαν να ολοκληρώσουν οΚωνσταντίνος Καραμανλής, ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Κώστας Σημίτης”. Αν αφήσουμε κατά μέρος το απροκάλυπτο “γλύψιμο” που περιέχουν αυτές οι εκτιμήσεις προς την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, απαραίτητο άλλωστε σε τέτοιες συγκυρίες, μένει έκπληκτος κανείς για το που μπορεί να φτάσει ηυμνολογία του αστικού κόσμου απέναντι σε όσους “ανέλπιστα” του πρσφέρουν μνημονιακό σωσσίβιοκαι την ομπρέλα του ευρώ, η οποία εκ των πραγμάτων συνιστά εγγύηση σκληρής νεοφιλελεύθερης ορθοδοξίας και τυφλής ευρωατλαντικής υποτέλειας.
Στις κρίσιμες τούτες ώρες, η υμνολογία Ψυχάρη προς τον “αναδιατασσόμενο” ΣΥΡΙΖΑ αντιπροσωπεύει τη βαθιά ανάσα ενός σάπιου συστήματος, το οποίο νομίζει ότι αντιμετώπισε την απειλή που έμοιαζε να δέχεται.
Μάλλον είναι υπερβολικά αιδιόδοξοι.
Η παρτίδα δεν κερδήθηκε.
Το “όχι” στο δημοψήφισμα θα συνεχίσει να είναι εφιάλτης τους και να καταδεικνύει την αδυναμία του κατεστημένου να ελέγξει τα αμέτρητα λαϊκά και πληβειακά θύματά του.
Το “όχι” δεν ηττήθηκε. Το όραμα μιας νέας Ελλάδας πραγματικά ανεξάρτητης, κυρίαρχης, παραγωγικής, δίκαιης, καινοτόμας, πρωτοπόρας και προοδευτικής δεν έχει καθόλου δύσει. Είναι στο προσκήνιο και δίνει τη μάχη ενάντια στην ευρώ-νεοαποικιοκρατία που θέλει αυτόν τον τόπο και αυτόν τον λαό καθηλωμένους στη Γερμανική αυλή ως υποθηκευμένο ευρωατλαντικό οικόπεδο.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΩΡΑΚΗΣ
Στη συνέχεια ολόκληρο το πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο του “Βήματος της Κυριακής” (9/8) με την υπογραφή του Σταύρου Ψυχάρη:
ΑΟΠΛΩΣ ΚΑΙ ΑΝΑΙΜΑΚΤΩΣ
Του ΣΤΑΥΡΟΥ ΨΥΧΑΡΗ*
Ο κ. Λαφαζάνης εμφανίζεται ως ένας ειλικρινής άνθρωπος. Ουδέποτε απέκρυψε τις ιδέες του, τις προθέσεις του και τον σκοπό του ίδιου και των συντρόφων του να ανατρέψει, όταν μπορέσει, το πολίτευμα της χώρας. Το ΚΚΕ την εποχή εκείνη τον τοποθέτησε ως στέλεχος της ΚΝΕ. Eνα πρωί βρέθηκε στενός συνεργάτης του μακαρίτη Χαρίλαου Φλωράκη. Ήταν μια περίοδος που η Ελλάδα είχε γίνει πλέον ένα δημοκρατικό κράτος. Ο Χαρίλαος Φλωράκης, ο περιλάλητος καπετάν Γιώτης του εμφυλίου πολέμου, είχε πολεμήσει, έχασε και πλήρωσε με φυλακές και εξορίες. Στα πόδια του άνθισαν πολλά λουλούδια. Ανάμεσά τους και ο κ. Λαφαζάνης. Εκφράζει μια νέα γενιά που έδωσε πολλές μάχες αόπλως και αναιμάκτως. Αρκετοί από αυτούς εγκατέλειψαν το ΚΚΕ για να ενταχθούν σε άλλα σχήματα, ορισμένα από τα οποία μάλιστα εμφανίστηκαν ως αριστερότερα της Αριστεράς.
Δεν υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν ότι ο κ. Λαφαζάνης έλαμψε ιδιαιτέρως ως στέλεχος του ΚΚΕ. Επαγγελματικό στέλεχος του ΚΚΕ, βρέθηκε επικεφαλής της Κομμουνιστικής Πλατφόρμας, η οποία αποτέλεσε μία από τις συνιστώσες που με βάση τον Συνασπισμό συγκρότησε τον ΣΥΡΙΖΑ, στη δημιουργία του οποίου τον κύριο λόγο είχε το ΚΚΕ εσωτερικού. Ήταν το κόμμα που ήρθε από τη διάσπαση στη δεκαετία του '60. Κορυφαία στελέχη του ΚΚΕ διέσπασαν το κόμμα τους για να δημιουργήσουν και πάλι ένα νέο σχήμα υπό την εποπτεία και πάλι της Σοβιετικής Ενώσεως.
Δεν υπάρχουν στοιχεία που να μαρτυρούν ότι ο κ. Λαφαζάνης μπορεί να καταταγεί στην κατηγορία στελεχών όπως ο Χαρίλαος Φλωράκης, ο Γρηγόρης Φαράκος, ο Νίκος Καλούδης, ο Κώστας Λουλές, η Ασημίνα Γιάννου και πλήθος ακόμα αγνώστων στην ευρεία κοινή γνώμη στελεχών του ΚΚΕ που στήριξαν τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Ο κ. Λαφαζάνης έφυγε από το ΚΚΕ την εποχή που το κόμμα αιμορραγούσε έχοντας κολλήσει τον ιό του Κρεμλίνου. Αργότερα οι τηλεοράσεις του κόσμου μετέδιδαν σκηνές από την επίσκεψη του κ. Λαφαζάνη και των ομοίων του να εισέρχονται στο Κρεμλίνο με τον δέοντα σεβασμό... Ο διεθνής Τύπος έχει επίσης καταγράψει τον θαυμασμό που έχει ο κ. Λαφαζάνης για τον κ. Ούγκο Τσάβες, ο οποίος, ως αρχηγός του κράτους, ιδιωτικοποίησε τα πετρέλαια της Βενεζουέλας υπέρ του εαυτού του!
Βέβαια ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας συνασπισμός κομμάτων και κινήσεων με διαφορετικές ιδέες αλλά έναν κοινό παρονομαστή: την απειρία. Ευτυχώς, όπως σαφώς πλέον διαφαίνεται, η πλειοψηφία των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνεται εγκαίρως την πραγματικότητα και αποφασίζει την ουσιαστική αναδιάταξη του κόμματος μέσα στην ελληνική πραγματικότητα. Γεννάται έτσι η ελπίδα η έλευση της Αριστεράς να σημάνει τον εκσυγχρονισμό του κράτους που επεχείρησαν αλλά δεν μπόρεσαν να ολοκληρώσουν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Κώστας Σημίτης.
Την ώρα που οι ιδέες του κ. Λαφαζάνη δύουν, μοιάζει να ανατέλλει το άστρο του Αλέξη Τσίπρα.
*Πηγή: "Βήμα της Κυριακής" (9/8)