Η κυβέρνηση προκειμένου να περάσει το νέο Μνημόνιο στη Βουλή με τις λιγότερες λαϊκές αντιδράσεις, καταφεύγει δυστυχώς σε ολισθηρούς αντιδημοκρατικούς δρόμους, που ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα, είχε καταδικάσει κατ’ επανάληψη στο παρελθόν. Παραμονές δεκαπενταύγουστου προωθεί την υπογραφή συμφωνίας για νέο Μνημόνιο με διαδικασίες fast track (συζήτηση και ψήφιση στη Βουλή εντός μιας ημέρας). Στις επόμενες ημέρες έγκριση της από τοEurogroup και από άλλα κοινοβούλια κυρίως το γερμανικό (!) ώστε να να πάρουμε προκαταβολή ως τις 20 Αυγούστου για εξόφληση ομολόγου της ΕΚΤ. Αμέσως μετά προκήρυξη εκλογών για μέσα Σεπτέμβρη ….εκτός κι εάν οι «θεσμοί» έχουν αντίρρηση. Είναι χαρακτηριστικό, σύμφωνα με διαρροές κύκλων του Μαξίμου (Real News 9.8.15), ότι η κυβέρνηση υιοθετεί πλήρως τις πρακτικές του εκλογικού αιφνιδιασμού, που ο ΣΥΡΙΖΑ είχε καταδικάσει στο παρελθόν ως αντιδημοκρατικές, υιοθετώντας το δόγμα ότι «οι αποφάσεις για τις εκλογές δεν προαναγγέλλονται» !
Για να σταθούμε λίγο στο ζήτημα! Γιατί άραγε; Ποιόν επιδιώκει να αιφνιδιάσει, όταν μάλιστα θεωρεί ότι έκανε σωστές, λογικές και φιλολαϊκές επιλογές; Είναι προφανές ότι στόχος της κυβέρνησης είναι ηυφαρπαγή της λαϊκής ψήφου αποκλειστικά και μόνο για να παραμείνει στην εξουσία, αποφεύγοντας την ουσιαστική ενημέρωση του λαού, για το περιεχόμενο των νέων συμφωνιών και τις επώδυνες δεσμεύσεις του νέου Μνημονίου και της δανειακής σύμβασης στην οικονομία και κοινωνία. Ειδικότερα επιδιώκει να αποδυναμώσει την εμβέλεια της κριτικής που ασκεί η «Αριστερή Πλατφόρμα» και να θέσει εκτός «λίστας» χωρίς ουσιαστικά περιθώρια αντίδρασης τους βουλευτές που δεν θα ψηφίσουν Μνημόνιο.
Το κρισιμότερο, ωστόσο, ερώτημα παραμένει από την κυβέρνηση αναπάντητο. Πιστεύει ότι ακόμα και αν πετύχει με εκλογικό αιφνιδιασμό την κοινοβουλευτική πλειοψηφία μπορεί να μακροημερεύσει; Αξίζει να θυμίσουμε ότι το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του Οκτώβρη 2009 πήρε 42% και 164 βουλευτές, ενώ σήμερα αν γίνουν εκλογές είναι ζήτημα αν θα εκπροσωπηθεί στη Βουλή! Αν ο ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόσει μνημονιακές πολιτικές ο κύκλος του θα είναι βραχύτερος και ταυτόχρονα θα είναι ο ….πρωταγωνιστικής της «αριστερής παρένθεσης».
Τα ερωτήματα δυστυχώς είναι αμείλικτα ιδιαίτερα στο οικονομικό πεδίο. Μπορεί να επιτευχθείεπανεκκίνηση της οικονομίας με υφεσιακές πολιτικές που όπως αποδείχτηκαν μειώνουν την παραγωγή και αυξάνουν την ανεργία; Μπορεί να προχωρήσει η παραγωγική ανασυγκρότηση χωρίς ουσιαστική απομείωση του χρέους το οποίο με το νέο δάνειο θα προσεγγίσει τα 400 δις και σεποσοστά ΑΕΠ τα 225% σε σχέση με 120% που ήταν πριν μπούμε στα Μνημόνια; Μπορεί να μιλάμε για αριστερή διακυβέρνηση με συνεχή μείωση μισθών και συντάξεων, υποβάθμιση κοινωνικών δαπανών, κατάργηση θεμελιωδών εργασιακών δικαιωμάτων, πολιτική ιδιωτικοποιήσεων και λεηλασίας της δημόσιας περιουσίας και ουσιαστική κατάργηση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας;
Τα μισόλογα και οι εύκολες δικαιολογίες …ότι «δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλοιώς», «είμαστε απροετοίμαστοι» κά, είναι εν τέλει «κούφιες» δικαιολογίες, γιατί η στρατηγική της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ ήταν παραμονή «πάση θυσία στην ευρωζώνη», επιλογή που απείχε κατά πολύ από τη διακηρυγμένη θέση «ότι δε θυσιάζουμε τον ελληνικό λαό χάριν της ευρωζώνης». Και η γνωστή δέσμευση ότι «σε περίπτωση εκβιασμών και απειλών θα προσφύγουμε στη στήριξη του ελληνικού λαού», στην πράξη παραχαράχτηκε, όταν η μεγάλη πλειοψηφία του ΟΧΙ (61,5% του λαού) απέρριψε τις μνημονιακές πολιτικές των «θεσμών» και δυστυχώς «εν μια νυκτί» αντιστράφηκε με ευθύνη της κυβέρνησης!
Ορισμένοι ωστόσο επιμένουν….. «δεν είμαστε προετοιμασμένοι». Πολύ ωραία. Να συμφωνήσουμε στο γνωστό …. «ώ γέγονε γέγονε».! Το ερώτημα είναι, υπάρχει βούληση από την ηγετική ομάδα τουΣΥΡΙΖΑ, έστω και τώρα να αποφύγουμε την υπογραφή ενός νέου Μνημονίου (…θα βρούμε τα προσχήματα), να κάνουμε τα αναγκαία βήματα προετοιμασίας τους επόμενες 2-3 μήνες, να επιβάλουμε αναστολή πληρωμής στο χρέος (moratorium) και σε περίπτωση διακοπής ρευστότητας από την ΕΚΤ να περάσουμε στο εθνικό νόμισμα; Το κρίσιμο δεν είναι αλλαγή απλώς ενός μέσου πληρωμής με άλλο, αλλά η ανάκτηση του ελέγχου της νομισματικής και συναλλαγματικής πολιτικής, καθώς και της πολιτικής κρατικού προϋπολογισμού (εσόδων και δαπανών) και «εν γένει» της οικονομικής πολιτικής από την κυβέρνηση. Αυτό στην ουσία είναι το μεγάλο ατού της μετάβασης στο εθνικό νόμισμα, το οποίο ανοίγει δρόμους υλοποίησης των προγραμματικών θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η πολιτική «εν τέλει» αποτελεί και τη συγκωλητική ουσία των γραμμών του και δίνει ελπιδοφόρα προοπτική εξόδου από την κρίση σε όφελος του ελληνικού λαού και ιδιαίτερα της νέας γενιάς.
* Ο Γιάννης Τόλιος είναι μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ.