Τρίτη 11 Αυγούστου 2015, ημέρα που μέλει να γραφτεί με τα πιο μελανά χρώματα στην ιστορία όχι μόνο της Αριστεράς, αλλά και της Ελλάδας. Διαβάζουμε, λοιπόν, πως «επιτέλους» μετά από 18-20 ώρες – κατά το 17 ώρες του Ιούλη- «έκλεισε η συμφωνία»! Ποια συμφωνία έκλεισε σύντροφοι του Μαξίμου; Το τρίτο πιο σκληρό μνημόνιο έκλεισε, το οποίο είναι η ολοκλήρωση της καταστροφικής τριλογίας που δεν πρόκειται φυσικά να σταματήσει εδώ, διότι αυτό είναι μόνον η αρχή.
Και δεν μιλάει το θυμικό μου, αλλά τα πολιτικά μας όπλα, τα επιχειρήματά μας ως κόμμα και ως κοινοβουλευτική ομάδα μέσα στη Βουλή, στα οποία πίστεψε ο ελληνικός λαός και το κόμμα του 4% το 2010 του έδωσε φτερά τον Μάη και τον Ιούνη του 2012, το έκανε αξιωματική αντιπολίτευση και στις φετινές εκλογές της 25ης του Γενάρη το έκανε κυβέρνηση. Η “πρώτη φορά Αριστερά” στην κυβέρνηση μετά τη μεταπολίτευση, κατ’ άλλους Κυβερνώσα Αριστερά, ενέπνευσε, γοήτευσε, αλλά τα πράγματα πήραν άλλη τροπή λίγο μετά την ανάληψη της εξουσίας.
Η πρώτη ψηφοφορία που μας ετέθη με συνοπτικές διαδικασίες, μετά από ένα μπαράζ ονοματολογίας, ήταν αυτή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Τυχαία η επιλογή; ΟΧΙ φυσικά, και δεν είχε να κάνει με την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, διότι θα μπορούσε να είναι ένα πρόσωπο στον ανώτατο θεσμικό της δημοκρατίας το οποίο θα σηματοδοτούσε όλα όσα είχαμε δεσμευτεί στους πολίτες και θα έστελνε μήνυμα ενότητας, δημοκρατίας, πατριωτισμού μακριά από το πολιτικό κατεστημένο το οποίο καταγγέλλαμε ως Αριστερά. Και όμως ο Προκόπης Παυλόπουλος ήταν η επιλογή της ηγεσίας της «πρώτη φορά Αριστερά»! Στηρίξαμε, τότε, όλοι μας την επιλογή του πρωθυπουργού, χωρίς να έχουμε ερωτηθεί για την άποψή μας, χωρίς απόφαση του συλλογικού οργάνου του κόμματος, της Κεντρικής Επιτροπής. Ψηφίσαμε για να μην τον…εκθέσουμε στις επιλογές του, παρότι τα διακηρυγμένα και συναποφασισμένα χαρακτηριστικά ουδεμία σχέση είχαν με αυτά του προτεινόμενου ΠτΔ.
Οι μέρες περνούσαν τα νομοσχέδια που είχαμε εξαγγείλει έκαναν την εμφάνισή τους με ρυθμούς χελώνας και παράλληλα προχωρούσαν και οι διαπραγματεύσεις. Οι διαπραγματεύσεις που καθήλωσαν το κίνημα και τους πολίτες, αφού…κόβαν την ανάσα όπως παρουσιάζονταν ακόμη και από τα ΜΜΕ της διαπλοκής. Γιατί μέχρι την 5η του Ιούλη - την ημέρα του ιστορικού ΟΧΙ του 62% του λαού στο δημοψήφισμα κατά των «προτάσεων Γιούνκερ» παρά την απίστευτη τρομοκρατία και από το εξωτερικό αλλά πρωτίστως από το εσωτερικό (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΠΟΤΑΜΙ) και από τη διαπραγματευτική ομάδα που είχε στα χέρια της την τύχη της χώρας- τα συστημικά ΜΜΕ σκορπούσαν τον τρόμο. Και να ρωτήσω σε αυτό το σημείο, είναι τυχαίο ότι από την 6η Ιούλη τα “κακά ΜΜΕ” άλλαξαν στάση, ανακαλύπτοντας τις φιλότιμες προσπάθειες της κυβέρνησης, αλλά και νέους εχθρούς; Φυσικά και όχι...
Και ενώ μέσα στο Υπουργικό Συμβούλιο υπήρχαν φωνές που με επιχειρήματα προσπαθούσαν να επαναφέρουν το προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης για αντιμνημονιακές πολιτικές, προτείνοντας ένα εναλλακτικό σχέδιο και έξοδο από την ύφεση και την πλήρη υποταγή στους δανειστές, από την άλλη, οι χαρακτηρισμοί που εξαπολύονταν μόνο συντροφικοί δεν ήταν. Και όλα αυτά όχι στα κομματικά όργανα, αλλά στον Τύπο, είτε μέσα από διαρροές, είτε μέσα από συνεντεύξεις. Κι εκεί φάνηκε ότι το αξιακό φορτίο της αριστεράς έχει απολεσθεί!
Σκληρές διαπιστώσεις, μπροστά σε όσα σκληρά γράφτηκαν αυτές τις μέρες για συντρόφους και συνοδοιπόρους με ιστορία στην ενότητα της Αριστεράς και όλων των δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων απέναντι στον νεοφιλελευθερισμό της υποτέλειας και της υποταγής. Ακόμη πιο σκληρά είναι, όμως, αυτά που έρχονται προς ψήφιση αύριο στη Βουλή.
Και για να ξεκαθαρίσουν και μερικές «δημιουργικές ασάφειες» ενημερώνω όσους δεν έχουν καταλάβει τι ακριβώς ήταν οι δύο τελευταίες ψηφοφορίες (15/7 & 22/7) των προαπαιτούμενων, μετά το ιστορικό ΟΧΙ το οποίο ανατράπηκε και έγινε «ναι» την επόμενη μέρα το πρωί με την σύγκληση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών. Ήταν για το κλείσιμο της 5ης αξιολόγησης του 2ου μνημονίου τουΣαμαρά, τις οποίες ως αξιωματική αντιπολίτευση είχαμε αποκρούσει και αφού δεν μπορούσαν να περάσουν, οδηγηθήκαμε στις εκλογές!
Και επειδή κάποιοι θα αναρωτιούνται ίσως γιατί στην πρώτη ψηφοφορία για την εξουσιοδότηση προς τη διαπραγματευτική ομάδα είπαμε ναι -αλλά καταθέσαμε 15 βουλευτές κείμενο (11/7) και κατόπιν καταψηφίσαμε, λέγοντας πως στηρίζουμε την κυβέρνηση αλλά μνημόνιο δεν μπορούμε να ψηφίσουμε-, ήταν ακριβώς για να δώσουμε έστω και την ύστατη στιγμή στην κυβέρνηση τη δυνατότητα να στρίψει το τιμόνι αριστερά και να επανέλθει στο πρόγραμμά μας, το οποίο έχει μπει βαθιά στο συρτάρι…
Και το πρόγραμμά μας έχει σαφές παραγωγικό πρόσημο και όχι διάλυση του πρωτογενούς τομέα και κλείσιμο των λοιπών μικρομεσαίων επιχειρήσεων που δεν έχουν ακόμη βάλει λουκέτο.
Το πρόγραμμά μας θέτει το κρίσιμο κομμάτι της παραγωγικής ανασυγκρότησης, τον χρηματοπιστωτικό τομέα σε δημόσιο έλεγχο, δεσμεύετε για εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, αναφέρει τράπεζες ειδικού σκοπού για αγρότες και μικρομεσαίες επιχειρήσεις και δεν βολεύεται στην υποταγή της ΕΚΤ και του ΔΝΤ
Το πρόγραμμά μας έχει μέτρα προστασίας για τους εργαζόμενους και δεν καταργεί τη μετενέργεια που μόλις στις 2 Ιούλη επαναφέραμε, αλλά καταργεί τη ρήτρα μηδενικού ελλείμματος την οποία η κυβέρνηση επανάφερε με το Μνημόνιο.
Το πρόγραμμά μας θέτει υπό δημόσιο έλεγχο τους κρίσιμους τομείς της οικονομίας όπως ενέργεια,λιμάνια, αεροδρόμια, δημόσια ακίνητα και δεν τα εκποιεί μέσω του ΤΑΙΠΕΔ, όπως δυστυχώς δεσμεύτηκε η διαπραγματευτική ομάδα.
Το πρόγραμμά μας μιλά για αναδιανομή του πλούτου προς όφελος των πολλών και όχι τωνολιγαρχών και για δίκαιη και σταθερή φορολογική βάση, αλλά και για χτύπημα των καρτέλ και τωνπολυεθνικών
Το πρόγραμμά μας θέτει το κοινωνικό κράτος σε πρώτη προτεραιότητα και τη δημόσια υγεία αδιαπραγμάτευτη για όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες και δεν βάζει «ποινές» σε όσους νοσούν από την επάρατο, γιατί δεν έκαναν προληπτικές εξετάσεις...
Το πρόγραμμά μας βασίζεται στη διαγραφή του μεγαλύτερο μέρους του χρέους, όπως έγινε και στηΓερμανία το 1953.
Το πρόγραμμά μας θέτει πάνω από όλα τον Άνθρωπο και τονίζει το «καμία θυσία για το ευρώ», αφού το νόμισμα ως «μέσο» εξυπηρετεί συγκεκριμένες πολιτικές, ενώ κάποιοι το κάναν «στόχο».
Τέλος, εκτός των άλλων, το πρόγραμμά μας δεν αναγνωρίζει την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας που σημαίνει τα νομοσχέδια να εγκρίνονται πρώτα από τους «θεσμούς» και κατόπιν θα έρχονται προς ψήφιση στην ελληνική βουλή.
Και όμως όλα όσα ανέφερα παραπάνω και πολύ περισσότερα που βρίσκονται στο πρόγραμμά μας, σβήστηκαν σήμερα με μια μονοκοντυλιά, με την συναίνεση της κυβέρνησης στο «μνημονιακό μονόδρομο». Και να προσθέσω πως μετά την απομάκρυνση από το «ταμείο» κανένα λάθος δεν αναγνωρίζετε. Άρα το ψηφίζουμε τώρα και μετά ΘΑ τα απαλύνουμε είναι τουλάχιστον ουτοπικό για να μην χρησιμοποιήσω άλλη έκφραση…
Μονόδρομος τα μνημόνια λέγανε και λένε οι υποστηρικτές του συστήματος και του ακραίου καπιταλισμού (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ και ΜΜΕ της διαπλοκής).
Η Αριστερά μπορεί να το ισχυριστεί αυτό; Σε μία χώρα κατεστραμμένη και καταχρεωμένη από τις πολιτικές των άλλων (;) με την ανεργία και τη φτώχεια στα ύψη, με την αγροτική παραγωγή έτοιμη να καταρρεύσει, με τα χιλιάδες λουκέτα των ΜμΕ -που αρκετά συνοδεύτηκαν και από αυτοκτονίες- με τουςσυνταξιούχους να πληρώνουν και αυτοί το “μάρμαρο” ως απόμαχοι της ζωής- και δεν μιλώ για τις όποιες στρεβλώσεις των προκλητικών πρόωρων- και τα παιδιά μας να μεταναστεύουν, ποια πλεονάσματα έστω και σε βάθος τριετίας θα βρεθούν και από πού;
Στην πολιτική ΔΕΝ υπάρχουν αδιέξοδα ούτε μονόδρομοι.
Υπάρχουν εναλλακτικές που ανοίγουν προοδευτικούς δρόμους για τους πολίτες και τη χώρα, σίγουρα όχι εύκολα αλλά σε κάθε περίπτωση με πολιτική βούληση και με ευθύτητα και αλήθεια απέναντι στο λαό τίποτε δεν είναι ακατόρθωτο.
Στις 25 του Γενάρη η Ελπίδα ήρθε ισχυριστήκαμε.
Πάνε σχεδόν 7 μήνες από τότε και η Ελπίδα σήμερα τρεμοσβήνει...και ΔΕΝ έχουμε αυτό το δικαίωμα ειδικά ως Αριστερά!
ΝΑΙ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ - ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ & ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ
ΟΧΙ ΣΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ!!!
*Η Λίτσα Αμμανατίδου-Πασχαλίδου είναι βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Β’ Θεσσαλονίκης, Πρόεδρος της Διαρκούς Επιτροπής Παραγωγής & Εμπορίου και μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ.