Στην Αμοργό: Παναγιά Χοζοβιώτισσα, στην Ανάφη: Παναγιά Καλαμιώτισσα, στην Άνδρο: Παναγιά Θαλασσινή και Μονή Παναχράντου, Ίος: Παναγιά Γκρεμιώτισσα, Κέα: Παναγιά Καστριανή, Κύθνος: Παναγιά Κανάλα κ.α., Μήλος: Παναγιά Θαλασσίτρα, Μύκονος: Παναγιά Τουρλιανή, Παραπορτιανή κ.α., Νάξος: Παναγιά Δροσινή, Σίκινος: Παντάνασσα, Σίφνος: Χρυσοπηγή, Πουλάτη, Σύρος: Κοίμηση με την εικόνα του El Greco κ.α.
Δεν υπάρχει νησί στο Αιγαίο, αυτό το πανέμορφο αρχιπέλαγος, που να μην έχει εκκλησία ή ξωκκλήσι για χάρη της Παναγιάς. Και δεν υπάρχει Αιγαιοπελαγίτης θαλασσινός, από αυτούς που με την αξιοσύνη, τη λεβεντιά και την τόλμη τους κατάκτησαν τις θάλασσες και άπλωσαν την ελληνική ναυτοσύνη στα πέρατα της οικουμένης, που να μη έχει κάνει τάμα στην Παναγιά.
Και όχι μόνο σε ώρες κινδύνου, όταν ανταριάζονταν τα πέλαγα και θαλασσοπνιγόταν το μικρό ή το μεγάλο πλεούμενο του, αλλά και σε ώρες χαράς ή γιορτής.
Κι ήταν αυτό το τάμα μια εικόνα στην εκκλησία του νησιού του, μια δωρεά ή κάποιες φορές ένα χρυσό ή ασημένιο καράβι για τη χάρη της.
Στην Παναγιά της Τήνου, που έχει δεθεί και με την κορυφαία ώρα του νεότερου ελληνισμού, το έπος και την εθνική έξαρση του 1940, καράβια και καραβάκια μαλαματένια και καλοδουλεμένα «αρμενίζουν» για την Παναγιά του αρχιπελάγους.
Τάμα σου κάνω Παναγιά
μπρατσέρα από χρυσάφι
καΐκι από μάλαμα
και σκούνα πλουμισμένη
Αυτή είναι η δύναμη της πίστης στη θαυματουργή Παναγιά. Είναι η πονεμένη καταφυγή κάθε ανθρώπου, κάθε Έλληνα και ιδιαίτερα κάθε Έλληνα νησιώτη και κάθε ναυτικού.
Σε όλα τα νησιά μας κάθε Δεκαπενταύγουστο συγκεντρώνονται χιλιάδες πιστοί, όχι μόνο από την Ελλάδα αλλά και από το εξωτερικό να προσκυνήσουν και να προσευχηθούν στη Μεγαλόχαρη.