Το 3ο μνημόνιο πήρε ψήφο εμπιστοσύνης 222 βουλευτών. Ψήφο ενός ευρύτερου μνημονιακού τόξου στο επίπεδο του πολιτικού προσωπικού της παρούσης Βουλής, αλλά όχι και αντίστοιχης κοινωνικής νομιμοποίησης. Το πώς αυτό το μνημόνιο θα υλοποιηθεί, είναι μια άλλη συζήτηση. Το σίγουρο είναι, πως το κοινωνικό τοπίο στη πορεία εφαρμογής του νέου μνημονίου, αναμένεται να επιβαρυνθεί σωρευτικά και να παράξει ανεπανάληπτες κοινωνικές εκρήξεις. Ο κίνδυνος ολοκληρωτικής καταστροφής της χώρας, είναι πια υπαρκτός. Παραπλανητικές περιγραφές και προσπάθεια εξωραϊσμού της πραγματικότητας, δεν πείθουν κανέναν. Ούτε και όσους, τις τελευταίες μέρες, επιδιδόμενοι σ αυτή την προσπάθεια, θεοποιούν ένα «καλό» λόγο για την ρύθμιση του χρέους μετά το 2022! Εξάλλου δεν πέρασε πολύς καιρός και οι θύμησες είναι ακόμη φρέσκες, όταν οι κ.κ Σαμαράς, Στουρνάρας και Βενιζέλος μιλούσαν για πρωτογενή πλεονάσματα, ελεγχόμενη διαχείριση του χρέους και έξοδο της χώρας στις περίφημες ελεύθερες αγορές! Και τότε ορθώς δεν τους πίστεψε κανένας.
Τις παλιότερες μνημονιακές πολιτικές τις απέρριψε συνολικά η κοινωνία και δεν προκύπτει από πουθενά, πως στις νέες θα έχει διαφορετική στάση. Και πως θα μπορούσε να γίνει άλλωστε, όταν αυτές εκτόξευσαν το ποσοστό ανεργίας στο 60%! Όταν οδήγησαν σε απώλεια χιλιάδων θέσεων στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, καταστάσεις που δεν βίωσε σε τέτοιο μέγεθος η εργατική τάξη μετά την μεταπολίτευση. Όταν οδήγησαν τους περισσότερους συνταξιούχους, σε δικαιούχους ισχνών βοηθημάτων. Όταν μετέτρεψαν τους επαγγελματίες, σε κατηγορία εξαθλιωμένων προλετάριων. Μια μεγάλη τάξη λαϊκών στρωμάτων, που ξεπερνά το 80% και στήριξαν το συγκλονιστικό 62% του ΟΧΙ. Το οποίο θα κινούνταν στα επίπεδα του 80%, αν δε τρομοκρατούνταν ένα μέρος των πολιτών, από τα Στούκας των Θεσμών και των διαπλεκομένων ΜΜΕ.
Έχει ενδιαφέρον όμως, η κατάσταση μιας ιδιαίτερα μεγάλης κοινωνικής ομάδας, η οποία συνέβαλλε καθοριστικά στο εκλογικό αποτέλεσμα της 25/1 και κυρίως στο δημοψήφισμα του ιστορικού ΟΧΙ. Μια ματιά στο εκλογικό χάρτη των αγροτικών περιφερειών, θα πείσει και τον πιο δύσπιστο.
Είναι οι έχοντες σχέση με τον πρωτογενή τομέα γενικότερα. Κοινωνική ομάδα που είδε το εισόδημα της, να μειώνεται κατά 2,5 δις την πενταετία των μνημονίων. Που είδε το κόστος παραγωγής να αυξάνεται κατά 30%, το κόστος ενέργειας κατά 64% και τους φόρους κατά 93%! Που είδε το μερίδιο της παραγωγής στο συνολικό ΑΕΠ της χώρας, να πέφτει στο 3%! Που το αρνητικό ισοζύγιο προϊόντων, ξεπερνά τα 2 δις/έτος. Και όλα αυτά συνέπεια των μνημονίων 1 και 2.
Τώρα θα αρχίσουμε να προσθέτουμε σ όλα αυτά, τις συνέπειες από τα νέα σφαγιαστικά μέτρα που το κουαρτέτο επέβαλλε με το μνημόνιο 3. Εν ολίγοις:
Με την υπαγωγή των αγροτών στο φορολογικό καθεστώς του ελεύθερου επαγγελματία. Που σημαίνει ότι οι αγρότες θα τηρούν βιβλίο εσόδων εξόδων και θα φορολογούνται με συντελεστή 26% από το πρώτο ευρώ, ενώ θα ισχύει προκαταβολή φόρου 100%.
Με την κατάργηση της επιστροφής μέρους του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης για το αγροτικό πετρέλαιο, καθώς και την κατάργηση των επιστροφών ΦΠΑ.
Με τον τριπλασιασμό των ασφαλιστικών εισφορών στον ΟΓΑ.
Με την κατάργηση της απαλλαγής από φόρο των επιδοτήσεων για ποσό έως 12.000 ευρώ.
Με την μείωση στο μισό της επιδότησης του πετρελαίου θέρμανσης για τον προϋπολογισμό του 2016.
Με την αύξηση της τιμής του αγροτικού ρεύματος.
Με την αύξηση του Φ.Π.Α των αγροτικών εφοδίων στο 23% από 13%.
Με την αύξηση του Φ.Π.Α των συσκευασμένων αγροτικών προϊόντων στο 23%.
Με ρυθμίσεις, που εξοντώνουν όσους εργαζόμενους η μικροεπαγγελματίες, χρησιμοποιούν την αγροτική ενασχόληση, ως συμπληρωματικό εισόδημα για να αντέξουν την βαρβαρότητα της κρίσης.
Τέλος με όλες τις συνέπειες που θα φορτωθούν και οι παραγωγοί, όπως και τα υπόλοιπα χειμαζόμενα στρώματα, από τα συνολικά ψηφισθέντα μέτρα.
Στο πρόγραμμα του ο ΣΥΡΙΖΑ είχε υπογραμμίσει την σημασία του πρωτογενούς τομέα στις συνθήκες που διέρχεται η χώρα. Την ανθρωπιστική κρίση που χτυπάει βιαίως τα αστικά κέντρα και όχι μόνο, που μπορεί να αντιμετωπισθεί -πέραν των άλλων μεγάλων πολιτικών επιλογών μιας Αριστερής κυβέρνησης -και από έναν αγροτικό τομέα- ατμομηχανή η οποία θα συμβάλλει καθοριστικά στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, θα διεκδικήσει το μεγάλο μερίδιο της αγροτικής οικονομίας στην γενικότερη οικονομία της χώρας.
Υπογράμμιζε πως αυτή η παραγωγική ανασυγκρότηση θα κινείται στον αντίποδα της ακολουθούμενης πολιτικής. Πως απαιτεί σχεδιασμό, ισχυρό και υπό εθνικό και κοινωνικό έλεγχο χρηματοπιστωτικό πυλώνα, ερευνητική και παραγωγική υποστήριξη, εθνικές πολιτικές που θα έρχονται σε σύγκρουση και θα αμφισβητούν της κατευθύνσεις της λεγόμενης Κοινής Αγροτικής Πολιτικής.
Την Κοινή Αγροτική Πολιτική η οποία έχει καταστεί ένα νεοφιλελεύθερο εργαλείο που παρέδωσε την αγροτική παραγωγή στην κερδοσκοπική ασυδοσία του εμποροβιομηχανικού κεφαλαίου. Με την υπογραφή διμερών και περιφερειακών συμφωνιών «ελεύθερου εμπορίου» με τρίτες χώρες, με στόχο την προώθηση των βιομηχανικών εξαγωγών των κυρίαρχων της Ε.Ε και με θύμα την μικρομεσαία παραγωγή.
Με πιο τρόπο θα υλοποιηθούν οι προγραμματικές και συνεδριακές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες αφορούν τον πρωτογενή τομέα, εντός ενός βάρβαρου αδιέξοδου και ατελείωτου μνημονιακού τούνελ; Η απάντηση είναι σαφέστατη. Με κανένα τρόπο.
Το σχέδιο κοινωνικής ισοπέδωσης που επέβαλλε κατ αρχήν η τρόϊκα και σήμερα το κουαρτέτο, με στόχο την εξυπηρέτηση των πιστωτών, θα σαρώσει τα πάντα. Θα διαλύσει παντελώς τον αγροτικό και κτηνοτροφικό τομέα. Εκ των πραγμάτων, για την κοινωνία, για τα πληττόμενα λαϊκά στρώματα, για τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους η επιλογή είναι μία. Η απόκρουση αυτού του σχεδίου, η αποτροπή της ολοκληρωτικής παραγωγικής καταστροφής.
Είναι σίγουρο πως μετά το πρώτο σόκ, ακολουθεί η αφύπνιση. Οι αγρότες –κτηνοτρόφοι τιμώντας τις ιστορικές ταξικές και πατριωτικές παραδόσεις τους, θα διεκδικήσουν το μέλλον το δικό τους, το μέλλον της πατρίδας. Θα περάσουν γρήγορα από τα «χαμηλά» της πρώτης απογοήτευσης, στα «διάσελα» των νέων ταξικών και εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων. Τα τελευταία χρόνια δείξανε πως είναι βασική κοινωνική δύναμη της νέας Αντίστασης. Του ΟΧΙ μέχρι τέλους!
*Ο Τάσος Κανταράς είναι μέλος του Δ.Σ της ΚΕΔΕ και αντιπρόεδρος Επιτροπής Αγροτικής Ανάπτυξης. Διετέλεσε υπεύθυνος Αγροτικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ