Το 1930 επιστρέφει πίσω στην Ισπανία, όπου οι πολιτικές εξελίξεις ήταν ραγδαίες και τα χρόνια που θα ακολουθήσουν θα χαρακτηριστούν από αναταραχές, συγκρούσεις πολιτικές και κοινωνικές. Ο Lorca, μια προσωπικότητα έντονα δημοκρατική, ευαισθητοποιημένη να αφουγκράζεται φυλετικές και κοινωνικές αδικίες αγωνίστηκε μέσα από το συγγραφικό έργο του και το θεατρικό θίασο που διεύθυνε (La Barraca) να τις αναδείξει και να τις καταδικάσει.
Το 1933 τα ισπανικά φασιστικά κινήματα ενθαρρύνονται και αρχίζουν να κινητοποιούνται και δε θα αργήσουν να στιγματίσουν το πρόσωπό του, που γευόταν τότε την επιτυχία σε Ισπανία και Αμερική.
Προς τα τέλη του 1935 η πολιτική κατάσταση της Ισπανίας είναι πλέον έκρυθμη, αλλά ο Lorca δε διστάζει να συμμετέχει σε μαζικές συγκεντρώσεις του εργατικού κινήματος, να ποτίζει τις δηλώσεις του με σοσιαλιστικό χρώμα και να αντιτίθεται θερμά στο δικτατορικό θεσμό. Στις 14 Ιουλίου του 1936 η αντιδημοκρατική στάση ξεκινάει από το Μαρόκο και οι εκτελέσεις των δημοκρατικών οπαδών αυξάνονται
Έτσι, ένα μήνα ακριβώς αργότερα στήνεται επιχείρηση ευρείας κλίμακας με την έγκριση της πολιτικής διοίκησης για τη σύλληψη. Εκτελέστηκε εξ επαφής στις 19 Αυγούστου του 1936 στο Fuente Grande, στην επανομαζόμενη πηγή των δακρύων, καθώς για τους στασιαστές ήταν ένας ακόμη κόκκινος. Μετά από τρεις βδομάδες κυκλοφόρησε η φήμη για την εκτέλεσή του θορυβώντας τον ισπανόφωνο αλλά και τον ευρωπαϊκό κόσμο. ‘Ενα αφιέρωμα του Χρήστου Αβραμίδη
Προς τα τέλη του 1935 η πολιτική κατάσταση της Ισπανίας είναι πλέον έκρυθμη, αλλά ο Lorca δε διστάζει να συμμετέχει σε μαζικές συγκεντρώσεις του εργατικού κινήματος, να ποτίζει τις δηλώσεις του με σοσιαλιστικό χρώμα και να αντιτίθεται θερμά στο δικτατορικό θεσμό. Στις 14 Ιουλίου του 1936 η αντιδημοκρατική στάση ξεκινάει από το Μαρόκο και οι εκτελέσεις των δημοκρατικών οπαδών αυξάνονται
Έτσι, ένα μήνα ακριβώς αργότερα στήνεται επιχείρηση ευρείας κλίμακας με την έγκριση της πολιτικής διοίκησης για τη σύλληψη. Εκτελέστηκε εξ επαφής στις 19 Αυγούστου του 1936 στο Fuente Grande, στην επανομαζόμενη πηγή των δακρύων, καθώς για τους στασιαστές ήταν ένας ακόμη κόκκινος. Μετά από τρεις βδομάδες κυκλοφόρησε η φήμη για την εκτέλεσή του θορυβώντας τον ισπανόφωνο αλλά και τον ευρωπαϊκό κόσμο. ‘Ενα αφιέρωμα του Χρήστου Αβραμίδη