Παρουσιάστηκε σήμερα (2/9) στην ΕΣΗΕΑ η Προγραμματική Διακήρυξη της Λαϊκής Ενότητας-Ολόκληρο το κείμενο.

Αντι­προ­σω­πεία της ΛΑΪ­ΚΗΣ ΕΝΟ­ΤΗ­ΤΑΣ με επι­κε­φα­λής τον Πα­να­γιώ­τη Λα­φα­ζά­νη πα­ρου­σί­α­σε σή­με­ρα σε συ­νέ­ντευ­ξη Τύπου στην Αθήνα την Προ­γραμ­μα­τι­κή της Δια­κή­ρυ­ξη.
Στην αντι­προ­σω­πεία με­τεί­χαν ακόμη ο εκ­πρό­σω­πος Τύπου της ΛΑΪ­ΚΗΣ ΕΝΟ­ΤΗ­ΤΑΣ Κώ­στας Ήσυ­χος, ο δη­μο­σιο­γρά­φος – συγ­γρα­φέ­ας Πέ­τρος Πα­πα­κων­στα­ντί­νου και η νο­μι­κός Μα­ριάν­να Τσί­χλη.
Στην κα­τά­με­στη από κόσμο αί­θου­σα της ΕΣΗΕΑ, κυ­ρί­ως νε­ο­λαί­ους, πα­ρα­βρέ­θη­καν οι βου­λευ­τές της Λαϊ­κής Ενό­τη­τας Δη­μή­τρης Στρα­τού­λης, Θα­νά­σης Πε­τρά­κος, Στά­θης Λε­ου­τσά­κος, Νά­ντια Βα­λα­βά­νη, Θα­νά­σης Σκού­μας και Ραχήλ Μακρή και πολλά στε­λέ­χη από όλες τις συλ­λο­γι­κό­τη­τες του με­τώ­που.
Ο Πα­να­γιώ­της Λα­φα­ζά­νης κατά την ει­σα­γω­γι­κή του ομι­λία, τό­νι­σε τα εξής:
“Επι­χει­ρή­σα­με να κά­νου­με μια συ­νέ­ντευ­ξη Τύπου, αλλά βλέπω ότι έχου­με μια πολύ πυκνή συ­γκέ­ντρω­ση. Κι αυτό είναι πάρα πολύ θε­τι­κό μή­νυ­μα. Δεί­χνει σε όλους την απή­χη­ση που έχει η “Λαϊκή Ενό­τη­τα”. Εί­μα­στε το μέ­τω­πο που πρω­τοϊ­δρύ­θη­κε, αλλά απ'ό,τι φαί­νε­ται μέρα με τη μέρα απο­κτά­με μια πολύ με­γά­λη λαϊκή δυ­να­μι­κή. Ιδιαί­τε­ρη δυ­να­μι­κή στα πιο φτωχά στρώ­μα­τα της ελ­λη­νι­κής κοι­νω­νί­ας και πρώτα από όλα στη νε­ο­λαία. Τα νιάτα της Ελ­λά­δας στα οποία ανή­κει και το μέλ­λον. Και αυτά τα νιάτα θα πά­ρουν τη σκυ­τά­λη του μέλ­λο­ντος στα χέρια τους. Και η “Λαϊκή Ενό­τη­τα” έχει αυτόν τον κύριο στόχο. Να πάρει η νε­ο­λαία τη σκυ­τά­λη, τις απο­φά­σεις και να πάρει στα χέρια της την πο­ρεία της χώρας. Και τότε θα γί­νουν πα­ρελ­θόν μνη­μό­νια, εξαρ­τή­σεις, λι­τό­τη­τες και υπο­τέ­λειες. Θα δούμε μια νέα Ελ­λά­δα.
Επι­τρέψ­τε μου να πω ει­σα­γω­γι­κά ορι­σμέ­νες θε­με­λιώ­δεις σκέ­ψεις για το εγ­χεί­ρη­μα της «Λαϊ­κής Ενό­τη­τας».
Η «Λαϊκή Ενό­τη­τα» γεν­νή­θη­κε με τα­χύ­τη­τα αστρα­πής προ­κει­μέ­νου να υπάρ­ξει ένα δυ­να­τό και απο­φα­σι­στι­κό εγ­χεί­ρη­μα ως ρι­ζο­σπα­στι­κή απά­ντη­ση στη νέα μνη­μο­νια­κή συ­ναί­νε­ση, στο νέο μνη­μο­νια­κό συ­νε­ται­ρι­σμό της απερ­χό­με­νης κυ­βέρ­νη­σης του Αλ. Τσί­πρα με τη ΝΔ, το ΠΟ­ΤΑ­ΜΙ και το ΠΑΣΟΚ, έτσι όπως εκ­φρά­στη­κε με την από κοι­νού ψή­φι­ση στη βουλή του τρί­του μνη­μο­νί­ου κα­τα­λή­στευ­σης της χώρας και του λαού.
Η «Λαϊκή Ενό­τη­τα» δεν είναι ένα κόμμα και πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο ένα κόμμα με την πα­ρα­δο­σια­κή έν­νοια.
Η «Λαϊκή Ενό­τη­τα» ιδρύ­θη­κε ως ένα μέ­τω­πο.
Ένα ανοι­κτό και πλατύ μέ­τω­πο που φι­λο­δο­ξεί να εκ­φρά­σει και να αντι­προ­σω­πεύ­σει όλο και ευ­ρύ­τε­ρες αρι­στε­ρές, ρι­ζο­σπα­στι­κές, και­νο­τό­μες και προ­ο­δευ­τι­κές δυ­νά­μεις, που έχουν αντι­μνη­μο­νια­κό δη­μο­κρα­τι­κό προ­σα­να­το­λι­σμό και επι­διώ­κουν να βά­λουν τη χώρα σε μια νέα ανορ­θω­τι­κή ανα­πτυ­ξια­κή τρο­χιά πα­ρα­γω­γι­κής ανα­συ­γκρό­τη­σης με κοι­νω­νι­κό πρό­σω­πο και σο­σια­λι­στι­κό ορί­ζο­ντα.
Στη «Λαϊκή Ενό­τη­τα» ήδη έχουν δη­λώ­σει ενερ­γή συμ­με­το­χή ή συ­νερ­γα­σία πολ­λές ορ­γα­νώ­σεις, κι­νή­σεις και προ­σω­πι­κό­τη­τες της Αρι­στε­ράς και του προ­ο­δευ­τι­κού τόξου.
Η «Λαϊκή Ενό­τη­τα» προ­φα­νώς δεν είναι και δεν πρό­κει­ται να γίνει ένα προ­ε­δρο­κε­ντρι­κό ή αρ­χη­γι­κό συ­γκε­ντρω­τι­κό μόρ­φω­μα, όπως τα πα­ρα­δο­σια­κά κόμ­μα­τα του συ­στή­μα­τος. Δεν είναι ούτε πρό­κει­ται να γίνει ένα μο­νο­λι­θι­κό κόμμα, όπως ορι­σμέ­νες δυ­νά­μεις της Αρι­στε­ράς.
Η «Λαϊκή Ενό­τη­τα» βα­σί­ζε­ται και θέλει να λει­τουρ­γεί με αδια­πραγ­μά­τευ­τες συλ­λο­γι­κές δη­μο­κρα­τι­κές δια­δι­κα­σί­ες, με την πλήρη, αδια­πραγ­μά­τευ­τη και άμεση συμ­με­το­χή των μελών της στη λήψη όλων των απο­φά­σε­ων και ιδιαί­τε­ρα των απο­φά­σε­ων που κα­θο­ρί­ζουν τις βα­σι­κές επι­λο­γές και την πο­ρεία της «Λαϊ­κής Ενό­τη­τας».
Απ'αυτήν την άποψη φι­λο­δο­ξού­με να ανα­δει­χθού­με σε ένα απο­λύ­τως πρω­τό­τυ­πο και και­νο­τό­μο εγ­χεί­ρη­μα και πεί­ρα­μα δη­μο­κρα­τί­ας, που πα­ρα­πέ­μπει στις αρχές και τις πρω­τό­τυ­πες δη­μο­κρα­τι­κές δια­δι­κα­σί­ες, οι οποί­ες εγκαι­νιά­στη­καν από το ΕΑΜ και την αντι­στα­σια­κή Ελ­λά­δα των βου­νών.
Από αυτή τη θέση κα­λού­με ερ­γα­ζό­με­νους, πο­λί­τες, προ­ο­δευ­τι­κούς αν­θρώ­πους, πα­τριώ­τες, αγω­νι­στές, μα­χη­τές και στε­λέ­χη των κοι­νω­νι­κών αγώ­νων και της Αρι­στε­ράς να αυ­τε­νερ­γή­σουν και να ανα­λά­βουν πρω­το­βου­λί­ες αυ­το­ορ­γά­νω­σης και να κτί­σουν πα­ντού, σε πό­λεις, Δή­μους, Κοι­νό­τη­τες και γει­το­νιές, ανοι­κτές Επι­τρο­πές και ορ­γα­νώ­σεις της «Λαϊ­κής Ενό­τη­τας» που θα λει­τουρ­γούν με πλα­τιές συμ­με­το­χι­κές δια­δι­κα­σί­ες ως κύτ­τα­ρα προ­ο­δευ­τι­κής αντι­μνη­μο­νια­κής ανα­τρο­πής και κοι­νω­νι­κού με­τα­σχη­μα­τι­σμού. Και κυ­ρί­ως να κτί­σουν πα­ντού Επι­τρο­πές και ορ­γα­νώ­σεις ανοι­κτής λαϊ­κής συμ­με­το­χής που θα δώ­σουν απο­φα­σι­στι­κά και με επι­τυ­χία τον εκλο­γι­κό αγώνα για μια με­γά­λη νίκη της «Λαϊ­κής Ενό­τη­τας».
Η «Λαϊκή Ενό­τη­τα», όμως, δεν πε­ριο­ρί­ζε­ται μόνο ως μέ­τω­πο ορ­γα­νώ­σε­ων, κι­νή­σε­ων και προ­σώ­πων που συμ­με­τέ­χουν στο εγ­χεί­ρη­μα στη βάση κοι­νής προ­γραμ­μα­τι­κής δια­κή­ρυ­ξης, δια­τη­ρώ­ντας πλή­ρως την ορ­γα­νω­τι­κή τους αυ­το­νο­μία και την ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κή τους ιδιαι­τε­ρό­τη­τα και δια­φο­ρε­τι­κό­τη­τα.
Η «Λαϊκή Ενό­τη­τα» πρώτα από όλα και κυ­ρί­ως φι­λο­δο­ξεί να είναι ένα κί­νη­μα λαϊ­κής βάσης. Ένα κί­νη­μα λαϊ­κής συμ­με­το­χής, λαϊ­κής αυ­τορ­γά­νω­σης και λαϊ­κής αυ­τε­νέρ­γειας. Ένα μέ­τω­πο που θα δίνει το παρόν στην κοι­νω­νία και θα στη­ρί­ζε­ται στους ερ­γα­τι­κούς, λαϊ­κούς, κοι­νω­νι­κούς, τα­ξι­κούς αγώ­νες και στα κοι­νω­νι­κά κι­νή­μα­τα, ως τις κα­τε­ξο­χήν δυ­νά­μεις αντί­στα­σης και προ­ο­δευ­τι­κής ανα­τρο­πής”.



unnamed_6.jpg




ΠΡΟ­ΓΡΑΜ­ΜΑ­ΤΙ­ΚΗ ΔΙΑ­ΚΗΡYΞΗ ΤΗΣ «ΛΑΪ­ΚΗΣ ΕΝΟ­ΤΗ­ΤΑΣ»
Η δη­μιουρ­γία της Λαϊ­κής Ενό­τη­τας έχει ως αφε­τη­ρία το συ­ντρι­πτι­κό ΟΧΙ του Ελ­λη­νι­κού λαού στο δη­μο­ψή­φι­σμα της 5ης Ιου­λί­ου. Απέ­να­ντι στην τρο­μο­κρα­τία των κυ­ρί­αρ­χων δυ­νά­με­ων στην Ευ­ρω­παϊ­κή Ένωση και την Ελ­λά­δα, η με­γά­λη κοι­νω­νι­κή πλειο­ψη­φία, με δυ­να­μι­κή πα­ρου­σία των νέων, αντέ­τα­ξε μια αυ­θε­ντι­κή λαϊκή εξέ­γερ­ση. Η αντί­στα­ση του ελ­λη­νι­κού λαού, πρω­το­φα­νής σε διάρ­κεια και μα­ζι­κό­τη­τα κυ­ρί­ως στα δύο πρώτα χρό­νια της επι­βο­λής των μνη­μο­νί­ων, απο­τε­λεί, επί­σης, μια με­γά­λη πα­ρα­κα­τα­θή­κη για τη Λαϊκή Ενό­τη­τα. Εξέ­φρα­σε τη γε­νι­κευ­μέ­νη αντί­στα­ση στο στρα­τη­γι­κό σχέ­διο επι­βο­λής διαρ­κούς λι­τό­τη­τας, απο­γύ­μνω­σης της ερ­γα­σί­ας από κάθε δι­καί­ω­μα, υφαρ­πα­γής της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας, κα­τά­λυ­σης της δη­μο­κρα­τί­ας και επι­βο­λής κα­θε­στώ­τος πε­ριο­ρι­σμέ­νης κυ­ριαρ­χί­ας.
Μόλις ένα μήνα μετά το «ΟΧΙ» του ελ­λη­νι­κού λαού στο δη­μο­ψή­φι­σμα, η ψή­φι­ση του τρί­του Μνη­μο­νί­ου άλ­λα­ξε δρα­μα­τι­κά το πο­λι­τι­κό τοπίο. Η ηγε­τι­κή ομάδα της κυ­βέρ­νη­σης που ανα­δεί­χθη­κε από τις εκλο­γές της 25ης Ια­νουα­ρί­ου διέ­λυ­σε βίαια το κοι­νω­νι­κό συμ­βό­λαιο που τη συ­νέ­δεε με τη λαϊκή πλειο­ψη­φία, σπέρ­νο­ντας την απο­γο­ή­τευ­ση και ανα­ζω­πυ­ρώ­νο­ντας τον φόβο. Πέ­ρα­σε στην απέ­να­ντι όχθη των Μνη­μο­νια­κών δυ­νά­με­ων, βομ­βαρ­δί­ζο­ντας τα ερ­γα­ζό­με­να και με­σαία στρώ­μα­τα με νέα αντι­λαϊ­κά μέτρα. Η εξέ­λι­ξη αυτή επέ­τρε­ψε στους δα­νει­στές να προ­χω­ρή­σουν σε πο­λι­τι­κό πρα­ξι­κό­πη­μα και βια­σμό κάθε έν­νοιας λαϊ­κής κυ­ριαρ­χί­ας. Με το τρίτο Μνη­μό­νιο η διε­θνής επι­τρο­πεία γί­νε­ται ακόμη πιο ασφυ­κτι­κή, με κο­ρυ­φαίο δείγ­μα τα­πεί­νω­σης τη δη­μιουρ­γία του δια­βό­η­του fund, του Τα­μεί­ου που υπο­θη­κεύ­ει τη δη­μό­σια πε­ριου­σία και τον κοι­νω­νι­κό πλού­το για γε­νιές ολό­κλη­ρες.
Το τρίτο Μνη­μό­νιο είναι μόνο η αρχή. Ήδη βρί­σκο­νται στην ημε­ρή­σια διά­τα­ξη η πε­ραι­τέ­ρω διά­λυ­ση των ερ­γα­σια­κών σχέ­σε­ων, η νέα συρ­ρί­κνω­ση σε εξευ­τε­λι­στι­κά επί­πε­δα των επι­κου­ρι­κών και των κύ­ριων συ­ντά­ξε­ων, η φο­ρο­ε­πι­δρο­μή στα αγρο­τι­κά ει­σο­δή­μα­τα και στα μι­κρο­με­σαία κοι­νω­νι­κά στρώ­μα­τα, όπως και σειρά άλλων μέ­τρων που θα προ­ω­θη­θούν τους επό­με­νους μήνες. Ακρι­βώς αυτός ο λόγος, σε συν­δυα­σμό με την προ­σπά­θεια να απο­φευ­χθεί η συ­γκρό­τη­ση αντι­μνη­μο­νια­κού με­τώ­που εναλ­λα­κτι­κής πο­λι­τι­κής, ώθη­σαν την κυ­βέρ­νη­ση να πα­ραι­τη­θεί και να οδη­γή­σει τη χώρα σε εκλο­γές- εξ­πρές. Πρό­κει­ται για προ­σπά­θεια υφαρ­πα­γής της λαϊ­κής ψήφου, προ­τού ο λαός ενη­με­ρω­θεί και αι­σθαν­θεί στην κα­θη­με­ρι­νό­τη­τά του και σε όλη τους την έκτα­ση τις συ­νέ­πειες του τρί­του Μνη­μο­νί­ου. Προ­σπά­θεια, που συ­νά­ντη­σε την πλήρη υπο­στή­ρι­ξη των Ευ­ρω­παί­ων επι­κυ­ρί­αρ­χων- Μέρ­κελ, Γιούν­κερ, Μο­σκο­βι­σί, Ντάι­ζελ­μπλουμ-, οι οποί­οι πριν δύο μήνες προ­σπα­θού­σαν να ακυ­ρώ­σουν με κάθε τρόπο το δι­καί­ω­μα δη­μο­κρα­τι­κής έκ­φρα­σης του ελ­λη­νι­κού λαού με δη­μο­ψή­φι­σμα.
Ου­δείς σο­βα­ρός άν­θρω­πος πι­στεύ­ει πραγ­μα­τι­κά ότι αυτά τα κα­τα­στρο­φι­κά, από κοι­νω­νι­κή άποψη, μέτρα μπο­ρεί να είναι απο­τε­λε­σμα­τι­κά ακόμη και από τη στενά δη­μο­σιο­νο­μι­κή σκο­πιά. Η απο­τυ­χία τους είναι προ­ε­ξο­φλη­μέ­νη και θα οδη­γή­σει σε νέα πα­κέ­τα αντι­λαϊ­κών μέ­τρων, για να συ­νε­χι­στεί ο φαύ­λος κύ­κλος που γνω­ρί­σα­με με τις προη­γού­με­νες Μνη­μο­νια­κές κυ­βερ­νή­σεις. Ερ­γα­ζό­με­νοι, αγρό­τες, νέοι, επαγ­γελ­μα­τί­ες και μι­κροί επι­χει­ρη­μα­τί­ες κα­τα­στρέ­φο­νται μόνο και μόνο για να εξα­σφα­λι­σθούν οι δό­σεις της δα­νεια­κής «βο­ή­θειας», οι οποί­ες την ίδια στιγ­μή της εκτα­μί­ευ­σής τους πη­γαί­νουν, κατά το 99%, είτε στους δα­νει­στές, είτε στους τρα­πε­ζί­τες. Στα­γό­να δεν πέ­φτει στην πραγ­μα­τι­κή οι­κο­νο­μία και στους πο­λί­τες που βρί­σκο­νται στο χεί­λος του οι­κο­νο­μι­κού αφα­νι­σμού.
Είναι αστείο να πε­ρι­μέ­νει κα­νείς ότι αυτή η ηγε­τι­κή ομάδα, που υπέ­γρα­ψε το τρίτο Μνη­μό­νιο και έκτο­τε εγκω­μιά­ζε­ται από τους εκ­προ­σώ­πους των δα­νει­στών και της εγ­χώ­ριας ολι­γαρ­χί­ας, θα κα­τα­φέ­ρει- κάπως, κά­πο­τε- να απε­γκλω­βι­στεί από αυτό. Αν πά­ρεις το λάθος τρένο, όλοι οι σταθ­μοί που θα συ­να­ντή­σεις στη δια­δρο­μή σου θα είναι λάθος. Και είναι αι­θε­ρο­βά­μων όποιος πι­στεύ­ει ότι μπο­ρεί να τα βάλει με τα με­γά­λα συμ­φέ­ρο­ντα μια κυ­βέρ­νη­ση που δέ­χθη­κε να κόψει άμεσα 93 ευρώ τον μήνα από τους φτω­χό­τε­ρους των φτω­χών, συρ­ρι­κνώ­νο­ντας την κα­τώ­τα­τη σύ­ντα­ξη στο εξευ­τε­λι­στι­κό όριο των 393 ευρώ!
Για ένα με­γά­λο μέ­τω­πο του “ΟΧΙ μέχρι το τέλος”
Για όλους αυ­τούς τους λό­γους κα­τέ­στη επεί­γου­σα ανά­γκη η συ­γκρό­τη­ση της Λαϊ­κής Ενό­τη­τας, ενός πο­λι­τι­κού και κοι­νω­νι­κού με­τώ­που ανα­τρο­πής των Μνη­μο­νί­ων και της εξο­ντω­τι­κής λι­τό­τη­τας, της αντι­δη­μο­κρα­τι­κής εκτρο­πής και της με­τα­τρο­πής της Ελ­λά­δας σε ευ­ρω­α­ποι­κία με μοχλό το χρέος.
Χρεια­ζό­μα­στε ένα με­γά­λο λαϊκό, πα­τριω­τι­κό μέ­τω­πο αξιο­πι­στί­ας, συ­νέ­πειας και ανι­διο­τέ­λειας που θα ανα­στυ­λώ­σει τις προ­δο­μέ­νες ελ­πί­δες, θα νι­κή­σει τον φόβο και θα δώσει αέρα νίκης στο με­γά­λο, λαϊκό και νε­α­νι­κό ρεύμα του «ΟΧΙ» της 5ης Ιου­λί­ου. Μα­ταιο­πο­νούν όσοι προ­σπα­θούν να δια­βά­λουν εκ των προ­τέ­ρων αυτή την προ­σπά­θεια μι­λώ­ντας για «απο­στα­σία» που έριξε τάχα την «πρώτη αρι­στε­ρή κυ­βέρ­νη­ση». Απο­στά­τη­σαν από την Αρι­στε­ρά μόνον εκεί­νοι που επέ­λε­ξαν να γί­νουν η τρίτη Μνη­μο­νια­κή κυ­βέρ­νη­ση αυτού του τόπου.
Η Λαϊκή Ενό­τη­τα δεν είναι εκλο­γι­κή ση­μαία ευ­και­ρί­ας, ούτε φι­λο­δο­ξεί να προ­στε­θεί στα κόμ­μα­τα του χρε­ο­κο­πη­μέ­νου, πο­λι­τι­κού κα­τε­στη­μέ­νου. Απο­τε­λεί συ­σπεί­ρω­ση πο­λι­τι­κών ορ­γα­νώ­σε­ων, κι­νή­σε­ων και ανέ­ντα­χτων πο­λι­τών, που φι­λο­δο­ξεί να εκ­φρά­σει, να εμπνεύ­σει και να ενι­σχύ­σει ένα πραγ­μα­τι­κό λαϊκό κί­νη­μα, με πρω­το­βου­λί­ες αυ­το­ορ­γά­νω­σης. Θέ­λου­με να γίνει η φωνή εκεί­νων που σή­με­ρα δεν έχουν φωνή, η δύ­να­μη των αδυ­νά­μων. Θέ­λου­με να είναι η αφε­τη­ρία για το μέ­τω­πο που θα εκ­προ­σω­πή­σει τη συμ­μα­χία των ερ­γα­ζο­μέ­νων, των ανέρ­γων, της αγρο­τιάς, των αυ­το­α­πα­σχο­λού­με­νων, των μι­κρο­με­σαί­ων στρω­μά­των της πόλης, της δια­νό­η­σης και των αν­θρώ­πων του πο­λι­τι­σμού, στην κοινή προ­σπά­θεια για ν’ αλ­λά­ξει δρόμο η ελ­λη­νι­κή κοι­νω­νία.
Σ’ αυτή την προ­σπά­θεια δεν χω­ρούν λο­γι­κές ηγε­μο­νι­σμού και απο­κλει­στι­κής αλή­θειας. Έχουν θέση διά­φο­ρες κοι­νω­νι­κές ευαι­σθη­σί­ες, προ­ο­δευ­τι­κές πο­λι­τι­κές πα­ρα­δό­σεις και ιδε­ο­λο­γι­κές προ­τι­μή­σεις. Είναι όρος ύπαρ­ξης αυτού του με­τώ­που η δη­μο­κρα­τι­κή λει­τουρ­γία του, με κέ­ντρο τους ίδιους τους αγω­νι­στές, τις διεκ­δι­κή­σεις και τις ανα­ζη­τή­σεις τους. Οι δυ­νά­μεις, οι αγω­νι­στές και αγω­νί­στριες που συμ­με­τέ­χουν στη Λαϊκή Ενό­τη­τα συν­δέ­ο­νται με ισχυ­ρή πο­λι­τι­κή συμ­φω­νία για μια άμεση, ζω­τι­κά ανα­γκαία, ρι­ζο­σπα­στι­κή εναλ­λα­κτι­κή λύση στη Μνη­μο­νια­κή τρα­γω­δία. Μια λύση που θα λει­τουρ­γή­σει προς όφε­λος των λαϊ­κών τά­ξε­ων, σε βάρος του με­γά­λου κε­φα­λαί­ου, που θα απαλ­λά­ξει την Ελ­λά­δα από τη θα­νά­σι­μη επι­κυ­ριαρ­χία των ιμπε­ρια­λι­στι­κών κέ­ντρων. Μας ενώ­νει η κοινή ανα­ζή­τη­ση, μέσα από δια­φο­ρε­τι­κούς δρό­μους, μιας νέας κοι­νω­νί­ας, απε­λευ­θε­ρω­μέ­νης από τα δεσμά της εκ­με­τάλ­λευ­σης και κάθε εί­δους κα­τα­πί­ε­σης, μιας κοι­νω­νί­ας με αλ­λη­λεγ­γύη, δι­καιο­σύ­νη και ελευ­θε­ρία, στο δρόμο για το σο­σια­λι­σμό του 21ου αιώνα.
Τα άμεσα μέτρα για την έξοδο από την κοι­νω­νι­κή κα­τα­στρο­φή
Άμεση, βα­σι­κή επι­δί­ω­ξη της Λαϊ­κής Ενό­τη­τας είναι να δη­μιουρ­γη­θούν, μέσα από τα κοι­νω­νι­κά κι­νή­μα­τα και την πο­λι­τι­κή δράση, μέσα κι έξω από τη Βουλή, οι προ­ϋ­πο­θέ­σεις για τη ρι­ζο­σπα­στι­κή εναλ­λα­κτι­κή λύση στη ση­με­ρι­νή, Μνη­μο­νια­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα.
Οι βα­σι­κές συ­ντε­ταγ­μέ­νες του άλλου δρό­μου έχουν ήδη προσ­διο­ρι­στεί από πολ­λές αρι­στε­ρές δυ­νά­μεις, ρι­ζο­σπα­στι­κά κι­νή­μα­τα και προ­ο­δευ­τι­κούς επι­στή­μο­νες. Η εναλ­λα­κτι­κή λύση που υπε­ρα­σπι­ζό­μα­στε επι­χει­ρεί να δώσει απα­ντή­σεις σε όλα τα καί­ρια προ­βλή­μα­τα της οι­κο­νο­μί­ας, της κοι­νω­νί­ας, του κρά­τους και της εξω­τε­ρι­κής πο­λι­τι­κής. Ασφα­λώς και δεν πε­ριο­ρί­ζε­ται στο θέμα της νο­μι­σμα­τι­κής πο­λι­τι­κής, όπως υπο­στη­ρί­ζουν οι πλα­στο­γρά­φοι και συ­κο­φά­ντες που μι­λά­νε για «λόμπι της δραχ­μής».
Το πρό­βλη­μα με αυτή την εναλ­λα­κτι­κή πρό­τα­ση δεν είναι η τάχα ανε­παρ­κής «τε­χνι­κή» επε­ξερ­γα­σία της, αλλά η ελ­λι­πής πο­λι­τι­κή προ­ε­τοι­μα­σία της: το γε­γο­νός ότι δεν έχει συ­ζη­τη­θεί στον απαι­τού­με­νο βαθμό μέσα στο λαό και στις κοι­νω­νι­κές συλ­λο­γι­κό­τη­τες. Δη­λα­δή, ανά­με­σα σε εκεί­νους που θα κλη­θούν να πα­λέ­ψουν σκλη­ρά, απέ­να­ντι σε τε­ρά­στια συμ­φέ­ρο­ντα, για την υλο­ποί­η­σή της. Αυτό το κενό φι­λο­δο­ξού­με να κα­λύ­ψου­με άμεσα, με μια με­γά­λη κα­μπά­νια δη­μό­σιου δια­λό­γου, απέ­να­ντι σ’ όσους πα­σχί­ζουν να επι­βά­λουν ένα νέο «ιδιώ­νυ­μο». Να δαι­μο­νο­ποι­ή­σουν, ακόμη και να ποι­νι­κο­ποι­ή­σουν την «απα­γο­ρευ­μέ­νη» συ­ζή­τη­ση.
Τα άμεσα, κα­τε­πεί­γο­ντα μέτρα που πρέ­πει να λη­φθούν για ν’ ανοί­ξει ένας νέος δρό­μος είναι:
-Η κα­τάρ­γη­ση των κοι­νω­νι­κά και οι­κο­νο­μι­κά κα­τα­στρο­φι­κών Μνη­μο­νί­ων και των αποι­κια­κών, δα­νεια­κών συμ­βά­σε­ων υπο­θή­κευ­σης του μέλ­λο­ντός μας, που τα συ­νο­δεύ­ουν.
-Η δια­κο­πή πλη­ρω­μών του χρέ­ους- τη μη βιω­σι­μό­τη­τα του οποί­ου ανα­γνω­ρί­ζει, από τη δική του σκο­πιά, ακόμη και το ΔΝΤ- με στόχο τη συ­νο­λι­κή δια­γρα­φή του με­γα­λύ­τε­ρου μέ­ρους του. Η δια­κο­πή πλη­ρω­μών θα συ­νο­δευ­τεί από πο­λι­τι­κές και νο­μι­κές ενέρ­γειες, σε διε­θνές επί­πε­δο, οι οποί­ες θα αξιο­ποι­ή­σουν και το σχε­τι­κό πό­ρι­σμα της Επι­τρο­πής Αλή­θειας της Βου­λής.
-Ανε­ξάρ­τη­τα, αλλά πα­ράλ­λη­λα με τη διε­θνή δράση για το θέμα του χρέ­ους, θα διεκ­δι­κη­θούν άμε­σα- πο­λι­τι­κά, νο­μι­κά, κι­νη­μα­τι­κά- και με επι­μο­νή οι γερ­μα­νι­κές οφει­λές, δη­λα­δή το κα­το­χι­κό δά­νειο και οι απο­ζη­μιώ­σεις για τα θύ­μα­τα και τις κα­τα­στρο­φές της να­ζι­στι­κής θη­ριω­δί­ας.
-Ο άμε­σος τερ­μα­τι­σμός της λι­τό­τη­τας και η εφαρ­μο­γή μιας πο­λι­τι­κής ανα­δια­νο­μής του κοι­νω­νι­κού πλού­του προς όφε­λος των ερ­γα­ζό­με­νων στρω­μά­των και σε βάρος των ολι­γαρ­χών. Ιδιαί­τε­ρη μέ­ρι­μνα πρέ­πει να υπάρ­ξει για τα πιο χτυ­πη­μέ­να από την κρίση κοι­νω­νι­κά στρώ­μα­τα, με στή­ρι­ξη των ει­σο­δη­μά­των τους και στα­δια­κή αύ­ξη­ση των κα­τώ­τα­των μι­σθών, συ­ντά­ξε­ων και επι­δο­μά­των ανερ­γί­ας, εξα­σφά­λι­ση ια­τρο­φαρ­μα­κευ­τι­κής πε­ρί­θαλ­ψης και βα­σι­κών αγα­θών (ρεύμα, νερό, θέρ­μαν­ση) για όλους.
Γε­νι­κό­τε­ρα, θα στη­ρι­χθούν οι μι­σθοί, οι συ­ντά­ξεις και οι κοι­νω­νι­κές δα­πά­νες για τη δη­μό­σια δω­ρέ­αν παι­δεία, τη λαϊκή υγεία, τον πο­λι­τι­σμό. Θα εν­θαρ­ρυν­θεί η στα­δια­κή αύ­ξη­σή τους, σε συ­νάρ­τη­ση με τους ανα­πτυ­ξια­κούς ρυθ­μούς. Θα αναι­ρε­θούν τα εξο­ντω­τι­κά, για τους αγρό­τες και τους ελεύ­θε­ρους επαγ­γελ­μα­τί­ες, φο­ρο­λο­γι­κά και άλλα μνη­μο­νια­κά μέτρα. Θα κα­ταρ­γη­θεί ο ΕΝΦΙΑ και θα θε­σπι­σθεί φόρος μόνο για την πολύ με­γά­λη, ακί­νη­τη πε­ριου­σία.
-Η εθνι­κο­ποί­η­ση των τρα­πε­ζών και η λει­τουρ­γία τους υπό κα­θε­στώς κοι­νω­νι­κού ελέγ­χου, με από­λυ­τη εξα­σφά­λι­ση της λαϊ­κής απο­τα­μί­ευ­σης. Το νέο, εθνι­κο­ποι­η­μέ­νο και απαλ­λαγ­μέ­νο από την πα­τρω­νία της ΕΚΤ τρα­πε­ζι­κό σύ­στη­μα θα εξα­σφα­λί­σει τη ζω­τι­κά ανα­γκαία «σει­σά­χθεια» στα εξου­θε­νω­μέ­να από την κρίση νοι­κο­κυ­ριά. Θα πα­ρέ­χει την εξί­σου ανα­γκαία ρευ­στό­τη­τα στους επαγ­γελ­μα­τί­ες και τις μι­κρές ή με­σαί­ες επι­χει­ρή­σεις που κιν­δυ­νεύ­ουν με αφα­νι­σμό. Στην κα­τεύ­θυν­ση αυτή θα επα­να­λει­τουρ­γή­σουν η Αγρο­τι­κή Τρά­πε­ζα και το Τα­χυ­δρο­μι­κό Τα­μιευ­τή­ριο και θα διε­ρευ­νη­θούν τα σκάν­δα­λα του ξε­που­λή­μα­τός τους. Η εθνι­κο­ποί­η­ση των τρα­πε­ζών θα επι­τρέ­ψει την άμεση και σε βάθος διε­ρεύ­νη­ση των θα­λασ­σο­δα­νεί­ων που έχουν χο­ρη­γη­θεί σε μο­νο­πω­λια­κούς ομί­λους και της φο­ρο­δια­φυ­γής μέσω διά­φο­ρων λι­στών τύπου Λα­γκάρντ.
Οι­κο­νο­μι­κή ανα­συ­γκρό­τη­ση και πο­λι­τι­στι­κή ανα­γέν­νη­ση
Πα­ράλ­λη­λα με αυτά τα κα­τε­πεί­γο­ντα μέτρα, που θα δώ­σουν μια πρώτη ανάσα στην οι­κο­νο­μία και τα λαϊκά στρώ­μα­τα, θα προ­ω­θη­θούν ρι­ζο­σπα­στι­κές με­ταρ­ρυθ­μί­σεις για την αλ­λα­γή του χρε­ο­κο­πη­μέ­νου μο­ντέ­λου ανά­πτυ­ξης και την ανα­τρο­πή των κοι­νω­νι­κών συ­σχε­τι­σμών υπέρ του λαού και σε βάρος των δια­πλε­κό­με­νων ολι­γαρ­χών. Οι με­ταρ­ρυθ­μί­σεις αυτές, με­τα­ξύ άλλων, πε­ρι­λαμ­βά­νουν:
-Τη ρι­ζο­σπα­στι­κή ανα­θε­ώ­ρη­ση της ερ­γα­σια­κής νο­μο­θε­σί­ας, με επα­να­φο­ρά των συλ­λο­γι­κών συμ­βά­σε­ων και των ελεύ­θε­ρων συλ­λο­γι­κών δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων. Από­κρου­ση της ερ­γο­δο­τι­κής αυ­θαι­ρε­σί­ας, αυ­στη­ρό­τα­τα όρια και αντι­κί­νη­τρα στις απο­λύ­σεις, ενερ­γο­ποί­η­ση και ενί­σχυ­ση των επι­θε­ω­ρή­σε­ων ερ­γα­σί­ας. Δη­μό­σιος, κοι­νω­νι­κός, ανα­βαθ­μι­σμέ­νος ΟΑΕΔ και κα­τάρ­γη­ση των ιδιω­τι­κών εται­ρειών επι­νοι­κί­α­σης ερ­γα­ζο­μέ­νων.
-Τη δη­μιουρ­γία ενός στα­θε­ρού, κοι­νω­νι­κά δί­καιου και ανα­δια­νε­μη­τι­κού φο­ρο­λο­γι­κού συ­στή­μα­τος, ώστε να πλη­ρώ­σουν επι­τέ­λους τα βάρη της κρί­σης όχι τα συ­νή­θη υπο­ζύ­για, αλλά οι έχο­ντες και κα­τέ­χο­ντες.
-Τον τερ­μα­τι­σμό των αρ­πα­κτι­κών ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων, συρ­ρι­κνώ­σε­ων και δια­λύ­σε­ων επι­χει­ρή­σε­ων, δι­κτύ­ων και υπο­δο­μών (ΔΕΗ, φυ­σι­κό αέριο, λι­μά­νια, αε­ρο­δρό­μια, ακί­νη­τα δη­μο­σί­ου κ.α.). Την άμεση κα­τάρ­γη­ση του ΤΑΙ­ΠΕΔ. Την επα­νά­κτη­ση της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας που εκ­ποι­ή­θη­κε στο ιδιω­τι­κό κε­φά­λαιο με ακύ­ρω­ση των πα­ρά­νο­μων και αντι­συ­νταγ­μα­τι­κών απο­φά­σε­ων για την εκ­χώ­ρη­σή τους, χωρίς απο­ζη­μί­ω­ση, με εξαί­ρε­ση τους μι­κρο­με­τό­χους. Την εθνι­κο­ποί­η­ση, ανα­συ­γκρό­τη­ση και λει­τουρ­γία υπό κα­θε­στώς ερ­γα­τι­κού- κοι­νω­νι­κού ελέγ­χου όλων των στρα­τη­γι­κής ση­μα­σί­ας επι­χει­ρή­σε­ων, δι­κτύ­ων και υπο­δο­μών, που θα ανα­λά­βουν και τον ρόλο της ατμο­μη­χα­νής της οι­κο­νο­μί­ας. Στό­χος είναι μια τα­χεία οι­κο­νο­μι­κή ανα­ζω­ο­γό­νη­ση που θα δη­μιουρ­γεί θέ­σεις ερ­γα­σί­ας, θα ενι­σχύ­ει τη θέση των ερ­γα­ζο­μέ­νων και θα σέ­βε­ται το πε­ρι­βάλ­λον.
-Ανα­συ­γκρό­τη­ση του δια­λυ­μέ­νου εθνι­κού συ­στή­μα­τος υγεί­ας, των δη­μο­σί­ων νο­σο­κο­μεί­ων και ενός πρω­το­βάθ­μιου συ­στή­μα­τος υγεί­ας υψη­λής ποιό­τη­τας, προ­σι­τού σε όλους, στο κέ­ντρο και την πε­ρι­φέ­ρεια.
-Αντι­με­τώ­πι­ση της πο­λι­τι­στι­κής ερή­μω­σης, δια­σφά­λι­ση του δη­μό­σιου χα­ρα­κτή­ρα των πο­λι­τι­στι­κών θε­σμών και της πρό­σβα­σης όλου του λαού στην πο­λι­τι­στι­κή δη­μιουρ­γία. Στή­ρι­ξη από το δη­μό­σιο κάθε δη­μιουρ­γι­κής πρω­το­βου­λί­ας των αν­θρώ­πων του πο­λι­τι­σμού και των ίδιων των πο­λι­τών.
-Οι­κο­νο­μι­κή ανα­συ­γκρό­τη­ση με με­τα­τό­πι­ση του κέ­ντρου βά­ρους α) από την κα­τα­νά­λω­ση ει­σα­γό­με­νων προ­ϊ­ό­ντων στην πα­ρα­γω­γή (κυ­ρί­ως στη βιο­μη­χα­νι­κή και αγρο­τι­κή πα­ρα­γω­γή προ­ϊ­ό­ντων υψη­λής ποιό­τη­τας) και β) από τη συ­μπί­ε­ση του ερ­γα­τι­κού κό­στους στη με­γέ­θυν­ση της προ­στι­θέ­με­νης αξίας. Επι­διώ­κου­με, εν τέλει, τη με­τά­βα­ση από μια ανά­πτυ­ξη που εξυ­πη­ρε­τεί τους σφε­τε­ρι­στές της ερ­γα­σί­ας και της φύσης σε μια ανά­πτυ­ξη που θα έχει στο κέ­ντρο της την τε­χνο­λο­γι­κή ανα­νέ­ω­ση, την και­νο­το­μία, τη σύγ­χρο­νη ορ­γά­νω­ση και, κυ­ρί­ως, τους πα­ρα­γω­γούς του κοι­νω­νι­κού πλού­του. Μια ανά­πτυ­ξη που θα στη­ρί­ζε­ται στη δική τους γνώση, εμπει­ρία, με­ρά­κι και δη­μιουρ­γι­κό­τη­τα. Προς αυτή την κα­τεύ­θυν­ση θα χρεια­στεί μια πο­λι­τι­κή δη­μο­κρα­τι­κού κε­ντρι­κού και πε­ρι­φε­ρεια­κού σχε­δια­σμού, με τη συμ­με­το­χή και συ­να­πό­φα­ση των το­πι­κών κοι­νω­νιών, και με έντο­νη πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κή διά­στα­ση.
- Τη γεν­ναία ενί­σχυ­ση της δη­μό­σιας, δω­ρε­άν παι­δεί­ας και της έρευ­νας, που απο­τε­λεί, πέραν των άλλων, και βα­σι­κή προ­ϋ­πό­θε­ση για μια πα­ρα­γω­γι­κή στρο­φή προς ένα νέο, απο­δο­τι­κό κοι­νω­νι­κό πρό­τυ­πο.
- Ου­σιώ­δης συ­νι­στώ­σα της οι­κο­νο­μι­κής ανα­συ­γκρό­τη­σης θα είναι ο «τρί­τος» (πλάι στον κρα­τι­κό και τον ιδιω­τι­κό) το­μέ­ας, της κοι­νω­νι­κής οι­κο­νο­μί­ας (συ­νε­ται­ρι­σμοί, αυ­το­δια­χει­ρι­ζό­με­νες επι­χει­ρή­σεις που έχουν εγκα­τα­λει­φθεί από τους ιδιο­κτή­τες τους, δομές αλ­λη­λεγ­γύ­ης κλπ). Θα απαι­τη­θεί η γεν­ναιό­δω­ρη ενί­σχυ­σή του από το δη­μό­σιο τρα­πε­ζι­κό σύ­στη­μα και τον κρα­τι­κό μη­χα­νι­σμό.
-Την πο­λι­τι­κή αλ­λη­λεγ­γύ­ης και αν­θρω­πιάς απέ­να­ντι στους πρό­σφυ­γες και τους οι­κο­νο­μι­κούς με­τα­νά­στες. Θα πο­λε­μή­σου­με ενερ­γά κάθε ξε­νο­φο­βι­κή και ρα­τσι­στι­κή αντι­με­τώ­πι­ση- με ακραία την πε­ρί­πτω­ση της φα­σι­στι­κής Χρυ­σής Αυ­γής- που τεί­νει να με­τα­τρέ­ψει τον κοι­νω­νι­κό πό­λε­μο του κε­φα­λαί­ου σε εθνο­τι­κό «εμ­φύ­λιο» πό­λε­μο, στο εσω­τε­ρι­κό του κό­σμου της ερ­γα­σί­ας. Θα αγω­νι­στού­με ενα­ντί­ον των ιμπε­ρια­λι­στι­κών πο­λέ­μων που πα­ρο­ξύ­νουν το προ­σφυ­γι­κό και με­τα­να­στευ­τι­κό πρό­βλη­μα. Θα διεκ­δι­κή­σου­με τη στή­ρι­ξη που οφεί­λουν στη χώρα μας και στις άλλες χώρες «πρώ­της γραμ­μής» οι άλλες, βο­ρειό­τε­ρες χώρες της Ευ­ρώ­πης, απαι­τώ­ντας πα­ράλ­λη­λα την κα­τάρ­γη­ση του Δου­βλί­νου ΙΙ που με­τα­τρέ­πει την Ελ­λά­δα σε φυ­λα­κή με­τα­να­στών.
Έξο­δος από τη νο­μι­σμα­τι­κή φυ­λα­κή της ευ­ρω­ζώ­νης
Έχου­με πλήρη επί­γνω­ση ότι και μόνη η ακύ­ρω­ση των Μνη­μο­νί­ων- και πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο οι δο­μι­κές ρι­ζο­σπα­στι­κές αλ­λα­γές που πε­ρι­γρά­ψα­με- θα προ­κα­λέ­σουν τη σφο­δρή αντί­δρα­ση των κυ­ρί­αρ­χων δυ­νά­με­ων της ΕΕ. Θα προ­σπα­θή­σουν να στραγ­γα­λί­σουν το εγ­χεί­ρη­μά μας από την πρώτη στιγ­μή, με βα­σι­κό μοχλό τη δια­κο­πή της ρευ­στό­τη­τας στις τρά­πε­ζες από την ΕΚΤ. Αυτό άλ­λω­στε, το ζή­σα­με ήδη το προη­γού­με­νο εξά­μη­νο, ακόμη και με την πολύ με­τριο­πα­θέ­στε­ρη πο­λι­τι­κή της κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ- ΑΝΕΛ.
Επο­μέ­νως, τα ζη­τή­μα­τα της εξό­δου από την ευ­ρω­ζώ­νη και της ρήξης με τις νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες πο­λι­τι­κές και επι­λο­γές της Ε.Ε., η οποία ακο­λου­θεί όλο και πιο αντι­δρα­στι­κούς και αντι­δη­μο­κρα­τι­κούς δρό­μους, τί­θε­νται στην ημε­ρή­σια διά­τα­ξη, όχι ως προ­ϊ­όν κά­ποιας ιδε­ο­λο­γι­κής εμ­μο­νής, αλλά με όρους στοι­χειώ­δους πο­λι­τι­κού ρε­α­λι­σμού. Η οδυ­νη­ρά απο­κτη­μέ­νη πείρα των τε­λευ­ταί­ων μηνών έδει­ξε και στους πιο δύ­σπι­στους ότι οι κυ­ρί­αρ­χες δυ­νά­μεις στη ση­με­ρι­νή, γερ­μα­νι­κή ΕΕ δεν είναι ούτε «σύμ­μα­χοι», ούτε «εταί­ροι». Είναι οι­κο­νο­μι­κοί εκ­βια­στές και πο­λι­τι­κοί βια­στές. Και δεν δι­στά­ζουν να εκ­δι­κού­νται έναν ολό­κλη­ρο λαό με την πιο ανε­λέ­η­τη εκ­δο­χή «συλ­λο­γι­κής τι­μω­ρί­ας», όταν δεν τους αρέ­σουν οι απο­φά­σεις του.
Η ανά­κτη­ση της νο­μι­σμα­τι­κής κυ­ριαρ­χί­ας και η κα­θιέ­ρω­ση, με νέους, δη­μο­κρα­τι­κούς, κοι­νω­νι­κούς και ανα­πτυ­ξια­κούς όρους, εθνι­κού νο­μί­σμα­τος, δεν απο­τε­λούν αυ­το­σκο­πό. Είναι ένα από τα ανα­γκαία ερ­γα­λεία για την πραγ­μα­το­ποί­η­ση των ρι­ζο­σπα­στι­κών αλ­λα­γών που πε­ρι­γρά­ψα­με- και για τις οποί­ες, βέ­βαια, τε­λι­κός εγ­γυ­η­τής δεν θα είναι το νό­μι­σμα, αλλά ο αγώ­νας των λαϊ­κών τά­ξε­ων. Παρά τις ανα­πό­φευ­κτες δυ­σκο­λί­ες των πρώ­των μηνών, τί­πο­τα δεν δι­καιο­λο­γεί τις Κασ­σάν­δρες που ταυ­τί­ζουν ένα τέ­τοιο βήμα με οι­κο­νο­μι­κό ολο­καύ­τω­μα και εθνι­κή κα­τα­στρο­φή. Μέσα στον ει­κο­στό αιώνα, 69 νο­μι­σμα­τι­κές ενώ­σεις κα­τέρ­ρευ­σαν στον πλα­νή­τη, χωρίς να έρθει το τέλος του κό­σμου. Η κα­θιέ­ρω­ση εθνι­κού νο­μί­σμα­τος ως προ­ϋ­πό­θε­ση για την εφαρ­μο­γή ενός προ­ο­δευ­τι­κού προ­γράμ­μα­τος ανα­συ­γκρό­τη­σης και διε­ξό­δου, δεν είναι μόνο μια βιώ­σι­μη επι­λο­γή, αλλά και μια επι­λο­γή ελ­πί­δας, που μπο­ρεί να βάλει τη χώρα σε μια νέα, ανα­πτυ­ξια­κή τρο­χιά.
Δεν εί­μα­στε νο­σταλ­γοί της κα­πι­τα­λι­στι­κής Ελ­λά­δας της δραχ­μής. Ξέ­ρου­με ότι κάθε άλλο παρά πα­ρά­δει­σος για τις εκ­με­ταλ­λευό­με­νες τά­ξεις ήταν η προ- ευρώ κα­τά­στα­ση της χώρας μας. Αλλά τα 13 χρό­νια που ζούμε με το ευρώ, ιδιαί­τε­ρα τα τε­λευ­ταία, δεν ήταν κα­θό­λου κα­λύ­τε­ρα: τα πρώτα επτά από αυτά ήταν, για ορι­σμέ­να τμή­μα­τα του πλη­θυ­σμού, η εποχή της πι­στω­τι­κής και κα­τα­να­λω­τι­κής μέθης, πάνω στα σω­ρευ­μέ­να ερεί­πια της πα­ρα­γω­γι­κής βάσης της χώρας. Αλλά, τα επό­με­να έξι χρό­νια ήταν το από­το­μο ξύ­πνη­μα από το με­θύ­σι και η κά­θο­δος στη Μνη­μο­νια­κή κό­λα­ση, χωρίς κα­νέ­να φως στην άκρη του τού­νελ. Είναι πια και­ρός να επι­χει­ρή­σου­με μια λυ­τρω­τι­κή έξοδο.
Η ανά­κτη­ση της νο­μι­σμα­τι­κής κυ­ριαρ­χί­ας, με την απε­ξάρ­τη­ση της Τρά­πε­ζας της Ελ­λά­δο από την ΕΚΤ, τη λει­τουρ­γία της με κυ­βερ­νη­τι­κή, δη­μό­σια, κοι­νω­νι­κή ευ­θύ­νη και με την έκ­δο­ση εθνι­κού νο­μί­σμα­τος, θα προ­σφέ­ρει την ανα­γκαία ρευ­στό­τη­τα στην οι­κο­νο­μία, χωρίς τους επα­χθείς όρους των δα­νεια­κών συμ­βά­σε­ων. Θα βοη­θή­σει απο­φα­σι­στι­κά στην ενί­σχυ­ση των εξα­γω­γών, στον πε­ριο­ρι­σμό και στη στα­δια­κή υπο­κα­τά­στα­ση των ει­σα­γω­γών από εγ­χώ­ρια προ­ϊ­ό­ντα, στην εν­δυ­νά­μω­ση της πα­ρα­γω­γι­κής βάσης της χώρας και του του­ρι­στι­κού ρεύ­μα­τος. Θα ευ­νο­ή­σει τη δη­μιουρ­γία θέ­σε­ων ερ­γα­σί­ας μέσω ενός προ­γράμ­μα­τος ανα­γκαί­ων δη­μο­σί­ων πα­ρα­γω­γι­κών επεν­δύ­σε­ων, ανα­πτυ­ξια­κών πρω­το­βου­λιών των με­γά­λων, δη­μο­σί­ων επι­χει­ρή­σε­ων, στή­ρι­ξης του κοι­νω­νι­κού τομέα της οι­κο­νο­μί­ας και απο­κα­τά­στα­σης της πί­στω­σης στις μι­κρές και με­σαί­ες επι­χει­ρή­σεις. Η κα­τάρ­γη­ση των άδι­κων φο­ρο­λο­γι­κών και άλλων βαρών στα μι­κρο­με­σαία ει­σο­δή­μα­τα και επι­χει­ρή­σεις που επι­βάλ­λουν τα Μνη­μό­νια μόνο και μόνο για να εξυ­πη­ρε­τεί­ται το αβί­ω­το χρέος, θα ανα­ζω­ο­γο­νή­σει τη ζή­τη­ση και θα ωθή­σει την ανά­πτυ­ξη. Συ­νο­λι­κά, θα πα­ρου­σιά­σου­με και θα θέ­σου­με υπό συ­ζή­τη­ση ένα ει­δι­κό σχέ­διο για την Ελ­λά­δα, που θα εφαρ­μό­ζει ένα ρι­ζο­σπα­στι­κό, προ­ο­δευ­τι­κό πρό­γραμ­μα με εθνι­κό νό­μι­σμα.
Για μια ισό­τι­μη θέση της Ελ­λά­δας στο σύγ­χρο­νο κόσμο
Η έξο­δος από την οι­κο­νο­μι­κή «φυ­λα­κή» της Ευ­ρω­ζώ­νης δεν ση­μαί­νει εθνι­κή «αυ­τάρ­κεια» και διε­θνή πο­λι­τι­κή απο­μό­νω­ση, όπως ψευ­δώς υπο­στη­ρί­ζουν οι αντί­πα­λοί μας. Αντί­θε­τα, εγκαι­νιά­ζο­ντας έναν άλλο δρόμο ρι­ζο­σπα­στι­κών αλ­λα­γών, ο ελ­λη­νι­κός λαός μπο­ρεί να γίνει φάρος ελ­πί­δας για τους άλ­λους λαούς της Ευ­ρώ­πης και του κό­σμου, να εξα­σφα­λί­σει πο­λύ­τι­μες συ­μπά­θειες, στη­ρίγ­μα­τα και συμ­μα­χί­ες. Ο εναλ­λα­κτι­κός δρό­μος που προ­τεί­νου­με θα στε­ρή­σει την Ελ­λά­δα μόνο από τις αλυ­σί­δες της, που την πε­ριο­ρί­ζουν στον ρόλο του ευ­ρω­α­τλα­ντι­κού «οι­κό­πε­δου». Θα απε­λευ­θε­ρώ­σει, όμως, τις δυ­να­τό­τη­τές της να ανα­πτύ­ξει αμοι­βαία επω­φε­λείς σχέ­σεις με όλες τις χώρες που θα σέ­βο­νται την κυ­ριαρ­χία της και την από­φα­σή της να είναι φι­λι­κή προς όλους τους λαούς του κό­σμου, χωρίς να είναι δε­δο­μέ­νη για καμία δύ­να­μη.
Κε­ντρι­κή μας κα­τεύ­θυν­ση θα είναι μια νέα, ανε­ξάρ­τη­τη, πο­λυ­διά­στα­τη πο­λι­τι­κή διε­θνών σχέ­σε­ων, στον ενερ­γεια­κό, οι­κο­νο­μι­κό και πο­λι­τι­κό τομέα. Διε­θνών σχέ­σε­ων, που δεν θα πε­ριο­ρί­ζο­νται απο­κλει­στι­κά στα στενά όρια της Ε.Ε. Επι­διώ­κου­με μια ενερ­γη­τι­κή πο­λι­τι­κή συ­νερ­γα­σί­ας στη Με­σό­γειο, τα Βαλ­κά­νια, τη Μέση Ανα­το­λή. Μια πο­λι­τι­κή που θα αξιο­ποιεί τις νέες δυ­να­τό­τη­τες αμοι­βαία επω­φε­λών συ­νερ­γα­σιών με τις ανα­δυό­με­νες δυ­νά­μεις των BRICS, τη Λα­τι­νι­κή Αμε­ρι­κή και άλλες πε­ριο­χές του πλα­νή­τη.
Τασ­σό­μα­στε κατά του νέου «Ψυ­χρού Πο­λέ­μου» και μιας και­νούρ­γιας διαί­ρε­σης της Ευ­ρώ­πης με την ύψωση νέου τεί­χους προς τη Ρωσία. Αγω­νι­ζό­μα­στε ενα­ντί­ον των ιμπε­ρια­λι­στι­κών επι­λο­γών και των στρα­τιω­τι­κών τυ­χο­διω­κτι­σμών του ΝΑΤΟ. Δε­σμευό­μα­στε υπέρ της εξό­δου της Ελ­λά­δας από αυτόν τον συ­να­σπι­σμό, μια πο­λε­μι­κή μη­χα­νή που δια­λύ­ει κράτη, κα­τα­δυ­να­στεύ­ει λαούς και απο­στα­θε­ρο­ποιεί το ευ­ρύ­τε­ρο γε­ω­πο­λι­τι­κό τόξο της πε­ριο­χής μας, από την ανα­το­λι­κή Ου­κρα­νία μέχρι τη Μέση Ανα­το­λή. Αγω­νι­ζό­μα­στε για την απο­μά­κρυν­ση των αμε­ρι­κα­νι­κών-να­τοϊ­κών βά­σε­ων, για τη μη συμ­με­το­χή της Ελ­λά­δας σε οποιον­δή­πο­τε ιμπε­ρια­λι­στι­κό ορ­γα­νι­σμό. Επι­διώ­κου­με την αντι­με­τώ­πι­ση των προ­βλη­μά­των που δη­μιουρ­γούν στις ελ­λη­νο­τουρ­κι­κές σχέ­σεις οι απαι­τή­σεις της Άγκυ­ρας με ει­ρη­νι­κό διά­λο­γο, στη βάση της πι­στής τή­ρη­σης των διε­θνών συμ­φω­νιών, του διε­θνούς δι­καί­ου και ει­δι­κό­τε­ρα του Δι­καί­ου της Θά­λασ­σας.
Εί­μα­στε σθε­να­ρά αντί­θε­τοι σε κάθε προ­σπά­θεια αλ­λα­γής των συ­νό­ρων στην πε­ριο­χή μας. Απο­κρού­ου­με κάθε υπο­δαύ­λι­ση εθνι­κι­στι­κών, σο­βι­νι­στι­κών τά­σε­ων. Αγω­νι­ζό­μα­στε για δί­καιη και βιώ­σι­μη λύση του Κυ­πρια­κού, στη βάση των απο­φά­σε­ων του ΟΗΕ, για μια Κύπρο ανε­ξάρ­τη­τη, χωρίς στρα­τεύ­μα­τα κα­το­χής και ξένες βά­σεις. Θε­ω­ρού­με ανα­γκαίο τον τερ­μα­τι­σμό της στρα­τιω­τι­κής συ­νερ­γα­σί­ας με το Ισ­ρα­ήλ- δύ­να­μη κα­το­χής ξένων εδα­φών στην πε­ριο­χή- και την άμεση ανα­γνώ­ρι­ση του κρά­τους της Πα­λαι­στί­νης. Στε­κό­μα­στε αλ­λη­λέγ­γυοι με όλους τους λαούς του κό­σμου που αγω­νί­ζο­νται για ελευ­θε­ρία, δι­καιο­σύ­νη και αυ­το­διά­θε­ση.
Η έξο­δος από την ευ­ρω­ζώ­νη και η εφαρ­μο­γή ενός ρι­ζο­σπα­στι­κού προ­γράμ­μα­τος με πρω­τα­γω­νι­στή τον ορ­γα­νω­μέ­νο λαό, συ­νε­πά­γε­ται ένα δρόμο σύ­γκρου­σης με τις επι­λο­γές της ΕΕ και τα αντι­δη­μο­κρα­τι­κά, υπε­ρε­θνι­κά όρ­γα­νά της. Γιατί ήδη από τη συν­θή­κη του Μά­α­στρι­χτ, η δια­δι­κα­σία συ­γκρό­τη­σης της ΕΕ εξυ­πη­ρε­τεί το νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο σχέ­διο, ενι­σχύ­ει ιμπε­ρια­λι­στι­κές βλέ­ψεις των ηγε­τι­κών δυ­νά­με­ων και υπο­νο­μεύ­ει τη λαϊκή κυ­ριαρ­χία.
Απέ­να­ντι στην ανα­πό­φευ­κτη επί­θε­ση του χρη­μα­το­πι­στω­τι­κού κε­φα­λαί­ου και των πο­λι­τι­κών του εκ­προ­σώ­πων, ο λαός πρέ­πει να είναι έτοι­μος για όλα. Το ζή­τη­μα της απο­χώ­ρη­σης της Ελ­λά­δας από την Ε.Ε. μπο­ρεί να τεθεί εκ των πραγ­μά­των και ανά πάσα στιγ­μή στην ημε­ρή­σια διά­τα­ξη. Σ’ αυτή την πε­ρί­πτω­ση, θα κα­λέ­σου­με το λαό να επι­μεί­νει στην εφαρ­μο­γή του προ­ο­δευ­τι­κού προ­γράμ­μα­τος που έχει επι­λέ­ξει, παίρ­νο­ντας την από­φα­σή του για πα­ρα­μο­νή ή όχι στην Ε.Ε. με δη­μο­ψή­φι­σμα, όπως άλ­λω­στε έγινε και γί­νε­ται σε άλλες ευ­ρω­παϊ­κές χώρες.
Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση, η έξο­δος από την ευ­ρω­ζώ­νη και η σύ­γκρου­ση με το ασφυ­κτι­κό πλαί­σιο της Ε.Ε. δεν ση­μαί­νει απο­μό­νω­ση της Ελ­λά­δας από το ευ­ρω­παϊ­κό της πε­ρι­βάλ­λον. Θα απευ­θυν­θού­με ιδιαί­τε­ρα στους άλ­λους λαούς, τα κοι­νω­νι­κά κι­νή­μα­τα και τις προ­ο­δευ­τι­κές δυ­νά­μεις των χω­ρών- μελών της Ε.Ε. με τις οποί­ες μας συν­δέ­ουν μα­κρό­χρο­νοι οι­κο­νο­μι­κοί, πο­λι­τι­κοί και πο­λι­τι­στι­κοί δε­σμοί. Επι­διώ­κου­με να συμ­βά­λου­με στη δη­μιουρ­γία ενός πα­νευ­ρω­παϊ­κού κι­νή­μα­τος γύρω από στό­χους που εκ­φρά­ζουν τα κοινά συμ­φέ­ρο­ντα του κό­σμου της ερ­γα­σί­ας, ανε­ξαρ­τή­τως εθνι­κό­τη­τας.
Σταθ­μό στην αντι­δρα­στι­κή με­τάλ­λα­ξη της Ε.Ε. απο­τε­λεί η επω­α­ζό­με­νη Δια­τλα­ντι­κή Εται­ρι­κή Σχέση Εμπο­ρί­ου και Επεν­δύ­σε­ων (ΤΤΙΡ). Μια συμ­φω­νία που πα­ρα­δί­δει τα δη­μό­σια αγαθά (νερό, παι­δεία, υγεία κλπ) στις πο­λυ­ε­θνι­κές επι­χει­ρή­σεις, ανοί­γει διά­πλα­τα το δρόμο στα γε­νε­τι­κά με­ταλ­λαγ­μέ­να τρό­φι­μα, ενώ κα­ταρ­γεί κάθε έν­νοια ερ­γα­τι­κού δι­καί­ου και εθνι­κής κυ­ριαρ­χί­ας που μπο­ρεί να απο­τε­λέ­σει εμπό­διο στην ασυ­δο­σία των «επεν­δυ­τών». Θα αγω­νι­στού­με με όλες μας τις δυ­νά­μεις, μαζί με όλα τα προ­ο­δευ­τι­κά κι­νή­μα­τα της Ευ­ρώ­πης, για να μην επι­κυ­ρω­θεί αυτή η συμ­φω­νία- έκτρω­μα.
Δη­μο­κρα­τία πα­ντού, λαϊκή εξου­σία
Ου­σιώ­δες συ­στα­τι­κό της εναλ­λα­κτι­κής μας πρό­τα­σης είναι ο ρι­ζο­σπα­στι­κός με­τα­σχη­μα­τι­σμός του κρά­τους, της δι­καιο­σύ­νης και της δη­μό­σιας διοί­κη­σης. Η απο­κα­τά­στα­ση και διεύ­ρυν­ση των δη­μο­κρα­τι­κών ελευ­θε­ριών, από τον χώρο ερ­γα­σί­ας μέχρι το δι­καί­ω­μα στη δια­δή­λω­ση, η διά­λυ­ση των ΜΑΤ και γε­νι­κό­τε­ρα η αντι­με­τώ­πι­ση των μη­χα­νι­σμών κα­τα­στο­λής του «εχθρού- λαού», ο εκ­δη­μο­κρα­τι­σμός και η δια­φά­νεια στο χώρο των ΜΜΕ, η απο­φα­σι­στι­κή αντι­με­τώ­πι­ση της δια­φθο­ράς και της δια­πλο­κής, απο­τε­λούν τα πιο επεί­γο­ντα μέτρα σ’ αυτό το πεδίο.
Πα­ράλ­λη­λα, θα επα­νε­ξε­τά­σου­με τον ρόλο και την κα­τεύ­θυν­ση των λε­γό­με­νων «ανε­ξάρ­τη­των αρχών» σε καί­ριους το­μείς που ρυθ­μί­ζουν το τρα­πε­ζι­κό σύ­στη­μα, τις τη­λε­πι­κοι­νω­νί­ες, την ενέρ­γεια, την ενη­μέ­ρω­ση κλπ. Βε­βαί­ως, άλλες ανε­ξάρ­τη­τες αρχές που μπο­ρούν να παί­ξουν χρή­σι­μο κοι­νω­νι­κό ρόλο, όπως το ΑΣΕΠ, θα δια­τη­ρη­θούν και θα υπο­βοη­θη­θούν, με ενί­σχυ­ση της δια­φά­νειας και του κοι­νω­νι­κού ελέγ­χου. Επι­πλέ­ον, θα ξε­κι­νή­σου­με μία ευ­ρύ­τα­τη κοι­νω­νι­κή δια­βού­λευ­ση για την εκ βά­θρων ανα­θε­ώ­ρη­ση του Συ­ντάγ­μα­τος και του όλου πο­λι­τι­κού συ­στή­μα­τος από μια νέα, Συ­ντα­κτι­κή Εθνο­συ­νέ­λευ­ση, που θα προ­κύ­ψει από επό­με­νες εκλο­γές. Κε­ντρι­κός στό­χος αυτής της ανα­θε­ώ­ρη­σης θα είναι η κα­θιέ­ρω­ση μιας νέας, προ­ω­θη­μέ­νης Δη­μο­κρα­τί­ας, που θα συν­δυά­ζει την αντι­προ­σω­πευ­τι­κή με την άμεση, την απο­τε­λε­σμα­τι­κή δια­κυ­βέρ­νη­ση με τη στή­ρι­ξη στη λαϊκή πρω­το­βου­λία και αυ­τε­νέρ­γεια, τη λαϊκή συμ­με­το­χή και τις άμε­σες λαϊ­κές απο­φά­σεις, με βάση και τις κα­λύ­τε­ρες διε­θνείς πρα­κτι­κές και εμπει­ρί­ες.
Για εμάς η διεκ­δί­κη­ση της κυ­βερ­νη­τι­κής εξου­σί­ας δεν είναι αυ­το­σκο­πός. Εντάσ­σε­ται στο συ­νο­λι­κό στόχο της διεκ­δί­κη­σης της πο­λι­τι­κής εξου­σί­ας από μια ευ­ρύ­τε­ρη λαϊκή συμ­μα­χία. Υπη­ρε­τεί ένα πρό­γραμ­μα άμε­σης διε­ξό­δου σή­με­ρα, που μπο­ρεί να επι­βλη­θεί από μια κυ­βέρ­νη­ση η οποία θα στη­ρί­ζε­ται στη δύ­να­μη του ορ­γα­νω­μέ­νου λαού και στους δι­κούς του δια­κρι­τούς θε­σμούς, στο ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα, στο κί­νη­μα της νε­ο­λαί­ας, στα το­πι­κά και πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κά κι­νή­μα­τα, στα κι­νή­μα­τα αλ­λη­λεγ­γύ­ης, στις μορ­φές λαϊ­κής αυ­το­ορ­γά­νω­σης. Η εφαρ­μο­γή ενός τέ­τοιου προ­γράμ­μα­τος μπο­ρεί να αλ­λά­ξει τους κοι­νω­νι­κούς συ­σχε­τι­σμούς και να δια­μορ­φώ­σει τους όρους για τη χά­ρα­ξη ενός άλλου δρό­μου για την ελ­λη­νι­κή κοι­νω­νία, με σο­σια­λι­στι­κή προ­ο­πτι­κή.