Το κυρίαρχο σύνθημα του Σύριζα σε αυτές τις εκλογές, ξεμπερδέυουμε με το παλιό - κερδίζουμε το αύριο , δεν αναδυκνείει τίποτε άλλο παρά την ένδεια του πολιτικού του λόγου και το αδιέξοδο στο οποίο έχει βρεθεί. Επιχειρεί εν μέσω μιας στρατηγικής ήττας που έχει υποστεί, να παίξει το τελικό του χαρτί κατεβαίνοντας στο τελευταίο σκαλί της πολιτικής επιχειρηματολογίας.
Μόνο καταχρηστικά, το νέο είναι πάντα καλύτερο από το παλιό και μοιάζουν να ξεχνούν πως νέο δεν είναι κάτι που έχουμε ήδη δοκιμάσει. Ήδη κάποιες στιγμές του αύριο τις γνωρίζουμε σήμερα. Η αύξηση του ΦΠΑ στα βασικά είδη διατροφής η μείωση της κατώτατης σύνταξης και η εξοντωτική φορολογία αγροτών και αυτοαπασχολούμενων, δεν μας προϊδεάζουν θετικά.Το ίδιο ισχύει και με το κυρίαρχο σύνθημα της Νέας Δημοκρατίας, Η Ελλάδα Μπροστά. Χωρίς επιθετικό προσδιορισμό, λες και έχει μόνο χρονική ή χωρική διάσταση δεν διευκρινίζει σε αυτούς που θα την εμπιστευθούν τι θα συναντήσουν , εκεί μπροστά που τους πηγαίνει.
Νέα Δημοκρατία και Σύριζα, με την υπογραφή του τρίτου μνημονίου και την υποταγή τους στην πολιτική που επιβάλλουν οι δανειστές, αποτελούν πλέον μη κόμματα, χώρους που δεν μπορούν να παράξουν πολιτική και σχέδιο. Το προγραμμά τους αποτελεί το τρίτο μνημόνιο και το τρίτο μνημόνιο αποτελεί το προγραμμά τους.
Έτσι, αδυνατούν να διακριθούν από τους πολιτικούς τους αντιπάλους, στην βάση πολιτικών επιχειρημάτων και προοπτικών και αμήχανοι καταλήγουνε στα παραπάνω.
Συριζα, Ανελ, Ποτάμι, Πασοκ, και Νέα Δημοκρατία αποτελούν τα κομμάτια του ίδιου παζλ. Αυτού που όταν το τελειώσεις δεν εμφανίζεται παρά το πρόσωπο μιας χώρας κατεστραμένης, χρεωκοπημένης, με εξαθλιωμένους πολίτες. Μιας χώρας, χωρίς δημοκρατία και δικαίωμα εθνικής πολιτικής. Μιας χώρας αποικίας χρέους που οι πολιτικοί ηγέτες της δεν είναι παρα λοχαγοί σε έναν στρατό απο μαριονέτες. Μιας χώρας που οι πρωθυπουργοί της, θυμίζουν εδώ και χρόνια, δημάρχους μικρής κωμόπολης της επαρχίας, που δεν μπορούν να καθορίσουν, ούτε τις ώρες λειτουργίας του τοπικού κρεοπωλείου και την τιμή του ζαμπον.
Η θλιβερή εικόνα του ντιμπειτ, δεν αποδυκνείει παρά του λόγου το αληθές. Χαριεντισμοί ειρωνείες, μαγκιές και στημένες κόντρες αντικαθιστούν τον πολιτικό λόγο και τα επιχειρήματα, τα πολιτικά προγράμματα και τις ιδεολογίες.
Έτσι, τα φρέσκα ακόμη πρόσωπα, οι ενδυματολογικές επιλογές, οι ιδεολογίες των μαθητικών τους χρόνων, ή και το τίποτα, η ασάφεια η σιωπή και το κενό καταλήγουν να είναι τα κυριαρχα επιχειρήματα, στον δημόσιο λόγο.
Η Λαϊκή Ενότητα τολμάει να είναι το πρόβατο που το σκάει από το κοπάδι και ας το φάει ο λύκος. Είναι η μοναδική δύναμη που παράγει πολιτικό λόγο και επιχειρήματα. Προτιμά να προειδοποιήσει τον Ελληνικό λαό, για τις επιπτώσεις του μνημονίου και να προτείνει δύσκολες λύσεις, παρά να ακουστεί ευχάριστη και να ξεγλιστρήσει ακολουθώντας τον πολιτικό συρμό.
Εδώ που φτάσαμε δεν υπάρχουν εύκολοι δρόμοι και αυτό θέλει κουράγιο να το πεις. Η Λαϊκή Ενότητα διαθέτει εναλλακτική. Σπάει το αδιέξοδο. Η παύση πληρωμών του χρέους και η εισαγωγή του εθνικού νομίσματος, μας ξαναδίνουν πίσω την χαμένη νομισματική μας κυριαρχία. Μας επιτρέπουν τον σχεδιασμό, εθνικής οικονομίας και παραγωγής. Μας διευρύνουν τα περιθώρια άσκησης πολιτικής.
Δύσκολη ίσως επιλογή, μα είναι προτιμότερη από τον αργό θάνατο στον οποίο είμαστε καταδικασμένοι.
*Σταμάτης Κωνσταντίνος
Υποψήφιος Βουλευτής Λαϊκής Ενότητας στον Νομό Κορινθίας