Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ
Καταρχήν έχει σημασία να δούμε τον αριθμό , το «προφίλ» και τη «ροή» των προσφύγων.
Συνολικά έχουν διαφύγει προς τη Τουρκία 3.000.000 Σύριοι. Τον Αύγουστο του 2014 είχαν καταγραφεί επίσημα 832.000. Τον Αύγουστο του 2015 είχαν φτάσει στο 1.939.000.
Το 20% είναι παιδιά έως 5 και άλλο ένα 20% 5-10 χρονών. Συνολικά το 40%. Και άλλο ένα 10% έως 17 χρονών. Το 50% επομένως είναι παιδιά και έφηβοι (τυπικά σε μη παραγωγική ηλικία). Σεστρατεύσιμη ηλικία (άντρες 18-60) είναι το 25% των προσφύγων. Η εικόνα όμως είναι ψευδής. Το μεγάλο ποσοστό «μη καταγεγραμμένων» είναι άντρες 18-60.
Παρά την λανθασμένη εντύπωση (σα αποτέλεσμα της δράσης των ΜΜΕ) ότι η πλειοψηφία τους ζει σε στρατόπεδα, στη πραγματικότητα εκεί ζουν 217.000 άτομα, περιορισμένα σε 8 camps (Kilis Oncupinar ,Islahiye ,K. Maras ,Osmaniye ,Nizip ,Karkamis ,Akcakale ,Ceylanpinar-Telhamut), κατά μέσο όρο 27.000 σε κάθε στρατόπεδο. Στη πραγματικότητα υπάρχει μεγάλη ανισοκατανομή-υπάρχουν «μικρά» στρατόπεδα, όπως το Nizip με 10.500 (!) άτομα, και άλλα πολύ μεγαλύτερα.
Όσοι μένουν σε αυτά είναι κυρίως μεγαλύτερης ηλικίας ,συχνά μαζί με ορφανά , που περιμένουν να γυρίσουν πίσω στη Συρία, όταν τελειώσει ο πόλεμος. «Επιχορηγούνται» με 85 τουρκικές λίρες (25 ευρώ ) το μήνα. Λιγότερο από 1 ευρώ την ημέρα. Και δικαιούνται και έξοδο. 15.00 -19.00 κάθε μέρα.
58 εκ. ευρώ το χρόνο είναι το κόστος των «παροχών» για το Τουρκικό κράτος. Και άλλα 40 (υπερτιμολογημένα) εκ. ευρώ το κόστος υποδομών. Συνολικά 98 εκ. ε.
800.000 επιπλέον Σύριοι πρόσφυγες ζουν στη περιοχή κοντά στα στρατόπεδα. Τα υπόλοιπα 2.000.000 έχουν εγκατασταθεί σε πόλεις στα δυτικά της χώρας. Εκεί «αξιοποιούνται» σαν φθηνό εργατικόδυναμικό- κυρίως στο κλάδο των κατασκευών, προσπαθώντας να συγκεντρώσουν χρήματα γα να περάσουν στην Ευρώπη. Το μεροκάματο για τους οικοδόμους ήταν πριν 80 λίρες (23 ευρώ) και τώρα για τους πρόσφυγες 20 (5,9 ευρώ). Σε άλλους τομείς υπάρχουν ακόμη πιο χαμηλά μεροκάματα. Το σύγχρονο τουρκικό οικονομικό θαύμα.
Στη πραγματικότητα οι περισσότεροι που μπορούν τελικά να πληρώσουν άμεσα το ταξίδι της ελπίδας, είχαν φέρει ήδη μαζί τους χρήματα ή πολύτιμα αντικείμενα. Ακόμη και στην έσχατη εξαθλίωση, τα ταξικά φίλτρα δεν δείχνουν έλεος.
Στη γειτονιά του Basmane, της Σμύρνης εκατοντάδες άνθρωποι ζουν σε σκηνές στις πλατείες , μέσα σε συνθήκες ακραίας εξαθλίωσης, περιμένοντας κι αυτοί να περάσουν στην Ευρώπη. Στις φωτογραφίες δε ξεχωρίζεις εάν είναι η Σμύρνη ή η πλατεία Βικτωρίας.
Οι ΗΠΑ «χορηγούν», μέσω της Ύπατης αρμοστείας στην Ιορδανία 50, 1 εκ. ευρώ (διαθέτει 3 στρατόπεδα -Azraq refugee ,Mrajeeb Al Fhood ,Zaatari ) στο Λίβανο (με 2 στρατόπεδα –Shatila (η χιλιοματωμένη) ,Ain al-Hilweh ) 77,3 εκ. ευρώ (!) και στη Τουρκία(με τα 8 μεγαλύτερα στρατόπεδα) 39 εκ. ευρώ.
Στη πραγματικότητα αυτά τα χρήματα έχουν ελάχιστη σχέση με το δράμα των προσφύγων.
Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ «Από τις αρχές του 2015, το πραγματικό οικονομικό κόστος της συντήρησης των προσφύγων είχε φθάσει στα 5 δις δολ.» Αν συγκρίνουμε αυτό το ποσό με το πραγματικό ποσό που διαθέτει η τουρκική κυβέρνηση ( 58 εκ ευρώ)μπορεί να βγάλει κανείς αρκετά συμπεράσματα.
θα περίμενε κανείς ο υπερ-διπλασιασμός των προσφύγων ( από τον Αύγουστο του ΄14 στον Αύγουστο του ΄15 - 832.000 - 1.939.000.) να ήταν ο βασικός λόγος του μεγάλου κύματος που παρατηρείται το τελευταίο διάστημα.
Δεν είναι όμως έτσι. Δεν υπάρχει απόλυτη ούτε σχετική αναλογία μεταξύ του αριθμού των προσφύγων και της «ροής» τους.
Απόδειξη γι αυτό είναι ότι ήδη από τον Ιανουάριο ο αριθμός ήταν 1.553.000, ενώ το Μάιο του 2015 (μήνας που πλέον η θαλάσσια διέλευση είναι εφικτή) 1.760.000. Παρ όλα αυτά δεν υπήρχε μια αντίστοιχη ροή. Αν δεν είναι ο αριθμός των προσφύγων ο μοναδικός παράγοντας που τροφοδοτεί ,τότε τι είναι;
Στη πραγματικότητα αυτός που ελέγχει , σε μεγάλο βαθμό, τη «ροή» είναι το ΝΑΤΟ. Σε πρωτογενές επίπεδο (μέσω του χρηματοδοτούμενο από αυτό ISIS που έχει σα βασική του αποστολή τη τρομοκρατία-ο Γκυ Ντεμπόρ στην υπηρεσία του Προφήτη- και το «άδειασμα» ολόκληρων περιοχών από το πληθυσμό τους).
Ασκεί όμως έλεγχο και στη συνέχεια. Μέσω της «χρηματοδότησης» (κα άρα τον ουσιαστικό έλεγχο) των στρατοπέδων αλλά και μέσω των παραδοσιακών του δεσμών με τμήματα του κράτους (Στρατός-Αστυνομία) αλλά και του ισχυρού παρακράτους.
Ουσιαστικά ελέγχει τις πύλες του Αιγαίου, μέσω του κυκλώματος δουλέμποροι, ΜΚΟ, διεφθαρμένο κράτος, στρατός, αστυνομία, αξιοποιώντας τη μαζική ανθρώπινη τραγωδία, που το ίδιο έχει προκαλέσει , σα μοχλό πίεσης σε διάφορες κατευθύνσεις. Η ζώνη της ευρύτερης Βαλκανικής (από τηΤουρκία έως τη Σερβία) καλείται να μετατραπεί σε ένα τεράστιο στρατόπεδο προσφύγων.
Το δράμα των προσφύγων , προσωρινά , μπορεί να αντιμετωπιστεί μέσω του ανθρωπισμού και της –πραγματικά συγκινητικής- αλληλεγγύης. Με την αλληλεγγύη στο πρόσωπο, στο περιστατικό, στο συγκεκριμένο. Σύντομα όμως θα αποκτήσει και άλλες διαστάσεις.
Και τότε ή ένα αντιφασιστικό, αντιμπεριαλστικό, αντιπολεμικό κίνημα θα δώσει τις απαντήσεις, βρίσκοντας το κόκκινο νήμα που συνδέει Συρία (Μέση Ανατολή), Βαλκάνια, Ουκρανία (και επομένως ένα κίνημα ουσιαστικά διεθνιστικό ), που θα χτίζει πραγματικές συμμαχίες ισχύος ή τις απαντήσεις θα τις δώσει η εφεδρεία του ευρωατλαντικού σχεδίου : ο φασισμός.