Ποιά αριστερά χρειάζεται ο τόπος;
«Ποια αριστερά χρειάζεται ο τόπος» αναρωτήθηκε ο Αλέξης Τσίπρας μιλώντας στην Καλαμάτα. Απαντάμε λοιπόν ότι ο τόπος χρειάζεται τη ριζοσπαστική αριστερά που είναι αποφασισμένη για ρήξεις, όπως έδινε την εντύπωση ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τις εκλογές Ιανουαρίου του 2015 όταν πήρε τη λαϊκή εντολή, τον οποίο μετάλλαξαν όμως σε ένα κλειστό σύστημα εξουσίας και τον ενσωμάτωσαν με το παλιό παρότι επαγγέλονται το νέο.
Χρειάζεται μια αριστερά που θα αφουγκράζεται την κοινωνία, θα τονώνει το λαϊκό φρόνημα και δεν θα φέρνει τον κόσμο σε απόγνωση. Η κοινωνία είναι η δύναμη και το όπλο μιας αριστερής κυβέρνησης που είναι αποφασισμένη για τομές. Ο Αλέξης Τσίπρας, την ώρα που εμείς δίναμε τη μεγάλη μάχη του δημοψηφίσματος πιστεύοντας στη δύναμη του ΟΧΙ, προωθούσε τη λύση αυτή για να εκτονωθεί ο ελληνικός λαός όπως ο ίδιος παραδέχτηκε.
Χρειαζόμαστε μια αριστερά που θα υπερασπίζεται και θα ενδυναμώνει τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και της πατρίδας. Μιας αριστεράς που θα τολμά να συγκρούεται με τα μεγάλα συμφέροντα, που θα υπερασπίζεται ένα αναδιανεμητικό φορολογικό σύστημα, που θα πληρώνουν επιτέλους οι έχοντες, που θα υπερασπίζεται το δικαίωμα στην εργασία και στη νομοθέτηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων.
Χρειαζόμαστε μια αριστερά που θα αξιοποιήσει τα αποτελέσματα της επιτροπής λογιστικού ελέγχου του χρέους και που θα αμφισβητήσει την αποπληρωμή του γιατί είμαστε μια χώρα που κάθε παιδί που γεννιέται χρωστά 32.000 ευρώ.
Χρειαζόμαστε μια αριστερά με εναλλακτικό σχέδιο διακυβέρνησης που θα το καταθέσει στο λαό, θα πάρει την έγκρισή του και θα τον κρατά σε εγρήγορση για την υλοποίησή του.
Δεν διαφωνούμε με το μνημόνιο γιατί δεν μας αρέσει το ευρώ ή είμαστε εραστές της δραχμής. Διαφωνούμε γιατί το μνημόνιο είναι λεηλασία και κοινωνική καταστροφή. Μετά τις 21 Σεπτέμβρη και μέσα σε διάστημα έξι μηνών οι δυνάμεις που ψήφισαν το μνημόνιο στην προηγούμενη Βουλή θα πρέπει υλοποιήσουν όσα καταστροφικά ψήφισαν: τη μεγαλύτερη μείωση μισθών και συντάξεων, την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης (άραγε θα δουλεύουμε μέχρι τα 70 και οι νέοι πως θα βρουν δουλειά;) την κατάργηση του ΕΚΑΣ, την υπερφορολόγηση των κατώτερων και μεσαίων εισοδημάτων και των αγροτών, την εφιαλτική διαχείριση των κόκκινων δανείων και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας με απαλλαγή μάλιστα των επενδυτών από δημοτικά τέλη και ΕΝΦΙΑ. Συνεπώς για να είμαστε ξεκάθαροι, οι μεταλλαγμένοι πλέον αριστεροί που αποφάσισαν το “συμφωνία και ότι να ‘ναι” θα κληθούν να υλοποιήσουν ένα ακόμα Μνημόνιο που είναι πρόγραμμα λιτότητας σε ευθεία αντίθεση με τα συμφέροντα του δοκιμαζόμενου από τα μνημόνια ελληνικού λαού. Δεδομένου μάλιστα ότι όλες μαζί οι μνημονιακές δυνάμεις στις 13 Αυγούστου ψήφισαν ότι δεν θα μπορούν να νομοθετούν χωρίς τη συναίνεση των δανειστών, τα όσα ακούγονται περί παραλλήλου προγράμματος είναι πολιτικά παραμύθια.
Και ακόμη χρειαζόμαστε μια αριστερά που θα μπορεί να αξιοποιεί τις δυνατότητες της νεολαίας. Καμία χώρα όμως δεν μπορεί να πτωχεύσει όσο εμπιστεύεται και δίνει χώρο στους νέους της. Αντίθετα, όποια χώρα και κυβέρνηση επιλέξει να εξορίσει και να τιμωρήσει τη νεότητα της, τότε θα δώσει χώρο στην κοινωνική καταστροφή.
Σχετικά με όσα είπε ο Αλέξης Τσίπρας απαντώντας στη Λαϊκή Ενότητα για την επιλογή του να οδηγηθεί η χώρα στο τρίτο μνημόνιο, υποστηρίζοντας ότι ο άλλος δρόμος ήταν «η παγίδα του Σόιμπλε» για το Grexit, που θα κατέστρεφε τα πιο φτωχά από τα φτωχά λαϊκά στρώματα, απαντάμε ότι: Ο Σόιμπλε είχε ένα πλάνο και αυτό ήταν το 3ο μνημόνιο και η «αρπαγή’» της δημόσιας περιουσίας. Άλλωστε οι εκλογές έγιναν κατά παραγγελία του προκειμένου να εκκαθαριστούν οι Βουλευτές που δεν συμφώνησαν με την παράδοση τη πατρίδας και της κοινωνικής λεηλασίας που συντελείται με τα μνημόνια. Επίσης υπογράφηκαν οι συνθήκες σκληρής επιτροπείας, η αδυναμία νομοθέτησης της ελληνικής Βουλής χωρίς την έγκριση των δανειστών και η δημιουργία του ταμείου αποκρατικοποιήσεων της δημόσιας περιουσίας ως εχέγγυο στην αποπληρωμή του χρέους. Όλα τα παραπάνω ικανοποιούν σαφέστατα το σχέδιο του κ. Σόιμπλε και για αυτό άλλωστε ήταν και ο ίδιος εισηγητής του ελληνικού προγράμματος στην γερμανική Βουλή. Επομένως, το πρόβλημα είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν είχε άλλο εναλλακτικό πλάνο και παρά την επιμονή μας αρνούνταν να καταρτίσει.
Ακόμα και ο νομπελίστας οικονομολόγος κ. Κρούγκμαν δήλωσε ότι «κάποιοι είναι πραγματικά σοκαρισμένοι που μαθαίνουν ότι η Ελλάδα δεν είχε σχέδιο να θεσπίσει ένα παράλληλο νόμισμα ή να φύγει από το κοινό νόμισμα εάν αυτό ήταν απαραίτητο και πρόσθεσε ότι «είναι σοκαριστικό, αν δεν υπήρχαν σχέδια έκτακτης ανάγκης». «Το να προετοιμάζεται κανείς για κάτι που ξέρει ότι μπορεί να συμβεί δεν αποδεικνύει ότι θέλει και να συμβεί» τονίζει. Εκτιμώ ότι δεν έγινε σωστά η διαπραγμάτευση.» Ακόμα και η παραμονή του κ. Στουρνάρα όλη αυτή την περίοδο που απειλούμασταν με χρηματοδοτική ασφυξία δείχνει ότι δεν ήταν αποφασισμένη η διαπραγματευτική ομάδα να προκαλέσει ρωγμή στον κατεστημένο τρόπο διακυβέρνησης. Επομένως, αυτά που ισχυρίστηκε ο κ. Τσίπρας είναι ανεδαφικά. Τις μάχες λοιπόν τις δίνουν μαζί με το λαό οι αποφασισμένοι και όσοι δεν παραδίδονται μπορούν να κερδίζουν.
Είπε ο κος Τσίπρας εδώ στην Καλαμάτα «Αν πέφταμε στην παγίδα του Grexit του κ. Σόιμπλε θα την πλήρωναν τα πιο φτωχά από τα φτωχά λαϊκά στρώματα, οι άνθρωποι οι μεροκαματιάρηδες που είχαν αφήσει τις αποταμιεύσεις μιας ολόκληρης ζωής στις ελληνικές τράπεζες, σε αντίθεση με κάποιους άλλους, έξυπνους, τα λαμόγια, που έχουν τα λεφτά τους σε offshore και σε τράπεζες της Ελβετίας και θα ερχόντουσαν μέσα σε μια νύχτα να λεηλατήσουν ό,τι έχει σε αυτόν τον τόπο.» Ο κ. Τσίπρας λέει συνειδητά ψέματα χρησιμοποιώντας κατά γράμμα τη νεοσυντηρητική προπαγανδιστική γραμμή των νεοφιλελεύθερων που κυβέρνησαν τα τελευταία 5 χρόνια. Το grexit θα το πλήρωναν όσοι είχαν κρατήσει τις καταθέσεις τους εντός της χώρας και θα την γλύτωναν τα λαμόγια, σε αυτούς τους 7 μήνες το οικονομικό επιτελείο Τσίπρα επέτρεψε να εξάγουν παραπάνω από 50 δις. Αν πραγματικά ενδιαφερόταν για τις καταθέσεις του μεροκαματιάρη και του φτωχού από την πρώτη μέρα θα έπρεπε να διακόψει αυτήν την αιμορραγία, αντι αυτού όμως άφησε τα χρήματα να φύγουν στο εξωτερικό και στην συνέχεια δανείζεται 25 δις για ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Δανείζεται 25 δις που θα τα πληρώσει ο φτωχός, ο μεροκαματιάρης για να ανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζες που αυτός άφησε να έρθουν σε αυτό το σημείο. Η λύση που έπρεπε να εφαρμοστεί ήταν η εθνικοποίηση των τραπεζών την πρώτη μέρα, αλλαγή των διοικήσεων και διακοπή της αιμορραγίας των τραπεζών προς το εξωτερικό. Βεβαίως ο κος Τσίπρας άφησε την όλη κατάσταση να εξελιχθεί έτσι όπως εξελίχθηκε για να μπορέσει να βρει ακόμη μια δικαιολογία για να επιβάλλει το 3ο μνημόνιο και αυτό ήταν προφανέστατα προσχεδιασμένο από την αρχή. Για τον λόγο αυτό και δεν υλοποιήθηκε πότε η βασική προεκλογική εξαγγελία για μετατροπή των προνομιούχων μετοχών των τραπεζών που κατέχει το δημόσιο σε απλές ώστε να τις εθνικοποιήσει.
Ο κ. Τσίπρας όταν είπε ότι η κυβέρνηση έπεσε εκ των έσω είναι εμφανές ότι εννοούσε ότι την κυβέρνηση την έριξε ο ίδιος καθώς αυτός αποφάσισε για τις εκλογές εξπρές. Βέβαια αυτός μίλησε σαν να μην προκήρυξε ο ίδιος τις εκλογές για να «καθαρίσει» από τους βουλευτές του ΟΧΙ την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Ισχυρίστηκε ότι η Αριστερή Πλατφόρμα δεν συνεργάστηκε μαζί του στην ψήφιση του Μνημονίου 3ου και αυτό το θεώρησε προδοσία. Υπενθυμίζω στον κ. Τσίπρα ότι εμείς της ΛΑΕ δεν υποταχθήκαμε, δεν συνθηκολογήσαμε αλλά εξακολουθούμε να δίνουμε την μάχη για να καταργηθούν και τα τρία μνημόνια, για να διαγραφεί το μεγαλύτερο μέρος του χρέους, να σταματήσει η λιτότητα και να μην ξεπουληθεί η δημόσια περιουσία. Ενώ αυτός παρέδωσε τη χώρα και το λαό στους δανειστές. Μια μάχη που ο ίδιος ισχυρίζεται ότι κράτησε 17 συνεχόμενες ώρες. Δυστυχώς ακόμα και 117 ώρες να κρατούσε η μάχη αν δεν είσαι κατάλληλα προετοιμασμένος και με δικό σου εναλλακτικό σχέδιο για το η μάχη ήταν από την αρχή χαμένη. Όσο και αν λέει ο κ. Τσίπρας ότι πολέμησε ένα είναι γεγονός, ότι με τον τρόπο που έδωσε τη μάχη οδηγήθηκε στο να μην υπάρξει οδός διαφυγής από το 3ο μνημόνιο.
Προβάλλοντας τεχνικά το δίλλημα «παλιό» - «νέο» προσωποποιημένο στο Μεϊμαράκης - Τσίπρας προσπαθεί με τη χρήση μεθόδων που γνωρίσαμε πολύ καλά τα 40 χρόνια της μεταπολίτευσης, να ψαρέψει ψήφους «για να μην έρθει η δεξιά». Βεβαίως με τη δεξιά ψήφισαν μαζί τα σκληρά μέτρα του 3ου μνημονίου και δεν θα διστάσουν να συγκυβερνήσουν μαζί της όπως προστάζουν οι δανειστές.
Κρατάνε το λογαριασμό για μετά τις εκλογές και θα πρέπει να τους τον επιστρέψουμε. Να τον πληρώσουν πολιτικά αυτοί που έβαλαν την υπογραφή τους στην οριστική καταδίκη των ανθρώπων του μόχθου και στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Ενισχύοντας τη ΛΑΕ, ορθώνοντας ένα τείχος στη νέα βαρβαρότητα.